คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตุ๊ดนางพญากับตุ๊ดลูกเป็ดขี้เหร่ (ChulChen) (100%)
Heechul Part
สวัสดีฮ้า…..ท่านผู้อ่าน เดี๊ยนมีชื่อว่า ‘คิมฮีชอล’ หรือ เจ๊ฮี ฉายา ‘ตุ๊ดนางพญาคนสวย’ เป็นเจ้าของร้านเสริมสวยชื่อ ‘SJ Girls’ โดยเดี๊ยนเป็นเจ้าของร้านร่วมกับ ‘เจ๊ทึกกี้’ ฉายา ‘เทยแก่แต่น่ารัก’ ยังไงล่ะฮ้านอกจากนี้เดี๊ยนยังมีพวกลูกมืออีกหลายคน ได้แก่ ‘เกิงกี้’ , ‘เยเย่’ , ‘คังงี่’ , ‘ชินดี้’ , ‘มินนี่’ , ‘อึนซี่’ , ‘วอนวอน’ , ‘ทงทง’ , ‘อุ๊คกี้’ , ‘บอมบี้’ และ ‘คยูกี้’ ลูกน้องเดี๊ยนมีแต่แสบๆทั้งนั้น ชอบคุยกับผู้ชาย โดยเฉพาะนังลูกน้องคนสุดท้าย ‘คยูกี้’ ชอบแอบเล่นเกมปลาคราฟอะไรของมันก็ไม่รู้ มันเอาแต่เล่นจนไม่ได้หลับได้นอน เดี๊ยนเลยคิดจะไล่มันออก แต่ก็ถูกเจ๊ทึกกี้ห้ามไว้
เดี๊ยนอยากจะเม้าท์อะไรให้ฟังสักหน่อย……เมื่อวานนี้เดี๊ยนเจอหนุ่มๆ12คน หล่อโคตร! หล่อจนเดี๊ยนอยากกิน! มาหาคุณนาย ‘สนูปปี้’ คุณนายคนสวยที่ชอบมาเสิรมสวยร้านเดี๊ยน เธอบอกว่าหนุ่มๆพวกนี้เป็นลูกของเธอเอง โดยเธอเป็นแม่ ทั้งๆที่เธอเป็นสาวดุ้น! แต่เธอก็เฉลยว่าเธอเคยมีเมียแล้วได้คลอดเจ้า12คนนี้ เมียตายไปตั้งนานแล้ว คุณเธอเสียใจมากเลยสติแตกกลายเป็นกระเทยไปโดยปริยาย
แต่เดี๊ยนว่าไม่หล่อคนนึง รู้ชื่อว่า ‘จงแด’ หน้าแก่กว่าเดี๊ยนอีก มีโหนกแก้ม เดี๊ยนอยากจะทำศัลกรรมให้เด็กคนนี้เสียจริง สวมแว่นตาหนาเตอะ คงแก่เรียน แต่ไม่มีเสน่ห์เอาเสียเลย แต่ทว่าโชคชะตาของเดี๊ยนก็ทำให้พบกับเด็กนี่ทุกวัน ตั้งแต่เดินไปตลาดก็เจอ ออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ก็เจอ หรือเสน่ห์เดี๊ยนจะแร๊ง! จนผู้ชายขี้เหร่อย่างหมอนี่ชอบ? เฮ้อ! คนสวยสงสัย
Jongdae Part
อร๊าย! เจ๊คนนั้นสวยสุดๆไปเลยฮ้า…. น้องแดอยากมีหน้าตาอย่างนั้นบ้าง! แต่อยากบอกใครนะท่านผู้อ่านว่าน้องแดเป็นตุ๊ด! เพราะคุณแม่นู้ปปี้ที่รักไม่ยอมรับ และพวกพี่น้องก็ไม่ชอบใจ ยอมรับแค่คุณแม่คนเดียว แม้จะคัดค้านบ้าง
น้องแดเหนื่อยที่จะต้องทำตัวเป็นผู้ชายแท้คงแก่เรียน ยิ่งเวลาพวกชะนีรากไม้มาจับตัวน้องแดนี่นะ สกปรกสุดๆไปเลย น้องแดต้องขอคุณแม่ไปอาบน้ำมนตร์9วัด เพื่อให้เสนียดจัญไรนั่นมันหลุด เฮอะ!
