ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC SJ]I'm SORRY ขอโทษที่ผมมันแสบ,.HanHyuk KiHae WonCin .

    ลำดับตอนที่ #10 : [FIC]I'm SORRY.~ Chapter 9

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.49K
      5
      25 เม.ย. 53



    Chapter 9

    ;; มัดจำ

     

     

          ฮยอกแจยืนอยู่หน้าร้านอาหารใจกลางกรุงโซลแห่งหนึ่ง ร่างบางมองร้านอาหารร้านนี้ที่ตกแต่งสไตร์โมเดิลเป็นสไตร์ที่ตนนั้นชอบ แต่ร่างบางก็คิดเพียงได้ชั่วครู่ ก็ถูกมือหนาของฮันกยองพาเข้าไปยังด้านใน

          ฮยอกแจและฮันกยองเลือกที่นั่งด้านในสุดเพราะจะได้ดูมีความส่วนตัวมากกว่า พนักงานรับออเดอร์เดินมายังที่ที่ทั้งสองนั่งและยื่นเมนูไปให้ฮยอกแจรับมาเปิดดูรายการได้สักพักก็เงยหน้าไปมองฮันกยองที่กำลังสั่งอาหารอยู่กับพนักงาน

     

    “ไม่สั่งละ”ฮันกยองหันมาถามฮยอกแจที่นั่งจ้องหน้าตนอยู่นาน

    “นาย นายเลี้ยงฉันใช่ไหม”ฮยอกแจถามฮันกยองให้ได้ยินกันแค่สองคนซึ่งร่างสูงก็ยิ้มน้อยๆกับคำถามของร่างบางก่อนพยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบ

     

         ฮยอกแจสั่งอาหารไปโดยไม่ต้องคิดคำนวณเงินของตัวเองเพราะตนไม่ต้องจ่าย ก็ร่างบางเพิ่งจะได้เงินพิเศษจากผู้เป็นแม่มาโดยการไปดูแลลูกค้าตระกูลคิมที่แกลรอลี่เมื่อครั้งที่แล้ว

    ไม่ใช่ว่างกนะ แต่ก็แค่เป็นคนประหยัดรู้จักใช้เงิน เท่านั้นจริง จริ๊งงงงงง!!

     

         ไม่นานอาหารที่ทั่งคู่สั่งก็ถูกจัดวางไว้ที่โต๊ะ ฮยอกแจและฮันกยองคุยกันไปในขณะที่นั่งทานอาหารโดยมีเสียงร่างบางเจื่อยแจ้วตลอดเวลา ส่วนฮันกยองก็คอยหัวเราะและชวนคุยในบางเรื่อง ซึ่งก็ดูอบอุ่นไม่น้อยในสายตาใครหลายคน แต่ที่พวกเค้าคุยกันจริงๆล่ะ

    คุณฮยอกจะบ้าตาย  ไอ้เจ๊กนี้ทำไมมันชอบแต๊ะอั๊งจังว่ะ!!!

     

     

     

    “พี่ฮะๆ”เด็กผู้ชายตัวเล็กเดินมายังโต๊ะของฮยอกแจแล้วกระตุกชายเสื้อของฮยอกแจเบาๆ ร่างบางหันมามองตามเสียงเรียกก็เผยยิ้มออกมาแล้วมองเด็กคนนั้นด้วยท่าทางสงสัยแต่ก็แฝงไปด้วยความน่ารัก

    “มีอะไรหรอจ้ะ”

    “พี่ฮะ พี่สนใจอมยิ้มไหม”เด็กผู้ชายเอ่ยแล้วยื่นอมยิ้มให้ฮยอกแจและฮันกยองดูพลางยิ้มโชว์ฟันล๋อของตัวเอง

     

    “อ๊างั้นพี่ซื้ออันนึ่งน่ะ พี่ให้แล้วพี่ก็ไม่เอาเงินทอนน่ะ นี่ครับ”ฮยอกแจหยิบอมยิ้มจากเด็กชายมาแล้วยื่นเงินให้เด็กคนนั้น ก่อนจะจับมือของเด็กคนนั้นมาแล้วจูบที่หลังมือเด็กคนนั้นเบาๆ “ตั้งใจเรียนน่ะครับ”

    “งั้นพี่เอาอันนึง ไปต้องทอนน่ะน้องชาย พี่ติบ”ฮันกยองพูดแล้วยิ้มไปให้เด็กคนนั้นก่อนจะรับอมยิ้มมาแล้วจับมือของเด็กผู้ชายข้างที่ฮยอกแจเพิ่งจูบไปขึ้นมาจูบแล้วมองหน้าฮยอกแจ

     

         ส่วนร่างบางที่เห็นการกระทำของฮันกยองก็หน้าขึ้นสีเล็กน้อยแต่ก็นิ่ง อยากจะด่าอยากจะว่าแต่สถานที่ก็ไม่อำนวย ในร้านอาหารคนเยอะแยะมากหน้าหลายตา ฮยอกแจจึงรู้จักที่จะวางตัว

    อย่านึกว่าเค้าเป็นคนไม่เคยเรียนมารยาทสิ!!!

