หวงรักภรรยาลับ

ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 2 (1) ปฏิบัติการขุดหลุมรัก [ฝ้ายขออนุญาตลงเนื้อหานิยายนะคะ] 20

วีรกรรมของคุณพ่อรูปหล่อที่เเสนจะเจ้าเเผนการนะคะ  กระซิบบอกหน่อยว่า.... น่ารัก ^//////////////^  
 

บทที่ 2

ฝ่าเท้าบอบบางค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปยังในห้อง ซึ่งกว้างกว่าห้องที่เธอใช้นอน โดยที่ภายในห้องนอนของเจ้านายหนุ่มของเธอมีเพียงเตียงขนาดใหญ่ และโต๊ะทำงานที่วางคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คเอาไว้ ขณะสายตาของเธอก็พยายามมองฝ่าความมืดสลัวภายในห้อง เพื่อมองหาใครอีกคนที่อาจนอนร่วมห้องของชาหนุ่มอยู่

แต่บนเตียงของเขาที่เธอเห็นกลับมีร่องรอยของมนายเพียงหนึ่งเดียว ซึ่งนั่นก็คือเจ้าของฉีกหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลับอยู่บนเตียง

            “คุณ” วาดดาวกำลังจะอ้าปากเรียกคนบนเตียง แต่กลับมีเสียงบางอย่างดังขัดเธอขึ้นมาซะก่อน

            ‘บ๊อก! บ็อก! บ๊อก!’ เสียงเล็กที่ดังขึ้นทำให้วาดดาวต้องก้มใบหน้าลงไปมองที่มาของเสียง จึงได้เห็นเจ้าตัวเล็กที่ยืนแหงนหน้า และวิ่งไปรอบๆ เท้าเธอ คิ้วเรียวสวยก็ต้องเลิกขึ้นด้วยความแปลกใจ เพราะไม่แน่ใจว่าเจ้าสัตว์เลี้ยงแสนรักของบาสเตียนเข้ามาตอนไหน แต่พอมองไปรอบๆ เธอถึงได้เห็นประตูที่อยู่ด้านหนึ่งของพนักซึ่งประตูบานที่เชื่อมต่อจากห้องจากอีกฝากที่ประกบอยู่ข้างๆ กับก้องของชายหนุ่มเช่นเดียวกันกับห้องของเธอนั้นมีประตูเล็กๆ สำหรับสัตว์เลี้ยงติดตั้งเอาไว้อยู่ด้านล่างสุดของประตู ซึ่งคงเป็นทางที่เจ้าตัวเล็กขนพองใช้วิ่งผ่านเข้ามาในห้องๆ นี้

            “เดซี่” เสียงห้าวเอ่ย พร้อมกับที่เจ้าก้อนขนสีน้ำตาลทองหยุดเห่าและหันไปวิ่งพุ่งตรงไปยังข้างเตียง เพื่อรอให้คุณพ่อต่างสายพันธุ์ช้อนตัวขึ้นไปบนเตียงอย่างชายหนุ่มจะทำเป็นประจำ

หญิงสาวเผลอพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อเห็นว่าบนเรือนกายด้านบนของเขามีเสื้อนอนสวมอยู่ เพราเธอเคยได้ยินว่าบางคนติดการนอนแบบไม่สวมเสื้อผ้า ซึ่งก่อนเข้ามาปลุกเข้าวาดดาวก็ได้แต่ภาวนาขอให้นายจ้างของเธอมีรสนิยมในการสวมใส่เครื่องนอนบนตัวเวลาเข้านอน

            วาดดาวมองตามก้นเล็กๆ ที่ส่ายไปมาขณะเจ้าตัววิ่งปร๋อไปหาคนบนเตียง และมองชายหนุ่มแสดงความรักกับเจ้าขนฟูในอ้อมแขนของเขา ด้วยการกอดพร้อมกับที่เขาทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง โดยบาสเตียนซบใบหน้าหล่อเหลาของตนเข้ากับก้อนขนแสนนิ่ม แล้วปิดเปลือกตาลงช้าๆ

