ความสุขของพริก

มันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆหลังจากที่พยายามมานาน ต่อสู้กับคำคัดค้านมากมาย แต่ก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะย่อท้อของฉัน ฉันเป้ฯคนที่รักงานเขียน รักการอ่านมากมาย แต่ที่บ้านก็มักขัดใจ ไม่ค่อยสนับสนุนอยู่ร่ำไป แต่ถึงแม้ว่าภายนอกฉันจะดูหัวอ่อน ว่าง่ายเฉยเมยก็เหอะนะ แต่ฉันก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะทิ้งสิ่งเหล่นี้ไป

มีนิยายมากมายที่ฉันเขียนไม่เคยจบแล้วก็ทิ้งมันไปเพราะคิดไรต่อไม่ออก อย่างในเด็กดีก็ยังมีเน่าอยู่เรื่องหนึ่งที่ดองเอาไว้ ไม่ใช่ว่าฉันคิดพล็อตต่อไม่ได้ ฉันร่างไว้จบเรื่องแล้วล่ะ แต่ที่ฉันทิ้งมันเน่าเอาไว้อยู่ก็เพราะว่าพล็อตมันยังไม่ดีพอ มีอีกเรื่องที่ฉันอัพมันประจำน่าสนใจกว่าอยู่ ฉันก็เลยหมักมันไว้แค่นั้นเลย ถ้าเรื่องในตอนนี้ที่เขียนอยู่อย่างบริษัทขยฝันจบ ฉันคงจะแก้ไขมันใหม่อีกครั้ง

แล้วความสุขของฉันก็เกิดจากนิยายเรื่องบริษัทขายฝัน มันเป็นนิยายที่ฉันไม่คิดจะจริงจังในตอนแรกด้วยซ้ำ เพียงแค่อยกลองเขียนลงเด็กดีในเเนวที่ชอบสักครั้ง ในใจก็หวั่นๆอยู่เสมอว่ามันอาจจะไม่จบก็ได้ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น นิยายเรื่องนี้สามารถดำเนินเรื่องมาได้จนเกินครึ่งเรื่องไปเสียแล้ว ซึ่งมันเป็ฯปรากฏการณ์ที่ฉันไม่เคยทำได้มาก่อน ฉันภูมิใจมาก

ในเรื่องนี้ฉันรู้ดีถึงความแย่ของสำนวน และการใช้ภาษษของฉัน แต่ฉันก็พยายามที่จะหาความรู้และปรับปรุงพัฒนามันให้ดีขึ้นอยู่เสมอ ถึงแม้ว่าการพัฒนามันจะช้าจนฉันเองก็ไม่ชอบใจในตัวเองเท่าไหร่นัก แต่ฉันก็ยังไม่ยอมแพ้ที่จะสู้ต่อไป

ล่าสุดฉันกลับไปบ้านเกิด ฉันคงต้องขอกล่าวไปก่อนว่า ตอนนี้ฉันกำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในจังหวัดแห่งหนึ่งทางภาคกลางตอนบน แต่ฉันไม่ได้เกิดและโตที่นี่ ฉันเป้ฯคนฉะเชิงเทราโดยกำเนิด แม่ของฉันอยู่ที่นั่นกลับธุรกิจมากมายที่แม่รัก ฉันกลับไปเพื่อร่วมงานที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของทางบ้านพ่อ จึงได้มีโอกาสกลับไปพบเจอหน้าแม่ที่ไม่ได้พบมาเกือบเดือน

แล้วในครั้งนี้ฉันก็ตัดสินใจเขียนลิงค์นิยายของฉันให้กับแม่ และบอกให้แม่ลองเข้าไปอ่าน หลังจากที่ฉันกลับมาบ้านฉันก้หวั่นๆว่าแม่จะไปอ่านเมื่อไหร่ แล้วแม่จะลืมมันไม๊ แล้วคอมเนต์หนึ่งก็บังเกิดขึ้น มันเป็ฯคอมเมนต์ที่แม่เมนต์ไว้ให้ฉัน มันไม่ใช่คำชมหรอกนะ คำติมากกว่าว่าฉัรพิมผิดเยอะ ฮ่าๆๆ แย่จังเลยฉัน แต่แค่นั้นฉันก็ดีใจมากมายแล้ว

แล้วเมื่อครู่นี้พี่สาวได้โทรคุยกับฉัน เธอเล่าให้ฟังว่าแม่ชมมาว่าพล็อตเรื่องของฉันดีมาก แม่ชอบ และบอกว่าสนุก แต่เสียตรงที่พิมผิดเยอะ สำนวนภาษายังอ่อนไปอยู่ ฉันเองก็จะพยายามปรับปรุง แต่สิ่งที่ฉันดีใจที่สุดคือแม่ชอบมัน นิยายของฉัน แม่บอกว่าแม่ชอบ ฉันดีใจจนยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว

มันเป็นกเวหนึ่งที่ฉันสามารถเดินมาได้ มันเป็นก้าวหนึ่งที่แนภาคภูมิใจ ในวันหนึ่งข้างหน้าฉันจะต้องพัฒนาฝีใอการเขียนให้ดีกว่านี้ เยี่ยมยอดกว่านี้ ฉันจะต้องผลิตผลงานที่มีแฟนคลับมากมาย มันเป้ฯความภาคภูมิใจของฉัน

ความจริงฉันคงต้องยอมรับตามความสัตย์จริงว่าฉันเคยคิดที่จะหยุดเขียนมันมาเมื่อนานมาแล้ว แต่มีสิ่งหนึ่งที่หยุดยั้งฉันไว้ แฟนพันธุ์แท้เพียงไม่กี่คนของฉัน แต่เค้าเหล่านั้นคือกำลังใจที่ดีเยี่ยมแกฉัน ฉันมีกำลังใจเขียนต่อตอนต่อๆไปนับไม่ถ้วน มันไม่จำเป็นหรอกที่จะต้องมีคอมเมนต์มากมาย ฉันมีความสุขากเพียงพอแล้วแค่ทุกครั้งที่เปิดไปหน้านิยายของตัวเองแล้วเห็นว่ายังมีแฟนพันธุ์แท้มีอยู่ เท่านั้นพอแล้ว

ฉันไม่เคยคิดเลยว่านิยายของฉันจะมีแฟนพันธุ์แท้กับเค้าด้วย แต่ฉันก็มี ทุกๆคนคือกำลังใจของฉันให้ฉันไม่หยุดที่จะก้าวเดินต่อไปข้างหน้า ไม่หยุดที่จะพัฒนาฝีมือตนเอง ตอนนี้ฉันอาจจะยังไม่ได้เรื่องเท่าไหร่นัก แต่สักวันหนึ่งฉันจะต้องทำได้ดีขึ้นแน่ๆ ฉันจะไม่ทำให้ผิดหวัง ขอเพียงยังมีกำลังใจจากแม่ เพื่อนๆ และแฟนพันธุ์แท้ในเด็กดีที่ไม่ทิ้งฉันไปไหนก็พอ

มาวันนี้ฉันคงต้องขอกล่าวคำว่า......

ขอขอบพระคุณมากๆ ขอขอบพระคุณจากใจจริง

พวกท่านคือคนที่สำคัญที่สุดในการพัฒนาและสร้างงานของฉัน

ขอบคุณจากหัวใจ

PrigGiJra

ความสุขของพริก

ความคิดเห็น