"น้ำท่วม"
คำๆนี้เป็นอะไรที่เด็กแอด 55 หรือรุ่น หนีน้ำ อย่างเราๆต้องทำใจกันจริงๆ เพราะไม่ว่าจะเป็นการสอบ เปิดเทอม กิจกรรมต่างๆ ก็ต้องเลื่อนออกไปเสียหมด และไม่ว่าจะเปิดทีวีช่องไหน วิทยุคลื่นใด หรือแม้แต่ในสังคมออนไลน์ก็ดูจะมีแต่เรื่องน้ำท่วมกันหมด จนกลายเป็นคำถามประจำวันว่า "เป็นไงบ้าง น้ำท่วมหรือยัง" ><" คือว่าถ้าตอนนี้พลับอยู่ประถม ม.ต้น หรือม.4อะไรงี้พลับคงจะนั่งชิลอยู่บ้านไม่เครียดอะไรเลย แต่แบบ เอิ่มมม เลื่อนเปิดเทอมกันขนาดนี้ แล้วชีวิตม.6เทอมสุดท้าย กิจกรรมสารพัด แล้วก็กีฬาสีของหนูหล่าาาา !!! พูดตามตรงว่าตอนนี้คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงโรงเรียนมาก แต่ก็นะ เราก็คงต้องยอมรับชะตากรรมร่วมกัน = =
ในเมื่อติดเกาะกันอย่างนี้แล้ว งั้นเราจะทำอะไรดีหล่ะ ?! กิจกรรมสำหรับน้ำท่วมน้ำ ถ้าดูกันดีๆมีเยอะมากค่ะ ไม่ว่าจะเป็น ช่วยแพคของ ช่วยกรอกทราย ช่วยขนของ ทำกับข้าว ช่วยเหลือคนเจ็บ ช่วยสอดส่อง ช่วยให้กำลังใจ บริจาคเงิน บริจาคสิ่งของ ช่วยรับบริจาค ช่วยประสานงาน ฯลฯ หรือจะช่วยบริจาคโลหิตก็ได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ก็สำคัญมากๆและอยากเชิญชวนให้ไปบริจาคกันเนื่องจากตอนนี้เลือดเริ่มไม่พอ ส่วนกิจกรรมสำหรับแอดมิชชั่นนะเหรอ... ก็คงอ่านหนังสือกับทำโจทย์หล่ะมั้ง?! แต่ก็...นะ สถานการณ์แบบนี้ใครจะอ่านหนังสือลงกันเล่า ความจริงก่อนหน้านี้พลับก็เครียดเรื่องน้ำท่วมมากเหมือนกัน ช่วงแรกๆนี่เปิดข่าวดู ลุ้นกันอยู่ทั้งวัน จนตอนนี้เลิกกังวลไปแล้ว(เนื่องจากน้ำไม่ท่วม- -)
สำหรับใครที่ตอนนี้เป็นผู้ประสบภัยนะคะ ก็อยากไห้ลองทำใจให้เย็นๆ เพราะถ้าเครียดมากก็ยิ่งมีแต่ทำให้เรื่องเลวร้ายลง และที่สำคัญเลย คือ ตั้ง"สติ" ค่ะ
ส่วนใครที่ตอนนี้กำลังขาดแรงจูงใจหรือกำลังใจในการอ่านหนังสือ วันนี้ พลับก็ได้รวบรวมเอาประโยคหรือถ้อยคำจากใครหลายๆคนมาไว้ตรงนี้แล้ว หวังว่ามันจะสามารถช่วยให้ใครหลายๆคนมีแรงที่จะสู้ต่อไปนะคะ
"อ่านหนังสือ... น่าเบื่อ !! แต่ให้คิดว่าเป็นครั้งหนึ่งในชีวิต เพื่ออนาคต"
"ถ้าอยากจะติด ก็ต้องเชื่อว่าเราต้องติด"
"ถามตัวเองก่อนว่า อยากเรียนสายนี้ อยากเป็นอาชีพนี้เพราะอะไร แล้วเอาเหตุผลนั้น เป็นกำลัง ในการอ่านหนังสือ"
"หนึ่ง ความขยัน คือ หลาย ความภูมิใจ ของทุกคนหลายๆคน"
"เสียใจที่ทำไม่ได้ ดีกว่าเสียดาย ที่ไม่ได้ทำ"
"ตัวชี้วัดว่าจะติดไหม คือ ความขยัน"
"เช้าวันใหม่ เท่ากับ เริ่มต้นใหม่ อย่ามัวพะวง กับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว"
