ลำดับตอนที่ #95
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #95 : คำสั่งภาวะฉุกเฉิน(RE2)
ท้องฟ้าในยามค่ำคืนในเกาะนาวาโลนและฐานทัพจี-8 ส่วนแรกมีรูปร่างเป็นวงแหวน ส่วนที่สองเป็นเกาะเล็กๆอยู่ตรงกลางวงแหวน ล้อมรอบด้วยคูน้ำ ทั้งสองเกาะเชื่อมต่อด้วยสะพานสีแดง
จี-8รู้จักกันว่าเคยเป็นฐานทัพกองทัพเรือที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในโลก แต่เนื่องจากการลดงบประมาณโดยรัฐบาลโลก เพราะเห็นว่าป้อมปราการทางทะเลไม่จำเป็นและสิ้นเปลือง ทำให้ท่าเรือหลายแห่งไม่ได้ใช้งานแล้ว
"ป้อมปราการเหล็กจี8 ไม่ยอมให้พวกโจรสลัดได้เข้าใกล้ ติดปืนใหญ่ไว้108กระบอก เป็นเม่นที่คอยปกป้องสันติภาพ ความภาคภูมิของเราจี8"
ทหารเรือใส่แว่นตาคนนึงกำลังเดินฮัมเพลงเดินลาดตระเวณกับเพื่อนทหาร2คน
"ว่าแต่ว่า พักนี้ป้อมของเราชื่อเสียงไม่ค่อยดีในหมู่กองทัพเรือเลยแฮะ"ทหารเรือร่างใหญ่กล่าว
"เห็นมีคนนินทาพวกเรา ว่าเป็นเจ้าพวกเม่นงี่เง่าบ้าเห่อสันติภาพด้วยล่ะ"ทหารเรือตัวเตี้ยกล่าว"ก็ไม่แปลกหรอก หลายปีมานี้ แทบไม่มีโจรสลัดมาบุกโจมตีเลยนี่นา"
"ว่าไงนะ!!!!"ทหารเรือใส่แว่นชักปืนเตรียมยิง
"ฉันไม่ได้พูดเองซะหน่อย ข่าวลือต่างหาก ข่าวลือ"ทหารเรือร่างเตี้ยพูดแล้วเดินไป ทหารร่างใหญ่เดินตามไป
"เชอะ พูดบ้าอะไรของมัน สันติภาพก็ดีแล้วนี่ สันติภาพมันผิดตรงไหน!? ป้อมปราการกำแพงเหล็กG8..."ทหารเรือสวมแว่นเดินไปพร้อมฮัมเพลง
_________________
ชายฝั่งที่มีหญ้าสีเขียวขึ้นของเกาะหลัก ชายคนนึงเหวี่ยงคันเบ็ดลงทะเลแล้วนั่งลง
"อากาศแจ่มใสดีจัง"
__________________
ท่าเทียบเรือแห่งนึงพวกทหารช่างกำลังซ่อมแซมเรือของกองทัพที่พังยับเยิน
ทหารช่าง3คนกำลังคุยกัน
"เอาอีกแล้ว ทำพังอีกจนได้สิเนี่ย"
"ต้องใช้เวลาซ่อมตั้งอาทิตย์นึงเชียวนะ"
"ดันสั่งให้ซ่อนภายใน3วัน"
"ให้มันได้อย่างนี้สิ"
"เรือลำนี้ ปีนข้ามภูเขาได้รึเปล่า? ฮี่ๆๆๆ"ชายชราที่นั่งบนลังท่าเรือพูดขึ้น สวมเสื้อทหารช่างตัวเตี้ย มีแว่นตาสีแดงอยู่ที่หน้าผาก
"คุณเมคาโอะเองเหรอ"
"อย่าพูดอะไรบ้าๆสิ ถ้ามันปีนข้ามภูเขาได้ล่ะก็คงไม่มีแผลขนาดนี้หรอก"
"ไม่หรอกน่า อาจจะตกลงมาจากท้องฟ้าก็ได้นะ"
"ลูกพี่เอาไปกระแทกตอนเทียบท่าที่ชายฝั่งนั่นใช่มั้ย"
"อื้อ ก็ตรงนั้นมันแคบนี่นา จะเป็นต้นหนคนไหนก็ยากทั้งนั้นแหละ"
"เอาล่ะ อย่ามัวแต่พูดมากอยู่เลย รีบทำงานกันต่อได้แล้ว"
"ครับๆๆๆ"ทหารช่างทั้งสองตามคนที่บอกไป
เมคาโอะยังนั่งอยู่ที่เดิมมองเรือที่เสียหาย
"ให้ตายสิ กะลาสีเรือสมัยนี้ไม่มีความรู้สึกรักเรือซะบ้างเลย"
ชายชรามองขึ้นไปบนฟ้าแล้วตกใจเมื่อเห็นเรือตกลงมาจากท้องฟ้า
"เพล้ง!!!!!"เหล้ารัมหลุดจากมือตกพื้นแตกกระจาย
"เป็นอะไรไปครับคุณเมคาโอะ"ทหารช่างคนนึงที่กำลังซ่อมเรืออยู่ถาม
"นะๆๆๆ...."เมคาโอะชี้ไปบนฟ้า
ทหารช่างมองไปและตกใจเมื่อเห็นเรือตกลงมาจากท้องฟ้าพุ่งลงมาที่คูน้ำในฐานจี8
______________________
"ตรู้ดๆๆๆ"หอยทากสื่อสารหมายเลข3ส่งเสียงเรียกในสถานีเฝ้าระวัง ทหารเรือเดินเข้าไปรับสาย
"แย่แล้วครับ มีวัตถุขนาดยักษ์บุกเข้ามาจากบนฟ้าครับ"
"บุกมาจากบนท้องฟ้า? จากท้องฟ้างั้นเหรอ?"ทหารเรือถาม
"หวอ!!!!!!!"เสียงสัญญาณเตือนดังขึ้น ไฟค้นหาส่องไปทั่วฐานทัพ
_____________________
ในห้องสำนักงาน ทหารเรือร่างใหญ่ที่มีผมสีน้ำตาล ใบหน้าดุ เงยหน้าขึ้นจากเอกสารเมื่อได้ยินเสียงสัญญาณ เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวของทหารระดับสูงทับเสื้อสีน้ำเงินเดินออกไป