น้องแดชอบเจ๊ฮีของร้านเสริมสวยมากๆเลยฮ้า คนอะไรสวยสดงดงามดุจนางพญา แต่เวลาน้องแดมองชอบทำสายตาแปลกๆใส่ เหมือนไม่พอใจ ชิ! หยิ่งหรือไง! แต่ว่าถึงจะหยิ่งก็เป็นไอดอลน้องแดน้า…..เจ๊ฮี แต่น้องแดก็ชอบเจ๊ทึกกี้นะ คนอะไรแก่แล้วยังใจดี แต่เจ๊แกดูดำมากเลย ก็อาจจะเพราะเจ๊แกเข้ากรมล่ะมั้ง เห็นตอนที่เจ๊ทึกกี้ไปดูแมนมากจนน้องแดเนี่ยหลงรักเลย แต่พอออกมาก็กลับเหล่าเผ่าพันธุ์เดิม นึกว่าจะกลายเป็นผู้ชายแท้เสียแล้ว
กลับมาเรื่องของชีวิตน้องแด น่าสงสารยิ่งกว่าดาวพระศุกร์กับปลาบู่ทองอีก มีแม่แม่ก็มาตายจากแต่ยังเด็ก มีพ่อพ่อก็เป็นตุ๊ด มีพี่น้องก็ไม่ยอมรับในความขี้เหร่ของน้องแด ชอบว่าน้องแดว่า ‘ลูกเป็ดขี้เหร่’ ชิ! สักวันฉันจะกลายเป็นหงส์ให้ดู (หงส์ปีกหักล่ะสิ พี่-ผู้เขียน,บ้านแกสิ แล้วเอ็งมาหา Stack อะไรล่ะ-จงแด,มาดูตุ๊ดหน้าอูฐ-ผู้เขียน ฉับพลันผู้เขียนเจอโหนกตุ๊ดชนตายทันที) อย่าไปสนใจอีผู้เขียนปากสุนัขนั่นเลย มาสนใจเรื่องของน้องแดดีกว่า
ตอนเด็กๆน้องแดเจอพี่ๆน้องๆแกล้งด้วยการเอาตุ๊กแกจริงๆ มาใส่ในเสื้อ ตอนนั้นน้องแดกรี๊ดแตกลั่นบ้าน เสียงแหลมสูงจนคุณป้านักร้องโอเปราที่มาหาคุณแม่ถึงกับตะลึง ชวนน้องแดไปเป็นพระเอกในวัยเด็กของละครเวทีเรื่องนึง แต่น้องแดไม่ไป ที่ไม่ไปไม่ใช่อะไรหรอก เค้าอยากเปลี่ยนบทเป็นนางเอกแทนง่ะ….
ครั้งนึงน้องแดก็เจอเพื่อนๆในโรงเรียนแกล้ง เอาทรายกับหอยทากมายัดใส่กางเกงใน น้องแดเสียวไปทั้งตัวเลยฮ้า แต่เพราะเสียงที่แหลมสูง ทำให้เพื่อนที่แกล้งแก้วหูเกือบแตก เลยกลายเป็นว่าน้องแดถูกลงโทษแทนเพื่อนพวกนั้น พอกลับบ้านคุณแม่นู้ปปี้ก็เลยซัดไม้เรียวอีก10ที น้องแดก้นระบมไปหมด พวกพี่น้องก็มาเยาะเย้ย น้องแดเลยกรี๊ดใส่ จึงเจอคุณแม่ฟาดด้วยฝ่ามือมหาประลัยทลายโลก มันจึงกลายเป็นโศกนาฏกรรมและวัฏจักรชีวิตที่น้องแดรู้สึกชิน แต่น้องแดก็น้อยใจที่ทำไมตัวเองถึงขี้เหร่อย่างนี้ เมื่อเห็นหน้าเจ๊ฮี น้องแดเลยโหยหาอยากมีหน้าตาแบบนั้น แต่ก็ต้องนิ่งไว้ เพราะอีตาพี่น้องจะล้อและด่าว่าเสียหายอย่างที่ผ่านมา
ต่อ
บรรยาย Part
ฮีชอลหรือเจ๊ฮีตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อไปซื้อของที่ตลาดกับเจ๊ทึกกี้ ทั้งสองแต่งตัวกันสวยเช้งเหมือนนกแก้วตัวสวยในตู้โชว์ เดินส่ายก้นสง่างามเหมือนควายกระทิงสเปน เชิดหน้าชูคอเหมือนกิ้งก่าอเมริกันที่ได้มาจากเกาะปาปัวนิวกินีอีกทียังไงอย่างงั้น เหล่าผู้คนที่เดินผ่านไปมาโดยเฉพาะผู้หญิงก็ได้แต่ปลงว่า ‘ชาตินี้คงจะอยู่บนคานจนกว่าจะตาย’ เพราะดูจากหน้าตาของสองตุ๊ดวัยสามสิบต้นๆนี่ ก็รู้สึกเสียดายความเป็นชาย ความหล่อที่พ่อแม่ของพวกเขาสรรค์สร้าง แต่ดันมากลายเป็นอีตุ๊ดถึกที่สวย
กว่าผู้หญิง เห็นแล้วก็รับไม่ได้ อยากไปไกลๆจากกระเทยพวกนี้ (ผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นคนเขียนใช่มั้ย-เจ๊ฮีกับเจ๊ทึกกี้)
