คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : ตอนที่30(พีท)
เอ็ม
ผมได้ยินมันพูดอย่างนี้ก็ชื่นใจแล้วครับ แค่รู้ว่ามันก็อยากอยู่กับผมเหมือนกัน
แกก...แกก
เสียงอะไรน่ะ..
“เสียงไรว่ะ ไอ้เอ็ม”
“เมี๊ยวๆ” แมว ก็นึกว่าอะไร
“ก็แค่แมวไปเหอะ เดี๋ยวแม่รอนาน ส่วนเรื่องนี้เดี๋ยวกูจัดการเอง” ผมจูงมือไอ้ไอ เข้าในบ้านแล้ว อ้าว...ว่าแต่คุณแม่หายไปไหนเนี่ย
“ป้าแจงครับแม่ล่ะ”
“อ้อ เห็นบอกว่าไปเข้าห้องน้ำน้า แต่เอ...ไปตั้งนานแล้วนะเนี่ย”
สงสัยคงท้องผูกแหละ
“มานั่งตรงนี้กับกูสิไอ้ไอ ไปนั่งอะไรตั้งนู่น” ก็ดูสิครับไอ้ไอมันไปนั่งตั้งนู่นขอบโซฟา อย่างกะผมเป็นโรคติดต่อน่ะ ผมไม่ได้เป็นนะ
“นั่งนี่แหละกูขี้เกียจขยับ”
เฮ้อ....งั้นก็ต้องเป็นผมใช่ป่ะ ที่ลุกไปแทน ผมเดินชึ้นไปแล้วไปนั่งใกล้มันต้องอย่างนี้สิ
“น้าสามาแล้วไอ้เอ็ม”
“ว่าไงจ๊ะ เด็กๆแหม ดีๆเห็นรักกันอย่างนี้น้าค่อยชื่นใจหน่อย” น้าสาเดินเข้ามาหาผมกับไอ้ไอ แล้วนั่งลงตรงข้ามกับพวกผม
“แม่ครับ คือ นี่มันยังไม่สี่เดือนแม่จะรีบกลับมาทำไม”
“ไอ้เด็กนี่พูดเหมือนไม่อยากให้แม่กลับ”
“ก็ใช่...เอ้ย ไม่ๆอยากดิ อยากสิครับ”
แหมเกือบหลุดปาก ถ้าแม่กลับมาผมกับไอ้ไอก็ไม่ได้จู๋จี๋กันน่ะสิ
“คือว่าแม่น่ะ ลืมเอกสารไว้ที่บ้านเลยต้องนั่งเครื่องมาเอาเนี่ย เฮ้อ คนแก่มันก็งี้แหละขี้หลงขี้ลืม”
“แล้วแม่กลับวันไหนล่ะ”
“ไอ้เด็กนี่...มันจะไล่แม่มันท่าเดียว”
โห เอะอะก็ด่า เชอะ!
“น้าสาจะกลับวันไหนล่ะครับ” ไอ้ไอมันเป็นคนถาม มึงนี่อยากโดนด่าเหมือนกูใช่ไหมเนี่ยไปถามแม่อีกรอบเนี่ย
“อ้อ กะว่าอีกสองสามวันก็กลับแล้วจ้า”
เฮ้ย...ทีผมไม่ตอบ ทีไอ้ไอนี่ รีบตอบแทบไม่ทันมันจะอะไรกันนักหนาว่ะ หมั่นไส้เดี๋ยวปั๊ดจับทุ่มเตียงเลย
“ทีผมล่ะไม่ตอบ”
“ก็ใช่ไง ฉันจะตอบต่อเมื่อหนูไอพูด”
“เชอะ งอน”
ผมแกล้งสะบัดหน้าใส่แม่เลย ดูสิจะง้อไหม
“ไอ้ลูกบ้านี่ ไม่อายหนูไอรึไงมาชงมาเชอะใส่”
“จะอายทำไมแค่นี้ อย่างอื่นก็เคยเห็นมาหมดและ...0+0” หลุดปาก
“แฮ่มๆ เอ็มมันหมายถึงนิสัยอย่างอื่นผมก็เคยเห็นมาหมดแล้วน่ะครับ”
ไอ้ไอรีบแก้ตัวทันทีเลยน้ามึง...
“อ้อ...เออแม่ซื้อนี่มาฝากลูกทั้งสองด้วย แทแด้น....”
คุณแม่หยิบอะไรออกมาจากถุงใบใหญานั่นก็คือ...เสื้อ มันไม่ใช่เสื้อธรรมดานะครับแต่ว่ามันเป็นเสื้อคู่รักด้วย
“เสื้อ คู่เพื่อเชื่อมสัมพันธ์ไม่ให้แกแกล้งหนูไอ ใส่แล้วจะได้รักกันไง แต่แม่ว่าตอนนี้คงไม่ต้องแล้วม้างงง...”
“โห เอาดิๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมใส่โชว์เลยดีป่ะๆ”
“ดีมาก”
“แม่นี่ก็ดึกแล้วไปนอนกันเหอะ ผมง่วงและ”
ก็จริงนะครับตอนนี้ผมเห็นไอ้ไอมันนั่งตาสลึมสลืออยู่แล้ว ผมสงสารนะเนี่ยก็เลยมานอน แล้วคืนนี้ไอ้ไอจะให้ผมนอนด้วยไหมเนี่ย ตลอดเวลาผมไปนอนห้องมันตลอดตอนนี้ห้องผมคงฝุ่นครักแล้วมั้งเนี่ย
เออใช่! ผมก็ใช้ข้ออ้างนี้นอนกับมันเลยไงแหมผมนี่ฉลาดจริงๆ
ผมกับมันเดินมาถึงหน้าห้องแล้วส่วนแม่หรอ เข้าห้องไปแล้วล่ะสงสัยเขาคงเหนื่อยกับการเดินทางมาแน่ๆเลย
“ไอ กูนอนด้วยน้า”
“ไม่วันนี้แม่มึงมาล่ะ ถ้างั้นเขาก็รู้...”
“ไอ..กูอยากให้แม่รู้เรื่องของเรา มึงไม่ต้องคิดมาก กูเชื่อว่าเขาต้องเข้าใจเราถ้าเขารู้เรื่องนี้ ไม่ว่าจะวันไหนหรืออย่างไรคนที่กูเลือกก็จะคือมึง มึงจำไว้ไอ้ไอ”
“อือ..”
“กูนอนด้วยนะ”
“ไม่”
ว่าแล้วว่าต้องปฎิเสธ
“ห้องกูมีแต่ฝุ่นนอนไปก็เหม็นอ่า กูนอนกับมึงน้าๆ*0*”
คราวนี้งัดมาหมดลูกอ้อนมาเพียบ
“ก็ได้ๆ”
“มึงนี่ใจดีที่สุดเลย รักมึงจัง ฮา”
ผมกระโดดกอดไอ้ไอ แล้วเดินเข้าห้องด้วยกัน
แต่ในขณะเดียวกัน หญิงสาวที่ลูกชายตนนั้นคิดว่าเข้าห้องไปแล้วกำลังแอบฟังเรื่องราวอยู่เมื่อครู่ที่เขาสนทนากัน และก็ก่อนหน้านั้นด้วย
“มันเป็นแบบนี้นี่เอง” หญิงสาววัยทองพูดกับตัวเอง แล้วเดินเข้าห้องไป
มาอัพอย่างต่อเนื่องเลยจ้า
ความคิดเห็น