รับวิจารณ์นิยาย ฉบับเพียงพอ

ลำดับตอนที่ #18 : [send]The One-Way-Ticket ความฝันเหนือทางรถไฟ

เรื่อง :: The One-Way-Ticket ความฝันเหนือทางรถไฟ

ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: ครั้งแรกนึกว่าจะหนุกกว่านี้อ่ะจ่ะ แต่พออ่านแล้วเค้าว่าดูน่าเบื่อนิดๆอ่ะจ่ะ แล้วก็ออกจะสับสนไม่ค่อยเข้าใจเนื้อเรื่องเท่าไหร่ เพราะเนื้อเรื่องดูวกไปวนมา ไม่ปะติปะต่อกันเท่าไหร่อ่ะจ่ะ แถมคำผิดยังเยอะพอสมควรอ่ะจ่ะ สำนวนดูเนือยๆนิดๆอ่ะจ่ะ แต่บทจะซึ้งก็ทำเอาเค้าน้ำตาจะไหลเลยอ่ะ ตอนที่ผู้ชายเข้าไปเช็ดน้ำตาให้ยายน่ะ เค้าจิตนาการออกเลยแหละว่าซึ้งขนาดไหน แต่เค้าเห็นด้วยกับสังคมสมัยนี้จริงๆแหละ ที่ตะเองเอ่ยมาทั้งหมดอ่ะจ่ะ ทำเอาเค้าคิดตามไปด้วยเลย

ธีมหลักของเรื่อง ::เค้ายังไม่รู้แน่ชัดว่าจุดเด่นของเรื่องนี้คืออะไรน่ะจ่ะ เพราะดเหมือนยังวกๆกันอู่น่ะจ่ะ แต่เท่าที่เดาๆคงเป็นการเดินทางของตัวละครกลุ่มนึงที่ตะเองบอกตอนต้น แล้วก็เล่าเรื่องของตัวละครในแต่ละฉากอะไรประมาณนี้อ๊ะเปล่า

วิเคราะห์เนื้อเรื่อง :: ยังวิเคราะห์ไม่ออกอ่ะจ่ะ เนื้อหายังดูงงอยู่อ่ะจ่ะ

การใช้ภาษา :; คืองงมากจ่ะว่าจะให้ชื่อ ป๋าเทพ หรือ เมพ กันแน่อ่อจะ เพราะเค้าอ่านเจอแต่คำว่า เมพ อ่ะจ่ะ แล้วคำผิดก็เยอะพอสมควรน้า อยากให้ตรวจสอบดูอีกที ใช้คำซ้ำเยอะเกินไปอ่ะจ่ะ อย่างบทที่หนูวิ่งหนีชายในเงามืดไรเงี้ยจ่ะ ตะเองใช้คำว่าเงามืดเยอะเกินไป แล้วใช้คำว่าหนูติดๆกันด้วย อ่านแล้วมันรู้สึกแปลกๆอ่ะจ่ะ แต่นี้ถ้าเป็นสำนวนของตะเองเค้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกจ่ะ พยายามอย่าใช้คำซ้ำติดๆกันจะดีกว่า แล้วตะเองก็ดูใช้คำเปลืองไปหน่อยน่ะจ่ะ เช่น  ฉันไม่มีหลักฐานที่จะพิสูทธิ์ว่าเป็นกรวิทย์รู้มั้ย ที่จริงตรงนี้ถ้าตะเองจะแต่งให้ไม่มีคำตอบก็ไม่น่าจะมีคำว่า รู้มั้ย มาด้วยอ่ะจ่ะ บทเกริ่นเรื่องเค้าอยากแนะให้ตะเองตัดคำว่า ปลายทางของมันคือ…ไงล่ะ ถ้าจะให้มันดูน่าค้นหา ก็ไม่จำเป็นต้องมีคำว่า ไงล่ะ ก็ได้จ้า แค่มีคำว่า ปลายทางของมันคือ…  แค่นี้ก็ทำให้คนอ่านอยากรู้ต่อแล้วล่ะจ้า

