-:- ปีใหม่ -:-
ผ่านไปแล้วจริงๆหรือ...
ผ่านไปเรี็วมากๆ เร็วได้อีก เร็วจนไม่รู้สึกเลยว่านี่ปีใหม่แล้ว
หรือเป็นเพราะว่าเรามัวแต่เครียดอ่านหนังสือจนลืมวันลืมเวลากันนะ
ช่วงปีใหม่ปีนี้บอกตามตรงว่า "เหงา"
ปีที่แล้วได้ไปเที่ยวกับเพื่อนสนิททั้งสองที่พัทยา มีความสุขกับการเคาดาวน์
ส่วนปีนี้...
"เครียดเกินไปหรือปล่าวนะ?"
ปีนี้ช่วงที่ทุกคนเริ่มเค้าดาวน์กัน พลับกำลังทำอังกฤษอยู่
สักพักเสียงพลุก็ดังขึ้น โทรศัพท์พลับก็สั่นเป็นระยะๆ เริ่มมีข้อความเข้า ดูเวลาอีกที "ปีใหม่แล้วสินะ"
พลับก็ยังคงรู้สึกเฉยๆ เพราะมัวแต่นั่งอ่านหนังสือ ความจริงมันแปลกสำหรับพลับนะ ปกติช่วงใกล้ปีใหม่และคริสมาสต์ พลับจะชอบเดินร้องเพลง ชอบไปในหลายๆที่ที่มีการตกแต่ง และเปิดเพลงปีใหม่ไม่ก็เพลงคริสต์มาสต์ แต่ปีนี้ เหมือนปีใหม่สีเทาที่ขาดสีสัน
"คุณค่าของการมีชีวิต คงไม่ใช่เพียงการประสบความสำเร็จ แต่รวมถึงการดำรงชีวิตอย่างมีความสุข"
เพียงแค่หลับไปชั่วข้ามคืน พอตื่นมา ทั้งบ้าน ทุกคนก็หายไป เหลือเพียงพลับอยู่คนเดียว
ไร้เสียงคน ไร้เสียงเพลง ไร้เสียงทีวีและวิทยุ
พลับเริ่มต้นปีใหม่ปีนี้ อยู่กับตัวเอง และออกไปอยู่กับธรรมชาติ นั่งดูนกร้อง
ดูกระรอกวิ่งไล่กัน เปิดวิทยุเบาๆ อยู่ที่ระเบียงบ้าน
ดูกระรอกวิ่งไล่กัน เปิดวิทยุเบาๆ อยู่ที่ระเบียงบ้าน
ปีนี้จะเป็นยังไงนะ คาดเดาไม่ถูกเลยจริงๆ
มันอาจจะดี อาจจะร้าย อาจจะได้ทำดั่งฝัน หรือฝันอาจจะสลายลง
ตลอดช่วงเวลาก่อนสอบกสพท. ส่วนใหญ่พลับก็อยู่บ้าน งานเลี้ยงที่ไหนก็ไม่ได้ไป ไปโรงเรียนแค่วันเดียว อ่านหนังสือ กับทำโจทย์มันทั้งวัน ตั้งแต่เช้า จรดเย็น ดึกๆก็ยังคงพยายามอยู่
"ความพยายามที่จะดิ้นรนของปลาตัวหนึ่ง ในน้ำที่น้อยนิด จะมีโอกาสที่มันจะมีชีวิตรอดออกไปไหม?"
พลับพยายามที่สุดแล้วนะ แต่ก็รู้ตัวเองดีว่ายังไม่พร้อม ยิ่งก่อนสอบไม่กีวันใจยิ่งไม่พร้อม
มันสับสนวุ่นวายไปหมด
เพราะรู้ว่าความสามารถตัวเองอยู่ในระดับไหน
เหมือนคนที่จะกระโดดข้ามลำน้ำ แต่รู้ว่าตัวเองเคยกระโดดมาเป็นสิบๆ เป็นร้อยๆครั้งแล้วมันก็ไม่ผ่าน ครั้งนี้จะผ่านได้อย่างไร
ผ่านได้นะ...เพราะแรงใจไง !!
