ลำดับตอนที่ #222
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #222 : ฟิล์ม Z part 1
เกาะแห่งหนึ่งในนิวเวิร์ลซึ่งเป็นหนึ่งในฐานทัพเรือแห่งใหม่ของกองทัพเรือกำลังโดนโจมตี
"สแมชบัสเตอร์!!!!"
"กระจกยาตะ"
"เอ๋?"คิซารุพูดขึ้น คงหมายถึงตกใจสำหรับเขาแล้ว
"โอเค"แฟรงกี้รีบไปทำตามคำสั่งรองกัปตัน
แขนกลขนาดใหญ่สวมเข้ามือชายแก่ผมม่วงสวมแว่นกันแดด เขาดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด...ซึ่งน่าจะเป็นภายในตัวเขามากกว่า
"ตูมๆๆๆ"เรือรบทั้งสองฝ่ายยิ่งถล่มกัน กองทัพเรือพยายามต้านทานไว้และโชคไม่เข้าข้างพวกเขาเลย
"บุก!!!"พวกจู่โจมบุกขึ้นฝั่งมา
"อย่าให้พวกมันขึ้นฝั่ง"นายทหารเรือกล่าว
"เคร้งๆๆๆ"เสียงดาบปะทะกัน ฝ่ายนั้นสูญเสีย แต่ทหารเรือก็สูญเสียเช่นกัน
ไม่ว่าฝ่ายนั้นจะเป็นเขา พวกเขาได้รับการฝึกฝนมาเหมือนกัน
บนเรือ ชายผมม่วงฉีดสเปรย์และสูดลมหายใจ แขนซ้ายเขากล้ามเนื้อพองขึ้น แขนกลที่แขนขวายกขึ้นมา
ประตูเรือเปิดออกและเขาเดินพร้อมทหารติดอาวุธ
"ฉันจะทำลายโจรสลัดทั้งหมด"
เขาพุ่งใส่พวกทหารเรือและเหวี่ยงแขนกลทีเดียวฟาดพวกเขากระเด็นลอยไปอย่างต่อเนื่อง
หญิงสาวร่างผอมเพรียว มีดวงตาสีน้ำตาลและผมสีคราม สวมชุดกัปตัน เธอหลบหลีกพวกทหารเรือที่ฟันใส่และหยิบมีดยาวและฟันทำลายดาบทหารเรือทั้งหมดโดยไม่มีรอยขีดข่วน
เธอลงพื้นมามองทหารเรืออีกกลุ่มที่วิ่งเข้ามา
"ฉันแค่ติดตามอาจารย์เซ็ตโตมาเท่านั้น"
เธอพุ่งไปจัดการทหารเรือข้างหน้า
ขณะเดียวกัน
ชายชราแก่วัย60สวมชุดคล้ายกัปตันเรือถือไม้เท้าไว้กำลังเดินอยู่ในสนามรบ
"ยอมจำนนซะดีๆ อย่าให้ต้องทำร้ายคนแก่นะ"
"อ่อนแอ"
"เปรี้ยงๆๆๆ"ทันใดนั้นทหารเรือทั้งหมดโดนซัดกระเด็นด้วยการโจมตีที่มองไม่เห็น
"โมซาๆๆ"
ทหารเรือยิงใส่ศัตรูที่ค่อนข้างแปลก เขาเป็นคนสูงและผอม มีปากหนาและไหล่กว้าง แขนเขายาวมาก สวมชุดคล้ายพวกนินจา ที่ลำตัวเป็นสีดำและหัวกับแขนขาเป็นสีชมพู ด้านหลังสะพายดาบยาวและดาวกระจายยักษ์
"ตูมๆๆๆ"ทหารเรือยิงบาซูก้ามากมายใส่เขาเกิดระเบิดใหญ่
แต่นินจาโดดพุ่งออกมาจากควัน
"ข้อน้อยขอแสดงความภักดีต่ออาจารย์เซ็ตโต้"
เขาเรียกเถาวัลย์จำนวนมากมาฟาดเหล่าทหารเมื่อลงพื้น
ขณะเดียวกันเซ็ตโต้ยกแขนกลส่งพวกทหารเรือบินต่อไป ก่อนจะเผชิญสองคนยักษ์
คนยักษ์คนนึงฟาดไม้ลงมาใส่ เซ็ตโต้ยกแขนกลกันไว้และยังผลักคนยักษ์กลับไปได้
"สแมชบัสเตอร์!!!!"
เซ็ตโต้ชกคนยักษ์ด้วยอุ้งมือที่แขนกล แต่เมื่อสัมผัสก็มีประกายไฟระเบิดออกจากแขนกลส่งคนยักษ์บินพุ่งตกพื้น
ยักษ์อีกคนดูเหมือนไม่เป็นไรลุกขึ้นมาเหวี่ยงขวานเขาใส่ แต่เซ็ตโต้ก็ยกแขนกลใส่อีก
"สแมชบัสเตอร์!!!!"
"บรึ้มมมมม!!!"
แรงระเบิดครั้งใหญ่ทำให้คนยักษ์ล้มลง
ทางด้านไอน์ฟันทหารเรือล้ม2-3คนและมองไปที่สะพานที่เธอได้ยินเสียงระเบิด
___________________
เวลาต่อมาเซ็ตโต้เดินผ่านฐานทัพที่โดนทำลาย ไอน์ บินซ์และไบรซ์เปิดทางด้านหน้าให้
เซ็ตโต้ยืนอยู่หน้าประตูเหล็กที่มีสัญลักษณ์กองทัพเรือ
เขาชกด้วยแขนกลระเบิดทำลายประตูเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยหลอดแก้วม่วงแปลกๆ เซ็ตโต้ดึงหลอดแก้วอันนึงซึ่งพวกมันน่าจะหนักมาก ด้านในมีวัตถุขนาดเท่าฟุตบอลรูปไข่มีรอยสีแดงอยู่ในของเหลวสีม่วง
"หินไดน่า"
_____________________
ลำแสงสีเหลืองยิงทำลายเรือพวกเซ็ตโต้ อีกนัดโดนยิงมาบนฝั่งเกือบโดนคนของเซ็ตโต้
พวกเขาตกใจเพราะรู้ว่าพลเรือเอกคิซารุมาแล้ว
เซ็ตโต้สั่งให้พวกเขารีบกลับไปที่เรือ เขาจะหยุดคิซารุไว้เอง แม้ไอน์ บินซ์และไบรซ์จะเป็นห่วง แต่ก็ปฎิบัติตามคำสั่งของเขา
คิซารุยกขาเตะยิงลำแสงแต่เซ็ตโต้ยกแขนกลรับไว้ เขาโดดใส่จะชกด้วยแขนขวา
"กระจกยาตะ"
คิซารุหายไปและโผล่มาเหนือเขายิงลำแสงมา แต่เซ็ตโต้กันมันไว้และเกิดระเบิด
"ถอยก่อน ถอยก่อนขอรับ"บินซ์บอกพวกทหารที่กำลังล่าถอยขึ้นเรือตามคำสั่ง
ไอน์กับไบรซ์มองย้อนกลับไปจุดที่เกิดแรงระเบิดอย่างต่อเนื่อง
"อาจารย์เซ็ตโต้"
ที่เกาะ คิซารุเป็นแสงมาโผล่หน้าเซ็ตโต้อีกครั้ง
"โอ้ ไม่เจอกันนานเลยนะครับอาจารย์ มาทำอะไรละครับเนี่ย"
"บอลซาลิโน่ ฉันเคยเตือนแกแล้วนะว่าอย่าพึ่งพาพลังผลปิกะปิกะให้มันมากเกินไปนัก"
"ยังเข้มงวดไม่เปลี่ยนเลยนะ"คิซารุสร้างดาบแสงขึ้นมา"อาจารย์เซเฟอร์"
"ฉันทิ้งชื่อนั้นไปแล้ว ฉันมีชื่อว่าเซ็ตโต้!!!"