เขาคือพันตรีเดร็ค เขาเป็นทหารยศใหญ่เป็นอันดับ2ในฐานทัพ
"วัตถุลึกลับตัวตนไม่แน่ชัดบุกเข้ามาแล้ว"เสียงรายงานดังไปทั่วฐานทัพ
"เร็วเข้า รีบไปที่ประตูใหญ่"นายทหารเรือกำลังสั่งการขณะเดรคเดินเข้ามา"พวกแกไปตรวจตราแถบชายฝั่งให้ดีๆล่ะ"
"หน่วยซุ่มยิงเร็วๆเข้าสิ"ทหารเรือเข้ามาเรียกพวกทหารซุ่มยิงที่กำลังนอนอยู่
"ปิดประตูใหญ่"
ประตูใหญ่ทางเข้าเดียวของฐานจี8 เมื่อหมุนล้อและโซ่ ประตูเหล็กยักษ์ก็เลื่อนขึ้นมาปิดประตู ทางออกเดียวถูกปิดแล้ว
เรือของกองทัพเริ่มลาดตระเวณภายในวงแหวน
ไฟสว่างเริ่มส่องไปที่เรือโจรสลัด
"ตรงนั้นน่ะเอง ทางทิศ4นาฬิกา"ทหารเรือที่มีผมสีดำหยิก สวมแว่นกันแดดสีแดงและตราสีแดงบนไหล่ ทำให้รู้ว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่ในสำนักงาน รู้จักดีว่าหัวหน้าท็อด
"ทางทิศ4นาฬิกา"
"ส่องไฟไปเร็ว"
ไฟทั้งหมดต่างพากันฉายไปยังเรือลำเล็กๆ และเห็นว่าเป็นเรือแบบคาราเวล
ธงสีดำรูปหัวกะโหลกสวมหมวกฟางไขว้โบกสะบัดบนเสากระโดงเรือ
"เรือโจรสลัด"หัวหน้าเจ้าหน้าที่ท็อดส่องกล้องไปที่เรือลำนั้น"หัวกะโหลกกับ...หมวกฟาง....กะ...กลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง!!!"
"ว่าไงนะ!!!!"ทหารเรือร้องด้วยความตื่นตระหนก
_______________________
"ทุกคนเตรียมตัว"พลซุ่มยิงต่างตั้งแถวย่อตัวลงเล็งปืนไปที่โกอิ้งแมรี่
เหนือขึ้นไปเต็มไปด้วยปืนใหญ่ที่ถูกสร้างยื่นจากหินวงแหวน
"เป้าหมาย เรือของโจรสลัดหมวกฟาง"
เกาะวงแหวนที่มีปืนใหญ่นับไม่ถ้วนราวกับเม่น ต่างเล็งไปที่เรือโจรสลัด
______________________
เมคาโอะวิ่งผ่านทหารเรือมาดูด้วยความตกใจ
"หมวกฟางงั้นเหรอ?"
______________________
เดรคเดินเข้ามาในหอเฝ้าระวังและได้รับการทำความเคารพจากทหารเรือคนอื่นๆ
"ผู้พันเดรค"ท็อดยกมือทำความเคารพ"เรือที่บุกรุกเข้ามาเป็นเรือของโจรสลัดหมวกฟางครับ"
"หมวกฟางงั้นรึ!? ผู้บัญชาการโจนาธานอยู่ไหน?"เดรคถาม
"เรื่องนั้น....ผมเองก็ไม่ทราบครับ"ท็อดพูดอย่างลำบากใจ
"ฮึ้ย ให้ตายสิ"เดรคหันหลังไป"เอาอีกแล้วเจ้าบ้านั้น"
________________
"ไม่นึกเลยว่าจะบุกเข้ามาจากบนท้องฟ้าแบบนี้"ชายที่ตกปลาอยู่กล่าว
แต่เขาไม่ใช่ชาวประมง เขาคือพลตรีโจนาธานที่เป็นผู้บัญชาการจี8
โจนาธานลากสายคันเบ็ดขึ้นมาและตกได้แว่นตาประหลาดๆแบบสวมหัว
โจนาธารจ้องแว่นของอุซปแล้วโยนมันทิ้งไป จ้องมองไปที่เรือโจรสลัด
"อย่าขัดขืนโดยไร้ประโยชน์ พวกแกถูกเราล้อมไว้หมดแล้ว"เสียงท็อดตะโกนผ่านลำโพง
_______________________
ในฐานทัพ คำสั่งภาวะฉุกเฉินได้แพร่ไปถึงในห้องครัว
"ข้างนอกเอะอะอะไรกันใหญ่เลยแฮะ"พ่อครัวหัวกลมที่มีผมสีม่วงเข้ม เขาและพ่อครัวสวมชุดกุ๊กของทหารเรือและผ้ากันเปื้อน ชื่อเขาคือชินปาจิ
"อื้อ คงมีผู้บุกรุกเข้ามาละมั้ง"พ่อครัวตัวผอมและใบหน้ายาว ชื่อเขาคือบิลลี่
ข้างๆมีเชฟสาวผมทองและดวงตาสีเขียวกำลังชิมสตูว์ เธอสวมเครื่องแบบทั่วไป แต่มีผ้าพันคอสีแดงที่บอกว่าเธอเป็นหัวหน้าพ่อครัว เธอสาดแกงไปหาพ่อครัวสองคนที่คุยกัน พวกเขาล้มลงพื้น
"ร้อนๆๆๆๆ"
"อย่ามัวแต่คุยไร้สาระกันได้มั้ย"หัวหน้าเชฟที่ชื่อเจสสิก้าเข้ามาหาชินปาจิกับบิลลี่ที่มีรอยแดงบนหน้า"ฟังนะ พวกเราต้องเตรียมอาหารสำหรับหนึ่งพันคนให้เรียบร้อย อีก2ชั่วโมงเจ้าพวกผลักดึกก็จะโผล่หน้ามากันแล้ว ไม่มีเวลามาทำตัวเอื่อยเฉื่อยกันหรอกนะ"
"แต่ว่า..."
