ทะเล....เป็นสถานที่ที่ผมชอบที่สุดแม้จะเบื่อหน่ายแค่ไหนก็ตาม....
โดยเฉพาะ "เกาะล้าน"...สถานที่ที่ครั้งหนึ่ง...ผมเคยมีความสุขมากที่กับคนคนหนึ่ง
แต่ครั้งนี้เมื่อผมกลับไปที่นั้นอีกครั้ง...มันกลับเป็นครั้งที่โหยหาและเหงาจนยากที่จะลืมเลยจริง ๆ ....
ผมเคยยืนถ่านรูปให้เธอตรงนี้...แม้ไม่มีเธออยู่ตรงนั้นแล้ว...ผมก็เลืกที่จะเก็บภาพเหล่านี้ไว้อีกครั้ง...
โดยที่ภายในความทรงจำของผม...ยังมีเธอยืนอยู่ซ้อนทับภาพเหล่านี้เสมอ....
เราเคยนั่งเรือลำนั้นข้ามเกาะด้วยกัน...จำได้มั้ย เวลาเรานั่งเรือ เธอจะเป็นคนถ่านเก็บบรรยากาศและภาพเราสองในเรือลำนั้นเสมอ ....เพราะเธอรู้ดีว่าผมไม่อาจถ่ายได้...เนื่องจากแค่นั่งธรรมดา ก็เมาจนอ้วกแทบแตกอยู่แล้ว...เธอรู้ดี...ทุกครั้งเวลาเราขึ้นเรือ
เธอไม่เคยลืมยาดมที่จะส่งให้ผม และคอยนั่งพัดให้ผมตลอดเวลา....
แต่วันที่ผ่านมา เธอรู้มั้ย กับการแค่คิดถึงเธอ มันไม่ทำให้ผมเมาเลย.....
หาดตายายนี้...เราเคยเดินจับมือเดินเข้าไปด้วยกัน....ผมยังจำได้....
โขดหินตรงนี้...เธอมักจะโพสท่าแปลกๆ และยุยงให้ผมถ่ายมันเก็บไว้เสมอ...
แต่พอกลับมาแล้วแท็กรูปพวกนั้นไปทีไร...ทำไมเธอถึงงอนทุกที....
ต้นไม้ต้นนี้แหละ...ต้นไม้ที่มีชิงช้าเล็กๆห้อยอยู่...เธอเคยนั่ง...และบอกผมว่าตนเป็นนางเอกเกาหลี
และผมเป็นหนุ่มไทยยาจก ที่เดินหาเปือกหอยริมหาดแล้วมาตกหลุมรักเธอ...ผมขำจนท้องแข็ง...
เมื่อนางเอกเกาหลีโยกชิงช้าไปมา...และเกือบหน้าทิ่มเพราะเท้าพลาดสะดุดราก....
ผมแอบถ่ายคู่รักฝรั่งคู่นี้ไว้...เพราะพวกเขาเหมือนเราในตอนนั้นไม่มีผิด...
ผมมักจะคอยเดินแล้วระวังหลังให้กับเธอ โดยที่เธอมองไปแต่ข้างหน้า...
หาจุดที่เธอต้องการโพสท่าและให้ผมถ่าย....
ชายหาดตรงนี้....ที่พวกเราเดินเตร่กันเข้ามา...เธอมักจะชี้ให้ผมดูหุ่นสาวฝรั่ง...แล้วก็บอกว่าเธออิจฉา
แต่พอผมจ้องดูนานๆ...เธอกลับจิกผมซะนี่....
และที่ใกล้โขดหินริมชายหาด...เธอมักจะไปหาหินสีต่างๆ...และบอกว่าอยากได้...
แต่เมื่อพอผมบอกว่า ถ้าอยากได้ก็เอาไป...เธอกลับบอกว่า...เอากลับไม่ได้...เพราะกลัวเจ้าที่....
ต้นไม้ต้นนี้...เป็นที่ปักหลักของเราเมื่อเรามาเสมอ...เรามักกินข้าวกันตรงนี้...นอนเล่นกันตรงนี้...
แต่วันนี้ไม่มีเธอแล้ว....บุคคลที่อยู่ตรงนั้น...กลับไม่ใช่เธอที่ผมเคยรัก...
วันนั้น...มันเป็นเพื่อนๆของผมที่นั่งกินเบียร์ ปีนตันไม้กันสบายใจ...
แสดงกิริยาไร้มารยาทอย่างสุดแสนต่อเจ้าที่ที่เธอเคยกลัว......
เราเคยลงไปว่ายน้ำในทะเลของหาดนี้....บรรยากาศเย็นสบาย อ่อนหวานตามสไตล์คู่รัก...
แต่วันนั้น...กลับมีแต่ผู้ชายกระโดดลงทะเล...ไร้เงาของเธอ...
มีเพียงพวกดิบเถื่อน...ที่พยายามแซวฝรั่งด้วยภาษาอังกฤษต่างด้าว...
ถึงแม้วันนี้ไม่มีเธอแล้ว...ผมก็อยากเก็บความทรงจำในวันเหล่านั้นกับเธอ
และวันเหล่านี้กับเพื่อน...ผมไม่อาจขอให้เธอกลับมายืนข้างผม
เพราะเธอได้เลือกแล้ว...เธอเลือกที่จะมีความสุขกับคนอื่น...
ผมก็เลือกที่จะเก็บความทรงจำเหล่านี้ไว้...แล้วมีความสุขกับมิตรสหายของผม...
แม้ไม่มีเธอคอยยืนยาดม...ก็มีเพื่อนคอยยืนน้ำ...
แม้ไม่มีเธอคอยพัด...ก็มีเพื่อนคอยแซวและถ่ายรูป...
แม้ไม่มีเธอคอยเดินงอนเวลาผมมองหุ่นฝรั่ง...ก็มีเพื่อนคอยเป็นหุ้นส่วนต่อสายตาหื่นกระหาย
แม้ไม่มีเธอคอยเล่นน้ำอย่างอ่อนหวาน...ก็มีเพื่อนคอยฉุดกระชากถีบส่งกันลงทะเล...
แม้ไม่มีเธอคอยร่วมกินข้าวนอนเล่น...ก็ยังมีเพื่อนดื่มเบียร์ ร้องเพลงกระแทกใจกันอยู่เสมอ
ดังนั้นการเดินทางครั้งนี้....บอกให้รู้ว่าถึงแม้ไม่มีเธอ...
ผมก็มีเพื่อนของผมอยู่เสมอมา....
จากวันนี้ผมจะเป็นคนใหม่...ผมจะลืมเธออย่างสุดใจ.....
ผมไม่อยากพูดว่า แล้วเราจะรักกันใหม่ เพราะยังไง เธอก็ไม่มีทางทำงั้นอยู่ดี...
ความคิดเห็น