ANGLE OF PRINCE DEVIL นายจะรักฉันไหมถ้าฉันมันร้าย[YAOI]

ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1 : นักเรียนแลกเปลี่ยน

�Chapter 1 : นักเรียนแลกเปลี่ยน

" คลิก~"

" นี่น่ะเหรอ...เซนต์มาเคล -___- ^ "

ผมเบรดสเก็ตบอร์ดลายซากุระหวานๆของผมที่หน้าประตูรั้วสีขาวซึ่งมีป้ายโรงเรียนแปะไว้

และไม่ได้มีแค่นั้น มันมีทั้งสีสเปรย์และรูปวาดฝีมือทุเรศๆ ฮื้ม~ สมกับเป็นโรงเรียน

ไฮ(Bad)จริงๆ =__=�

จะว่าไปผมก็พล่ามไปมากแล้วนะเนี่ย...ผมแนะนำตัวหรือยังนะ ? ยังใช่มั้ย ผมชื่อ อากิฮิโกะ

ลัค ชื่อเล่นลัค แต่เพื่อนๆชอบเรียกว่าลัคกี้ =__= เป็นครึ่งผีครึ่งคน เอ้ย! ล้อเล่นเชื่อก็ไปเรียน

ป. 1 ใหม่ล่ะกัน เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น-ฟินแลนด์-ไทย และเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ถูกส่งตัวจาก

ฟินแลนด์มายังไทย จริงๆแล้วไม่ได้เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนหรอกครับ ที่ผมมาเป็นนี่เพราะ

ไอ้เกมส์แผลงๆของพ่อสุดเลิฟของผมต่างหาก ทั้งต้องแต่งหญิง(ซื้งตอนนี้ผมก็แต่งอยู่อ่ะ

นะ)โดยไม่ให้ใครจับได้ตั้ง 6 เดือนและต้องถูกโอนไปเรียนที่โรงเรียนที่อันตรายอันดับตั้งๆ

ของไทย แถมพึ่งจะเป็นโรงเรียนสหศึกษาเพียง 2 ปีหลังจากเป็นโรงเรียนชายล้วนมานาน

ถึง 50 ปีก็แสดงว่านักเรียนหญิงต้องน้อยแน่T^T ช่างเป็นอะไรที่ยากจริงทำไมผมถึงโง่เล่น

เกมส์นี่น่ะเหรอ เพราะมันมีแรงจุงใจที่สุดยอดน่ะสิ ถ้าผมเล่นเกมส์ผมจะได้ไม่ต้องหมั่นกับ

ยัยโอเมก้ามหาภัยน่ะ อยากรู้เหตุผลมั้ย ? ก็ยัยเีนี่ยโคตรจะพิศดารสุดๆ ทั้งชอบไปเก็บสัตว์

แหยงๆมาเลี้ยง กินมูมมาม แถมยังแรดสุดๆ ไม่ดูสภาพตัวเองเล้ยยยย~ �เหตุผลเท่านี้เพียง

พอที่จะไม่หมั่นล่ะหรือยัง ถ้าไม่พอคุณก็ไปแต่งเองล่ะกัน =__= จบเหตุผล....

ผมเดินสไลด์สเก็ตเข้าไปที่ประตูรั้ว พลางขย้ำนมซีลิโคนรุ่นโคตรจับยากคัพ D ให้อยู่ทรงใน

เสื้อเชิ้ตนักเรียนแบบโชว์สัดส่วนสีดำ และสางผมปลอมรุ่นโคตรเหมือนจริงสีน้ำตาลมะฮอก

นีรอนยาวถึงกลางหลังให้เข้าที่ และปั้นหน้าแบบผู้หญิงให้มั่กมากที่สุด�

"น้อง~"

ผมหยุดสไลด์และหันไปตามเสียงเรียก ก็เห็นพี่ซีเคียวริตี้หน้าตาหล่อเหลาสุดๆยืนอยู่ในป้อง

ยามกวกมือเรียกผม(แต่เค้าแต่งตัวไม่เหมือนยามซักนิด ทั้งใส่เชิ้ตขาว เนทไทสีทอง

กางเกงขาว แตงสูทนอกกับหมวเป็นของยามอ่ะนะ)ผมจึงชี้ที่ตัวเองว่าใช่ป่ะ เค้าก็พยักหน้า