ก่อนอื่นผู้เขียนจะขอเล่าถึงชื่อจริงที่แสดงถึงความเป็นชายชาตรีของพวก ‘SJ Girls’ เสียก่อน ดังนี้
1.เจ๊ทึกกี้-เดิมชื่อว่าปาร์ค จองซู ไปๆมาๆอยากเข้าวงการเลยหาชื่อเก๋ว่าๆ ‘อีทึก’ แต่ดันมาเป็นกระเทย เลยตั้งชื่อตัวเองว่า ‘ทึกกี้’
2.เจ๊ฮี-เดิมชื่อว่าคิมฮีชอล ความจริงเจ๊แกชอบแต่งเพลง มีนามปากกาว่า ‘คิมฮีนิม’ ที่มาเป็นกระเทยเพราะหน้าสวยๆของเจ๊ที่แกชอบให้คนชม เรื่องมันก็เป็นอย่างนี่ล่
3.เกิงกี้-เป็นกระเทยชาวจีน เพื่อนสนิทของเจ๊ฮี เป็นนักเต้นอยู่แถวกังนัม มีชื่อจริงว่าหาน เกิง
4.เยเย่-มีชื่อเดิมว่า คิมยองอุน กระเทยนิวสั้น (เมนผู้เขียน) ล่าสุดไปเพิ่งออกกรมมา ดำเหมือนเจ๊ทึกกี้เลย
5.คังงี่-มีชื่อเดิมว่า คิมจองอุน กระเทยจอมพลัง คนสนิทของเจ๊ทึกกี้ เพิ่งออกจากกรมเหมือนกัน
6.ชินดี้-มีชื่อเดิมว่า ชินดงเฮ กระเทยร่างยักษ์ อดีตแชมป์กระเทยธิดาช้างและนักกินอันดับต้นๆของโลก
7.มินนี่-มีชื่อเดิมว่า อีซองมิน กระเทยหน้าหวานเหมือนเจ๊ฮี แต่ไม่ แ-ร-ด เท่าเจ๊แกเท่าไหร่ ชอบแบ๊วสุดๆ
8.อึนซี่-มีชื่อเดิมว่า อีฮยอกแจ กระเทยนักเต้นที่โคตรซกมก เป็นลูกไล่ลิ่วล้อของเจ๊ฮี
9.วอนวอน-มีชื่อเดิมคือ ชเวซีวอน อดีตนักธุรกิจหน้าหล่ออภิมหาโคตะระรวย แต่หลังจากมาเจอเจ๊ฮี เลยเลือกที่จะเป็นตุ๊ด เพราะเขาเบื่อการเป็นผู้ชาย (โธ่ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้-ผู้เขียน) เป็นลิ่วล้อเจ๊ฮี
10.ทงทง-มีชื่อเดิมว่าอีทงเฮ เป็นกระเทยนักเต้นเพื่อนสนิทของฮยอกแจ หน้าใสใจสะอาด แต่ชอบพิศวาสกับผู้ชาย (เอ็งอยากโดนฆ่าอีกรอบเรอะ อีผู้เขียน-ทงทง)
เป็นลิ่วล้อเจ๊ฮี
11.อุคกี้-มีชื่อเดิมว่า คิมเรียวอุค เป็นกระเทยตัวเล็กน่ารัก เตี้ย บอบบางสุดๆ แต่ชอบไปฉุดผู้ชาย (ต๊าย! ไอ้เด็กปากหมา-อุคกี้,ขอโทษเค้าเขียนเพื่อคำคล้องจองเฉยๆ-ผู้เขียน)
12.บอมบี้-มีชื่อเดิมว่า คิมคิบอม เป็นกระเทยแก้มป่อง ที่เจ๊ฮีรักมากๆเหมือนลูก แต่รู้สึกว่าบอมบี้จะไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่
13.คยูกี้-มีชื่อเดิมคือ โจวคยูฮยอน เป็นกระเทยที่เคยได้แชมป์คณิตศาสตร์โอลิมปิกมาแล้วนะจ๊ะจะบอกให้ (คนอ่าน-กูรู้ตั้งนานแล้ว)
กลับมาเรื่องของสองเจ๊ใหญ่กันต่อ เจ๊ฮีไม่รู้เลยว่ามีคนแอบติดตามอยู่ตลอดเวลาที่กำลังเดิน เจ๊แกไม่สนใครเอาแต่ห่วงสวยอย่างเดียว จนคนตามถือว่าเป็นทางสะดวก แอบเดินตามหลังไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ………………………………………
“อร๊าย! ดูนั่นสิเจ๊ทึกกี้ ว้าว! ผู้ชายน่ากินจัง” เจ๊ฮีพูดเบาๆแต่ได้ยินไปทั่ว สะกิดพี่สาวสุดสวย(?)ให้หันไปมองผู้ชายหล่อ11คน ที่กำลังนั่งอยู่ตรงร้านอาหารข้างๆที่พวกเขาเดิน ผู้ชายพวกนั้นเมื่อได้ยินเสียงของกระเทยก็รีบหันไปมอง แล้วพบพี่น้องที่หายไปอย่าง ‘จงแด’ ข้างหลังกระเทยคนที่หน้าสวยๆคนนั้นที่พวกเขาจำได้แม่นว่าอยู่ที่ร้านประจำของคุณพ่อ เอ้ย! ไม่ใช่สิ คุณแม่ตั้งหาก ว่าแล้วก็ร้องเรียกพี่น้องหน้าโหนกผู้ที่เดินไปไหนก็ไม่รู้ แล้วหายไปเลย
