คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 3/1
มาอ่านต่อกันนะคะทุกคน
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์สำหรับการทำงานของสลินลดาภายใต้การดูแลของวายุ การทำงานของเธอมีประสิทธิภาพมากขึ้น เธอได้เรียนรู้เกี่ยวกับการบริหารที่ดี การตรวจสอบหลายๆอย่างที่มีประโยชน์สำหรับการบริหาร เธอได้รับการแนะนำจากวายุเป็นอย่างดี โรงงานผ้าไหมของครอบครัวของเธอได้รับการติดต่อ และสั่งสินค้าเป็นจำนวนมาก เนื่องจากการช่วยเหลือของวายุที่ช่วยติดต่อ และพูดคุยกับลูกค้าให้กลับมาสั่งสินค้ากับโรงงานนั่นเอง
“วันนี้ฉันจะเข้าโรงงานนะคะ ตอนบ่ายดิฉันขอลานะคะ วันนี้ที่โรงงานมีประชุม” สลินลดาบอกกับเขาขณะที่นำเอกสารมาให้เขาเซ็นต์
“งั้นผมไปด้วย ผมจะเข้าประชุมด้วย”
“แต่เราตกลงกันแล้วนะคะ ว่าคุณจะไม่เข้าไปก้าวก่ายกับงานของฉัน” เธอค้านทันที
“ผมก็ไม่ได้ก้าวก่ายนี่ แค่เข้าประชุมด้วยเท่านั้น” เขาบอกด้วยเสียงเรียบนิ่งตามเคย
“แต่ฉันไม่อยากให้คุณไปด้วย ฉันไม่ชอบ”
“ทำไมหรอ มีอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงไม่ยอมให้ผมเข้าประชุมด้วย ผมเป็นที่ปรึกษาคุณนะ”
“ก็ฉันไม่ชอบนี่”เธอบอกเสียงอ่อย
“ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด” เสียงโทรศัพท์ของวายุเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน
“ฮัลโหล อ้าวนายเองหรอ แป๊บนึงนะ” แล้วเขาก็หันมาพูดกับเธอ “ตกลงเธอจะไม่ยอมฉันเข้าประชุมด้วยแน่ๆใช่ไหม”
“ค่ะ”
“งั้นเธอก็ไปเถอะ ฉันจะคุยโทรศัพท์ต่อ”
“ค่ะ งั้นฉันขอตัวนะคะ” พูดจบเธอก็เดินออกไปจากห้องทันที
เมื่อสลินลดาออกไปจากห้องแล้ว เขาก็หันมาคุยโทรศัพท์ต่อทันที
“ว่าไง นายได้เรื่องอะไรบ้าง”
“นายออกมาเจอฉันที่สำนักงานหน่อยได้ไหมล่ะ ฉันมีอะไรจะให้นายดู แต่ไม่ว่างเอาไปให้นะ”
“ได้สิ กี่โมงล่ะ”
“สักบ่ายๆแล้วกันเพื่อน ฉันขอคุยกับลูกความก่อน”
“ok เดี๋ยวเจอกัน บายเพื่อน” หลังจากวางสายจากวิชัยแล้ว เขาก็รีบเคลียร์งานต่างๆ เซ็นต์เอกสารตรงหน้าทันทีเพราะไม่ต้องการกลับเข้ามาที่โรงแรมอีก เมื่อเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยก็เป็นเวลาเกือบบ่ายโมงแล้ว จึงรีบออกจากห้องทำงานทันทีโดยก่อนออกไปเขาก็ไม่ลืมที่จะบอกเลขาสาวหน้าห้องว่าจะไม่กลับเข้ามาอีก
ทางด้านสลินลดาเมื่อเข้ามาเข้ามาถึงโรงงานก็รีบเข้าไปในห้องประชุมทันที เพราะเกือบจะได้เวลาประชุมแล้ว เมื่อเข้ามาภายในห้องแล้วก็เห็นทุกคนมาพร้อมแล้ว
“ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ ที่ลดามาช้า”
“ไม่เป็นไรครับ” นิพนธ์หัวหน้าฝ่ายบุคคลบอกอย่างไม่ถือโทษโกรธเคือง
“วันนี้เราจะประชุมกันเรื่องปัญหาของฝ่ายผลิตนะหนูลดา พอดีตอนนี้วัตถุดิบเราไม่เพียงพอกับการผลิตนะ อากลัวว่าเราจะส่งของไม่ทันนะ”
“แล้วเราเหลืออีกกี่รายเหรอคะ แล้วเราต้องสั่งซื้ออะไรเพิ่มบ้างคะคุณอา ลดาก็ไม่ได้เข้ามาทุกวันเลยไม่รู้ว่าเรามีปัญหา”
“ไม่เป็นไรหรอกลูก เรามีโอกาสที่ดีที่ได้ไปเรียนรู้งานกับคนเก่งๆอย่างคุณวายุนะ”
“ตอนนี้เราขาดผ้าไหมทอมือที่ลูกค้าสั่งครับคุณลดา ตอนนี้เรากำลังส่งคนไปดูที่หมู่บ้านที่เราสั่งผ้าไว้นะครับ ว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า ถึงได้ส่งของล่าช้า” ประวิทย์หัวหน้าฝ่ายผลิตเป็นฝ่ายแจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับวัตถุดิบสำคัญที่ตอนนี้ยังไม่สามารถส่งมาได้
“ค่ะ แล้วเราต้องส่งงานให้ลูกค้าเมื่อไรคะ แล้วเราสามารถทำอะไรได้บ้างคะ ลดาว่าเราลองคุยกับลูกค้าดูก่อนดีไหมคะ ลองดูว่าเราสามารถเลื่อนเวลาออกไปได้หรือเปล่า”
“เอางั้นก็ได้ลูก ถ้ายังงั้นอาจะเป็นคนไปคุยเองแล้วกัน”
