มุมมอง

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในโลกแห่งความฝัน

โลกแห่งนั้นทุกอย่างไม่มีตัวตน

ฉันพยายามที่จะไขว่คว้ามัน แต่มันก็อยู่สูงเหลือเกิน

บางครั้งฉันก็หมดแรงล้มลง

แล้วบางครั้งฉันก็ร้องไห้ออกมา

ผู้คนมากมายเดินผ่านฉันไป ฉันได้แต่มองเขา

ไม่มีใครสนใจฉัน แต่ฉันกำลังสนใจพวกเขาเหล่านั้นอยู่

เกิดคำถามมากมายขึ้นมาในใจ

ทำไมบางคนถึงเดินไปถึงมันได้ง่ายดายเหลือเกิน

แล้วทำไมบางคนต้องพยายามแทบตายกว่าจะได้ไปถึง

ฉันมองออกไปไกลขึ้นไปอีก มองหาบางสิ่งบางอย่าง

มองหาสิ่งที่เรียกว่าความยุติธรรม

แต่สุดท้าย ฉันก็......มองหามันไม่เจอ

มีคนคนหนึ่งเดินผ่านมา ฉันเรียกเขาเอาไว้

“นี่คุณรู้ไหมว่าความยุติธรรมคืออะไร”

เขาเลิกคิ้วมองฉันด้วยสายตาที่แปลกใจ

“ความยุติธรรมอย่างนั้นหรือ???? ผมยังไม่เคยเจอมันเลย” แล้วเขาก็เดินจากไป

สักพักก็มีอีกคนผ่านมา ฉันหยุดเค้าเอาไว้ แล้วถามเขาด้วยคำถามเดิม

เธอมองฉันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม “ความยุติธรรมคือความเสมอภาค และความเท่าเทียม คือสิ่งที่ทำให้ฉันได้เลื่อนตำแหน่งหลังจากที่พยายามานาน” ว่าแล้วเธอก็จากไป

ฉันถามอีกหลายคนที่ผ่านมา มากคนก็ยิ่งมากความ

ฉันมันโง่ ฉันมันไม่เข้าใจ ความยุติธรรมคืออะไร แล้วเกี่ยวอะไรกับความฝัน

ถ้าพยายามแล้วประสบความสำเร็จนั่นคือความยุติธรรมอย่างนั้นหรือ แล้วกับคนที่ไม่ต้องพยายามอะไรก็ได้มันมาล่ะ

แล้วก็มีหญิงชราคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอถือรูปโลกเอาไว้ในมือ เธอหยุดยืนตรงหน้าฉันแล้วกล่าวประโยคสั้นๆออกมา “โลกเรามี 360 องศา” เพียงเท่านั้นแล้วก็เดินจากไป

ในตอนแรกฉันไม่เข้าใจคำนั้น ฉันครุ่นคิดถึงคำคำนั้นมากมาย

แล้วเมื่อยามเช้ามาถึง ฉันตื่นขึ้นมาในโลกแห่งความเป็นจริง ฉันก็ได้พบว่า

ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันตั้งคำถามเอาไว้ คำตอบมันจบลงอยู่ที่ว่ามุมมองทั้งสิ้น

หากฉันพบเจอเรื่องร้ายๆ แต่ฉันลองมองหาเรื่องดีๆจากมันดู ฉันก็จะพบสิ่งดีๆจากเรื่องนั้น

โลกเราไม่เคยมีเรื่องร้ายและเรื่องดี แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิด มันเกิดจากมุมมองของเราทั้งสิ้น

ฉันยิ้มออกมาบางๆรับแสงตะวันที่ส่องผ่านทางหน้าต่าง เช้าวันนี้สดใสเหลือเกิน