แขนกลและดาบแสงปะทะกันและปรากฎว่าทั้งสองพุ่งผ่านกันเกิดรอยแตกกระจายบนพื้น
"พอได้เป็นพลเอกคิซารุแห่งกองทัพเรือห่วยๆนั่นหน่อย ทำเป็นอวดดีขึ้นมาเชียวนะ"
"ผมไม่ได้มาเพื่อระลึกความหลังหรอกนะ"
เขายิงลำแสงจากนิ้วแต่เซ็ตโต้ก็ต้านการโจมตีปัดออกไปได้และพุ่งใส่คิซารุยกแขนกลขึ้นมา อีกฝ่ายเอาดาบแสงกัน แต่เซ็ตโต้แข็งแกร่งเกินไป แขนกลปะทะดาบแสงและเกิดระเบิดส่งคิซารุกระเด็นกลายเป็นแสงหายไป
แต่เซ็ตโต้คุกเข่าลงหอบหายใจเริ่มไอออกมา เอื้อมมือไปในกระเป๋าหยิบที่ฉีดใส่ปากและหายใจเข้าลึกๆกลับมาเป็นปกติ
ทันใดนั้นเขาก็เห็นคิซารุโผล่มาด้านหลังยกดาบแสงฟัน เขายกแขนกลกันไว้ได้ทัน
"อาวุธหนักๆแบบนั้นน่ะตามความเร็วของผมไม่ทันหรอกนะ จะเอาของอย่างหินไดน่าไปทำอะไรเหรอครับ"
"ฉันไม่ชอบขี้หน้าแกมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว"
เซ็ตโต้ปัดดาบแสงออกและพยายามพุ่งชกใส่คิซารุแต่เขาหายตัวไปอีกและโผล่มาด้านหลัง
"เอ้า ขอหินไดน่าคืนให้ผมด้วย"
"ว่ากันว่าหินไดน่าร้ายกาจเทียบเท่าอาวุธโบราณ ในโอกาสที่ได้เจอหน้ากันอีกครั้งเรามาลิ้มรสมันหน่อยเป็นไง"
เซ็ตโต้โดดถอยไปคว้ากระบอกหินไดน่าอันนึงขึ้นมา
"เอ๋?"คิซารุพูดขึ้น คงหมายถึงตกใจสำหรับเขาแล้ว
"หินไดน่าทำปฎิกิริยากับอ็อกซิเจนก็จะเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง"
"โอ้"
"เอานี่ไปกิน"
เขาบี้ทำลายกระบอกกั้นมันเปล่งแสงสีม่วงออกมา
คิซารุกลายเป็นแสงหนีขึ้นฟ้า แต่คราวนี้เซ็ตโต้ยกแขนขึ้นยิงหินไดน่าพุ่งลอยขึ้นฟ้าไปใกล้หน้าคิซารุห่างแค่นิ้วเดียวข้างหน้า คิซารุเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัวอย่างชัดเจน
"บรึ้มมมมมมมม!!!!!"
เกิดแรงระเบิดสีม่วงใหญ่มากที่กลืนกินทั้งเกาะ
บนเรือเซ็ตโต้ลำหนึ่ง ไอน์ บินซ์และไบรซ์มองดูอยู่
"อาจารย์เซ็ตโต้!!!!"ไอน์ร้อง
"บรึ้มมมมม!!!!"เกิดระเบิดครั้งที่สองลุกเป็นไฟสีเหลืองกับส้มพุ่งขึ้นฟ้าทำลายทั้งเกาะหมดสิ้น
ที่โขดหินไม่ห่างจากเกาะ คิซารุโผล่มาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ
“แย่เลยแฮะ โดนเล่นเข้าแล้วไง”
บริเวณใกล้เคียงยังมีจักรยานบนพื้นน้ำแข็งมองเกาะระเบิดหายไป
“แหม่ จริงๆเลยกองทัพเรือทำอะไรอีกละเนี่ย”เขาพูดแล้วปั่นจักรยานสร้างทางน้ำแข็งข้างหน้า
_______________
นิวเวิร์คที่วันนี้อากาศแจ่มใส บนเรือซันนี่ที่ค่อนข้างสนุกและเฮฮา วันนี้ลูฟี่ใส่เสื้อหัวกะโหลกสีเหลืองพุ่งป่อง แฟรงกี้ใส่หมวกแมวและบรู๊คกำลังเล่นดนตรี
“ลัลๆลาๆ ผมคือโครงกระดูก”
“ยะฮู้”
“หึ ไม่เลวแฮะมีดอกไม้ให้ดูเพียบ”โซโลรำพึง”ว่างั้นไหมช็อปเปอร์”
“อื้อ ดื่มนมพร้อมชมดอกไม้เนี่ยมันเข้ากันดีทีเดียวเชียวนะ”ช็อปเปอร์สวมชุดเหมือนวัวถือแก้วนมไว้
“ซากุระ ซะเมื่อไหร่นี่ฉันเองจ้า ซูเปอร์”
แฟรงกี้แต่งตัวด้วยสีชมพูและทำผมและไหล่ให้เป็นสีชมพูด้วย ดูแล้วเหมือนกะเทย
“ฮ่าๆๆ เจ๋งมากแฟรงกี้”
ลูฟี่ แฟรงกี้และบรู๊คเต้นไปรอบๆดาดฟ้าเหมือนคนบ้าที่พวกเขาทำประจำ
“เนื้อ!!!”ลูฟี่ร้องกัดเนื้อ
บริเวณใกล้ๆถัดจากต้นไม้ส้มของนามิคือคิรัวร์ที่วันนี้สวมเสื้อลำลองสีดำทับด้วยแจ็กเกตสีน้ำเงิน ตอนนี้นักดาบทมิฬกำลังมีความสุขกับการงีบหลับใต้ต้นซากุระ
กลุ่มหมวกฟางยังมีปาร์ตี้เล็กๆแต่ไม่ได้สังเกตว่าหมอกควันสีม่วงปรากฎขึ้นบนท้องฟ้า ช็อปเปอร์ที่ยกนมดื่มเอามือปิดปาก
“เหม็นนี่มันต้องเป็น”ช็อปเปอร์ล้มลงไป”ถูกยาพิษเข้าไปซะแล้ว”
ทุกคนหยุดสิ่งที่กำลังทำและวิ่งมาช่วยช็อปเปอร์ โดยเฉพาะคิรัวร์ที่ตื่นจากการงีบหลับและกังวลเมื่อเห็นน้องชายล้มลงไป
“ช็อปเปอร์”เขาร้อง”ได้ยินฉันไหม”
“เป็นอะไรไปช็อปเปอร์”
“ผสมอยู่ในนมเคอะ”
“โทนี่คุง”วีวี่ร้อง
“ถูกวางยาพิษ เอะใจอะไรขึ้นได้แล้วละครับ”
“เอะใจอะไรงั้นเหรอ”
“โปรดฟังด้วยครับ เพลงยาพิษที่ถูกหว่าน”
“จะร้องทำไมเนี่ย!!!”