“ค่ะคุณอา ยังไงลดาก็ฝากด้วยนะคะ” เมื่อได้ข้อสรุปเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้น ทั้งหมดก็พูดคุยกันในเรื่องต่างๆต่อ อีกร่วมๆสองชั่วโมงถึงได้แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง
อีกด้านหนึ่งวายุก็กำลังโกรธเมื่อได้รู้สาเหตุที่พ่อแม่ของเขาต้องการให้เขาแต่งงานกับสลินลดา เพราะเหตุนี้ท่านทั้งสองถึงไม่ยอมบอกเหตุผลที่บังคับให้เขาแต่งงาน เมื่อเขาได้รู้เหตุผลแล้ว ก็รีบขอตัวจากไปทันทีทิ้งให้วิชัยนั่งเหวอกับอารมณ์ของเพื่อนรัก เมื่อแยกกับวิชัยแล้วเขาก็รีบขับรถมาหาสลินลดาทันที เมื่อเธอเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปก็เจอเขานั่งหน้าเครียดอยู่
“คุณวายุ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ ถึงมาที่นี่”
“คุณอยากแต่งงานกับผมมากใช่ไหม”
“คุณว่าอะไรนะคะ”
“ผมถามว่าคุณอยากแต่งงานกับผมมากใช่ไหม ตอบผมมา” เขาตะคอกถามพร้อมกับบีบต้นแขนของเธออย่างแรง
“เปล่านะคะ ฉันไม่ได้อยากแต่งงานกับคุณเลย”
“เหรอ แล้วคุณทำยังไงล่ะคุณพ่อคุณแม่ของผมถึงอยากให้ผมแต่งงานกับคุณแลกกับหนี้ สามร้อยล้านนะ”
“คุณ คุณรู้แล้วหรอ”
“อ้อ ผมรู้แล้ว ทำไมไม่มีความคิดที่ดีกว่านี้แล้วหรอห๊ะ ถึงต้องเอาตัวเข้าแล้ว”
“ไม่นะคะ ฉันไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้”
“ไม่อยากหรอ ผมว่าคุณอยากจนตัวสั่นมากกว่า มานี่ มากับผม” พูดจบเขาก็ลากเธอออกมาจากห้องทำงานทันที เมื่อมาถึงรถเขาก็จับเธอยัดเข้าไปภายในทันที ก่อนที่จะขับเคลื่อนเจ้ารถสปอร์ตคันหรูออกไปราวกับพายุทันที
“นี่คุณจะพาฉันไปไหน คุณวายุฉันถามคุณอยู่นะ คุณจะพาฉันไปไหน”
“ไปทำให้ความต้องการของคุณเป็นจริงไง”
“หมายความว่ายังไง”
“เดี๋ยวก็รู้ รอดูก็แล้วกัน” หลังจากพูดจบเขาก็หันไปสนใจกับการขับรถ โดยไม่หันมามองเธออีกเลย
หลังจากที่ขับรถมาได้สักพักวายุก็จอดรถแล้วหันหน้ามาตะคอกใส่สลินลดาทันทีด้วยความโกรธ เขาอยากรู้ว่าเธอรู้เรื่องนี้มาก่อนหรือเปล่า และอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงยอมแต่งงานกับเขาโดยที่ทั้งเขาและเธอต่างก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน และพอรู้เหตุผลที่ต้องมาแต่งงานกันเขาก็รับไม่ได้เป็นธรรมดาอยู่แล้ว และถ้าหากว่าเธอรู้เรื่องนี้มาก่อนเขาควรทำอย่างไรดี กับผู้หญิงคนนี้ กับผู้หญิงที่ทำทุกอย่างเพื่อเงินตรงหน้า ผู้หญิงที่ก้าวเข้ามาทำลายชีวิตและความรักของเขา และถ้าเป็นอย่างที่เขาคิดเขาจะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เธอมีความสุขอย่างแน่นอน
“ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณ คุณรู้รึเปล่าว่าที่คุณต้องมาแต่งงานกับผมเพราะว่าพ่อคุณเป็นหนี้พ่อ แม่ผม”
“คุณทราบ” สลินลดาอุทานออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจทันที
“นี่ ตกลงเธอรู้เรื่องนี้มาโดยตลอดสินะ เธอนี่มัน เป็นผู้หญิงไร้ยางอายมากเลยนะ ถึง
ขนาดเอาตัวเองมาแต่งงานล้างหนี้” เขาต่อว่าเธออย่ารุนแรงทันที ก่อนที่จะสตาร์สเครื่อง
รถและขับออกไปทันที โดยไม่สนใจเธอเลยสักนิด
“นี่คุณวายุ คุณจะขับรถไปไหนเนี่ย จอดรถเดี๋ยวนี้นะฉันจะลง คุณวายุได้ยินที่ฉันพูดหรือ
เปล่า คุณวายุ”
“เงียบแล้วก็นั่งเฉยๆไว้ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน” เขาหันมาบอกเธอเสียงเย็นชา สายตาของเขาที่มายังเธอทำให้สลินลดาถึงกับกลัวเขาขึ้นมาทันที
…………………………………………..
ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะทุกคน
ออกจากบ้านระวังตัวกันดีๆนะคะ ด้วยความปรารถนาดีจากไรท์ค่ะ
ไรท์ขอฝาก E-BOOK ด้วยนะคะ สนใจก็ตามไปที่ MEB ได้เลยนะคะ
ความคิดเห็น