            “คุณบาสเตียนคะ” วาดดาวเดินไปหยุดยืนข้างเตียง

เปลือกตาข้างหนึ่งของคนขี้เซาเปิดปรือขึ้น “อือ”

“หกโมงครึ่งแล้วนะคะ คุณควรตื่นได้แล้ว”

“ห้านาที”

“ไม่ได้นะคะ”

“คุณบาสเตียน ถ้าคุณยังไม่ลุกขึ้นมาฉันก็จะไม่สนใจคุณแล้วนะคะ เพราะฉันจะถือว่าเข้ามาทำหน้าที่ของตัวเองแล้ว”

ใบหน้าของเขาค่อยๆ พลิกขึ้นมามองเธอ ขณะที่ดวงตาที่เชื่องซึมก่อนหน้าในตอนนี้กลับไร้ซึ่งความง่วงงุน ใดๆ ทั้งนัยน์ตาทั้งคู่ของชายหนุ่มกลับแพรวพราวด้วยอารมณ์ขบขัน

“เข้าใจคิด” เสียงห้าวเอ่ย แล้วค่อยๆ ดันเรือนกายขึ้น

“นั่นชมใช่ไหมคะ”

บาสเตียนหัวเราะ ‘หึ’ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นแนะนำลูกสาวให้พี่เลี้ยงคนใหม่รู้จัก

“ผมขอแนะนำให้คุณรู้จักกับเดซี่ ลูกสาวของผมที่คุณต้องคอยดูแล เดซี่ขาหนูอยากดื้อกับมะ" บาสเตียนเกือบหลุดคำว่า ‘มัมมี่’ ออกไปแล้ว แต่เมื่อนึกได้ก็รีบกลืนถ้อยคำที่ละงักคาอยู่ตรงปลายลิ้นลงคอ ด้วยกลัวว่าหากหลุดปากพูดออกไป อาจทำให้ ‘ไก่’ ของเขาตื่น

ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะเปลี่ยนคำพูด “พี่สาวเขานะคะลูก หนูต้องอยู่กับพี่เขา ถ้าเขาเกิดไม่ชอบหนูขึ้นมาแล้วแกล้งลูกสาวของแด๊ดดี๊ แด๊ดดี๊ช่วยหนูไม่ได้นะคะ”  เขาวางลูกสาวตัวน้อยลงบนตัก

“เนี่ยเหรอคะลูกสาวของคุณ” เธอมองด้วยสายตาแปลกใจเพราะคาดไม่ถึง แต่อีกอย่างที่ทำให้เธอแปลกใจคือการที่คนตัวโตกล้ามแน่น แถมยังชอบทำหน้านิ่งๆ มึนๆ อึนๆ ใส่เธออย่างเขาจะสามารถใช้น้ำเสียงเสียงอ่อนหวานกับหมาน้อยตัวเล็กได้ขนาดนี้

แขนยาวๆ ของบาสเตียนชูขึ้นจนสุดแขนจนเกิดเสียงลั่นของกระดูก แล้วต่อด้วยการบิดตัวช้าๆ ด้วยท่าทีเกียจคร้าน โดยที่เขาเลือกที่จะไม่สนใจสายตาคาดคั้นของวาดดาวที่มองมา และก่อกวนอารมณ์ของหญิงสาวจนพอใจแล้ว เขาถึงได้ยอมเอ่ยตอบคำถามของเธอ... สั้นๆ

 “อือ”

“งั้นก็แสดงว่าแม่ของลูกคุณ... ภรรยาของคุณ”

            “ผมโสด” เขากระตุกยิ้ม พร้อมชูมือข้างซ้ายที่นิ้วนางของเขาที่ไร้ซึ่งตราสัญลักษณ์ของการตีตราจอง “ตอนนี้ผมไร้พันธะ”

            “แล้วทำไมคุณไม่บอกฉันคะ” เธอถามเขาเสียงดัง

            “ก็ไม่เห็นว่ามันจะสำคัญตรงไหน”

            “แต่ตอนฉันพูดออกไปเพราะเข้าใจผิด คุณก็น่าจะบอกฉันตั้งแต่ตอนนั้นเลย”  เธอเสียงดัง

            ชายหนุ่มจุปาก ขณะยกตัวลูกสาวขนปุยมากอดไว้หลวมๆ “เสียงดังจัง ดูซิ เดซี่น้อยของผมตกใจตัวสั่นหมดแล้วเนี่ย”

