สวัสดีค่ะคนที่กำลังอ่านบล็อกนี้อยู่ทุกคน
แนะนำตัว
โลฟี่ค่ะ เด็กม.6กำลังจะสอบบลาๆในอีกไม่ช้า
ชอบเที่ยว(แต่ไม่เคยได้เที่ยว)
ชอบนอนตอนเย็นตื่นกลางคืน
ชอบอ่านหนังสือและขี้เกียจทำการบ้านที่สุด
หลายคนลืมโลฟี่ไปแล้วล่ะ หายหน้าไปนานมากจริงๆ
เดือนนี้เป็นมหกรรมแห่งเดือนการสมัครสอบและเสียตัวค์เยอะมากจริงๆ
และนั่นทำให้เราได้คิด ว่าทุกอย่างที่สมัครสอบไปเมื่อเดือนก่อนเดือนก่อนหน้าหรือที่กำลังจะสมัครนั้น
เป็นสิ่งที่เราต้องการจริงๆรึเปล่า
โลฟี่สมัครสอบหลายอย่าง
1.วิศวกรรมสาย ข. ศิลปากร กำลังจะสอบอีกไม่กี่อึดใจนี้ หลังปลายภาคพอดี
2.มศว. วิศวะชีวการแพทย์
3.เทคโนโลยีชีวภาพ ศิลปากร
4.smrt 1
5.cutep
6.cusci
7.กสพท.
8.gat pat 1 pat 2 pat 3
และคิดว่าจะมีตามมาอีก
เราอ่านหนังสือไม่ทันและการบ้านก็เยอะมากๆ
เวลาอ่านหนังสือถูกเบียดไปหมดเพราะการบ้าน
พอมาคิดๆดูไอ้ที่เราจะสอบน่ะ มีอยากได้จริงอยู่ไม่กี่อัน และมันก็ยาก อย่างสมาร์ท-1 กลพท.อะไรแบบนี้
แล้วก็มาคิด เราจะเสียเวลาไปกับที่ๆเราไม่อยากได้จริงๆทำไม
แต่อีกใจคือหวั่น แล้วถ้าที่เราอยากได้มันไม่ติดขึ้นมาทำยังไงล่ะ???
เราไม่ซีเรียสนะ เพราะว่าถ้าไม่ติดอะไรเลยไปเรียนรามคำแหงได้ ไม่เสียใจเพราะรามคำแหงก็ใช่ว่าจะไม่ดี
บัญชีก็ดี หรือเราไปเรียนครุศาสตร์ก็ได้ เพราะก็อยากเป็นครูเหมือนกัน
โลฟี่ว่าเพื่อนๆม.6 ทุกคนก็คงประสบปัญหาเดียวกันน่ะแหละแต่ใครมากใครน้อยเ่ท่านั้นเอง
แต่เราคิดมากไง ที่กลัวที่สุดคือไม่อยากทำให้แม่ พ่อครอบครัวเสียใจ
สาเหตุที่อยากเป็นหมอก็เพราะคนในครอบครัว+ตัวเรา
สาเหตุที่อยากเป็นครูเพราะไม่อยากให้เด็กๆคนอื่นๆในอนาคตประสบปัญหาเดียวกับเราในตอนนี้
บลาๆๆๆ
เมื่อกี้เราลองคุยกับแม่
ว่าถ้าหนูเลือกทุ่มไปกับไม่กี่อย่าง ดีกว่ามานั่งเหนื่อยและกังวลแบบนี้
หนูจะทำแบบไหนดี
เพราะเราเหนื่อย เหนื่อยมากหนักมาก
แม่แค่ถามกลับมาว่า
ถ้าทุ่มไปสุดตัวแล้วมันไม่ติดจะทำยังไง
ถ้าไม่ติดที่ดีๆจะทำยังไง
ในใจหนึ่งแอบคิดน้อยใจนะ
ว่าอ้าว ก็ไหนบอกว่าแม่รับได้ถ้าเราไม่ติดอะไรเลย แล้วแม่พูดแบบนี้ได้ยังไง
แต่วินาทีต่อมาก็เข้าใจที่แม่กำลังจะบอก
ที่แม่บอกคือ "ห่วง"คำเดียว
ถึงจะคิดไปเองแต่คิดว่าใช่
แม่ห่วงว่าเราถ้าเรียนที่ไม่ดีจบแล้วจะมีงานทำรึเปล่า
