เต่ากับกระต่าย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มี เจ้ากระต่ายที่ คิดว่าตัวเองเป็นสัตว์ที่วิ่งเร็วที่สุดในป่ามันคอยท้า คนนั้นคนนี้แข่งไปทั่ว จนกระทั่งวันหนึ่ง มันเจอเต่า พลัดเข้ามาในป่า มันเห็นว่าเต่า เดินช้าต้อมเตี้ยม มันเลย ล้อเจ้าเต่าว่า  นี่เจ้าเต่า เจ้าจะไปไหนเหรอ เจ้าเดินช้าอย่างนี้เมื่อไรจะไปถึงล่ะ ฮ่าๆๆ ไม่เหมือนข้า จะไปไหนมาไหนก็รวดเร็ว มันเลยท้าเจ้าเต่าวิ่งแข่ง แต่เจ้าเต่าบอกว่า 'ข้าต้องไปหาเพื่อนของข้าก่อน แล้ว อีก 1 อาทิตย์ ข้าจะกลับมาแข่งกับเจ้า ที่นี ตกลงไหม' เจ้ากระต่าย ก็รับปาก และทุกวัน เจ้ากระต่ายออกไปโพทะนาเกี่ยวกับการแข่งขันของมัน กับเจ้าเต่า และเที่ยวจนดึกดื่น ไม่ฝึกซ้อม จนกระทั่งถึงวันแข่ง เจ้ากระต่าย ก็ไม่ค่อยได้พัก เมื่อถึงเวลาแข่ง เจ้าเต่ามาตามนัด เจ้าเต่าก็ถามเพราะเห็นสีหน้าเจ้ากระต่ายอ่อนเพลีย ว่า'เจ้ากระต่ายเจ้าจะแข่งไหวรึเปล่า ' เจ้ากระต่ายก็ย้อนกลับว่า 'แม้ข้า หลับไป หนึ่งตื่นก็สามารถ ชนะเจ้าได้สบาย' พอได้เวลาแข่งขันเจ้ากระต่าย ก็ขึ้นนำไปก่อนแต่เพราะ มันอดนอนมาหลายวัน และ ตอนนี้เป็นตอนกลางวันอากาศร้อนอบอ้าว ทำให้มันตาลายและเป็นลมไป ส่วนเจ้าเต่า คลานมาเรื่อยๆ จนทันเจ้ากระต่าย ให้เจ้ากระต่ายเป็นลม ก็พยายามปฐมพยาบาลเจ้ากระต่าย จนดีขึ้น เจ้ากระต่ายฟื้นขึ้นมา เห็นเจ้าเต่าก็แปลกใจ ถามขึ้นว่า'ทำไมในเมื่อเจ้า เห็นข้าเป็นลม ทำไมไม่ล่วงหน้าไปก่อนเล่า เจ้าจะได้ชนะข้าไง' เจ้าเต่าก็ตอบว่า 'ถ้าข้าทำเช่นนั้น ข้าไม่สามารถ ภูมิใจ ได้หรอกว่าข้าเก่งกว่า เจ้า ถ้าเจ้าหายดีแล้วเรามาแข่งกันต่อดีกว่า' แต่เจ้ากระต่ายซึ้งใจในน้ำใจที่มีแก่เจ้าเต่า และรู้ตัวดีว่าวันนี้ไม่ ไม่สามารถแข่งขันได้แน่ เพราะมันยังอ่อนเพลียอยู่ มันเลยบอกกับเจ้าเต่าว่า ' ถ้า วันนี้ข้าแข่งกับเจ้าก็คงไม่ไหว หรอก และข้า ไม่รู้สึกอยากแข่งกับเจ้า เพื่อชัยชนะอีกแล้ว ข้าว่า เราเลิกแข่ง ได้ไหมล่ะ' เจ้าเต่าก็บอกว่า ได้สิ งั้นเรา สองคน เดินไปพร้อมๆกัน ถึงเส้นชัยล่ะกัน เพราะสัตว์ตัวอื่นๆ ก็คงยังรอเราอยู่ ทั้งเต่าและกระต่ายก็พากันประครอง จนถึงเส้นชัย สัตว์ที่มาเฝ้ารอที่เส้นชัย เห็นทั้งสอง เดินมาพร้อมกัน ก็พร้อมใจกันไชโยโหร้อง ถึงน้ำใจของสัตว์ทั้งสองตั้งแต่นั้นมา เจ้ากระต่าย ก็เลิก คุยโว และเป็นเพื่อนกับเจ้าเต่า ตลอดไป