"เสียงไซเรนเมื่อตะกี้"
"ฮ่าๆๆๆ"ชายร่างอ้วนใหญ่มีผมสีแดงหัวเราะหันมาบอก ชื่อเขาคือทอม"เจ้าหนุ่ม ไม่จำเป็นต้องห่วงหรอกน่า เวลาที่ป้อมปราการแห่งนี้ถูกตีแตกก็คือตอนที่โลกนี้แตกสลาย ยิ่งกว่านั้นความโกรธของท่านเจสสิก้ายังดูน่ากลัวกว่าเยอะเลย"
เจสสิก้ากำลังมองอยู่และยกกระทะฟาดใส่
"ท่านเจสสิก้า"ทอมกล่าว
_________________________
"มีอะไร?"โจนาธานถามขณะเดินถือเบ็ดตกปลาเข้ามาในห้องทำงานของเขา เดรครอเขาอยู่
"ผู้บัญชาการ หายไปไหนมาละครับ"เดรคถาม
โจนาธานเดินผ่านโยนคันเบ็ดและหมวกชาวประมงให้เดรคถือเดินไปที่หน้าต่างขนาดใหญ่ด้านหลังโต๊ะทำงาน
"วันนี้ตกไม่ได้อะไรเลย"โจนาธานกล่าว
"อีกแล้วรึครับ"
"แต่เมื่อวานตกได้ปลามาเยอะแยะเลย"
"อย่าพูดแบบนั้นได้มั้ยครับ ท่านน่ะโดดงานประจำเลย"เดรคกล่าว
"ไม่เห็นเป็นไรนี่ ตกปลาตอนดึกไม่ใช่เรื่องเสียเปล่าหรอก"
"ตึกๆๆ"เสียงทุบประตูดังขึ้น หัวหน้าท็อดเดินเข้ามา
"ท่านผู้บัญชาการ ขอรายงานครับ จากคำให้การของทหารสังเกตการณ์และพวกทหารช่างที่ได้เห็นเรือลำนั้นในระยะใกล้ๆ ปะปะ...ปรากฎว่า..."
"อะไร?"โจนาธานถาม
"รายงานต่อสิ!!!"เดรคตะโกน
"ครับ เรื่องนั้น...คือว่า...ทุกคนต่างก็บอกว่าเห็นผีครับ"
_____________________
"ก็บอกว่าจู่ๆมันก็ตกลงมาจากท้องฟ้าไงเล่า"ทหารช่างกล่าว
"มีปีศาจขนฟูๆปรากฎตัวแล้วก็กระโดดหายไปน่ะครับ"ทหารเรือที่มีรอยสักสมอเรือ
"ผมได้ยินเสียงและแสงจากด้านหลัง แต่พอหันหลังไปก็ไม่เห็นใคร"ทหารเรือกล้ามโตกล่าว
"มือของมันๆ"ทหารร่วงอ้วนทำท่าทาง"มือของมันงอกออกมาจากตรงนั้นตรงนี้ของผมเยอะแยะไปหมดเลย และด้านหน้าก็มืดสนิทลงไปด้วย"
"ใช่ๆ เป็นมือนุ่มๆของเด็กผู้หญิง"เมคาโอะเมาเหล้าพูดขณะโยกเก้าอี้
"นั่นจะต้องเป็น....เรือผีสิงแหงๆ!!!!"ทหารเรือและทหารช่างตะโกน
_____________________
"อย่าพูดบ้าๆ!!!"เดรคกระแทกมือลงโต๊ะ
"ครับ"ท็อดตอบ
"นั่นเป็นเรือของพวกโจรสลัดหมวกฟางไม่ผิดแน่ ไม่ใช่เรือผีสิงอย่างเด็ดขาด นอกจากนี้ เท่าที่ได้ยินเห็นว่าตกลงมาจากท้องฟ้างั้นเรอะ..."
"ไม่หรอก"เสียงโจนาธานแทรกขึ้นมา"เรื่องที่ว่าตกลงมาจากท้องน่ะเป็นความจริงนะ"
โจนาธานใช้คันเบ็ดยกเสื้อคลุมของเดรคขึ้น
"หา"เดรคกล่าว
"ก็บอกแล้วไง ว่าไม่เปล่าประโยชน์หรอก เนอะผู้พัน"โจนาธานแสยะยิ้ม
_______________________
ด้านคิรัวร์กับช็อปเปอร์หนีจากเรือและว่ายมาขึ้นฝั่งได้สำเร็จ โดยที่ช็อปเปอร์เกาะหัวเขาไว้
ตอนนี้เขาปีนขึ้นไปบนเขาของวงแหวนนาวาโลน พร้อมช็อปเปอร์บนหลังเขา
"โชคดีที่เราออกมาก่อนทหารเรือจะโผล่มา"เขาบอกช็อปเปอร์"พวกมันมุ่งไปสนใจโกอิ้งแมรี่"
"เราจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง?"ช็อปเปอร์ถาม
"อย่างแรกที่ต้องทำคือหาพวกเราที่กระจัดกระจายกันไป"คิรัวร์ตอบ"และถ้าจะทำแบบนั้นฉันต้องลอบเข้าไปด้วยการปลอมตัว"
_______________________
ทหารเรือจี8ต่างติดสายสีเหลืองที่เขียนว่าห้ามเข้าเต็มเรือโกอิ้งแมรี่ ตัวเรือล้อมไปด้วยเรือพายของำพวกทหารและค้นเรือโจรสลัด เพื่อเก็บหลักฐานต่างๆ
แต่เรือว่างเปล่าไม่มีคนอยู่
โกอิ้งแมรี่เหมือนเกิดเหตุฆาตกรรม ทหารเรือกำลังถ่ายรูปและเก็บหลักฐาน
โจนาธานเดินขึ้นเรือมามีเดรคตามหลัง ผู้บัญชาการมองหม้อและถ้วยกาแฟที่วางอยู่บนพื้น ทั้งหมดมีหลายเลขกำกับไว้
"อย่างนี้นี่เอง"โจนาธานมองถ้วยกาแฟทั้ง9 หยิบหม้อมาเทกาแฟใส่ถ้วย ควันยังร้อนอยู่