            วาดดาวขบฟันลงบนกลีบปากล่าง เพื่อห้ามคำต่อว่าที่กำลังจ่ออยู่ตรงปลายลิ้น “ฉันขอโทษแล้วกันค่ะที่ทำลูกสาวสุดที่รักของคุณตกใจจนตัวสั่นแบบนี้ แล้วก็ในเมื่อคุณตื่นแล้วงั้นฉันขอออกไปทำอาหารเช้านะคะ”

             หญิงสาวตั้งท่าจะหมุนตัวเดินออกไป แต่กลับถูกเขารั้งเอาไว้

            “เดี๋ยวก่อน”

            ดวงหน้าสวยหันมามอง แต่ดวงตาของวาดดาวที่ใช้มองเขายังคงกร้าวกระด้างเพราะโมโหชายหนุ่ม ที่ทำให้เธอดูเป็นคนโง่ที่จินตนาการเรื่องราวต่างๆ เอาเอง “มีอะไรอีกคะ”

            “เอาลูกสาวผมออกไปด้วย พวกคุณต้องทำความรู้จักกัน จะได้คุ้นชินกันเร็วๆ” เขายื่นส่งเดซี่น้อยให้วาดดาว

            “ค่ะเจ้านาย” เธอทำตามความต้องการของเขา ด้วยการเอื้อมมือออกไปรับลูกสาวของเขามาอุ้มไว้

            “อีกยี่สิบนาทีเดี๋ยวผมตามออกมาไปนะ”

            “ค่ะ”

            บาสเตียนมองตามบั้นท้ายของเธอ ก่อนจะยิ้มบางๆ ออกมา “ถ้ามีมอร์นิ่งคิสสักทีสองทีจะเพอร์เฟ็คต์มา” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ

            ดวงตาของเขาวาวขึ้นด้วยอารมณ์ร้อนแรง เมื่อนึกถึงความนุ่มของกลีบปากอิ่มสวยสีกุหลาบและความเปียกฉ่ำของลิ้นหญิงสาวที่อยู่ๆ ก็พรวดพราดเข้ามาในมโนสำนึก... และคาดว่าจะมีโอกาสได้ลองลิ่มสัมผัสของจริงอีกไม่นานๆ

“เอาไว้เราสองคนคุ้นเคยกันมากกว่านี้ ผมจะสอนงานให้คุณแล้วกัน” นายจ้างหนุ่มเอ่ยสิ่งที่หมายมั่นปั้นมือไว้ว่าตัวเองจะได้สอนงานให้เธอเร็วๆ นี้
 

17 พฤษภาคม 2558 

ฝ้ายขออนุญาตลงเนื้อหานิยายในตอนนี้นะคะ 
ยังไงฝ้ายขอฝากคุณบาสเตียนไว้ในอ้อมใจของนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้ถือว่า 'เป็นสิ่งใหม่ๆ ' สำหรับฝ้ายมากๆๆๆๆๆ เพระานิสัยพระเอกถือว่าห่างไกลจากหนุ่มๆ คนอื่นๆ ที่ผ่านมา ซึ่งคนนี้นักว่าเขียนยากมากที่สุด ดังนั้นหากติดขัดหรือผิดพลาดประกายใด ฝ้ายขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 
ป.ล.หากมีอะไรที่ควรเเก้ไขนักอ่านเม้นบอกเม้นเตือนฝ้ายได้เลยนะคะ เเละฝ้ายขอขอบพระคุณล่วงหน้ามา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 
ฝ้าย 
ซ่านรักอาญาใจ :)
 

==========================================

ตอนหน้า หนุ่มจอมเอาเเต่ใจเธอกำลังเริ่มต้อนสาวลงหลุมค่ะ :)

“ผมชอบคุณ ลูกสาวผมก็ต้องชอบคุณเหมือนกัน”

คุณบาสเตียนเธอเป็นคนมีเหตุผลค่ะ .... เหรอ อ อ อ อ อ  พูดผิดพูดใหม่ได้นะ?