บรู๊คเริ่มร้องเพลงขณะที่โซโลดื่มเหล้า
“จะว่าไปรสชาติเหล้ามันก็ อ้อเดี๋ยวก่อนนะ เพราะเหล้ามันขมปากก็เลยเป็นรสแบบนี้เรอะ”
คิรัวร์ดมกลิ่นและเห็นโรบินกำลังรดน้ำสวนดอกไม้เธอ
“ครื้นเครงกันตลอดเลยนะ”โรบินพูดและยิ้มหวานไปให้สามีเธอ
คิรัวร์ยิ้มตอบแต่โรบินรู้ว่าเขาอารมณ์เสียบางเรื่อง นักดาบทมิฬมองผ่านภรรยาเขาและแล้วเขาก็เห็นตัวต้นเหตุ
อุซปกำลังสวมชุดเหมือนนักจำกัดแมลงและมีถังใหญ่ด้านหลังฉีดควันสีม่วงใส่สวนป็อปกรีนของเขา
“ดอกไม้บานๆ พวกนายเดี๋ยวป็อปกรีนจะงอกแล้วนะ ท่านอุซปผู้กำจัดแมลงร้ายจะปกป้องพวกเจ้าจากศัตรูเอง”
คิรัวร์ปากระป๋องพุ่งขึ้นไปโดนหัวอุซปล้มแม่นยำ
“โอ๊ย ใครปามาเนี่ย”อุซปหันมาหาตัวการ
“อุซป เลิกฉีดยานายไปทั่วได้แล้ว”คิรัวร์กล่าว
“เดี๋ยวก็ทำให้มีใครตายหรอก ดูสิทำช็อปเปอร์สลบเพราะว่ายาฆ่าแมลงที่ลงไปในนมแล้ว เขาอาจตายก็ได้นะ”
“อย่าพูดแบบนั้นสิคะ!!”วีวี่ร้องใส่กัปตัน
“เฮ้ ไม่ใช่ความผิดฉันนะ และยาฆ่าแมลงมันมีไว้กำจัดแมลง ถ้าตายเพราะมันก็แปลว่าพวกนายน่ะเป็นแมลง”
“งั้นเรอะ งั้นค่อยโล่งอกหน่อย เพราะว่าพวกฉันน่ะไม่ใช่แมลงอยู่แล้ว”โซโลนั่งลงดื่มต่อ
“โอ้ ปลอดภัยหรอกเรอะ”ช็อปเปอร์ฟื้นขึ้นมา
คิรัวร์ยิ้มเมื่อน้องชายเขาปลอดภัยก็ขึ้นไปหานักโบราณคดีสาว
โซโลดื่มเหล้าไปสองสามอึก
“รู้สึกชาที่ปลายลิ้นนิดหน่อยแต่แบบนี้มันก็อร่อยดี”
“อืม ออกขมๆหน่อยนะ แต่นี่มั้งรสชาติแบบผู้ใหญ่น่ะ”
“ไหนขอฉันดื่มบ้าง”ลูฟี่เอานมไปดื่มไปเล็กน้อย”อึ๋ย ไม่อร่อยเลย
“ยาฆ่าแมลงน่ะมันเป็นพิษกับคนนะ”โรบินกล่าว”ก็...ยกเว้นลูฟี่นั่นแหละ”
“แนวซากุระจะเคลื่อนไปทางเหนือ”
“เฮ้ เดี๋ยวก่อนซากุระ”ลูฟี่กับบรู๊คตามไป
อีกด้านของดาดฟ้าเรือนามิสวมชุดบิกินี่สีรุ้งสวมแว่นกันแดด เธอไม่ได้อ่านหนังสือหรืออย่างน้อยก็พยายาม แต่เสียงดังทำให้เธอเสียบรรยากาศสงบๆ
“ให้ตายสิ อยู่เงียบๆกันไม่เป็นรึไงเจ้าพวกนี้”นาสิกล่าว
“เฮ้ พวกแกเสียงดังเกินไปแล้ว”ซันจิเดินมาพร้อมน้ำส้มสามแก้ว
จากนั้นซันจิก็หมุนตัวคุกเข่าตรงหน้านามิ
“คุณนามิ น้ำคั้นสูตรพิเศษมาแล้วครับ”
“ขอบใจนะซันจิ”นามิพูดขณะดื่ม เธอสังเกตเห็นหลอดแก้ว
“ทำไมมีหลอดแก้วในเครื่องดื่มฉัน”
“ผมคิดว่าคุณอาจอยากแบ่งกับใครสักคนครับ”ซันจิยิ้ม”เช่นผมคนนี้”
“อืม นั่นสินะ”
ดวงตาซันจิเป็นรูปหัวใจ แต่แล้ว...
“ดาร์ลิ้ง/คิรัวร์คุง”
ซันจิหุบยิ้มเมื่อได้ยินเสียงต้นหนเรือและจอมเวทสาวเรียกรองกัปตันและคิรัวร์ก็วิ่งมาและอาจจะจงใจลื่นล้มพุ่งทับซันจิล้มไป
“ฉันโอเค”
“คิรัวร์คุงมานี่เลยอีตาซุ่มซ่าม”นามิหัวเราะคิกคักล้อเขาที่แกล้งทำ
คิรัวร์เดินมาหานามิ
“ว่าไง”
“นี่ มาดื่มด้วยกันเถอะ”นามิยกน้ำส้มเธอ
“ฉันด้วย”เซียร์ลุกถือแก้วเธอเดินมาใกล้
ทั้งสามดื่มน้ำด้วยกันแป๊บเดียวทั้งสามแก้วก็หมด
“อร่อยจัง”
“อืม”
คิรัวร์ล้มตัวลงไปนอนหงายหัวซุกอกและหน้าท้องนามิ เธอถอนหายใจโอบแขนเขาไว้
เซียร์ยิ้มมองจากเก้าอี้ใกล้ๆและใช้เวทมนตร์
แล้วก็เกิดร่างแยกนามิขึ้นมาอีก2คน พวกเธอเป็นแค่ร่างน้ำที่ทะลุผ่านของได้ แต่ถ้าแปรงเวทและถ้าใช้กับคิรัวร์ที่เป็นชาวใต้สมุทรจะเหมือนสัมผัสตัวคนจริง
นามิร่างน้ำนวดแขนเขา นามิตัวจริงไม่ยอมแพ้เอามือถูหน้าท้องให้เขาซุกหน้าอกเธอแน่น
คิรัวร์หันไปและจูบนามิ เธอหน้าแดงหลายวิก่อนเขาผละออกหันหลัง เธอถูหน้าท้องต่อขณะที่เวทเซียร์เสื่อมสลายไป
“การถูท้องเธอดีมาก ฉันอยากงีบหลับสักหน่อย”
“ทำไมเธอไม่พักสักครู่ล่ะ”
คิรัวร์หลับอย่างรวดเร็ว นามิกอดสามีไว้และหันไปเห็นซันจิสีหน้าหดหู่
“นี่ซันจิ ฉันอยากกินของหวานจังเลย”
“คุณนามิคร้าบ!!!”ซันจิลุกขึ้นทำความเคารพ”ด้วยความยินดี”
“เฮ้ย ซันจิ ฉันจะกินของหวานบ้างแล้วก็เนื้อด้วย”
“ผมก็อยากกินอะไรหวานๆเหมือนกัน”
“ฉันเอาด้วย”
“โค๊กโคล่าด้วยนะ”
“เฮ้ย เหล่าหมดแล้วนะ”
“ฉันเอาของหวานด้วยคน”
“หนวกหูเฟ้ยไอ้พวกบ้า จะขอร้องคนอื่นก็พูดเพราะๆหน่อยสิฟะ รู้ไว้ซะฉันน่ะเกิดมาเพื่อรับใช้เลดี้เท่านั้น”