การดำเนินเรื่อง ::           

            ตอนที่1 มึนพ่ะย่ะค่ะ อ่านกี่รอบก็ยังงงอยู่ว่าสรุปเค้าพูดคนเดียวหรือสองคนกันแน่ เพราะประโยคสนทนาบางครั้งเวลาอ่านก็รุ้สึกว่ากำลังตอบโต้อยู่ แต่บ้างครั้งก็รุ้สึกเหมือนพร่ำชีวิตตัวเองอย่างเดียวอ่ะจ่ะ

            ตอนที่2 คำว่า ตอนนี้ ก็ไม่ต้องใช้ทุกครั้งที่บรรยายว่าน้ำอยุ่ในระดับไหนก็ได้จ้า บอกไปเลยว่าน้ำอยู่ในระดับไหนแล้วก็พอ

            ตอนที่3 เค้าชอบคำพูดของลุงนะ แต่คนสมัยนี้มีอะไรนิดอะไรหน่อยก็จะฆ่าตัวตายกันแล้ว เป้นความคิดที่งี่เง่าสุดเลยล่ะ วิกฤตการณ์รักข้ามภพ นางเอกไม่อยากตายยังต้องมาเจออะไรแบบนี้เล้ย…ถ้าอยากอ่านก็จิ้มเข้าไปอ่านได้เลยจ้าฮ่าๆๆ

            ตอนที่4 คำว่ารถเบนซ์กันกระสุนไรงี้พูดแค่รอบสองรอบก็ได้จ้า เพราะดูเป็นคำเปลืองมากไปหน่อย แล้วตอนที่รายงานสถานการณ์ข่าว เค้าว่าน่าจะให้บรรยายภาพเหตุการณ์ขอข่าวในสายตาของตัวละครตัวไหนก็ได้จ่ะ เพราะเค้าว่ายังดูไม่ค่อยสมจริงเท่าไหร่

เก็บรายละเอียดซักจิ๊ด :: ใช้คำเปลืองเยอะไปหน่อยน้า ตรงไหนที่ตัดได้เค้าก็อยากให้ตัดนะจ๊ะ ประโยคจะได้ดูกระชับขึ้น ไม่ยืดเยื้อ

ความสมจริง :: ยังไม่ค่อยจริงเท่าไหร่นะจะ เพราะเค้าจินตนาการถึงจุดประสงค์ของเรื่องไม่ออกอ่ะจ่ะ

ระดับความชื่นชอบ :: อยู่ในเกณฑ์โอเคจ่ะ

ปล.เค้าก็ไม่ได้แต่งนิยายเก่งเหมือนนักเขียนมืออาชีพหรอกนะจะ เค้าน่ะแต่งได้ย่ำแย่แต่เค้าก็ยังคงไม่รู้สึกรู้สาอะไรเวลาเพื่อคอมเมนต์ แต่เค้าก็เอาจุดบกพร่องนั่นแหละมาแก้ไขใหม่ ตะเองก็อย่าทอละกันน้า แล้วอยากติเค้าที่ทำให้ตะเองไม่พอใจตรงไหนก็บอกมาได้ ไม่ต้องเกรงใจ

            พอจบจากการวิจารณ์แล้ว ตะเองก็อย่าลืมแวะเวียนมาเยี่ยมกันอีกนะจ๊ะ

ปล2.อยากฝากวิกฤตการณ์รักข้ามภพไว้ซักเล็กน้อย

55555

อ่านแล้วอย่าลืมกรอกแบบฟรอมรับนิยายนะจ๊ะ

อีกเรื่องนะจ๊ะ อย่าลืมเอาแบนเนอร์เค้าไปแป่ะด้วยน้า วันหลังมาใช้บริการได้อีกจ้า