"เรือผีสิงรึ? กลิ่นหอมดีนี่"โจนาธานส่งถ้วยกาแฟให้โจนาธาน
โจนาธานมองไปรอบๆเรือขณะที่เดรคดื่มกาแฟ
"ผบ.ครับ ที่ห้องมีของแบบนี้ด้วยครับ"ทหารเรือวิ่งเข้ามา
โจนาธานมองทองคำที่พวกลูฟี่ได้มาจากเกาะท้องฟ้า
"ทองหล่อรูปมงกุฎ ค่อนข้างเก่าแก่น่าดูเลย คงขโมยมาจากโบราณสถานที่ไหนละมั้ง"
"พลตรีครับ"นายทหารอีกคนเดินมา เขาผมสีทองสั้นและเคราสีทอง เขาคือผู้หมวกแมทธิว
แมทธิวชี้ไปยังจุดที่ทหารเรือสองคนพยายามปลดล็อคประตูลงไปยังห้องผู้ชายและต่อไปยังห้องผู้หญิง
"มันล็อคกุญแจไว้แน่นหนา เราเปิดไม่ออกครับ"แม็ทธิวกล่าว
"เอาไปพิสูจน์หลักฐาน"เดรคสั่งหันหม้อกาแฟไปให้ผู้บัญชาการ"เราจะปลดล็อคมัน"
"งั้นก็ไปสำรวจด้านในกันดีกว่า"โจนาธานแนะนำดันมือเขาออกไป
ตอนนั้นก็มีบางอย่างบินเหนือหัวพวกทหารเรือ
"โจๆๆ"เสียงร้องดัง ทำให้ทหารเรือกลัว ขณะที่โจนาธานมองไปด้านบน
"นั่นน่ะรึ ก็แค่เซาธ์เบิร์ดเอง ไม่ต้องกลัวหรอก"โจนาธานกล่าว
"เซาธ์เบิร์ดเหรอ?"เดรคถาม
"อื้อ มันจะหันไปทางทิศใต้เสมอ เป็นนกตลกที่เอาไว้ช่วยในการเดินเรือสมัยโบราณไงล่ะ"โจนาธานกล่าว
"โจ!!!!"นกเซาธ์เบิร์ดโกรธและพุ่งลงมาหาเขา
"โอ๊ยๆๆๆ ขอโทษ อย่านะ"โจนาธานเริ่มเมื่อโดนจิก
"โจ!!!"ในที่สุดมันก็บินออกไป
"ไม่เป็นไรนะครับ?"ทหารเรือถาม
"เฮ้อ มันดุร้ายเกินคาดเลยแฮะ"โจนาธานกล่าว
ต่อมาพวกเขาก็ไปสำรวจในห้องครัว เดรคพยายามเปิดตู้เย็น แต่ไม่ได้เพราะมันล็อคกลอนไว้
ทหารเรืออีกคนหยิบหนังสือประวัติศาสตร์ของโรบิน หนังสือวิชาแปรธาตุของคิรัวร์ และหนังสือแพทย์ของช็อปเปอร์มาวางบนโต๊ะ
เขามีผมสั้นสีเทาเข้มและสวมแว่นกันแดดสีดำ ชื่อเขาคือนายทหารคริสโตเฟอร์
โจนาธานอยู่ข้างเตาดูมีดครัวของซันจิ
"ดูแลรักษาเป็นอย่างดีเลย"
"ตำราแพทย์ ตำราเล่นแร่แปรธาตุ และตำราประวัติศาสตร์เหรอ?"คริสโตเฟอร์กล่าว
"ผีที่อยู่ที่นี่คงขยันเรียนน่าดูเลยนะ"
"ผีอีกแล้วเหรอ งี่เง่าชะมัด"เดรคพูดขณะมองตู้เย็นที่โดนล็อคไว้
"ตึง!!!!"ทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้น
"ช่วยด้วย!!!!!"ทหารเรือต่างกรีดร้อง
โจนาธาน เดรค แม็กธิวและคริสโตเฟอร์ต่างรีบวิ่งไปดู
พวกเขาพบห้องเล็กๆที่ยังไม่มีใครเข้าไปสำรวจได้เพราะล็อคไว้ แต่พอใช้กำลังเปิด ก็ปรากฎโกเลมสีน้ำตาลโผล่มา
"เปรี้ยง!!!"โกเลมตัวนั้นต่อยใส่พวกทหารเรือ3คนกระเด็นอัดกำแพง
"ผี!!!!"ทหารเรือร้องด้วยความกลัว
โจนาธานวิ่งเข้าไปและยกหมัดชกใส่โกเลม
"ตูม!!!!"โกเลมแหลกเป็นชิ้นๆไป
"เก็บหลักฐานไปซะ"เดรคสั่ง
"เกิดอะไรขึ้น?"โจนาธานถาม
"คะ...คือว่าเราพยายามเปิดห้องนี้ แต่พอจับดูก็โดนไฟฟ้าช็อตใส่ จากนั้นเจ้าตุ๊กตาดินก็โผล่มาเล่นงานเราครับ"ทหารเรืออธิบาย
โจนาธานจ้องมองไปที่ห้องเล็กๆนี้ เขาเดินเข้าไปจะจับกลอนบิดประตู
"โฮก!!!"ปรากฏหัวมังกรสีน้ำตาลออกมาจะกัด
"เปรี้ยง!!!"โจนาธานยกหมัดต่อยมันแตก
"อย่าดูถูกกันนักนะเจ้าหนุ่มแปรธาตุ"โจนาธานกล่าว
พวกเขาต่างเดินเข้าไปในห้องและค้น แต่ด้านในก็พบแต่หนังสือและหลอดก้าวทดลองการแปรธาตุเท่านั้น
พวกเขาเดินออกมาจากห้องเล็กแคบๆ
"เจ้าของห้องนี้คงหวงน่าดูสินะ"โจนาธานแสดงวามเห็น"มันอาจมีของอันตรายอยู่ด้วย ถ้าฉันไม่สั่งห้ามใครเข้าไปในห้องนี้เด็ดขาด เตือนทุกคนด้วยนะ"
"ครับ"
โจนาธานเดินกลับขึ้นมาที่ดาดฟ้าเรือและตบมือเรียกทุกคน
"เหนื่อยหน่อยนะพวกเรา ยังไงก็ช่วยสำรวจเรือผีสิงลำนี้ต่อกันหน่อยก็แล้วกันนะ"โจนาธานกล่าว
"เรือผีสิง?"