“จงแดย่าห์ ไปไหนมา” จงแดสะดุ้ง ร้อง ‘เฮ้ย’เสียงดังจนคนข้างหน้าได้ยิน สองเจ๊หันขวับด้วยความตกใจ ที่พบว่ามีคนเดินตามสะกดรอยตามมา
“นี่เธอตามฉันมาเหรอ!” เจ๊ฮีขึ้นเสียงสูง รู้สึกโกรธที่เห็นหน้าเจ้าหมอนี่ซึ่งทำตัวโรคจิตตามเขามา
“ค….ครับ” จงแดก้มหน้าตัวสั่น กลัวไอดอลที่เขาชอบจะเกลียด
“โรคจิตจริงๆ ไปเถอะเจ๊” เจ๊ฮึรีบพาเจ๊ทึกกี้เดินหนี รู้สึกเกลียดเจ้าเด็กนี่สุดๆที่ตามพวกเขามา แม้เจ๊ทึกกี้จะไม่ถือสาอะไร
ฝ่ายจงแดก็เอาแต่นั่งคอตกอยู่ในร้านอาหาร กินข้าวช้าๆ เอื่อยๆ จนพี่กับน้องทิ้งไป ให้เขาจ่ายตังค์คนเดียว น้ำตาของตุ๊ดเด็กไหลลงมาเรื่อยๆ เดินกลับบ้านคนเดียว รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
“น่าจะเอาเรื่องมันเสียให้เข็ด เดี๊ยนล่ะอยากจะบ้า” เจ๊ฮีเล่าเรื่องให้ลูกน้องในร้านฟังด้วยความเจ็บใจ โดยเธอคิดว่าเด็กนั่นต้องชอบเธอคิดจะฉุดเธอข่มขืนเป็นแน่ จึงโกรธจัดกระฟัดกระเฟียดตั้งแต่เช้ายันเย็นวันนี้
“โรคจิตจังเลยนะครับผู้ชายพรรค์นั้น” เอ๊ะ! ใครที่ไหนพูด ‘ครับง’ เป็นตุ๊ดต้องพูดว่าค่ะสิ!ถึงจะถูก อ้อ!เสียงอย่างนี้นังคยูกี้ชัวร์
“นี่นังคยูกี้แกพูดครับทำไม”
“พี่อีทึก! พี่ฮีชอล! พวกเราคิดว่าพวกเราจะเลิกเป็นตุ๊ด! แล้วจะขอลาออกไปหางานทำที่สมศักดิ์ศรีผู้ชายกว่านี้ครับ!” คยูกี้ในคราบคยูฮยอนในตอนนี้บอก ลูกน้องทั้ง11ค่อยๆเข้ามารวมตัวกันโค้งลาพี่ทั้งสองที่ยืนแข็งเป็นรูปปั้น ก่อนที่จะเดินจากไปพร้อม กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ๆ ไปอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเพราะคนเขียนขี้เกียจ
“อ๊าก!!!!!!!!!!!” ฮีชอลกับอีทึกร้องพร้อมกัน พร้อมกระโดนกอดกันด้วยความเสียใจที่ลูกน้องกลายเป็นผู้ชายแท้แล้วไม่มาช่วยทำงานอีกแล้ว
วันต่อมาเจ๊ทึกกี้กับเจ๊ฮีชอลก็พากันทำงานอยากหนักเพราะไม่มีคนมาช่วย มีด้วยกันเพียงสองคน จนรู้สึกเหนื่อยต้องปิดร้านตั้งแต่บ่าย แล้วนอนพักผ่อนอย่างเดียว คิดแล้วก็รู้สึกเจ็บใจที่ลูกน้องที่พวกเขารักกลับออกไปเสียดื้อๆ ไม่มีคำอนุญาตจากปากของทั้งสองเลย
จงแดรับรู้เรื่องนี้ก็รู้สึกสงสารไอดอลตัวเองเป็นอย่างมาก แต่ก็ทำได้แค่มองอยู่ห่างๆ เพราะกลัวเจ๊ฮีจะอารมณ์เสียแล้วเหนื่อยไปมากกว่านี้ แต่เด็กหนุ่มก็ยังไม่วายแอบไปถ่ายรูปเจ๊ฮีอยู่เสมอ จนกระทั่งวันหนึ่ง
“เธออีกแล้วนะ ไอ้บ้า! เธออยากได้อะไรจากฉันกันแน่” เสียงเจ๊ฮีพูดอย่างโกรธจัด เมื่อเห็นจงแดมาทำลับๆล่อๆแล้วแอบถ่ายรูปของเธอ จึงดึงตัวเข้ามาในร้าน แล้วสั่งปิดร้านทันที เพราะเจ๊ทึกกี้ไม่อยู่ เขาจึงทำตามใจตัวเองได้
“บอกฉันมาเธอทำอย่างนี้ได้ยังไง เธออยากได้อะไรยะ!”
“ผม….เอ่อ…..ผม…” จงแดพูดติดอ่าง ไม่กล้าบอกความในใจ จึงได้แต่ก้มหน้าตัวสั่นงกๆทำอะไรไม่ถูก
“รีบพูดมาสิยะ!”