ผมจึงสไลด์ไปหาที่ป้องยามสีดำนั้น

"พี่เป็นซีเคียวริตี้เหรอ"

ผมถามด้วยสายตาไม่เชื่อ

"ก็ใช่น่ะสิครับ พี่เป็นอ่ะนะ"

"แล้วมีอะไรเหรอครับ เอ้ย! คะูู^^"

"เอ่อ.....คือ....น้องเป็นบุคคลภายนอกหรือเปล่าครับ ถ้าเป็นก็ของเชิญออกนะ ^///^"

"อ้อ! พี่ต้องการบัตรนักเรียนใช่มั้ย แปปนึงนะคะ"

ผมจัดการหยิบกระเป๋าเงินสีดำเท่ๆของผมจากเสื้อสูทสีดำขอบแดงของโรงเรียนแล้วหยิบ

บัตรแสดงตัวนักเรียนแลกเปลี่ยนขึ้นมาโชว์

"อืม...นักเรียนแลกเปลี่ยนเหรอเนี่ย ปีนี่เป็นผู้หญิงด้วย ที่นี่คงจะซู่ซ่าขึ้นเยอะเลย"

"เหอะๆ"

ผมยิ้มแห้งๆก่อนจะเก็บบัตรเข้าที่เดิม

"น้องเล่นสเก็ตบอร์ดด้วยเหรอ"

"เล่นคะ ชั้นเป็นนักกีฬาเอ๊กซ์ตรีมประเภทนี่น่ะคะ"

"งั้นก็เก่งน่ะสิ"

"ไม่เท่าไหร่หรอกคะ"

ไอ้ที่ไม่้ท่าไหร่แค่ได้แชมป์ เอ๊กซ์ตรีม แชมป์เปี้ยน เวิลด์ แค่นั้นเอง ^^

"หวาย~ ตายล่ะคงได้เวลาเข้าเรียนของน้องแล้วสินะ ขอโทษที่พี่ชวนคุยน่ะ น้องอยู่ห้อง

อะไร เดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"อ่ะคะ ชั้นอยู่เกรด 12 ห้อง L คะ"

"อือ งั้นไปกัน"

"แต่เดี่ยวนะ"

"ฮืม~ มีอะไรเหรอครับน้อง"

"พี่ชื่ออะไรเหรอคะ"

รู้ไว้เฉยๆเผื่อได้เรียกใช้น่ะ555+

"จะรู้ทำไมเหรอ"

"ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอกนะพี่-___-"

"เอ่อ....พี่ชื่อ ไรโตะ"

"ลูกครึ่ง?"

"ครับพี่ไทย-ญี่ปุ่น"

"ผม เอ้ย! ชั้นชื่อ ลัคกี้ ลูกครึ่งญี่ปุ่น-ฟินแลนด์-ไทย"

"อ่ะครับ^///^ ไปกันเถอะ"

พี่ไรโตะยิ้มหน้าแดง ก่อนจะเดินนำผมไป จะหน้าแดงทำไมวะเนี่ยผู้ชายเหมือนกันแท้ๆ -__-

(ก็สภาพนายมันผู้ชายซะที่ไหนกันเล่าาาา)

พี่ไรโตะเดินไปพลางอธิบายส่วนต่างๆของโรงเีรียนไป โดยมีสายตาของนักเรียนชายจับ

จ้องมาที่ตัวผมตลอดทาง กระโปรงผมสั้นไปหรือไงวะ

"อะไรวะจ้องกันอยู่ได้ ไม่เคยเห็นเทพบุตรหรือไงวะ"

นี่คือสิ่งที่ผมอยากจะพูดนะ แต่ไม่กล้าเพราะลองคำนวณจากจำนวนตีนที่่จะมาประทับที่ตัว

ผมแล้ว โคตรจะไม่คุ้มเลย =__=

"เอาล่ะถึงแล้วนะ ห้องของน้องอยู่ชั้น 3 นะ พี่ต้องไปแล้ว"

---------------------------------------------------------60%--------------------------------------------------------------
มาต่อแล้วครับ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"ขอบคุณค่ะ"

"อือ...แล้วเจอกัน"

"คะ"