"เรือลำนี้เนี่ยนะ?"
"เมื่อกี้มีคนโดนผีเล่นงานด้วย"
"ฝากด้วยนะ"โจนาธานกล่าว
"ครับ"ทหารเรือขานรับ
_______________________
ไม่กี่นาทีต่อมา โจนาธานกำลังเดินไปตามระเบียงในฐานทัพพร้อมรองผู้บัญชาการ ผู้ช่วยบังคับการท็อด และผู้หมวดแมทธิวและจ่าคริสโตเฟอร์ข้างหลังเขา
"ดูท่าทางเรือลำนั้นเพิ่งจะไปแวะแถวๆเกาะจายามานะ"โจนาธานบอกนายทหารคนอื่นจากหลักฐานบนเรือโกอิ้งแมรี่"กาแฟอร่อยดีมั้ย?"
"ครับ"เดรคตอบ
"สีกับกลิ่นของกาแฟที่เหลืออยู่บนดาดฟ้าเรือเป็นกาแฟของเกาะจายาอย่างเห็นได้ชัด แต่ว่ากล้าชิมกาแฟทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามีพิษรึเปล่า นายนี่ใจถึงจริงๆ"โจนาธานกล่าว
"เอ่อ..."
"แล้วก็นกเซาธ์เบิร์ด นั่นเป็นนกที่อาศัยอยู่ในป่าลึกของเกาะจายาด้วย"โจนาธานบิดคอเล็กน้อย"รู้รึเปล่าว่าที่นั่นมีตำนานเรื่องขุมทองหลงเหลืออยู่ด้วยนะ"
"ผบ.ครับ งั้นแบบนี้เรือลำนั้น..."แมทธิวกล่าวขึ้น
"เรื่องคนบนเรือน่ะเอาไว้ก่อน เจ้าพวกนั้นต้องมาจากจายาแน่นอน ไม่ใช่เรือผีสิงอะไรหรอก"โจนาธานกล่าว
"ครับ ที่ผ่านมาผมเคยเห็นเรือลำนั้นตั้งสองครั้งแล้ว เรือของเจ้าหมวกฟางครับ"เดรคกล่าว
"แต่ว่าเมื่อกี้ผบ.ยังบอกว่าเป็นเรือผีสิงอยู่เลยนี่ครับ"ผู้หมวดคริสโตเฟอร์กล่าว
"ก็ที่นี่มีทหารใหม่กับพวกนักโทษอยู่ด้วยนี่นา ในเมื่อเรายังไม่รู้เป้าหมายของเจ้าพวกหมวกฟาง ขืนลองกระจายข่าวให้ทหารรู้กันหมดสิ รับรองว่าได้ปั่นป่วนกันทั้งป้อมแน่"โจนาธานอธิบาย"งั้นสู้ปล่อยให้มันเป็นเรือผีสิงไปสักพักไม่ดีเหรอ"
"ขอโทษนะครับผบ.ครับ"เดรคกล่าวขึ้น"เราน่าจะรีบตั้งทีมค้นหาพิเศษ ตามหาเจ้าพวกนั้นโดบเร็ว มอบหน้าที่นั้นให้หน่วยของผมเถอะครับ"
"เอาน่า อย่าเพิ่งใจร้อน"โจนาธานกล่าว
"แต่ว่า...."
"ตอนนี้การเสริมการป้องกันมีความสำคัญกว่า ผู้หมวดน่ะรีบไปเพิ่มการตรวจตราแถบประตูใหญ่แล้วก็อ่าวเถอะ"โจนาธานกล่าว
"ครับ"แมทธิวรีบวิ่งไป
"ส่วนจ่าก็ไปคุ้มกันเรือนจำ แล้วก็เส้นทางสำคัญๆ อนุญาติให้ตรวจค้นได้"โจนาธานสั่งต่อ
"เข้าใจแล้วครับ"จ่าตอบแล้ววิ่งไป
"ฮึ้ย..."เดรคกัดฟัน
"ท่าทางไม่พอใจนี่"โจนาธานกล่าว
"เปล่าครับ"
"ราตรียังอีกยาวไกล พวกมันเองก็คงไม่เคลื่อนไหวอะไรหรอก แต่ทางเราเองก็เหมือนกัน หน่วยของนายรอให้ถึงตอนเช้าก่อน จากนั้นก็สำรวจที่ที่คนรวมตัวกันอยู่ให้ทั่ว"
"ที่ที่คนรวมตัวกันอยู่เหรอครับ?"เดรคถาม
"ใช่แล้ว ตั๊กแตกมักจะซ่อนอยู่ในพงหญ้าเลยหาตัวมันลำบาก ถ้าหากว่าพวกเจ้าหมวกฟางมันสวมชุดทหารอยู่ละก็...."