ก่อนวันสอบ พลับคุยกับหลายๆคน เพราะตอนนั้น พลับรู้สึกไม่พร้อมเลย เหมือนจะต้องกระโดดไกล แต่ขาสั่นจนจะกระโดดไม่ได้เนี่ยแหละ พลับได้ปรึกษากับหลายคนเรื่องการสอบ และพลับก็ได้รับกำลังใจมามากมายเหลือเกิน
ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับกำลังใจในวันนั้น
อย่างน้อยมันก็ทำให้พลับผ่านไปได้ :')
วันสอบ 7วิชาสามัญ 7-8 มกราคม 2555 ณ โรงเรียนสามเสนวิทยาลัย 3308
วันแรกพอสอบเสร็จ คือก็รู้นะว่าทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ แบบประมาณว่า อุตส่าห์ตัดช้อยจนเหลือ2ช้อยแล้ว แต่ก็ดันเลือกอันที่ผิด แทนที่จะเป็นอันที่ถูก เป็นแบบนี้เยอะมาก มากจนเกินให้อภัยจริงๆ แต่ในวันแรก ก็เหมือนทุกคนแหละ "รักภาษาไทยที่ซู้ดดด"
แต่พอมาวันถัดมานี่สิ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดรึไง?! เพราะอังกฤษ จากที่มันเคยช่วยพลับมาตลอด แม้แต่ตอนที่สอบแกท มันก็ทำให้พลับรู้สึกดี รู้สึกว่าทำได้ (อันนี้ต้องให้เครดิตแก่ครูพี่แนนแห่ง ENCONCEPT อย่างแรงที่คิด MEMOLODY ขึ้นมา พลับร้องก่อนเข้าสอบ ปรากฏว่ามันตรงมาก อย่างไม่น่าเชื่อ *0* ) แต่วันนี้ ทำไม่ทันอย่างแรง ดิ่งไปประมาณ20ข้อ !! แถมเคมีก็ไม่ทันอีก...
มาถึงจุดนี้ มันเป็นจุดพีคของพลับแล้วหล่ะ เพราะพลับรู้ ว่าข้อสอบปีนี้มันไม่ได้ถึงขั้นยากมาก ถ้าคนที่จะติดกสพท. ก็คงจะทำได้กันเป็นส่วนใหญ่ แต่พลับนี่สิ บอกได้เลยว่าส่วนใหญ่ของพลับคือไม่แน่ใจ ซึ่งก็คือไม่แน่นอน และก็ทำให้ "คงไม่ติด" พลับเองก็ไม่ได้อยากคิดในแง่ลบขนาดนั้น แต่ดูจากภาพรวมแล้ว...
"ไม่ต้องรอลุ้นให้เสียเวลาหรอก"
จริงๆนะ.....
เพราะพลับเองก็เหมือนคนที่จะกระโดดข้ามลำน้ำอย่างที่บอกเนี่ยแหละ ซึ่งตอนนี้พลับลอยอยู่กลางน้ำ พยายามก้าวไปสุดแล้ว เอื้อมไปสุดแล้ว แต่ก็เดาได้ว่าไม่ถึง ที่ทำได้ก็คือ รอปาฏิหารย์ให้มี แขนข้างที่สามโผล่มาและเกี่ยวขอบฝั่งไว้ได้
แต่ทำแค่เพียงรอ... ไม่น้อยไปหรอ... ไม่เรียกว่าประมาทไปหน่อยหรอ ?!
นั่นแหละๆ สิ่งที่พลับทำได้ตอนนี้ก็คือ พยายามต่อไปพลับจะไม่รอเวลา จะไม่รอให้รู้ผลว่าไม่ได้ แล้วจึงเริ่มพยายามต่อ
ตอนนี้ พลับเชื่อว่าหลายๆคน จุดไฟในตัวเองติดแล้ว
เพราะฉะนั้น จงใส่ฟืนเข้าไปอย่าได้ขาด
ยิ่งถ้าเป็นไฟที่จุดยากแล้วหล่ะก็...
หรือว่า ถ้าคิดว่าแน่ คิดว่าชัวร์กับการสอบครั้งนี้ ก็จงหันหลังให้กับกองหนังสือเสีย
เพราะคนเราไม่เหมือนกัน
ระหว่างที่คนหนึ่งอ่าน อีกคนอาจจะใช้เวลาช่วงสุดท้ายของม.6 กับเพื่อนๆอยู่
เพราะฉะนั้นตอนนี้ เมื่อคุณมั่นใจว่าถึงฝั่งแล้ว ก็กลับไปหาเพื่อนๆบ้าง อย่าปล่อยให้ช่วงชีวิตที่แสนดีต้องเสียไปเพียงเพราะคำว่า "สอบติด"
ส่วนคนที่ก่อนหน้านี้เล่นมากไปหน่อย ก็พยายามต่อไปนะคะ สู้ๆ!!! ^^
เผื่อใครอยากรู้ว่าต่อจากนี้พลับจะทำอะไร
1.เตรียมตัวกับความถนัดให้พร้อมที่สุด ไม่ว่าเราจะรู้ตัวว่า 7 วิชาอ่อนแอเพียงไร แต่มันก็อาจไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะ!!
2.เตรียม O-NET ในแบบฉบับที่สอนเพื่อนได้
3.เตรียม GAT ให้ดีขึ้นอีกสักนิส ฝึกทำให้เร็วขึ้น จะได้ไม่มีคำว่าทำไม่ทันอีก
4.เตรียม PAT 2 เพราะรู้ว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงที่สุด เพราะฉะนั้น เป้าหมายของเราคือ 200 !!!