“หนูอยากสวยเหมือนเจ๊!” จงแดหมดความอดกลั้นที่จะไม่เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง จึงประกาศเสียเลย
“ฮะ!” ตอนนี้เจ๊ฮีกำลังรู้สึกสับสนว่าจะหัวเราะหรือจะด่าดี ว่าแล้วก็ชี้หน้าจิกตาใส่ตุ๊ดเป็ดขี้เหร่นั่น
“เฮอะ! หน้าตาอย่างนี้ยังจะอยากสวยเหมือนฉัน ฝันไปเถอะย่ะ! คนอย่างแกไม่มีเคล็ดลับอะไรที่จะทำให้หน้าสวยได้หรอก ถึงจะศัลย์สักร้อยครั้งมันก็ไม่มีทางที่จะสวยได้ ไปตายแล้วมาเกิดใหม่ก็ไม่รู้ว่าจะแย่กว่าเดิมอีกมั้ย แต่ถ้าเธอสวยจนทำฉันเลิกเป็นตุ๊ดได้ ฉันจะยอมรับเลยล่ะ ฮ่าๆๆ ไอ้หน้าเป็ดขี้เหร่” คำพูดที่ทำร้ายจิตใจของจงแด ส่งผลกระทบต่อต่อมความโกรธและความแมนของจงแดขึ้นมา เด็กหนุ่มลุกขึ้นชี้หน้าเจ๊ฮีพลางจะเขวี้ยงของที่เขาต้องการจะให้เจ๊ฮี แต่ก็เสียดายจึงเก็บมันไว้แล้วพูดว่า
“นึกเหรอว่าคุณสวยคนเดียว ผู้หญิงกับผู้ชายที่สวยกว่าเจ๊ยังมีเลย! เจ๊ทึกกี้ยังสวยกว่าอีก หน้าตาสวยก็จริง แต่ใจไม่งาม ก็ไม่มีคุณค่าอะไรแล้ว ถึงผมจะเป็นเป็ดขี้เหร่แต่ผมก็ยังคงมีความงามในใจบ้าง ไปล่ะ” ว่าแล้วก็ค้อนขวับเดินออกจากร้าน ฝ่ายเจ๊ฮีที่ได้ฟังคำพูดนั่นก็รู้สึกเจ็บใจ ร้องกรี๊ดๆอยู่ในร้าน
“เออ! ฉันจะฟ้องคุณนายสนูปปี้! ไอ้เด็กบ้า!”
เมื่อเด็กหนุ่มกลับมาที่บ้าน ก็โดนซัดเสียยกใหญ่จากคุณแม่และพี่น้องหลังได้รู้ข่าวจากการฟ้องของเจ๊ฮี มันทำให้เขาต้องไปนอนที่บ้านหลังอื่น เพราะเจอพี่น้องรังเกียจไม่กล้านอนด้วย แม้เขาจะแมนแล้ว แต่พูดไปก็ไม่ขึ้นหูใครทั้งสิ้น เด็กหนุ่มนั่งร้องไห้คนเดียวยันเช้า ก่อนที่จะแต่งตัวมาโรงเรียน ไม่มีใครเตรียมอาหารให้เขาสักคน เขาจึงต้องนำเงินเก็บมาซื้อข้าว เมื่อมาถึงโรงเรียนก็ถูกพี่น้องโพนทะนาว่าเป็นตุ๊ด จึงถูกเพื่อนชายไม่เข้าใกล้ แต่เขาก็ไม่สนใจ เพราะเขาได้กลายเป็นผู้ชายแท้เรียบร้อยแล้ว
ช่วงเวลาอันโดดเดียวไร้คนมาดูใจของจงแด ได้กลายเป็นการจุดชนวนความคิดที่จะปรับปรุงตัวเองจากเด็กเฉิ่มมาเป็นเด็กหล่อสุดฮ็อตบ้าง เขาจึงเริ่มที่จะถอดแว่นแล้วใส่คอนแท็คเลนส์แทน แต่งตัวแบบผู้ชายที่เขาฮิตกันในตอนนี้ แล้วทำไปเรื่อยๆ ไม่สนใจคนในครอบครัวนัก เพราะคุณนายสนูปปี้ได้ไปเมืองนอกกว่าจะกลับมาก็เป็นปี (ไปทำไมวะ-จงแด) หลังจากนั้นก็มีคนมาสนใจเขามากขึ้นไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง ผู้ชาย หรือจะเป็นพวกกระเทยกับทอมก็ชอบในตัวจงแด แต่พวกเขาไม่ได้มองว่าจงแดหล่อน่ะสิ!
กลับมองจงแดสวย!มากกว่า
“จงแดอ่า….นายลองใส่วิกตัวนี้ดูสิ”
“จงแดอ่า….นายลองสวมชุดเมดดูสิ”
“จงแดครับ..มาเป็นแฟนกันมั้ย”
“จงแด…..ฉันชอบนาย”
นี่คือประโยคที่เขามักจะได้ยินบ่อยๆ จนเบื่อ แต่ไม่ใช่หยิ่งหรอกนะ เขาเพียงไม่ชอบที่จะมีคนมาวุ่นวายให้ทำแต่เรื่องแบบนี้ จงแดไม่ใช่ตุ๊ดนะ! เฮ้อ!