แต่ก็แอบคิดว่าบางทีแม่ก็คงสงสารเราเหมือนกัน
เพราะการสอบตอนนี้กับสมัยแม่มันต่างกันลิบลับ
อาทิตย์ที่ผ่านมาก็เจอแต่เรื่องดราม่า เครียดๆ งานก็เยอะ หนังสือก็ต้องอ่าน
เราว่าเรากำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจ
การตัดสินใจที่บางทีอาจจะเปลี่ยนแปลงเราทั้งชีวิต
ตอนนี้กำลังรอผลสอบสมาร์ท-1 ว่าออกมาดีไหม
แต่แอบสอบครั้งแรกนะ
55555
มันต้องแย่แน่ๆเลย ถ้าผ่านครึ่งก็ดีสิ
ถ้าคะแนนดีเราก็จะทุ่มไปกับตรงนั้น เอาให้เต็มที่แล้วค่อยไปรอสอบกสพท.อย่างเดียว
คิดว่าเป็นทางที่เรารับได้มากที่สุดแล้ว
แต่ก็อยากจะได้วิศวะ ถึงมันจะยากก็ตาม
ถ้าไม่ติดอะไรเลยก็รอแอดฮ่ะ
55555
ได้มาระบายอย่างนี้ก็รู้สึกดีขึ้นเหมือนกัน
เอาล่ะ เราไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นไงมั่งสอบเยอะเหมือนกันรึเปล่า
แต่ที่อยากบอกเลย
รีบเลือกทางที่ตัวเองจะเดินให้เร็วที่สุด ถ้าีมีแล้วก็ดีใจด้วย
แอบอิจฉา...
มันอาจจะเหนื่อยหนักและดราม่า
ปัญหาชีวิตรุมเร้า
แต่สักวันหนึ่งเราเชื่อว่าถ้าเราผ่านมันไปได้เราก็พร้อมจะรับมือเรื่องที่หนักกว่านี้ได้
ไปอ่านหนังสือล่ะ
สู้ๆนะคะทุกคน
วู้ๆๆๆ.........
แนะนำตัว
โลฟี่ค่ะ เด็กม.6กำลังจะสอบบลาๆในอีกไม่ช้า
ชอบเที่ยว(แต่ไม่เคยได้เที่ยว)
ชอบนอนตอนเย็นตื่นกลางคืน
ชอบอ่านหนังสือและขี้เกียจทำการบ้านที่สุด
หลายคนลืมโลฟี่ไปแล้วล่ะ หายหน้าไปนานมากจริงๆ
เดือนนี้เป็นมหกรรมแห่งเดือนการสมัครสอบและเสียตัวค์เยอะมากจริงๆ
และนั่นทำให้เราได้คิด ว่าทุกอย่างที่สมัครสอบไปเมื่อเดือนก่อนเดือนก่อนหน้าหรือที่กำลังจะสมัครนั้น
เป็นสิ่งที่เราต้องการจริงๆรึเปล่า
โลฟี่สมัครสอบหลายอย่าง
1.วิศวกรรมสาย ข. ศิลปากร กำลังจะสอบอีกไม่กี่อึดใจนี้ หลังปลายภาคพอดี
2.มศว. วิศวะชีวการแพทย์
3.เทคโนโลยีชีวภาพ ศิลปากร
4.smrt 1
5.cutep
6.cusci
7.กสพท.
8.gat pat 1 pat 2 pat 3
และคิดว่าจะมีตามมาอีก
เราอ่านหนังสือไม่ทันและการบ้านก็เยอะมากๆ
เวลาอ่านหนังสือถูกเบียดไปหมดเพราะการบ้าน
พอมาคิดๆดูไอ้ที่เราจะสอบน่ะ มีอยากได้จริงอยู่ไม่กี่อัน และมันก็ยาก อย่างสมาร์ท-1 กลพท.อะไรแบบนี้
แล้วก็มาคิด เราจะเสียเวลาไปกับที่ๆเราไม่อยากได้จริงๆทำไม
แต่อีกใจคือหวั่น แล้วถ้าที่เราอยากได้มันไม่ติดขึ้นมาทำยังไงล่ะ???