เดรคกับท็อดเบิกตากว้าง
"ใช่ว่าฉันจะไม่เชื่อมั่นในฝีมือของพวกลูกน้อง แต่อย่างพวกมันน่ะมีปัญญาแย่งชุดทหารมาได้ง่ายอยู่แล้ว พวกที่เรียกว่าโจรสลัดน่ะมักจะหิวโหยอยู่เสมอเหมือนกับหมาล่าเนื้อ ยังไงก็เถอะ พอถึงตอนเช้าเมื่อไหร่ก็ลองไปที่โรงอาหารดูก็แล้วกัน"
โจนาธานแนะนำแล้วเดินออกไปทิ้งเดรคกับท็อคไว้
______________________
"พวกเราคือทหารเรือแห่งนาวาโลน!!"กลุ่มทหารเรือกล้ามเนื้อใหญ่โตเดินผ่านลงระเบียงทางเดิน"จะแสดงพลังแห่งสายลมอันเร่าร้อน...."
ประตูด้านข้างเปิดออกเมื่อทั้ง5คนเดินผ่านไป
"เราคือ--"
แขนขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาปิดปากและคว้าตัวทหารเรือที่อยู่หลังสุดเข้าไปในห้อง
"อุ้บ..อือๆๆ"ทหารร่างใหญ่โดนช็อปเปอร์ในร่างเฮฟวี่พ้อยต์ปิดปากไว้
คิรัวร์ปิดประตูแล้วมองทหารเรือที่สูงพอๆกับเขาและมีผิวสีคล้ายกัน เขามีผมสีดำปกคลุมดวงตาข้างซ้าย สวมชุดทหารเรือมาตรฐาน เขาโดนช็อปเปอร์เอาเทปปิดปากและจับมัดมือเท้า ทหารเรือว่าเขากำลังเผชิญกับโจรสลัดชื่อดังค่าหัวสูง เนตรแดง
"อยู่นิ่งๆสิ"ช็อปเปอร์กล่าว
และสัตว์ประหลาดอีกตัวนึง
"นายมีครอบครัวไหม?"คิรัวร์ถาม ทหารเรือส่ายหัว"เพื่อน? ครอบครัว? ฉันจับนายแล้ว ถ้านายให้ความร่วมมือและบอกทุกอย่างที่ฉันต้องการรู้ ฉันจะบอกให้ใครสักคนในฐานรู้ว่านายอยู่ไหนตอนเราออกไป ถ้าไม่ นายจะรอดถึงตอนพวกเขาหาเจอรึเปล่านะ?"
ทหารเรือจ้องมองคิรัวร์
"นี่คือข้อตกลง"คิรัวร์บอกทหารเรือ"เราไม่ได้ต้องการทำร้ายพวกนาย เราแค่ต้องการเรือและออกไป แต่ฉันต้องปลอมตัวเพื่อเดินผ่านฐานทัพ เลี่ยงเพื่อนทหารเรือของนายเพื่อหาลูกเรือของฉัน"
ทหารเรือส่งสายตาแข็งกร้าวไม่ยอมแพ้
"อย่าคิดว่าเป็นการทรยศ"คิรัวร์พูดต่อ"คิดถึงชีวิตเพื่อนๆของนาย เพราะถ้าข้อมูลที่นายให้มาผิดไปและเราโดนจับได้ เราจะต่อสู้ด้วยกำลังทั้งหมด เราทำได้และจะทำให้ป้อมนี่เสียหายหนัก เว้นนายจะช่วยให้เราออกไปโดยไม่ต้องทำร้ายใคร"
ช็อปเปอร์เอามือออกจากปากทหารเรือ เขาไม่ได้กรีดร้องเรียกเป็นสัญญาณที่ดี
"ก่อนอื่น ชื่ออะไร ยศและหน่วยสังกัด?"
"ฉันชื่อเกรย์"ทหารผมเทาตอบ"ฉันเป็นทหารใหม่ในหน่วย55 เราเป็นหน่วยพิเศษ"
"ดี"คิรัวร์แสยะยิ้ม จากนั้นดวงตาของเขาจากอำพันกลายเป็นสีแดง
เกรย์เบิกตากว้าง เขารู้แล้วทำไมเด็กหนุ่มคนนี้ได้ฉายานี้มา
____________________
ด้านนอกฐานทัพบนผิวน้ำ ผมสีเขียวของโซโลโผล่มาเหนือผิวน้ำ ทำให้ดูเหมือนสาหร่ายอย่างที่เขามักโดนเรียก
ข้างๆก็ยังมีผมสีดำสนิท เธอคือเซียร์นั่นเอง
"ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย?"เซียร์ถาม
โซโลหันไปเห็นเรือกองทัพแล่นมาทางนี้
"ซวยล่ะ"โซโลรีบดำลงไปในน้ำเลี่ยงกองทัพเรือ
_______________________
ใกล้ชายฝั่งนามิดันเวฟเวอร์เข้าไปในพงหญ้าใหญ่บนเกาะวงแหวน
"ดีนะที่มีเวฟเวอร์อยู่ด้วย"นามินำเวฟเวอร์เข้าไปซ่อนไว้ในพงหญ้าและโผล่หน้ามาเห็นทหารเรือสองนายกำลังลาดตระเวณเดินมาทางนี้ เธอก้มหมอบลงในพงหญ้ามองทหารเรือเดินผ่านไป
"คุมเข้มกว่าที่คิดซะอีกแฮะ"นามิแสดงความเห็น"ต้องรีบหนีไปให้พ้นจากที่แบบนี้แล้ว"
เมื่อทหารเรือไปแล้วนามิเดินออกมามองดูฐานทัพ
"หรือว่า....ที่นี่มัน...."