ผมโบกมือบ๊ายบายให้พี่ไรโตะตรงหน้าทางเดินเข้าตึก แล้วเดินเข้าไปในอาคาร ระหว่าง

ทางก็มีพวกผู้ชายมารุมถามชื่อ ถามนู้น ถามนี่มากมาย ผมก็ต้องเลี่ยงๆโดยการยิ้มแห้งๆ

ไปให้ ขี้เกียจบีบเสียงมากเดี๋ยวเข้าจับได้กับพอดี -__-

' ห้อง L Francais'

ผมหยุดเดินตรงหน้าห้องเรียนของผม ประตูหรูซะไม่มีเลย-__-

'ก๊อกๆ'

ผมเคาะประตูสีขาวขอบทองเบาๆและสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด(ตูมๆ) สงสัยล่ะซิว่าทำไมไม่

เป็นเข้าไปเลยทั้งที่เป็นประตูแบบเลื่อน...ก็เพราะมันเป็นประตูแบบมีรหัสติดตั้งน่ะสิ ผมเองก็

ไม่รู้รหัสด้วย-__- ที่ประตูทุกห้องเรียนก็มีรหัสน่ะแหละเพื่อป้องกันนักเรียนต่างห้องลักลอบ

เข้ามาไง^^ จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องทะเลาะวิวาห์ที่อาจจะมาตีกันในห้องเรียน-__-^�

'ติ้ด~'

เสียงที่ประตูดังขึ้นพร้อมกับโฉมหน้าของผู้หญิงใส่แว่นกึ่งสาว(ก็เข้าวัยทองอ่ะ)ที่เดินออก

มาจากห้องอย่างรีบร้อนก่อนจะปิดประตูอย่ารวดเร็ว

"เอ่อ....เป็นอาจารย์หรือเปล่าคะ"

ผมพยายามถามแบบแอ๊บๆให้สมหญิง-__-

"จ๊ะ...อ้อ~หนูเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนใช่มั้ย...ที่ชื่อ อากิฮิโกะ ลัค"

"ค่ะ"

"แม้~พูดไทยใช่ถ้อยใช่คำดีนะจ๊ะ"

อาจารย์หญิง(ตั้งชื่อให้เรียบร้อย)บยับแว่นเล็กน้อยพลางปาดเหงื่อทที่ไหลออกมา

ยิ่งกว่าน้ำตกที่เขาใหญ่ซะอีก-__-^

"ค่ะๆ...เอ่อ...อาจารย์ดูไม่ค่อยดีเลยนะคะ"

ผมถามด้วยความเป็นห่วง

"ก็ใช่น่ะสิจ๊ะ...เนี่ยอาจารย์ไม่รู้จะทำยังไงกับไอ้เด็กพวกนี้แล้วนะเนี่ย! ไม่ฟังอาจารย์แถมยัง

เล่นกันจนอาจารย์ใจฝ่อไปหมดแล้วเนี่ย"

อาจารย์พูดอย่างเหนื่อยใจอย่างเห็นได้ชัด -___-^ มันก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับอาจารย์ �

ไม่อย่างนั้นไม่ได้ชื่อเป็นโรงเรียนอันตรายอันดับ 1 หรอก

"เอ่อ...ให้หนูเข้าไปมั้ยคะ"

กระดากปากจริงๆที่ต้องเรียกตัวเองว่า'หนู'=__=

"จ๊ะๆ เดี๋ยวอาจารย์ระวังหลังให้นะ...อ้อ~รหัส *****(ปิีป ของเซ็นเซอร์นะครับ)จ๊ะ"

อือฮื่อ~ ระวังหลังเหรอฮะ ผมว่าคนข้างหน้าจะตายก่อนนะT^T

'ติ๊ดๆๆๆๆ'

ผมกดรหัสและเมมโมรี่รหัสห้องไปในสมองด้วย

'ติ๊ด~...ครืด~"

เสียงประประตูมาพร้อมกับเสียงเลื่อน ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเตรียมเดินเข้าไป

"เอ่อ...อาจารย์คะ"

"จ๊ะ"

ผมเอ่ยถามอาจารย์หญิงก่อนเข้าเรียนว่า...

