คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 เกิดเป็นผู้ชายจะไม่ยอมเสียจิ้น ?!
ยามาโมโตะค่อย ๆ พรมจูบไปบริเวณหน้าและลำคอของโกคุเทระ
"หึ ... คอพี่นี่ ... โล่งดีน่ะครับ น่าจะมี ... อะไรซักหน่อย" พูดจบ ร่างหนาไม่รอช้า ประทับรอยจูบบริเวณต้นคอของอีกฝ่ายทันที
"อื้อ" โกคุเทระเผลอครางเบาๆ"ฮะๆๆ เสียงพี่ฮายาโตะนี่หวานจังเลยนะครับ" ร่างสุงว่าทั้งๆที่ยังไม่ละจูบจากต้นคอขาว
" ไอ้ ..เด็ก.. อุ๊บ" ริมฝีปากบางกำลังจะเอ่ยปากว่าฝ่ายตรงข้าม แต่ก็ โดนปิดด้วยริมฝีปากของอีกฝ่ายแทนเสียนี้
"อย่าพึ่งขัดสิครับ" ร่างหนากระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูของร่างบาง ลมที่ออกมาจากปากของร่างหนา ทำเอาร่างบางที่รับฟังหน้าแดง
แคว่ก
"เห้ย ย นะ .. นาย ดึงเสื้อชั้นไปไม ...อุ๊บ อ่อย อิ อ่อย ย ย ย" ร่างบางที่กำลังตกใจกับการกระทำของอีกฝ่าย ที่อยู่ดี ๆ ก็มาดึงเสื้อของเขาออกไป ก็ถูกปิดปากด้วยมือหนาอบอุ่นของอีกฝ่ายแทน
"จุ๊ย์ ๆ บอกว่าอย่าขัดไงครับ" พูดจบ ร่างหนาก็ค่อย ๆใช้มือหนึ่งลูบไล้ไปทั่วตัว ส่วนมืออีกข้าง ก็ล้วงเข้าไปภายในส่วนล่าง
"ฮึก .. ไอ้เด็กนี่ ปล่อยน่ะเว้ยย !!" ร่างบางที่ใกล้จะเคลิ้ม ดึงสติกลับมา ก่อนจะออกแรงดันร่างหนาให้ออกไป
ยามาโมโตะที่กำลังเมามันส์กับการลวนลามโกคุเทระ ถึงกับอึ้งต่อปฏิกิริยาของคนตรงหน้า
โกคุเทระสาวเท้าเข้าไปหายามาโมโตะ ก่อนจะกระชากคอเสื้อ
"แก .. จำเอาไว้ ชั้นมาสอนแก ไม่ใช่ให้แกมาทำยังงี้" ยามาโมโตะมองร่างที่อยู่ตรงหน้าเขา น้ำเสียงและใบหน้า ที่เหมือนจะร้องไห้เต็มที ..
... เขา ทำอะไรผิดงั้นหรอ ??
โกคุเทระเชิดหน้าใส่ยามาโมโตะหนึ่งที ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อมาคลุมตัวไว้ เปิดประตูเดินออกไปจากห้อง และ ปิดประตูด้วย ... ส้นเท้า
' ชิ...ไอ้บ้าเอ๊ย !! จำเอาไว้เลยนะ '
ในขณะที่หนุ่มน้อยหน้าหวานกำลังแอบด่าอยู่ในใจก็ได้เดินไปชนกับบางอย่าง.....
"โอ้ยย !! มองดูตาม้าตาเรือมั่งสิ !! "
ผู้ที่อยู่ต่อหน้าของโกคุเดระนั้นคือ คุณหญิงของคฤหาสน์หอยลายคำเหลา...
ดีโน่ หอยลายคำเหลา.... (= =’’’ )
"หนอยนี่นายเป็นคร๊ายย ??"
โกคุเทระมองคนตรงหน้าหน่ายๆ
'ตั้งแต่ชั้นเข้ามาที่นี่ โดนถามแบบนี้มากี่ครั้งแล้วนะ'
สาว(รึหนุ่ม?)ผมทองตรงหน้ามองโกคุเทระอย่าไม่พอ
"ชั้นถามว่านายเป็นใคร!? เมื่อไหร่จะตอบห๊ะ!"
"โกคุเทระ ฮายาโตะ คนที่จะมาสอนคุณชายตั้งแต่นี้ไป.."
"โกคุเทระงั้นหรอ ... จะจำไว้น่ะ ไปล่ะ อ่อ เสื้อน่ะ ใส่ดี ๆ ล่ะ อย่าเปิดมากน่ะ ... มันทำให้เกิดอารมณ์น่ะ" คุณหญิงดีโน่พูดพร้อมโบกพัดไปมา แต่ประโยคสุดท้าย คุณหญิงกลับเดินมาข้าง ๆโกคุเทระ และก้มกระซิบเบา ๆ
โกคุเทระที่พึ่งรอดจากการโดนข่มขืน ( ... ? ) ได้แต่ก้มหน้ากรีดร้องในใจ และเริ่มปลงกับตนเองขณะเดินกลับห้องว่า ....
' ตูจะเสียเวอร์จิ้นที่นี้แหละ '
พอถึงหน้าห้องของตนนั้น อยู่ๆก็มีเสียงเรียกตนเองขึ้นมา
"โกคุเดระ....รีบไปเข้าเฝ้าเจ้าคุณปู่ด่วน! "
นึกว่าใครที่แท้ก็ไอ้วัวหน้ากวนส้นนี่เอง... = =
"ครับ...."
โกคุเดระเดินไปพลางคิดในใจไปพลาง....