คิรัวร์ที่กำลังผ่อนคลายกับนามิและเซียร์อยู่มองเมฆดำด้านบนที่มีสิ่งที่เหมือนหิมะตกมาแต่ไม่ใช่
ลูฟี่ไม่รู้ตัวกัดเนื้อลงไปและรสชาติแย่มาก
“อุซป ยาฆ่าแมลงตกลงมาอีกแล้วนะ”
“ไม่ได้ฉีดแล้ว”
“นี่มันอะไรกันน่ะ”
“หิมะนี่”ช็อปเปอร์ร้อง
“โทนี่คุง ฉันไม่อยากทำให้เสียใจแต่นี่ไม่ใช่หิมะนะ”วีวี่กล่าว
“ไม่ใช่หิมะเหรอ”ช็อปเปอร์ผิดหวัง
“หิมะอะไรไม่เย็นเลย”โซโลกล่าว
นามิลุกขึ้นมายื่นมือจับสิ่งที่ตกลงมาดู
“นี่มันเถ้าภูเขาไฟ”
“เถ้าภูเขาไฟเรอะ!!!!”กลุ่มหมวกฟางคนอื่นพูด
นามิมองล็อคโพสอันใหม่ เข็มหนึ่งเร็วกว่าอีกสองเข็ม และเธอเห็นเมฆดำมาจากสายฟ้าเหนือเรือ
“รู้สึกไม่สบายตัวเลยอ๊ะ”ช็อปเปอร์ถูหน้าตัวเอง
“เพราะเถ้าภูเขาไฟเข้าไปอยู่ตามขนนี่นะ”โรบินรับน้ำชาจากซันจิและนั่งข้างคิรัวร์ที่หลังลุกก็มานั่งตรงนี้ พอโรบินนั่งเขาก็พิงไหล่เธอ ซันจิต้องชินกับเรื่องที่คิรัวร์ใกล้ชิดสาวๆบนเรือทุกวัน
“เดี๋ยวเราไปอาบน้ำด้วยกันดีไหม”
“อาบน้ำ”
“ด้วยกันเรอะ!!!”
“วันนี้ไม่ใช่วันอาบน้ำก็จริงนะ แต่ว่าจะอาบละกันรู้สึกไม่ค่อยดีอยู่ด้วย”
คิรัวร์แค่หาว เขาไม่ว่าอะไรถ้าช็อปเปอร์จะอาบน้ำกับภรรยาเขา
“ผมด้วยครับ ขอผมเข้าไปอาบน้ำด้วยคน ได้ใช่ไหมครับ?”บรู๊คยื่นหน้าไปหาช็อปเปอร์ที่ตกใจกลัว”แบบว่าดูสิใบหน้าผมตอนนี้น่ะ ดูแล้วรู้สึกไม่ค่อยดีเลย”
บรู๊คพบว่าตัวเองพูดแล้วก็คุกเข่าน้ำตาไหล
“อย่าพูดเองแล้วก็ช้ำเองสิ”ซันจิกล่าว
“ไม่เอาหรอก”โรบินกล่าว”และฉันกลัวว่าคิรัวร์คุงจะฆ่าคุณถ้าทำแบบนั้นนะ”
“แน่นอนสิ”คิรัวร์กล่าว
บรู๊คหัวล้มลงไปบนดาดฟ้าเรือ
“บรู๊คมาอาบน้ำกับฉันก็ได้นะ”
“คุณช็อปเปอร์ไอเลิฟยู”
“ถ้างั้นคิรัวร์คุงก็ช่วยมาถูตัวให้ด้วยนะจ๊ะ”โรบินโอบแขนรอบคิรัวร์ไว้
“ฉันด้วยนะคะ”วีวี่มาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้กอดแขนคิรัวร์
“อ๊าก!!!!”ซันจิทนไม่ไหวพุ่งไปโหม่งหัวใส่กำแพงเข้าในเรือ ซึ่งกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
“นี่นามิ กำลังคิดอะไรอยู่งั้นเรอะ”
“เข็มที่ชี้ไปด้านที่มีเถ้าภูเขาไฟมันเริ่มหมุนผิดปกติน่ะสิ ขยับแปลกมากเลย ดูอย่างกับเด็กหลงทางที่หาพ่อแม่ไม่เจอเปี๊ยบเลย”
“เด็กหลงทาง หมายความว่าไง”
“ก็อย่างเช่นตัวเกาะที่มีภูเขาระเบิดจนเถ้าภูเขาไฟฟุ้งออกมานั้นถูกเป่าให้หายไปทำนองนั้นน่ะ”
“ไม่ใช่มันรวนเพราะสนามแม่เหล็กหรอกเรอะ”แฟรงกี้กล่าว”ที่เธอว่าเป็นไปไม่ได้หรอก”
“ที่นี่มันนิวเวิร์ลนะ”
“ตามนั้นแหละเจ้าบ้าหยุดออกความเห็นเลย”ซันจิถือชาเดินเข้ามา”จงยอมศิโรราบต่อความงดงามของคุณนามิซะ เจ้าหุ่นยนต์ซากุระ คุณนามิน้ำชาครับผม”
“ขอบใจนะ”นาสิรับน้ำชาไป”ยังไงก็เถอะเกาะที่เข็มนี้ชี้ไปก็เป็นทางที่เราควรเลี่ยง”
“ขอเสริมนะนามิ”เซียร์มานั่งข้างๆ”อย่าให้หมอนั้นเห็นเข็มที่ว่าเด็ดขาดเชียว”
เธออาจเป็นพวกคลั่งการต่อสู้ แต่ไม่คิดเอาเรือและเพื่อนไปเสี่ยงหลังพึ่งเจอกันใน2ปีไม่นาน
“นั่นสิ การเลือกเส้นทางที่ปลอดภัยเพื่อรักษาชีวิตของลูกเรือคือหน้าที่ของฉัน”
แต่ลูฟี่ยื่นหัวลงมามองดูเข็มหมุนติ้ว
“นี่ เข็มอันนี้หมุนได้น่าสนใจดีนี่”
“พรวด!!!!”ทั้งสามพ่นน้ำชาใส่หน้ากัปตัน แต่ลูฟี่ยังยิ้มหัวเราะไม่สนใจ
“ฮี่ๆๆ ไปที่นั่นกันเถอะ”
“บรรลัยแล้ว ถูกเห็นเข้าแล้ว”
“ฉันได้กลิ่นของการผจญภัย”ลูฟี่ดึงหัวตัวเองกลับวิ่งไปหัวเรือ
“เดี๋ยวก่อนสิลูฟี่ ฟังให้ดีนะ ตามที่นามิคาดไว้ไอ้เถ้าภูเขาไฟเมื่อกี้มัน”
“เฮ้ ทุกคน กำหนดทางที่จะไปได้แล้วนะ เตรียมตัวกันได้แล้ว
“ลูฟี่!!!!!”อุซปร้องใส่จนกระทั่งนามิวางมือบนไหล่เขาส่ายหัวบอกว่าไร้ประโยชน์
“แต่ว่าหลักๆนะเธอ เข็มมันหมุนแบบนี้แล้วเกาะมันจะอยู่ทางไหน”
“ไม่ต้องพูดมาก ฉันเป็นต้นหนเรือนะ ถ้าเลือกเส้นทางแล้วไม่ว่าที่ไหนก็จะพาไปให้ได้ ลูฟี่ ฝากดูทางด้วยนะ”
“โอ้ ไว้ใจได้เลย”
“นี่ เลือกทางนี้มันจะดีเรอะ การเลือกทางแยก3ทางในนิวเวิร์ลมันถือเป็นทางเลือกของชีวิตเลยไม่ใช่เหรอ?“
“เซียร์ หักซ้าย20องศา”
“รับทราบ”เซียร์ทำตาม
“เฮ้ย ไม่ได้ฟังที่พูดเรอะ!!!!”
“จะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้หรอกนะ แต่เตรียมใจไว้แล้วกัน มันช่วยไม่ได้นี่”นามิมองที่หัวเรือ”ก็หมอนั้นเป็นกัปตันนี่นา”
นามิหันไปมองและทุกคนยิ้มยอมรับคำสั่งบ้าๆกัปตันเหมือนทุกครั้ง
“แต่ว่าอย่างเถ้าภูเขาไฟระเบิดเนี่ย ถ้าต้องเอาตัวไปเสี่ยงละก็ให้ตายก็ไม่อยากไปยุ่งด้วยหรอก
ลูฟี่เห็นอะไรลอยมาเป็นชายแก่สวมแขนกล
“เฮ้ ช็อปเปอร์”
“ผู้ประสบภัยจะทำการช่วยเหลือเดี๋ยวนี้แหละ”ช็อปเปอร์ลงมาที่ชาแนลด็อกซิสเต็มตามด้วยลูฟี่
“จะลอยไปแล้ว”
“ฉันจัดการเอง”
ลูฟี่ยืดแขนไปคว้าแขนกลชายชรา แต่เขารู้สึกอ่อนแอจะล้มลงแต่ช็อปเปอร์มาช่วยจับได้
“ลูฟี่เป็นอะไรไป”
“อยู่ๆก็หมดแรงไปเฉยเลย”
หลังจากนั้นช็อปเปอร์ไปเรียกเซียร์ให้มาช่วยดึงเขาเข้ามาในเรือได้ง่ายด้วยกำลังเผ่าคนยักษ์
“ลูฟี่เป็นอะไรรึเปล่า”
ลูฟี่หดแขนกลับมา
ช็อปเปอร์ทำการตรวจร่างกายของชายชรา
“เป็นไง ยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า”
“ถึงหัวใจกับปอดจะอ่อนแรงนะ แต่เขาก็แค่หมดสติเฉยๆไม่เป็นไรถึงชีวิตหรอก
“งั้นเรอะ”อุซปกล่าว
“หวังว่าคงไม่เก็บเอาปัญหามาอีกหรอกนะ”คิรัวร์กล่าวขึ้น”ดูสิ ตามตัวมีแต่แผล นอกจากนี้แขนขวายังติดของพรรค์นี้ดูก็รู้ว่าไม่ใช่ของทั่วไป”
โรบินเคาะแขนกลแต่เอามือกลับอย่างรวดเร็ว
“มีอะไรเหรอโรบิน?”เซียร์ถาม
“นึกแล้วเชียว แขนนี่ทำมาจากหินไคโรน่ะ”
“อย่างงี้นี่เองลูฟี่ถึงได้หมดแรงตอนไปคว้าตัวเขาเอาไว้”
“แขนกลที่ทำมาจากหินไคโรงั้นเรอะ”คิรัวร์จ้องมองชายชรา
“เท่สุดๆไปเลย”
“ไม่ใช่แล้วยะ!!!!”
“หินไคโรที่มีพลังแบบเดียวกับทะเล อาวุธที่ทำมาจากของแบบนั้นเนี่ยอย่างกับมีไว้เพื่อจัดการผู้มีพลังพิเศษอย่างพวกนายเลย”
“เขาอาจเป็นศัตรูก็ได้ อยู่ในนิวเวิร์ลด้วย เราควรระวังเอาไว้”
“ถ้ากังวลนักก็จับโยนทิ้งเลยสิ”
“บ้าเรอะ จะให้ทำแบบนั้นได้ยังไงเล่า”
“ใช่ ฉันไม่ยอมหรอกนะ”
“พอรักษาหายดี เขาอาจจะฆ่านายทิ้งก็ได้นะ”
“ถูกแล้วช็อปเปอร์ เราเสี่ยงอันตรายของลูกเรือกับตาแก่คนเดียวนี่ไม่ได้หรอก”
“ยังไงซะฉันก็เป็นหมอนะ นิ่งดูดายไม่ได้หรอก”
“เอาตามนั้นก็ได้นี่ รักษาเถอะช็อปเปอร์และถ้าเป็นศัตรูจริงฉันจะซัดให้กริวเอง เอาตามนี้แหละ”
“เออ ขอบใจนะลูกพี่”
“เอาเถอะ ถ้าเป็นนักรบแห่งท้องทะเลก็ควรทำงี้แหละ”
โซโลแสยะยิ้มยอมรับ เซียร์หัวเราะเล็กน้อย ซันจิเป่าควันบุหรี่
“โธ่ ไม่ทุกข์ไม่ร้อนกันเลยนะ บอกตรงๆสังหรณ์ใจชอบกล”
“ฉันก็ด้วย”นาสิเสริม
“หึหึๆๆ”โรบินหัวเราะ
“ใจสั่นเลยใช่ไหมล่ะ”
“ใจสั่นแบบนี้ไม่เอาหรอกยะ”
“อึก อา”
“ลูฟี่ ท่าทางเขาจะฟื้นแล้วล่ะ”
“เออ ท่าจะอย่างงั้น”
นอกห้องคิรัวร์ โซโล ซันจิยืนรออยู่ คิรัวร์ชักดาแร็กนาร็อคออกเล็กน้อย
“เฮ้ เจ้าเลือดกำเดา ไอ้จอมหลงทาง”คิรัวร์เรียกชื่อเล่นทั้งคู่
“เออ รู้แล้วน่า”
“หนวกหูน่า ฉันรู้แล้วไอ้จิ้งเหลน”
“จับปลาตัวใหญ่ได้ซะด้วย”คิรัวร์กล่าว
“คุณเซียร์ระวังด้วยนะครับ”ซันจิตะโกนบอกนักรบต้องสาป
“ตื่นแล้วสินะ”เซียร์อยู่ตรงหอเฝ้าระวังถือธนูเตรียมไว้ เธอได้ยินเสียงดังมาแต่ไกลด้วยพลังเผ่าโบราณอย่างดาร์คเอลฟท์
“เป็นไงบ้าง ไม่ต้องฝืนลุกขึ้นมาก็ได้นะ เราเห็นคุณลอยอยู่ในทะเลน่ะจำอะไรได้เปล่า”
“อ้อ จำได้อยู่ ขอบใจนะที่ช่วยฉันเอาไว้ ทำให้ฉันรอดตายมาได้ด็อกเตอร์”
“ฉันชื่อช็อปเปอร์”
“ด็อกเตอร์ช็อปเปอร์ คุณหมอผู้แสนวิเศษ”
“ฮะๆ ถึงชมไปก็ไม่ดีใจหรอกนะเจ้าบ้าเอ๊ย”
“เธอเป็นกัปตันของเรือลำนี้ล่ะสิ”ชายชรามองลูฟี่
