วิญญาณจะหลุดจากร่าง
เขียนโดย
prigglua
เวลาล่วงเลยไปเรื่อยๆ พร้อมกับสติที่พร่าเบลอของฉัน อา...มันชั่งง่วงจริงๆนะ
ในช่วงเวลานั้น ฉัน(โคตร) อยากลุกออกไป เดินไปล้างหน้า หาอะไรกิน หรือไม่ก็นอนมันซะเลย เอ...อาจจะเลิกรียนมันเลยก็ได้ แต่ว่าฉันก็ทำไม่ได้ ฉันยังคงต้องนั่งหาวแล้วหาวอีก ทนเรียนต่อไป อย่างง่วงสุดๆ
เวลาล่วงเลยเข้าไปสองชั่วโมงครึ่งแล้ว ฉันเหลือบมองนาฬิการอบที่สองร้อยได้แล้วมั้ง ภาวนาให้มนหมดเวลาเรียนเสียที ไม่ก็อาจารย์ที่เคารพช่วยปล่อยให้ฉันได้ไปพักเสียหน่อยก็ยังดี
แต่ถึงกระนั้น ช่วงเวลาที่ควรจะได้พัก อาจารย์ที่เคารพอยู่ๆก็กลับลำซะงั้น "เอาล่ะ เรียนต่อกันดีกว่าเนอะ อดทนหน่อย ไม่ต้องไปพักหรอก" ฉันยังจำประโยคที่ท่านพูดได้ดี สติของฉันกำลังหลุดลอย ให้ตายสิ ฉันเสียใจจริงๆนะนั่นน่ะ
เวลาล่วงเลยมาสามชั่วโมงครึ่งแล้ว ฉันยังคงนั่งเรียนอยู่โดยที่ไม่ได้พัก แล้วมันเหมือนเป็นความซวยของฉันที่นั่งตรงข้ามอาจารย์พอดี เลยโดนเพ่งเล็งเป็นพิเศษ โธ่!! กะว่าจะข้ามแบบฝึกหัดสักข้อสองข้อก็เลยทำไม่ได้ ลอกคนข้างๆก็ไม่กล้า เพราะอาจารย์ดันนั่งมองอยู่เสียนี่
มันหมดเวลาเรียนไปนานแล้ว แต่ว่าอาจารย์ก็ยังคงสอนต่อ "ไม่เป็นไรนะ ไปกินข้าวช้าหน่อย" ท่านพูดงีอ่ะนะ แล้วฉันกับเพื่อนๆอีก 9 คนก็เลยต้องนั่งทนเรียนต่อ
หลายคนไม่สามารถคิดเลขต่อไปได้แล้ว แต่ฉันก็ยังทนฝืนคิดต่อไปเรื่อยๆ และแล้ว ในที่สุดอาจารย์ก็ยอมปล่อยตัวของพวกเราออกมา เมื่อฉันก้มดูนาฬิกา...
ให้ตายสิ นี่ฉัน และเพื่อนๆนั่งเรียนคณิตกัน 4 ชั่วโมงเต็มโดยไม่ได้พักเลยหรือนี่... มันทำเอาฉันดินเซ วิญญาณจะหลุดออกจากร่างเลยนะ แต่เหตุการณ์นี้มันก็ทำให้ฉํนนับถือตัวเองเลยล่ะ ที่สามารถผ่านมันมาได้
สุดท้ายคงต้องขอบคุณอาจารย์ที่ยอมสละเวลา สอนเกินเวลาเพื่อพวกเรา ประสบการ์ชีวิตที่ครั้งหนึ่งฉันต้องนั่งเรียนนานขนาดนี้ และฉันก็ได้แต่ภาวนาว่า อาทิตย์หน้าคงไม่โดนอาจารย์เค้าทรมานด้วยความหวังดีอย่างนี้อีกนะ
ปราถนาให้เป็นจริง
พริกเกลือ
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
13 ธ.ค. 51
434
0
ความคิดเห็น