………………………………………………………………………………………….
Jongdae Part
ผมรู้สึกรำคาญพวกเพื่อนๆผมตอนนี้เสียจริง ตั้งแต่ผมปรับปรุงตัวใหม่ก็พากันตามติดตัวผมแจ จนผมรู้สึกว่าไม่เป็นตัวของตัวเอง คิดถูกหรือคิดผิดนะที่ทำตัวใหม่แบบนี้ นึกถึงเพื่อนแล้วก็ชักฉุน กว่าผมจะออกจากโรงเรียนได้ก็ต้องใช้วิธีหลายอย่างไม่ว่าจะปีนรั้วโรงเรียน หรือจะใส่ชุดภารโรงเพื่อพลางตัวออกจากที่นั่นให้ได้ ไม่งั้นจะถูกทั้งเพื่อนและพวกคนในโรงเรียนกันเอาไว้ไม่ให้กลับเอาง่ายๆ ผมรู้สึกเบื่อและปวดหัวจริงๆ
คุณรู้มั้ย……หลังจากที่ผมท้าเจ๊ฮีอดีตไอดอลของผมแล้ว ผมก็เดินกลับมาที่บ้านอย่างเจ็บปวดใจที่สุด!! ไม่นึกเลยว่าเจ๊แกจะมีจิตใจคับแคบเอาแต่หยิ่งทะนงว่าเป็นหงส์อย่างนี้ ผมเดินร้องไห้ท่ามกลางสายฝน(ซึ่งความจริงมันมีที่หลบฝนอยู่แต่ผมไม่หลบ เพราะมันได้Feeling) พอกลับถึงบ้านก็ได้พบความเจ็บปวดใจอีกครั้ง เพราะคุณแม่(?)และพวกพี่น้องของผมรู้เรื่องที่ผมเป็นกระเทยแล้วเรียบร้อยจากยัยเจ๊นั่น ทำให้ผมเจอแม่ด่าว่าเสียหายไปหลายยก จะมานอนกับพวกพี่พวกน้องเหมือนเดิมก็ไม่ได้ เพราะมันรังเกียจ ผมเลยกรี๊ดลั่นบ้าน……………..และมันเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมกรี๊ดก่อนที่ผมจะเลิกทำแล้วกลับมาแมน โดยการใช้บ้านที่ผมอาศัยอยู่ตอนนี้เป็นที่เสริมความหล่อและปรับปรุงบุคลิกภาพ และไม่นึกว่ามันจะได้ผลจนคนคลั่งไคล้จนไม่เป็นอันทำอะไรเสียนี่ และที่สำคัญ ทำไมทุกคนถึงพากันว่าตัวผมนั้น ‘สวย’ ทั้งๆที่ผมเป็นผู้ชายที่แมนร้อยเปอร์เซนต์!
“จงแดอ่า……” นั่นไงเสียงเรียกที่บ่งบอกถึงภัยที่ผมกำลังโดนคุกคามอยู่ขนาดนี้ เสมือนเป็นเสียงเตือนให้ผมต้องรีบหาที่ซ่อนที่หลบอย่างรวดเร็ว แต่……พวกนั้นฉลาดเกินคน(หรือผิดมนุษย์วะ?)
“ไม่ต้องหนีหรอก จงแด พวกเรากันเธอไว้ทำโรงเรียนแล้ว” อ๊าก!!!!! ฉันจนมุมพวกนี้แล้วเหรอเนี่ย!!!!!
ท่านผู้อ่านครับ ตอนนี้ผมถูกบุคคลเหล่านี้อุ้มตัวไปที่ห้องแต่งตัวของพวกเชียร์ลีดเดอร์โรงเรียน พวกเขาวางผมลง แล้วพากันจับตาดูผมไว้โดยไม่ห่าง ยังกะพวกโรคจิตที่จับคนมาทรมานยังไงยังงั้น!
“จงแด…..ใส่ชุดนี้นะ” ผู้หญิงหัวโจกซึ่งเป็นรุ่นพี่ของผมยื่นชุดตัวหนึ่งให้ แล้วผมก็ต้องตกใจ……………………………………………………………………….
…..ชุดเป็ดน้อยสีเหลืองที่ไม่ใช่ชุดมาสคอสอะไรที่พวกเราเห็นเขาใส่กัน แต่มันเป็นชุดเมดคาเฟ่! ชุดที่เอาไว้ยั่วยวนผู้คน! ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก พวกเธอคิดจะทำอะไรกับฉัน!
“ไม่ใส่โว้ยยยยยย!!!!!!! เอามันออกไป พวกคุณเห็นผมเป็นของเล่นเหรอห้ะ!”
“ไม่เคยคิดเลยจ้ะ จงแดที่รัก พวกเราต้องการให้เธอใส่ชุดนี้ แต่ถ้าไม่ยอมล่ะก้อ…………….จะให้ชุดบิกี่นี่อันนี้” รุ่นพี่หัวโจกโชว์ชุดบิกินี่ให้ผมดู ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ จำต้องใส่มัน เพราะผมมีเพียงตัวคนเดียว ส่วนพวกนั้นมีเป็น10กว่าคน
“ได้” ผมตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ ก่อนที่พวกนั้นจะให้ผมเข้าไปเปลี่ยนชุด โดยมีคนค้มกัน! พวกนี้บ้าแล้ว!