"นักเรียนห้องนี้มีกี่คน"

ถามไว้เผื่อๆน่ะ=__=

"อ๋อ~ 45 คนจ๊ะ...หญิง 5 คน ชาย 40 คน"

โอ้แม่เจ้า~ มันเป็นอะไรที่ฟีนาเล่มากเลยครับ เทียบกันไม่ติดเลยนะเนี่ย~TTOTT

"- �- หนูว่าหนูไม่รู้จะดีกว่านะคะ"

"อาจารย์ก็ว่างั้น^^;"

ผมสูดลมหายใจเข้าปอด[ตูมๆ]อีกรอบ แล้วก้าวเข้าไปในห้อง แต่เมื่อผมก้าวเข้ามาได้แค่

ก้าวเดียวเท่านั้น...

'ตุ้บ!!!'

"เฮ้ย!!!"

ก็มีคนมานอนกองอยู่ที่เท้าผม ผมจึงก้มลงไปเขย่าตัวของคนที่นอนอยู่เบาๆ�

"เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ"

"อ่า...มะมะไม่มากหรอกคะครับ-////-"

ผู้ชายคนที่นอนกองอยู่เงยหน้ามาแล้วก็หน้าแดงแปร๊ด~ ก่อนจะตอบแบบติดๆขัดๆ

"ไม่เจ็บแน่นะ"

"ครับ>///<"

ผู้ชายที่นอนกองลุกขึ้นอย่างรีบๆ ก่อนจะวิ่งไปที่โต๊ะของตัวเอง�

"เอาล่ะๆนั่งที่ๆทุกคน"

อาจารย์หญิงที่พึ่งจะมีบทพูด[- -^] เดินเข้ามาที่หน้าชั้นเรียนแล้วตะโกนให้นักเรียนที่ทำ

อะไรไร้สาระ [= =] มานั่งที่ของตัวเองและจับจ้องมาที่ผม - - มองทำไมวะ ไม่เคยเห็นคนหล่อ

หรือไงวะ

"คงเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้แล้วใช่มั้ย"

อาจารย์ว่าพลางชี้มาทางผมที่ยืนอย่างสงบแบบชิวๆ- -

"คร้าบ จาร์ย นางฟ้าคนนี้เป็นคัยคร้าบ"

"ใช่ๆสวยโค-ต-รเลยว่ะ"

แต่ละคำชม แมร่งผมไม่ปลื้มซักอัน - -

"คนนี้...อืม คุณลัค แนะนำตัวเลยจ๊ะ"

"คะ...ผม เอ้ย ชั้นชื่อ อากิฮิโกะ ลัค ชื่อเล่น ลัคกี้ เป็นนักเีรียนแลกเปลี่ยนจากฟินแลนด์ ถึง

ชั้นจะมาอยู่ที่นี่แค่ 6 เดือน แต่ก็ขอให้ทุกคนเอ็นดูและฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"

กระดากจังต้องมาอ้อนเนี่ย -___-

"วู้ว์ๆ ห้องเราจะมีสาวสวยๆเพิ่มอีกแล้วเว้ยยยย"

"แมร่ง คราวนี้สวยโดนใจโคตรๆเลยว่ะ"

"เย้ๆ คราวนี้เราก็มีเพื่อนเป็นผู้หญิงเพิ่มแล้ว^^"

อ่ะแน่นอนครับ สาวๆ ผมจะเป็นเพื่อนแบบแนบชิดอย่างดี-.,-

"ลัคไปนั่งตรงริมหน้าต่างที่มีคนสวมแว่นอยู่ตรงนั้นนะจ๊ะ"

อาจารย์หญิงผายมือไปตรงโต๊ะริมหน้าต่างคู่ที่ 3 ที่มีผู้ชายหน้าหล่อโคตรสวมแว่นนั่งอยู่

ผมส่งยิ้มแหยงๆ[ปนหมั่นไส้หน้าหล่อๆนั่น]ไปให้นายนั่นก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆ วูว์แต่ก็ยังดี

ที่ได้นั่งติดหน้าต่าง

"นายชื่ออะไร"

ผมหันไปถามนายแว่นหน้าหล่อข้างๆ

"........"

"เฮ้...นายอ่ะชื่ออะไร"

"........."

- - แหม๋ๆๆๆหยิ่งนักนะเว่ย

"คุณชื่ออะไรเหรอคะ - -"

"อิคไซท์..."