“รู้ด้วยเรอะ”
“รู้สิ ฉันน่ะเห็นคนหนุ่มสาวมาเยอะ การดูคนออกเนี่ยเป็นเรื่องถนัดของฉันเลยนะ”
“งั้นเรอะ ลุงจะเอาไงต่อล่ะ ให้ไปส่งที่เกาะถัดไปมั้ย”
“ฉันมีบีเบิ้ลการ์ดอยู่ ถ้าใช้มันพรรคพวกฉันก็จะหาฉันเจอแน่
กลางทะเลหญิงสาวกำลังจ้องแผ่นกระดาษที่เขียนว่าเซเฟอร์เลื่อนไปข้างหน้า
“นี่ลุง อาวุธนั่นน่ะเท่จังเลยนะ”
“มีขายที่ไหนเหรอ?”ช็อปเปอร์เซ็นต์
“หึๆๆๆ ตอนที่ฉันถูกพวกโจรสลัดเฮงซวยมันตัดแขนขาจนขาดไป นักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องของกองทัพเรือก็เลยเอาไอ้นี่มาติดให้ มันคือแบทเทิลสแมชเชอร์ มีกรงเล็บที่ทำมาจากหินไคโร ซึ่งเป็นจุดอ่อนของผู้มีพลังพิเศษ มีพลังไว้ยึดจับ มีพลังไฟอันรุนแรงขยี้ให้แหลกในคราวเดียว”
“ด็อกเตอร์ช็อปเปอร์ ของหนักๆแบบนี้ฉันไม่แนะนำให้ใช้หรอกนะ
“สุดยอด”ช็อปเปอร์ตาเป็นประกาย
“ถ้าพลัดตกทะเลไปแล้วเกิดทอดของแบบนี้ไม่ออกจะจมน้ำตายเปล่าๆ”
“ลุงอยู่กองทัพเรือเหรอ”
“เปล่าหรอก ฉันเลิกแล้วก็ออกมานานหลายปีแล้ว ตอนนี้ฉันทำเรื่องอย่างอื่นอยู่”
“ทำอะไรเหรอ”
“ช่างซักจริง ฉันกำลังสู้เพื่อเป้าหมายของตัวเองอยู่ไง”
“ถามตรงๆ แล้วสู้กับอะไรล่ะ”
“ช่างซักกันใหญ่ ทำไมช่างสงสัยกันนักนะ”
“โทษทีนะเพราะถ้าลุงเป็นพวกกองทัพเรือคงเป็นเรื่องยุ่งยากกันทั้งคู่แน่”
“ถ้าเกิดฉันเป็นทหารเรือแล้วมันจะแย่ยังไงเรอะ”
“คือว่าพวกฉันเป็นโจรสลัดน่ะสิ”
“หึหึ งั้นรึ พวกแกเป็นโจรสลัดงั้นหรอกเรอะ”ชายชราลุกขึ้นเดินมาหาลูกฟี่
“หือ!!!”
ด้านนอกที่วีวี่ บรู๊คและอุซปมองแขกอยู่ เมื่อเห็นลูฟี่พุ่งมาก็รีบหลบและลูฟี่พังประตูออกมา
“ลูฟี่!!!!”ช็อปเปอร์วิ่งตามออกมา
จากนั้นคิรัวร์ โซโล ซันจิก็วิ่งตามเข้ามา
“หนอย นาสิ วีวี่ พวกเธอออกไปซะ”
“อะ อืม ระวังตัวนะคิรัวร์คุง”นามิพูดและวิ่งออกไปพร้อมวีวี่
“เจ็บชะมัด”ลูฟี่พูดเมื่อลุกขึ้น”หินไคโรนี่ได้ผลกับเราจริงๆ”
“ไอ้หนุ่มหมวกฟาง ทำไมแกถึงได้มาเป็นโจรสลัดละหือ?“เซ็ตโต้เดินออกมาถาม
“ก็เพื่อเป็นราชาโจรสลัดไงเล่า”ลูฟี่พูดและเสริมผายมือทางคิรัวร์”ไม่ใช่แค่นั้นนะ รองกัปตันฉันเขาเป็นถึงอดีตเจ็ดเทพโจรสลัดด้วย”
“ราชาโจรสลัด...”เซ็ตโต้ทวน”อดีตเจ็ดเทพโจรสลัดอย่างงั้นเรอะ!!!!”
ชายชรายกแขนกลชกลงมาแต่ลูฟี่โดดหลบพื้นกลายเป็นหลุมใหญ่ เขาโดดลงขึ้นแต่ชายชรากระแทกโต๊ะไม้พังทันทีทำให้เขาตกลงมา
ซันจิโดดมาเตะใส่ แต่เขาบล็อกด้วยแขนกลผลักดันเขาออกไป
โซโลพุ่งฟันดาบใส่แต่ฝ่าแขนกลไม่ได้ เขาพยายามคว้าตัวแต่โซโลหลบออกไปในจังหวะสุดท้าย
“ไอ้กลหลอกเด็กพรรค์นี้น่ะ!!!”เซ็ตโต้พุ่งมาทางเงาที่เป็นตัวจริง เซียร์เบิกตากว้าง”หลอกฉันไม่ได้หรอกยัยหนู”
“เปรี้ยงงง/กรี๊ดดด!!!!”เซียร์โดนอัดกระแทกใส่กำแพง
“เซียร์!!!!”
“เซียร์จัง!!!”ซันจิร้อง
“บังอาจทำร้ายเพื่อนฉัน”
ลูฟี่กระโดดใส่เซ็ตโต้พยายามชกอย่างรวดเร็ว แต่เขาบล็อกด้วยแขนซ้ายและยกเท้าเตะลูฟี่ที่ท้องส่งเขากระเด็นไปหลายเมตร
“เจ้าหมอนี่แข็งแกร่งชะมัด”
ซันจิกระโดดไปเตะชายชราจากด้านหลัง แต่เซ็ตโต้หันมาบล็อกไว้ โซโลกับคิรัวร์พยายามฟันดาบใส่ แต่ไม่นานโซโลโดนจับทุ่มมากระแทกคิรัวร์ล้มลงทั้งคู่ เซียร์กระโดดมาหาเซ็ตโต้อีก แต่ก็ถูกชกกระเด็นใส่กำแพงอีกครั้ง ลูฟี่พยายามชกแต่กระเด็นกลับมาแทน
“บ้าเอ๊ย”ลูฟี่วิ่งเข้าใส่
“บรู๊ค พวกเราก็ไปกันเถอะ”
ก่อนที่พวกเขาจะร่วมการต่อสู้ก็มีเรือลำใหญ่กระแทกด้านข้างเรือซันนี่ทำให้สะเทือนทั้งลำ
ชายชรายิ้มออกมา
“มาแล้วเรอะ!!!!”