5.ทำงานกน. และกิจกรรมตามปกติ
6.เขียน FRIEND SHIP!!!! และใช้เวลาอยู่กับเพื่อนๆ อยู่กับน้องๆ อยู่กับครูอาจารย์ อยู่กับบรรยากาศในโรงเรียน จะจบแล้ว ไม่อยากจากกันเลย T^T
สุดท้ายนี้ แม้ความฝันมันจะไกล แต่จงจำไว้ว่า "ฝันไกลไปให้ถึงดวงจันทร์ ถ้าพลาดก็ยังอยู่ท่ามกลางดวงดาว" สวัสดีค่ะ
ความคิดเห็น
.
.
เราเองก็เป็นอีกคนที่ ( เคย ) มีความฝันเหมือนพลับ การสอบเข้าทันตะของเรา คง หยุดแค่ กสพท แหละ ++
..
.
.
ตอนนี้เราก็พยายาม เพื่อการสอบเภสัชฯ ( ความฝันที่แท้จริง แต่ถูกซ่อนไว้ด้วยคำว่า เก่งกว่าที่จะเรียนเภสัชเรียนทันตะเหอะ )
ไม่จริงเลยนะจะบอกให้ ตอนนี้ก็เป็นกำลังใจให้พลับอย่างแรง อยากที่อ่านๆมา พลับก็นอยด์อยู่นะ อย่าคิดมาก คนอื่นๆ ก็เป็นเช่นเรา สู้ๆ นะ ฟัน GAT PAT2 ONET ให้กระจุยไปเลย ขอเพียงใจดวงนั้นยังไม่ท้อ เราเป็นคนๆนึง ที่เป็นกำลังใจให้พลับเสมอ
.
. รักกัปตัน คนนี้ตอนยิ้มจัง ยิ้มเยอะๆ นะ^^
สู้นะกัปตันลูกพลับ เป็นกำลังใจให้
ปีใหม่ที่ไม่ได้กลับบ้าน...
สอบเสร็จแล้วไม่รอดูคะแนนก็รู้...ทำใจเตรียมสู้ต่อ...
แต่ทำไมยังรู้สึกท้อเป็นระยะนะ...
อ่านแล้วใจชื้นเลย อิอิ ^^
แต่คือจะบอกว่า ยังไงมันก็เหลือความถนัดแพทย์อีกนา...
บางทีเราอาจจะได้ความถนัดแพทย์เยอะๆมากๆๆๆ จนทำให้ติดก็ได้ ใครจะไปรู้
แล้วก็อย่างแอดกลางอ่ะ หวังสูงๆไว้ก่อนดีกว่านะ
เพราะถ้าเราหวังสูงก็หมายความว่าเราก็จะมีแรงใจมีแรงขยันที่จะทำมันมากขึ้น
ถ้าเกิดพลาดลงมา มันก็จะมาอยู่ในที่ดีๆ ได้คะแนนดีๆ
บอกแล้ว "ฝันไกลให้ถึงดวงจันทร์ ถ้าพลาดก็ยังอยู่ท่ามกลางดวงดาว"
เพราะฉะนั้น สู้ต่อไปจ้ะ !!
เติมพลังงงงงงงงงงงงงงงงงงง
พลับขยันมากๆ แล้วมีความพยายามมากเลยค่ะ<br />
ขอให้สอบติดละก็ไม่เครียดนะคะ สู้ๆ<br />
ซึ้งมาก. ไม่อยากจากเหมือนกันเลยค่ะ TT คงคิดถึงเพื่อนมาก<br />
อ่านของพลับแล้วรู้สึกมีกำลังใจในการอ่านหนังสือขึ้นไปอีก <br />
รู้สึกตอนนี้ควรที่จะต้องตั้งใจบ้างแล้ว :D <br />
สู้ๆนะคะพลับเราเป็นกลจ. ให้ค่ะ. :)))
เราเป็นกำลังใจให้
สู้ๆค่ะพี่ลูกพลับ ไม่มีอะไรเกินความสามารถของมนุษย์
ทุกคนเป็นกำลังให้พี่พลับอยู่ืn_n
แต่ก็เฮ้อ...ได้แต่พึ่งปาฏิหาริย์ที่ไม่เคยเกิดกับเราให้เกิดขึ้นสักครั้ง
มาหาแรงใจจากที่นี้ เพราะมันยังมีอีกสนามที่รออยู่ คงมีเวลาทำใจไม่นาน
เพราะสนามสุดท้ายมันก็สำคัญมากๆทีเดียว สู้ต่อไปอย่างคนมีฝัน