เจ้าคุณปู่จะเป็นคนยังไงนะ หน้าแก่ๆ รูปร่างผอมซีด ใกล้เข้าโรงเต็มที....
โกคุเทระเดินตามแรมโบ้ไปจนถึงห้องของเจ้าคุณปู่
แรมโบ้เปิดประตูเบาๆ ก่อนจะดันไปโกคุเทระเดินเข้าไป
ภายในห้องมีเพียงเตียงใหญ่ตั้งอยู่ตรงหน้า ภายในห้องโล่งสะอาด
"ดีจ้า.."
โกคุเทระที่ตามเข้ามาในห้อง ถึงกับอึ้งกับสภาพที่เห็นตรงหน้า ...
คุณ ปู่ .... ?
" เอ่อ ...คุณ เป็น ปู่ ??? " โกคุเทระเอ่ยถามตะกุกตะกัก
" ใช่แล้ว !!! ชั้นเป็นคุณปู่แหละ เอาล่ะ นายสิน่ะที่จะมาเป็นครูของเจ้ายามะมุจี๊ อืม ... " คุณปู่ประจำคฤหาสถ์ รีบอร์น วงคำเหลา เดินเข้ามาสำรวจตัวโกคุเทระ พร้อมกับลูบคางไปด้วย
"แรมโบ้ ออกไปก่อน ปิดประตูด้วย อ่อ ลูกกวาดอยู่ข้างล่างน่ะ" รีบอร์นหันไปไล่แรมโบ้ให้ออกไปจากห้อง แน่นอน ถ้าไล่ปกติ อาจจะไม่ไป แต่มีของกินมาล่อ .. ก็อีกเรื่อง
"เซอร์ เยส เซอร์ แรมโบ้รับคำสัง ครับผม !!" แรมโบ้เต๊ะท่านายทหาร ก่อนจะวิ่งแจ้นลงไปข้างล่างทันที
"เอาล่ะ มาเริ่มสำรวจคุณครูคนใหม่ดีกว่า" เมื่อแรมโบ้(กขค.)จากไป รีบอร์นก็หันมายิ้มให้โกคุเทระ ก่อนจะรวบมือของโกคุเทระไว้ข้างหลังทั้งสองข้าง
"ทะ...ทำอะไรน่ะครับ !! "
"หืม....ก็สำรวจไง ^ ^ "
โกคุเดระเริ่มใจไม่ดี.....ถ้าเกิดว่าขัดขืนอาจจะโดนไล่ออกจากงาน...
ถ้าเกิดว่ายอมตามอาจจะเสียเวอร์จิ้น
เจ้าคุณปู่รีบอร์นเห็นโกคุเดระเริ่มจะลนลานตนเองจึงแสยะยิ้มออกมาพร้อมกับพูดว่า
"ไหนลองถอดเสื้อหน่อยสิ"
"ห...หา!? ""อะไรนะ!?"
"ถอดเสื้อ......"
"จะบ้าเรอะ!?" โกคุเทระเผลอตวาดเสียงดัง บางมือรีบกุมคอเสื้อไว้แน่น
'บ้านนี้มันจะให้ตูเสียจิ้นให้ได้เลยใช่มั้ย!???'
"หยุดแค่นั้นแหละครับ คุณทวด" เสียง ๆ หนึ่งดังมาจากหน้าต่างห้อง เมื่อโกคุเทระและรีบอร์นหันไปมองก็พบกับ
ยามาโมโตะ .....
"ยามะมุจี๊ ขึ้นมาได้ไงเนี่ย อุตส่าหนีมาชั้นสี่แล้วแท้ ๆ " รีบอร์นถามพร้อมทำท่าครุ่นคิด ทำให้โกคุเทระถือโอกาสหนีไปเกาะหลังยามาโมโตะ
"ปีนขึ้นมาครับ... " ยามาโมโตะตอบเสียงเรียบ สองเท้าค่อย ๆ ก้าวเข้าไปหาคนเป็นทวด
"จำไว้น่ะครับ .. ต่อให้คุณเป็นทวด แต่มายุ่งกับของ ๆ ผม ... ผมก็ฆ่าคุณได้" พูดจบยามาโมโตะก็กระชากแขนโกคุเทระออกไปจากห้อง ทิ้งให้รีบอร์นยืนทำหน้าเสียดายต่อไป..
' นายมาช่วยชั้นทำไมน่ะ .... ' โกคุเทระตั้งคำถามในใจ ก่อนจะเหลือบมองบุคคลที่กุมมือเขาอยู่
….
คนนี้น่ะเหรอจะมาสอนน้องยามามุจิ๊ ??
เสียงของใครซักคนที่ได้เอ่ยออกมา.....
‘ไม่เลวนะเรา คนนี้ท่าทางจะโอเค.......’
_____________________________________________________________
ครั้งนี้ทุกท่านคงจะบอกว่าสั้นไปใช่มั้ยคะ =w=;;
คึคึคึ
งั้นครั้งหน้าจะหาฟิคเสริมมาให้นะคะ ^ ^
แล้วทุกคนลองทายดูซิ ว่าใครจะมาเอ่ย ??
ใบ้ได้แค่ว่าวองโกเล่ 555+
(โดนตรบ ! )
ถ้าใบ้มากกว่านี้ทุกคนคงจะรู้กันแน่แท้
ถ้าตัวละครออกมาครบเมื่อไหร่ ค่อยทำโปรไฟล์ นะคะ ^ ^
สำหรับวันนี้ก็ไปล่ะค่ะ บ๊าย บาย !!
ความคิดเห็น