"พยายามให้มากที่สุด แล้วเราจะไม่เสียใจ ในตอนสุดท้าย"
"พยายามนิ่ง และอยู่กับตัวเองให้มากที่สุด ไม่มีใครบอกให้เราติดได้ นอกจาก
ตัวเราเอง"
ตัวเราเอง"
"แรงบันดาลใจในการอ่านกนังสือ คือ อนาคต ข้างหหน้า"
"สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคนหมู่มาก อาจไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด สำหรับตัวเรา"
"ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะติด อยู่ที่ความพยายามของเรา"
"ความสำเร็จของเรา คือความสำเร็จของคนที่ เรารัก และ เขาก็รักเรา ทำสิ่งดีๆ ตอบแทนคนที่คุณรัก"
จากทั้งหมดนี้ ก็ลองเอาไปเป็นกำลังในการอ่านหนังสือดูค่ะ ทุกครั้งที่ท้อแท้ เบื่อ และไม่อยากอ่านหนังสือ ให้ลองคิดถึงคนรอบๆตัวเรา ว่าเขาจะดีใจขนาดไหน ถ้าเห็นเราประสบความสำเร็จ ถ้าเห็นเราแอดมิชชั่นติดในคณะที่เราต้องการ คณะที่เราจะมีอนาคตที่ดีในภายภาคหน้า พลับเองลองจำลองเหตุการณ์เหล่านี้ในหัวอยู่บ่อยๆ นึกถึงภาพเมื่อเรารู้ผล ว่าถ้ามีชื่อเราอยู่ในคณะทันตแพทยศาสตร์ จุฬาฯ มันจะเป็นอย่างไร พ่อ แม่ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ญาติ ครูอาจารย์ และคนที่เขามองเราอยู่ พอเขารู้ผล เขาจะดีใจไปกับเราเพียงไร รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และน้ำตาแห่งความสุข รวมถึงชีวิตอีก6ปีข้างหน้า ที่เราจะได้ใช้ชีวิต ได้เรียน ได้ทำกิจกรรมในมหาลัยที่เรารัก ทางเดินที่เราอยากจะก้าวไปมันเป็นอย่างไรกัน พลับมักนึกภาพถึงเวลาเหล่านั้นเสมอๆ และทุกครั้งที่นึกถึง มันก็จะมาพร้อมกับกำลังใจ และแรงฮึด ว่า "เราจะต้องทำให้ได้" นั่นคือแรงผลักดัน ที่ทำให้พลับ หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน และมีกำลังที่จะก้าวต่อไป
ยังไงก็พยายามเข้านะ อีกไม่กี่เดือน ไม่กี่พันชั่วโมง ก็จะรู้กันแล้วว่าชีวิตของเราจะเดินไปทางไหน ถ้าเราไม่สู้ตั้งแต่ตอนนี้ ไม่อดทนตั้งแต่ตอนนี้ อีกกว่าแสนชั่วโมงข้างหน้า เราอาจต้องเจอกับความลำบาก เจอกับสิ่งที่เราไม่ได้รัก หรือไม่อยากทำ เพราะฉะนั้น เริ่มตั้งแต่วันนี้ ก็ยังไม่มีคำว่าสายไป ถ้าหากพยายามจนถึงที่สุดแล้ว เราจะได้ไม่เสียดายที่อย่างน้อยก็เคยได้ก้าวไป และไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร ก็ดีกว่าที่จะมานั่งเสียใจภายหลังที่ไม่ได้ทำ
ดังนั้น FIGHTING!!!!
ความคิดเห็น
ยากแต่ก็จะเป็น
ในเมื่อตัดสินใจแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