_______________________
ทหารเรือคนเดิมสองคนยังลาดตระเวณผ่านป่า โดยไม่สังเกตเห็นซันจิที่อยู่บนต้นไม้เหนือพวกเขา
"ให้ตายสิๆ ดันตกลงมาในที่แย่ๆเข้าให้แล้ว สาวๆจะหนีกันพ้นรึเปล่านะ"ซันจิกล่าว
"ปัง!!!"ซันจิหันหัวไปด้านข้างเลี่ยงกระสุนที่พุ่งมา
ทหารเรือร่างใหญ่ที่ยิงปืนไรเฟิลมองไปที่ต้นไม้
"มีอะไร?"ทหารเรือเตี้ยผอมที่ถือตะเกียงไว้ถาม
"เปล่า มีแสงแวบๆอยู่บนต้นไม้น่ะ"
"มองผิดละมั้ง"ทหารตัวเตี้ยกล่าว ทั้งสองเดินจากไป
ซันจิเดินออกมาจากหลังต้นไม้ขยี้บุหรี่ใส่ลำต้นไม้ให้ดับ
"จะสูบบุหรี่ก็ไม่ได้ซะด้วย"ซันจิกล่าว
________________________
ลูฟี่อยู่ที่เกาะกลางของนาวาโลนและกำลังยืนอยู่หน้า4ทางเข้าไปด้านในฐานทัพ
โจรสลัดงี่เง่ากำลังเลือกว่าจะเข้าประตูไหนดี
"วัว หมู ไก่ วัว ปลา หมู เนื้อๆ"ลูฟี่ตบเท้าสุ่มไปเรื่อยๆแต่ยังเลือกไม่ถูก
โครกคราก!!!!!
"ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่อยู่บนเกาะท้องฟ้าแล้ว ซูด!!!"ลูฟี่ดมแต่เขาไม่ได้กลิ่นอะไรเลย"ไม่ได้เลยแฮะ ถ้าช็อปเปอร์อยู่ด้วยก็คงช่วยดมกลิ่นหาอาหารให้เราได้แล้วแท้ๆ"
"โครกคราก!!!"ท้องลูฟี่ดังอีกครั้ง
_______________________
ทางด้านวีวี่ว่ายมาตามน้ำและมาขึ้นฝั่งที่ป่าใกล้ๆกับฐานทัพได้และบีบน้ำเอาเสื้อออก
ตอนนี้เธอกำลังเดินไปเงียบๆไปทางที่ไม่มีคน
ทันใดนั้นทหารเรือก็โผล่มา วีวี่รีบก้มหลบไป
"นั่นใครน่ะ!!!"ทหารเรือถาม วีวี่ซ่อนอยู่ด้านหลังพุ่มไม้
"แมลงมากกว่ามั้ง ไปกันเถอะ"เพื่อนทหารเรือกล่าว
"นั่นสินะ"
"ทุกคนจะเป็นยังไงบ้างนะ"วีวี่กล่าว
_______________________
"เจอแล้ว"อุซปหยิบแว่นตาของเขาขึ้นมาจากจุดตกปลาของโจนาธาน
โรบินยืนอยู่ใกล้ๆกำลังสำรวจฐานทัพ
"แย่ชะมัด แบบนั้นจะเข้าใกล้เรือแมรี่ได้ยังไงล่ะเนี่ย
"โอเรฮา เฟลอร์"โรบินหลับตายกแขนขึ้น
แขนงอกจากเสาบนใบเรือลงไปหาทหารเรือ2คน
"สุดท้ายก็หาคนบนเรือไม่เจอเลยสักคน"ทหารแว่นตาพูดกับทหารเรืออีกคน
"ประจวบเหมาะกับที่พวกทหารช่างบอกว่าเจอผีกันด้วย"
"อื้อ ผมเองก็ยอมรับอย่างชัดเจนด้วยว่าเป็นเรือผีสิง"
"ซวยชะมัดเลย"ทหารเรือบ่น"ที่ต้องมาทำหน้าที่เฝ้าเรือน่าขยะแขยงพรรค์นี้
"อย่างนี้นี่เอง"โรบินลืมตาขึ้นมา"ดูท่าทางกองทัพเรือจะคิดว่าเรือแมรี่เป็นเรือผีสิงเข้าแล้วสินะ"
"เรือผีสิงงั้นเหรอ!? เสียงมารยาท ต้องสั่งสอนกันแล้ว!!!"อุซปชี้ไปที่เรือ ก่อนที่มือจะโผล่มาปิดปากเขาให้เงียบ
"แต่ว่า ปล่อยให้พวกเขาคิดแบบนั้นน่าจะมีประโยชน์ต่อพวกเราแล้วก็เรือแมรี่มากกว่านะ ช่วยถ่วงเวลาได้อีกด้วย"โรบินกล่าว
"อื้อๆ"อุซปพยักหน้า
"ถ้าเข้าใจอย่างนั้นแล้วก็.."โรบินใช้พลัง
โรบินให้มือสองข้างไปแตะทหารเรือสองคนด้านหลัง
"เข้าใจแล้ว"ทหารเรือคนที่สองพูด"สงสัยจะเจอคำสาปของขุมทองที่ขโมยจากโบราณสถานแน่ๆ"
"พอซะทีเถอะน่า"ทหารเรือสวมแว่นเตือน"ฉันจับทองคำนั่นมาแล้ว"
พวกเขาหันมาเพราะมีคนแตะและเห็นมือยาวๆ
"โผล่มาแล้ว!!!!!!"