ผมใส่ชุดอย่างรวดเร็ว แหม! ไอ้ชุดเมดพวกนี้มันใส่ยากจริงๆ ไอ้เราก็เคยเป็นตุ๊ดแต่ก็ไม่เคยใส่ชุดผู้หญิงแบบนี้ ฮึ่ม! นึกแล้วก็โกรธไอ้แฟนคลับพวกนี้จริงๆ รู้สึกไม่มีความสุขเลย
“ว้าว! สวยมากเลยจงแดอ่า…..” ผมใส่ชุดเสร็จแล้ว ก่อนที่จะเดินออกมาโดยท่าทางกระย่องกระแย่ง ไม่มีท่าทีว่าจะชอบใจ แต่เมื่อผมออกไปผมก็ได้ยินพวกเขาพากันร้องว้าว! ซึ่งผมก็รู้สึกอายเหลือเกินที่ใส่ชุดออกโป๊ๆอย่างนี้
“พอใจยัง!” ผมกระแทกเสียงอย่างอารมณ์เสีย แล้วมองหาเสื้อนักเรียนที่ผมถอดเอาไว้ แต่มันกลับหายไปไหนก็ไม่รู้
“หาไอ้นี่ใช้มั้ย?” รุ่นพี่คนเดิมถามผม เมื่อผมเห็นของในมือของเธอก็ต้องร้องอย่างตกใจขึ้นมาเพราะเสื้อของผม อยู่กับเธอ!
“เอาคืนมานะ”
“ไม่! เพราะวันนี้พวกเราจะให้เธอใส่ชุดนี้กลับบ้าน และทางเราก็ได้ติดต่อพี่และน้องชายของเธอไว้แล้ว เขาบอกอนุญาต” อ๊า!!! ผมจะบ้าตายอยู่แล้วครับ ไอ้พี่น้องเฮงซวยพวกนั้นคงจะคิดแผนร่วมกับคนพวกนี้แน่ๆ แต่ผมก็ต้องกัดฟันทำตามอยู่ดี เพราะไม่สามารถใช้แรงตอบโต้ได้ น้ำตาผมคลอเบ้าด้วยความเจ็บใจ ก่อนที่จะเดินออกไป ท่ามกลางเสียงฮือฮาของผู้คนในโรงเรียน และนอกโรงเรียน ซึ่งผมได้ยินพวกเขาพูดกันตอนที่เห็นผมว่า
“สวยชิบหายเลยว่ะ”
Heechul part
พวกเด็กหน้าปลวกนั่นออกจากร้านไปแล้วฮ้าท่านผู้อ่าน เดี๊ยนยังรู้สึกฉุนนังเด็กนั่นอยู่เลยที่ ‘บังอาจ’มาต่อว่าเดี๊ยน ถ้าเดี๊ยนกล้าทำนะ เดี๊ยนด่ามันไปแล้ว ชิ! พูดแล้วก็อารมณ์เสีย
แต่เดี๊ยนก็รู้สึกตะหงิดๆกับเรื่องที่เด็กนั่นพูดนะ เรื่องที่พูดถึงผู้ชายชื่อ ‘จงแด’ นั่นน่ะ ชื่อเหมือนอีเด็กตุ๊ดนั่นเลยเนอะ หรือมันจะเป็นคนเดียวกันนะ เพราะเดี๊ยนก็ไม่ค่อยเห็นใครแถวนี้มีชื่อเหมือนอีตุ๊ดหน้าเป็ดคนนั้น พูดถึงแล้วก็นึกสะใจที่ได้โทรฟ้องคุณนายสนู้ปปี้คนสวยรวยเงิน คงจะด่าลูกตุ๊ดตัวแสบแล้วไม่กล้ามาตามเดี๊ยนอีกเลยแล้วสินะ ฮิๆๆ กระเทยวิน!
ตอนนี้เดี๊ยนปิดร้านแล้ว ไม่มีอะไรทำเลยออกมาเดินเล่นข้างนอก ดูอากาศยามเย็นแล้วนึกถึงอดีตลูกน้องที่ช่วยกันก่อตั้งร้านนี้ขึ้นมา เดี๊ยนยังคงเสียใจและทำใจไม่ได้ที่พวกมันกลายเป็นคนแมนและเป็นผู้ชายแท้ ถ้าคนอื่นรู้เข้าก็คงจะพากันว่าเดี๊ยนกับเจ๊ทึกกี้ที่ไม่สามารถดูแลความเป็นกุลตุ๊ดได้กับลูกน้องตัวเอง เดี๊ยนอยากจะร้องไห้ ฮือๆๆๆ
เดี๊ยนกำลังกางแขนอ้ารับลมเย็นที่พัดมาอย่างสบาย ก่อนที่จะให้มันพัดความทุกข์ออกไปจากอกใหญ่ของเดี๊ยนที่จะขอโม้ว่า ‘ไม่ได้ทำ’ เพราะมันเป็น ‘ธรรมชาติ’ ใหญ่กว่าชะนีบางคนอีก! ใหญ่กว่าคนเขียนฟิคด้วย (กูเกี่ยวไรวะ-คนเขียน พลางก้มลงดูหน้าอกตัวเอง ก็ไม่เล็กเท่าไหร่นี่นา!) พลันสายตาเดี๊ยนไปประสบพบเห็นร่างของใครคนหนึ่ง ที่ทำให้เดี๊ยนตกตะลึงจนลืมหายใจไป12.5วินาที!