อะโห่ กว่าจะตอบได้ - -

"ชั้นลัคกี้ นายคงจะรู้แล้ว"

อิคไซท์พยักหน้าให้ผมก่อนจะหยิบหนังสือภาษาฝรั่งเศสออกมาอ่าน ไม่สนกันมั่งหรือไงวะ

"ลุคกี้จ๋า~"

อยู่ซักพักก็มีผู้ชายซัก 2 - 3 คนเดินมาพร้อมกับเรียกผมซะหวานหยอด - -

"มีอะไรเหรอคะ"

ผมตอบไป และพยายามแอ๊บแบ๊วเข้าไว้- -�

"อ๊ากกก เห็นใกล้ๆยิ่งสวยว่ะ ข้าทนไม่ไหวแล้วเว่ย"

"- -"

"ข้าก็เหมือนกันว่ะ เสียงแหบมีเสน่ห์มากๆ ><"

"- -"

"ข้าไปนั่งก่อนนะเว่ย รู้สึกว่าโรคหัวใจข้าจะกำเริบ"

"- �-"

แต่ละคำ - - โคตรปลื้มเลยว่ะ[ประชด]

"นิ นาย"

"......."

"อย่าหยิ่งนักเลยน้า ตอบๆมั่ง หน้าหล่อๆของนายคงไม่หลุดไปไหนหรอก"

'พรึ่บ!!!'

เขาวางหนังสือลงแล้วหันมาทางผมด้วยสายตาเย็นชา...เหอะ คิดว่าผมกลัวเหรอไง�

"นายจ้องแบบเนี่ยหมายความว่าไง เย็นชาชะมัด- -"

"เธอกวนเวลาชั้น"

"ชั้นจะไปกวนนายได้ไง ไม้พายก็ไม่มีนิหว่า"

"-___- +"

นั่นเจอมุขไปถึงกับเพ่งสายตาเลยเหรอวะ - -

"ชิ ชั้นไม่ชวนนายคุยล่ะ กะจะผูกสัมพันธ์ฉันเพื่อนซะหน่อย แต่นายดันเป็นไอ้หล่อหยิ่งไป

ได้"

ผมทำให้เซ็งๆใส่อิคไซท์ก่อนจะหันไปยิ้มๆ พร้อมขยิบตาให้สาวๆด้านหลังห้องเพื่อหว่าน

เสน่ห์ แต่ไหงพวกผู้ชายมันถึงทำหน้าเคลิ้มๆกันวะ เฮ้ย ชั้นไม่ได้ยิ้มให้พวกแกนะเฟ้ย~

"- � - "

พอผมผิดหวังที่จะหว่านเสน่ห์ให้สาวๆก็หันมานั่งตรงเหมือนเดิมแล้วหยิบหนังสือเรียนขึ้นมา

[พอดีได้ตอนพอเริ่มเล่นเกมส์อ่ะนะ]

"อาจารย์คะ สอนเลยค่ะ"

ผมส่งเสียงบอกอาจารย์ที่ยืนรอให้นักเรียนสงบ ให้ไปหยิบปากกาไวท์มาเขียนเพื่อเริ่มสอน

ซะที

"เธอ"

"หะ...."

อยู่ดีๆนายอิคไซท์ก็เขี่ยๆที่แขนเสื้อผม แล้วเรียกผมเบาๆ

"อะไรเหรอ"

"เป็นทอมดี้เหรอไง"

"- -"

ชั้นไม่ใช่ทอมดี้เว่ย แต่เป็นชายแท้ จะให้ชอบผู้ชายหรือไงวะ - �- �อยากจะตอบแบบนี้นะแต่

กลัวฟามลับแตก

"เปล่า...แล้วทำไมนายคิดอย่างนั้น"

"ก็นัยต์ตาเธอไง....เวลามองผู้หญิงตาเธอจะเหมือนพวกเจ้าชู้ๆ แต่พอมองชั้นหรือผู้ชายคน

อื่น เธอกลับมีแต่ความว่างเปล่า"

อะไรกันวะ อยู่กันยังไม่ถึง 10 นาที ก็ดูออกขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย งั้นผมก็ควรจะออกห่าง

เจ้านี้น่ะสิ.....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

และแล้วก็เสร็จตอนนึงนะครับ โทษที่ไม่ได้มาอัพซะนานเลย เดี๋ยวจะค่อยๆอัพเรื่อยๆนะครับ