ซันนี่ถูกล้อมด้วยเรือรบ และมี3คนโดดจากเรือมาที่พื้นหญ้าบนเรือซันนี่ หญิงสาวผมสีน้ำเงิน นินจาสีสันสดใสและ ชายชราผิวดำร่างสูงใหญ่ที่หน้ามีรอยแผล
“ฉันคือพลเรือโทแห่งนีโอกองทัพเรือไอน์”หญิงสาวกล่าว”เรือโจรสลัดลำนี้ถูกนีโอกองทัพเรือล้อมเอาไว้หมดแล้ว จงอย่าขัดขืนไม่เช่นนั้นชีวิตจะหาไม่”
“เอ้าๆ มาบอกว่าไม่ให้ขัดขืน ถ้าหากว่าไม่ขัดขืนเราก็ไม่ใช่โจรสลัดแล้วเจ๊”
“ไหงเป็นงี้”
“ทางนี้เองก็เริ่มลุยแล้ว”
แฟรงกี้ชกใส่นินจาแต่เขากระโดดหลบลงมาด้านหลัง แฟรงกี้หันไปเผชิญหน้าแต่
“โมซาๆๆ”
เถาวัลย์งอกขึ้นมาจากหญ้าดาดฟ้าเรือมัดตัวแฟรงกี้ไว้
“นี่มันอะไรกัน”
“นั่นมัน”
“ผลปีศาจนี่”
“ความสามารถของผลโมซาโมซา คือการควบคุมพืชพรรณทุกอย่างด้วยระบำโมซาโมซาไง”
ด้านในห้องครัวกลุ่ม5สัตว์ประหลาดยังคงต่อสู้กับเซ็ตโต้ ลูฟี่พยายามชกใส่แต่โดนอัดกำแพง คิรัวร์กับโซโลพยายามฟันเขาแต่ถูกกันด้วยแขนกล ตาแก่พยายามต่อยคิรัวร์ แต่เขาหลบเลี่ยงถอยมาได้
"ด้านนอกก็ดูท่ากำลังแย่"
คิรัวร์กับเซียร์รู้สึกห่วงสถานการณ์ด้านนอก
"ลูฟี่ พวกฉันขอไปช่วยด้านนอก"
"ได้เลย ไม่ต้องห่วงทางนี้"ลูฟี่กล่าว
คิรัวร์กับเซียร์รีบวิ่งไปด้านนอก
"ลุยกันเลยโซโล ซันจิ"
___________________
ด้านนอกแฟรงกี้กับวีวี่กำลังสู้กับชายที่ชื่อบินซ์ ขณะที่วีวี่หยิบแผ่นยันต์ออกมาโยน
"เดอะสเนค คาสซิโอเฟีย"
"บรึ้ม!!!!"
ร่างหนึ่งปรากฎ เธอมีท่อนบนเป็นคนแต่ขาเป็นงู
"หวัดดีเจ้าหญิง"เธอทักทายเจ้านาย
"โจมตีชายคนนั้น"วีวี่สั่ง
"รับทราบ"
งูสาวพุ่งไปข้างหน้าเฉือนเขาด้วยกรงเล็บ
"พรวด!!!"เธอพ่นน้ำพิษใส่ แต่นินจานั่นไวพอจะหลบ
ตอนนั้นเองเซียร์กระโดดเข้ามาและรวดเร็วมากเข้าประชิดชายคนนั้นทำให้บินซ์เบิกตากว้าง
"สตาดัสเอ็กโพลชั่น"
แสงเล็กๆจากคทาส่องไปรอบๆบินซ์และระเบิด
"บรึ้มมมม!!!!"
"อ๊ากกก!!!!"
ทางด้านอุซปกับช็อปเปอร์โดนชายชราที่แกร่งมากไล่ต้อน
"อย่าทำอะไรเราเลย"
"ใช่ ผมเป็นแค่กระดูกนะครับ"
"บรู๊คมันไม่สำคัญ เขามองไม่เห็นอุซปกล่าว
ชายชราชักดาบจากตัวไม้เท้าจะพุ่งฟันทั้งสาม แต่คิรัวร์โดดมาที่ดาดฟ้า
"เคร้งงงง!!!!"
ฮาคิทั้งสองปะทะกันเกิดแรงกรรโชกเขย่าเรือ
"เย้ ไปเลยลูกพี่!!!"ช็อปเปอร์ร้องเชียร์
"แสดงให้เห็นเลยว่าใครเจ๋งกว่า"อุซปร้อง
ทั้งสองมองตาอีกฝ่าย ตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเหมือนตน พวกครึ่งชาวแอตแลนติส
"เจ้าเป็นใคร ทำไมถึงโจมตีเรือเรา"เขาพูดด้วยภาษาแอตแลนติส
"ชื่อข้าคือไบรซ์ ในเมื่อเจ้าและผองเพื่อนเป็นโจรสลัด ทำให้เราต้องพิพากษาโทษตายพวกเจ้า"
จากนั้นปากของไบรซ์งอกยาวและพุ่งกัดเข้าลำคอตรึงเขาลงพื้นด้วยเรี่ยวแรงเหนือกว่า
"คิรัวร์!!!"ทั้งสามร้อง
"กึกๆๆ"แต่ไบรซ์พบว่ากัดไม่เข้า
"เกล็ดมังกร"ไบรซ์เบิกตากว้าง
คิรัวร์เตะไบรซ์กระเด็นจากตัว เนื่องจากเขาใช้พลังเต็มที่ไม่ได้ เขายกมือให้กลายเป็นกรงเล็บมังกร
"ดีกัลควอร์"
กรงเล็บมังกรพุ่งเข้าฉีกกระชากเรียกเลือดจากชายชราตาบอดบ้าง
แต่ชายชราโดดไปแล้วไปทางบินซ์ที่กำลังพลาดท่าเซียร์
"เปรี้ยงๆผัวะๆๆ"เซียร์กำลังอัดบินซ์สนุกมือหน้าบวม
"เซียร์ อันตราย!!!"
"ดาบแสงดับดิ้น"
"ฉัวะ!!!!"ชายชราฟันผ่านเซียร์เรียกเลือดพุ่งออกมาล้มลงพื้น
"เซียร์!!!"หลายคนตะโกน
"โอ้ ขอบคุณที่ช่วยคุณไบรซ์"
ไอน์พยายามฟันนามิด้วยมีด เธอปัดป้องด้วยกระบองคุริมะ โรบินกำลังยุ่งกับการช่วยพวกแฟรงกี้
"โมซาๆๆๆ"บินซ์หลบไปมา
"เร็วมากจริงๆ มองตามไม่ทันเลย"
"โมซาๆๆๆ"บินซ์เต้นท่าประหลาดและมีเถาวัลค์จับมนุษย์งู วีวี่ เซียร์และแฟรงกี้ เจ้างูที่วีวี่เรียกระเบิดเป็นควันหายไป
"แคสซิโอเปีย!!!"วีวี่ร้อง
"แย่แล้ว เรารีบไปช่วยกันเถอะ"
"อื้อ"ช็อปเปอร์พยักหน้า
"ไม่ได้นะอย่าลงมาที่นี่"นามิร้อง
"ช็อปเปอร์อย่าไป!!!"คิรัวร์ร้องห้าม แต่สายไปแล้ว
"ฉัวะ!!!"ไบรซ์ฟันโดนเขาที่ไหล่เพราะเสียสมาธิ
พวกเขาลงมาและบินซ์เห็นพวกเขาจึงจับด้วยเถาวัลย์เช่นกัน
"ไม่นะ คิรัวร์ช่วยด้วย"ช็อปเปอร์ร้อง
"บ้าจริง ช็อปเปอร์ เซียร์"คิรัวร์จะไป แต่ไบรซ์มายืนขวางทาง
"บัดซบ!!!"