_______________________
"หมวกฟางลูฟี่, นักดาบทมิฬ นามิคาเสะ ริฮัง, นักล่าโจรสลัดโรโรโนอา โซโล, แม่มดขาว รุสไฮน์ ทีอาเน่ แล้วก็อดีตเจ้าหญิงอลาบัสต้า เนเฟลตาลี วีวี่"โจนาธานคิดขณะนั่งพิงเก้าอี้ในห้องทำงาน"จะยังไงก็เถอะ พวกมันมีอยู่9คน จากถ้วยกาแฟ9ใบที่พบ ในจำนวนนั้นมีทั้งกุ๊กฝีมือดี หมอประจำเรือที่ชาญฉลาด และอาจจะมีนักประวัติศาสตร์อยู่ด้วย"
________________________
ทหารเรือเกรย์เดินออกมาจากห้องโดยสวมชุดทหารเรือหน่วยที่55และเข็นรถเข็นที่มีลังใหญ่ไปข้างหน้า
นั่นคือสิ่งที่ทหารเรือคิด
ถ้าคิดเล็กน้อย จะเห็นได้ว่าผมของเกรย์เป็นสีซีดกว่าที่เคยเป็น ดวงตาของเขาดูแล้วคล้ายหมาจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ และเขาตัวผอมกว่าเดิม
เป็นความจริงที่เกรย์มีรูปร่างและขนาดใกล้เคียงเขา แต่คิรัวร์ใช้พลังภาพลวงตาของเนตรปีศาจปลอมแปลงรูปร่างบางส่วนและปิดบังส่วนสำคัญเช่นตาสีแดง
ทางด้านเกรย์ตัวจริงเจอยาสลบอย่างแรงของช็อปเปอร์ฉีดใส่หลับไปและโดนยัดใส่ลัง
ด้านในลังมีคนอื่นอีก ซึ่งก็คือช็อปเปอร์ที่เขากวางโผล่มา
"นายบอกว่าเขากวางใช้ทำยาใช่มั้ย?"คิรัวร์ถาม
"ใช่ เขากวางสามารถเอามาบดทำยาได้"ช็อปเปอร์ตอบ
"เยี่ยม"คิรัวร์แสยะยิ้ม"ฉันจะพานายไปห้องพยาบาล พวกนายรออยู่ที่นั่นให้ฉันหาคนอื่นๆ"
"แผนนี้จะสำเร็จเรอะ?"ช็อปเปอร์ถาม
"ทหารเรือบอกฉันเกี่ยวกับหน่วยและฐานทัพ ฉันเลียนแบบตัวตนเขาได้"คิรัวร์บอกเขา"สิ่งที่ทำให้ฉันกังวลคือโจนาธานไม่ใช่นักสู้ แต่เป็นนักกลยุทธ์ หวังว่าฉันจะชิงไหวชิงพริบกับเขาได้"
_______________________
บนชายฝั่งโซโลสะบัดเสื้อผ้าให้แห้ง
"ห้ามแอบดูนะ"เซียร์กำลังสะบัดเสื้อผ้าเธออยู่ในที่ลับตาเหมือนกัน
"รู้แล้วน่า"โซโลบ่นแล้วมองไปรอบๆ"ต่อจากนี้ จะไปทางไหนดีล่ะเนี่ย?"
______________________
นามิปีนขึ้นมาบนยอดเขาสูงของวงแหวนอย่างยากลำบาก โดยเฉพาะในเวลากลางคืน แต่จากจุดนี้เธอมองเห็นได้ทั้งเกาะ
เธอมองเห็นเรือและไฟกำลังค้นหาโจรสลัด
"กะแล้วเชียว ดูยังไงก็ถูกผืนแผ่นดินล้อมรอบอยู่ งั้นพวกเราก็ตกลงมาในทะเลสาบยักษ์ที่ไม่มีทางออกน่ะสิ"
_________________________
ทหารเรือเดินผ่านชายฝั่งหิน ด้านหลังเสาโรบินกับอุซปโผล่หัวมา
"ก่อนอื่นต้องรีบค้นหาข้อมูลที่จำเป็นต่อการหลบหนีออกไปก่อน"โรบินกล่าวแล้วเอนตัวยิ้มให้อุซป"เตรียมใจแล้วใช่มั้ย พ่อจมูกยาว"
"ก็ไม่อยากเตรียมใจนักหรอก"อุซปถอยเข้ามุม
_______________________
ทหารเรือเดินไปตามทางระเบียบแคบๆ ทุกอย่างเงียบไปหมด
"ตึกๆๆ"
ยกเว้นเสียงฝีเท้าที่เหมือนมีคนตามเขามา
ทหารเรือหยุดเดิน ฝีเท้านั้นก็หยุดเดินเหมือนกัน เสียงฟังดูเหมือนรองเท้าแตะ
ทหารเรือเดินไปอีก4ก้าว
"ตึกตักๆๆ"เสียงนั้นก็เช่นกัน
ทหารเรือเดินไปอีก4ก้าว
"ตุบๆๆ"เสียงนั้นก็เช่นกัน มีคนอยู่ข้างหลังเขา
ทหารเรือกลืนน้ำลาย
"..."ลูฟี่ยืนอยู่ด้านหลัง
ทหารเรือหันไปแต่ก็ไม่พบใคร
ลูฟี่มาอยู่ด้านหลังทหารเรือ
"คิดไปเองรึ"ทหารเรือถอนหายใจเดินต่อไป ลูฟี่ชูสองนิ้วเมื่อทหารเรือเดินอีกครั้ง
"ตุบๆ"รองเท้าแตะลูฟี่ตบใส่พื้น
"ควับ"ทหารเรือหันมาอีกครั้ง แต่ลูฟี่ย้ายไปอยู่ด้านหลังเขาทันทีเหมือนเดิม
ทหารเรือเดินต่อไป ลูฟี่เดินตามไป
ทางด้านซันจิโผล่มาจากมุมนึงมองการกระทำงี่เง่าของกัปตัน
"เจ้าบ้านั่น ดูไม่เครียดเอาซะเลยแฮะ"ซันจิกล่าว
_______________________
"ที่ไม่เข้าใจก็คือเป้าหมายของพวกมัน"โจนาธานมองไปที่กระดานหมากรุกจะถ่อมาที่นี่เพื่ออะไรกันแน่นะ?"
โจนาธานจ้องมองหมากรุก9ตัวบนกระดานที่เป็นสัญลักษณ์บอกจำนวนกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางที่กระจายอยู่ในฐานทัพเขา
โจนาธานลุกขึ้นเปิดผ้าม่านมองผ่านหน้าต่างไปที่เรือโกอิ้งแมรี่ที่ยังมีไฟส่องอยู่ตลอด ไม่มีโจรสลัดหน้าไหนกล้าบุกเข้าฐานทัพเรือแบบนี้แน่
"เอาเถอะ จะยังไงก็ตาม ป้อมปราการของฉันไม่ได้หวานหมูขนาดนั้นหรอกนะ"โจนาธานยิ้มแล้วปิดผ้าม่าน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น