บรรยาย Part
กระเทยหน้าหวานปากจัดส่งสายตาไปมองสิ่งที่มากระทบตาแล้วรู้สึกดึงดูใจยิ่งนัก มองไปก็พบว่ามีร่างที่สมส่วนของใครบางคน ใส่ชุดเมดเป็ดสีเหลือง เดินมาจากไกลๆ แล้วค่อยๆใกล้เข้ามาเรื่อยๆ โดยมีผู้คนต่างพากันถ่ายรูปคนๆนั้น ด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่ามันเป็นอะไร จึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ แล้วก็พบกับสิ่งที่จะทำให้ชีวิตของกระเทยเปลี่ยนไปตลอดกาล………………………………………………….
“ใครเนี่ย สวยชิบหายเลยว่ะ” ฮีชอลพูดเสียงเข้มอย่างแมน เขากำลังตกตะลึงในความงามของร่างบางที่กำลังเดินมาด้วยท่าทางที่เขินอายต่อสิ่งรอบข้าง แล้วตาของทั้งสองก็มาประสบพบกัน……………..
“จงแด!” เขาพูดเบาๆ ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่า มีกุหลาบสีแดงหนึ่งดอกอยู่ในบ้าน จึงรีบวิ่งไปเอา แล้ววิ่งกลับมาดักหน้าคนงามผู้นี้ก่อน
“ผมรักคุณ โปรดรับดอกไม้นี้ด้วยครับ”
จงแดรู้สึกอึ้ง! ทึ่ง! ตะลึง! และงงงัน! ในท่าทีของกระเทยหน้าสวยที่คิดแต่ว่าตัวเองสวยที่สุดในโลก และไม่เคยที่จะชายตามองเขาเลย แต่ทว่าวันนี้กลับมาแปลก แถมเอาดอกไม้มาให้และส่งคำพูดที่มันไม่ใช่วิถีของตุ๊ด! ซึ่งพวกที่เป็นคนมุงก็รู้สึกงงงวยและสงสัยไม่แพ้กัน ที่เห็นตุ๊ดหน้าสวยใส่ชุดผู้หญิง จู่ๆมาดักหน้าคนสวยของพวกเขาแล้วนำดอกไม้มาให้อย่างแมน มันเป็นอะไรของมันวะ!
“ครับ” จงแดกล่าว ยื่นมือไปเอาดอกไม้ที่มีคนเอามาให้ ทำให้ผู้มอบรู้สึกดีใจเป็นที่สุด แล้วก็ต้องตกใจเมื่อตัวเองดันใส่ชุดแบบนี้และมีท่าทางแบบนี้
“กูหายเป็นตุ๊ดแล้ว กูแพ้คำท้าของน้องจงแดคนสวยนั่นแล้ว” ฮีชอลเพิ่งนึกได้ ก่อนที่จะรีบถอดชุดผู้หญิง แล้วสวมชุดผู้ชายหล่อเฟี้ยว วิ่งผ่ากระแสผู้คนที่เดินไปเดินมา แล้วเข้าไปดักหน้าจงแดอีกรอบ
“จงแด……พี่แพ้แล้ว เรามาคบกันนะ” จงแดรู้สึกตกใจในคำพูดของอดีตไอดอลอีกครั้ง และแปลกใจไม่น้อยที่เห็นเขาสวมชุดหล่อๆ ที่ตุ๊ดไม่ใส่กันมาดักหน้าเขาเร็วสุดๆ จนไม่แน่ใจว่าฮีชอลเหาะมาหรือวิ่งมากันแน่
“แต่ผมเป็นผู้ชายนะ” จงแดพูดอย่างเขินอาย แต่ก็ได้ยินเสียงเชียร์จากเหล่าแฟนคลับและผู้คนที่มาเห็นเหตุการณ์พอดี
“คบเลย คบเลย คบเลยๆๆๆ”
หนุ่มน้อยในชุดเมดลูกเป็ด จึงตัดสินใจตอบอย่างอายๆว่า
“ก็ได้ครับ”
“เย้!ๆ วู้ปี้!” เสียงของฮีชอลระคนกับเสียงของผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ร้องขึ้นด้วยความยินดี แล้วฮีชอลก็อุ้มจงแดในท่าเจ้าสาวตรงไปที่บ้านของจงแด เพื่อไปสู่ขอกับคุณแม่คนสวยที่เพิ่งกลับมาต่อไป……………………………….
จบ
จบอย่างงๆ เพราะคนเขียนขี้เกียจ
ความคิดเห็น