วีวี่เห็นพวกเธอโดนจับหลายคน แต่เธอยังพอใช้แผ่นยันต์ได้ เอื้อมมือออกจากเถาวัลย์
"มีใครให้ใช้อีกบ้าง ไททั่นใหญ่เกินไป อิคารัส ไม่ได้ ใช้การไม่ได้ เหลือแต่เจ้านั่น"
"ด็อก นาซัส"
เจ้าหมายืนสองขาเหมือนคนถือคทาปรากฎขึ้น
"ครับนายหญิง"
"ทำให้มันช้าลง"
นาซัสยกคทาของเขาขึ้น
คลื่นสีเขียวแผ่ออกมาปรากฎขึ้นและทำใหต้นหญ้าชะลอ พวกเขารีบใช้โอกาสนี้ดึงออก
"โมโดๆๆ"ไอน์ยกลูกบอลสีชมพูใส่นามิ ทำตัวตัวเธอหดหายไปเหลือแต่เสื้อ
"นามิ...แก ทำอะไรกับนามิ!!!"
ช็อปเปอร์คำรามเปลี่ยนเป็นเฮฟวี่พ้อยต์พุ่งไปทางไอน์
"ช็อปเปอร์ถอยมาซะ"
"สายไปแล้ว"
ไอน์กระโดดและแตะช็อปเปอร์ที่หัวทำให้เขาหดหายไปเหมือนกัน
ไอน์เดินมาและแตะบรู๊คบ้าง ตัวเขาเปล่งแสงสีชมพู
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ เซอิส ฟลอร์!!!"โรบินสร้างมือจับไอน์ไว้ได้
"เธอเป็นผู้มีพลังพิเศษสินะ เธอทำอะไรนามิ วีวี่และช็อปเปอร์เนี่ย"
เซียร์ที่ยังล้มจากดาบเห็นนามิโผล่จากแจ็กเก็ตเธอ วีวี่ก็โผล่มาในร่างเด็ก และช็อปเปอร์ที่ตัวเล็กมากแทบจะเป็นเด็กหัดเดินก็เบิกตากว้าง
"โรบิน รีบสลายพลังผลฮานะฮานะ"นามิร้อง
ไอน์จับหนึ่งในแขนโรบิน จากนั้นตัวโรบินก็เปล่งแสงสีชมพู หน้าอกรวมถึงก้นเธอหดเล็กลง
"ฉันกินผลโมโดะโมโดะเข้าไป เลยกลายเป็นมนุษย์ย้อนวัย ความสามารถของฉันคือทำให้สิ่งใดก็ได้อายุย้อนกลับไป12ปี เธอน่ะตอนนี้คงอายุประมาณ18ได้"
"อะไรนะ!!!"วีวี่มองเธอที่เหลือ6ขวบ
"อ๊า ตัวหดเล็กลง!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ถ้าฉันแตะตัวเธออีก2ครั้ง 12ปีคูณ2ก็จะย้อนไป24ปี แล้วที่นี่ก็จะไม่มีตัวเธออีกต่อไป"
"ไอน์!!!"ไบรซ์โยนเหวี่ยงคิรัวร์ไปทางไอน์
"คิรัวร์คุงหลบเร็ว!!!"โรบินตกใจ
คิรัวร์กางปีกมังกรที่หลังบินหนีขึ้นฟ้า แต่ไอน์รีบพุ่งเข้าโจมตีโรบินจะใช้พลังอีกครั้งให้เธอเด็กลงอีก
คิรัวร์พุ่งลงมาและตวัดดาบ
"กำแพงเพลิง"
พายุหมุนเพลิงป้องกันทำให้ไอน์โดนเพลิงไป แต่มือเธอเสริมฮาคิพุ่งมาจับแขนได้
"แย่แล้ว...."เขาพูดได้แค่นั้นเพราะโดนทำให้เป็นเด็กไป
ในห้องเซ็ตโต้ยกแขนใช้หมัดระเบิด
สแมชบัสเตอร์
"บรึ้มมมมม!!!!"
ทั้งสามกระเด็นมาด้านนอก โซโลกับซันจิกระเด็นออกมาโดนเถาวัลย์จับ
"ไม่เจียมตัวเลยมีพลังแค่นี้คิดจะเป็นราชาโจรสลัดอย่างงั้นเรอะ บอกตรงๆอย่ามาทำให้ขำ"
"อ๊าก!!!"ลูฟี่ร้องเจ็บปวด
"เดี๋ยวบีบให้เละเป็นลูกไก่คามือเลยดีไหมเนี่ย ห๊ะ พ่อราชาโจรสลัด บอกชื่อแกมาซิ"
"ฉันคือมังกี้ ดี ลูฟี่"
"งั้นหรอกเรอะ แกเป็นหลานของกาฟนี่เอง"
เซ็ตโต้โยนลูฟี่ลงข้างฉัน
"อาจารย์เซ็ตโต้ โชคดีที่อาจารย์ไม่เป็นอะไร"
"ให้กองเรือของเราจัดการจมเรือโจรสลัดลำนี้ซะ"เซ็ตโต้สั่ง
_________________
พวกเซ็ตโต้ถอยกลับไปที่เรือและเริ่มใช้ปืนใหญ่ระดมยิงใส่
"อย่าหวังเลย แร็กนาร็อค"
คิรัวร์ชักดาบใช้พลังจากดาบปั่นป่วนทะเลและสร้างน้ำวน มันปรับขนาดดาบได้ตามใจ เขาเลยใช้ได้สบายและทำให้นีโอกองทัพเรือยิงไม่ถนัด
"ดาบเล่มนั่น ไม่จริงน่า"ไบรซ์เบิกตากว้างมองเจ้าหนูคิรัวร์
"แฟรงกี้ ใช้คูเดอ เบิร์ส เดี๋ยวนี้"คิรัวร์ตะโกน
"โอเค"แฟรงกี้รีบไปทำตามคำสั่งรองกัปตัน
"เดี๋ยวสิ เรายังสู้กันไม่จบเลย"ลูฟี่ไปข้างเรือตะโกนใส่
"ลูฟี่ ตอนนี้เราต้องหนีก่อน"โรบินบอกเขา
"รีบพาเหาะไปเลย!!!"คิรัวร์ตะโกน ตวัดดาบฟันพวกปืนใหญ่
"ไปล่ะนะ คูเดอร์เบิร์ส!!!!"
"ตูม!!!!"ซันนี่พุ่งหนีขึ้นฟ้าหายไป
เซ็ตโต้และนีโอกองทัพเรือประหลาดใจเล็กน้อย
"ท่าทางเราจะได้เจอพวกมันอีก...และเจ้าหนูนั้น ข้าจะทดสอบว่าเจ้าคู่ควรกับมันไหม"ไบรซ์กล่าว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น