เราไม่ซีเรียสนะ เพราะว่าถ้าไม่ติดอะไรเลยไปเรียนรามคำแหงได้ ไม่เสียใจเพราะรามคำแหงก็ใช่ว่าจะไม่ดี
บัญชีก็ดี หรือเราไปเรียนครุศาสตร์ก็ได้ เพราะก็อยากเป็นครูเหมือนกัน
โลฟี่ว่าเพื่อนๆม.6 ทุกคนก็คงประสบปัญหาเดียวกันน่ะแหละแต่ใครมากใครน้อยเ่ท่านั้นเอง
แต่เราคิดมากไง ที่กลัวที่สุดคือไม่อยากทำให้แม่ พ่อครอบครัวเสียใจ
สาเหตุที่อยากเป็นหมอก็เพราะคนในครอบครัว+ตัวเรา
สาเหตุที่อยากเป็นครูเพราะไม่อยากให้เด็กๆคนอื่นๆในอนาคตประสบปัญหาเดียวกับเราในตอนนี้
บลาๆๆๆ
เมื่อกี้เราลองคุยกับแม่
ว่าถ้าหนูเลือกทุ่มไปกับไม่กี่อย่าง ดีกว่ามานั่งเหนื่อยและกังวลแบบนี้
หนูจะทำแบบไหนดี
เพราะเราเหนื่อย เหนื่อยมากหนักมาก
แม่แค่ถามกลับมาว่า
ถ้าทุ่มไปสุดตัวแล้วมันไม่ติดจะทำยังไง
ถ้าไม่ติดที่ดีๆจะทำยังไง
ในใจหนึ่งแอบคิดน้อยใจนะ
ว่าอ้าว ก็ไหนบอกว่าแม่รับได้ถ้าเราไม่ติดอะไรเลย แล้วแม่พูดแบบนี้ได้ยังไง
แต่วินาทีต่อมาก็เข้าใจที่แม่กำลังจะบอก
ที่แม่บอกคือ "ห่วง"คำเดียว
ถึงจะคิดไปเองแต่คิดว่าใช่
แม่ห่วงว่าเราถ้าเรียนที่ไม่ดีจบแล้วจะมีงานทำรึเปล่า
แต่ก็แอบคิดว่าบางทีแม่ก็คงสงสารเราเหมือนกัน
เพราะการสอบตอนนี้กับสมัยแม่มันต่างกันลิบลับ
อาทิตย์ที่ผ่านมาก็เจอแต่เรื่องดราม่า เครียดๆ งานก็เยอะ หนังสือก็ต้องอ่าน
เราว่าเรากำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจ
การตัดสินใจที่บางทีอาจจะเปลี่ยนแปลงเราทั้งชีวิต
ตอนนี้กำลังรอผลสอบสมาร์ท-1 ว่าออกมาดีไหม
แต่แอบสอบครั้งแรกนะ
55555
มันต้องแย่แน่ๆเลย ถ้าผ่านครึ่งก็ดีสิ
ถ้าคะแนนดีเราก็จะทุ่มไปกับตรงนั้น เอาให้เต็มที่แล้วค่อยไปรอสอบกสพท.อย่างเดียว
คิดว่าเป็นทางที่เรารับได้มากที่สุดแล้ว
แต่ก็อยากจะได้วิศวะ ถึงมันจะยากก็ตาม
ถ้าไม่ติดอะไรเลยก็รอแอดฮ่ะ
55555
ได้มาระบายอย่างนี้ก็รู้สึกดีขึ้นเหมือนกัน
เอาล่ะ เราไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นไงมั่งสอบเยอะเหมือนกันรึเปล่า
แต่ที่อยากบอกเลย
รีบเลือกทางที่ตัวเองจะเดินให้เร็วที่สุด ถ้าีมีแล้วก็ดีใจด้วย
แอบอิจฉา...
มันอาจจะเหนื่อยหนักและดราม่า
ปัญหาชีวิตรุมเร้า
แต่สักวันหนึ่งเราเชื่อว่าถ้าเราผ่านมันไปได้เราก็พร้อมจะรับมือเรื่องที่หนักกว่านี้ได้
ไปอ่านหนังสือล่ะ
สู้ๆนะคะทุกคน
วู้ๆๆๆ.........
โลฟี่
ความคิดเห็น