     

     

     

    “ทั้งหมด สองแสนแปดหมื่นวอนค่ะ”พนักงานร้านเดินมาคิดเงิน ฮันกยองล้องเข้าไปในกระเป๋าหมายจะหยิบกระเป๋าเงินแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า ร่างสูงลองเช็คดูรอบตัวก็ไม่เห็นวี่แววของกระเป๋าเงินเลย จึงเงยหน้าไปมองฮยอกแจแล้วยิ้มย้อยๆไปให้

    “ฮยอกแจ กระเป๋าตรังฉันหาย ออกให้ก่อนดิเดี่ยวกลับบ้านใช้ให้”ฮยอกแจส่ายหัวหน่ายๆแล้วยื่นบัตรเครดิตไปให้พนักงาน

     

    “นายติดหนี้ฉันน่ะไอ้ผีจีน”ฮยอกแจชี้หน้าฮันกยองแล้วหัวเราะออกมาเบาๆกับความสะเพร่าของร่างสูง

     

     

         ฮันกยองจูงมือฮยอกแจมาที่ที่จอดรถของร้านอาหารแห่งนี้ แต่ก็ดันคิดอะไรบางอย่างได้ขึ้นมาในหัว แล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหันมาหาร่างที่ยืนอยู่ข้างหลัง

    “ฮยอกแจ ฉันขอมัดจำก่อนน่ะ”ฮันกยองจับไหล่ทั้งสองข้างของฮยอกแจแล้วถาม แต่คำถามนั่นมันซ่อนความหมายอื่นแอบแฝงไว้อยู่

    “อื้ม”

     

         สิ้นคำพูดฮยอกแจ ฮันกยองก็เลื่อนมือไปจับท้ายทอยของร่างบางแล้วดึงเข้าประกบปากทันท่วงที  ส่วนมืออีกข้างก็ยึดเอวฮยอกแจไว้ไม่ให้หลุดหนีไปไหน  ร่างบางเบิกตากว้างด้วยความตกใจแต่ไม่นานก็หลับตาพลิ้ม เพราะสัมผัสอันหวาบหวามแสนอบอุ่นและหอมหวานที่ฮันกยองเป็นคนปลุกสร้างมันขึ้น

         ฮันกยองไล้ลิ้นไปบนริมฝีปากบางเพื่อส่งทูตรักเข้าไปชมความหวานด้านใน สองลิ้นเกี่ยวตวัด ดุนดันอยู่ด้านในอย่างไม่มีใครยอมใคร จนฮยอกแจต้องเหงยหน้าเพื่อรับสัมผัสให้ลึกซึ้งกว่านี้ ลิ้นต่อลิ้นดูดกลืนกัน ผลักกันไปมาเปรียบเสมือนเกิดสงครามลิ้นย่อมๆ ของคนทั้งคู่

    “อือ~”ฮยอกแจดันหน้าอกฮันกยองและทุบเพื่อขอออกซิเจนไว้ช่วยชีวิตของตน ฮันกยองผละออกมาแล้วเลียลิ้มฝีปากที่เจ่อบวมของฮยอกแจจากฝีมือตนเอง

     

    “แฮ่ก ไอ้บ้าฮัน ไอ้ไม่มีมารยาท ทำอะไรก็ไม่รู้กลางแจ้ง ไอ้โรคจิต!!!”ฮยอกแจยืนด่ากรานร่างสูงสักพักแล้วเปิดประตูรถเข้าไปนั่งทันที ฮันกยองหัวเราะออกมาเบาๆกับความน่ารักของฮยอกแจ

    จะเถียงทำไม ก็เห็นเคลิ้มซะ!!!

     

    ………………………………………………

     

    สนามบินซีแอสตอน วอชิงตัน สหรัฐอเมริกา

    10.30 น.

     

    ตึก ตึก ตึก

    “ฮัลโหล”

    [อยู่ไหนแล้ว ตกลงจะกลับวันนี้หรอป่าว]

    “ครับ วันนี้แหละถึงสนามบินแล้วผมกำลังขึ้นเครื่อง”

    [ถ้าลงเครื่องแล้วบอกน่ะเดี่ยวจะไปรับจ้ะ]

    “ครับคุณน้า อ่า ผมคิดถึงฮยอกแจจัง ไอ้เด็กน้อยเป็นไงมั่งครับ”

    [ไปเที่ยวไหนก็ไม่รู้กับดงเฮนะ ฮ่าๆ โอ๊ะ! แค่นี้ก่อนน่ะหลานชาย น้าต้องดูแลลูกค้าต่อแหละ]

    “ครับ สวัสดีครับ”

     

     

    “คุณซีวอนค่ะ เชิญชั้นfirst class เลยค่ะ”

     

    _______________________________

     

    คุณชายชเวออกแล้ววววววววว.

    ออกแค่นี้เพื่อ ? ฮ่าๆๆ แฟนฮันฮยอกเต็มอิ่มยัง? ฮิฮิ

     

    ตอนหน้า ฮันเจอวอน สงครามจะเกิด...หรอ?

    สงสัยอิมเมดวอนไหม อยากรู้ไหมวอนเป็นใคร?

    ย้อนกลับไปอ่านแนะนำตัวละคร ลงอิมเมดคุณชายชเวให้แล้วน่ะ

                                 G.Ging :)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×