เรื่องย่อ โอกุ สงครามจอมนาง (ภาคโอฟุกุ) ตอนที่ 3

ความจริงลูกชายคนโตของโชกุนถือเป็นทายาทผู้สืบทอดตำแหน่งโชกุนคนต่อไป ดังนั้น คนที่ควรเป็นโชกุนคนต่อจากท่านโชกุนฮิเดทาดะคือท่านชายทาเคชิโยะ แต่เพราะท่านหญิงโกเกลียดโอฟุกุซึ่งเป็นแม่นมของทาเคชิโยะ ความเกลียดชังเลยพลอยส่งมาถึงลูกชายคนโตด้วย ท่านหญิงโกหันไปทุ่มเทความรักให้กับคุนิมาสึ...ลูกชายคนเล็ก โดยไม่สนใจไยดีทาเคชิโยะลูกชายคนโตเลย...

นานวันเข้า ท่านหญิงโกยิ่งปล่อยข่าวลือว่า... คนที่จะได้เป็นโชกุนคนต่อไปคือคุนิมาสึ ไม่ใช่ทาเคชิโยะ ทำให้หลายฝ่ายเริ่มสับสน ไม่แน่ใจว่าจะสนับสนุนฝั่งไหนดี

สุดท้าย...ของกำนัลที่เคยมีมาให้ท่านทาเคชิโยะอย่่างมากมาย ก็เริ่มมีให้ท่านคุนิมาสึบ้าง แสดงให้เห็นว่าใจคนจำนวนไม่น้อยเริ่มเข้าฝ่ายคุนิมาสึ

โอฟุกุรู้สึกไม่สบายใจมาก กลัวท่านชายทาเคชิโยะที่ตนดูแลอยู่จะชวดตำแหน่งโชกุน จึงนำความไปบอกแก่ท่านโชกุนฮิเดทาดะเพื่อให้ท่านพูดให้ชัดเจนว่า...คนที่จะเป็นโชกุนคนต่อไปคือท่านทาเคชิโยะ

ผลคือ...ท่านโชกุนฮิเดทาดะโกรธมาก! "เจ้าเป็นใครกันฟุกุ! เจ้าเป็นแค่แม่นม มีสิทธิ์อะไรมาพูดเรื่องทายาทโชกุน!"

แต่ถึงจะโกรธเกรี้ยวเพียงใด สุดท้ายท่านฮิเดทาดะก็อุตส่าห์พูดปรามท่านหญิงโกไม่ให้ปล่อยข่าวว่าคุนิมาสึจะได้เป็นโชกุนคนต่อไป เพราะไม่อยากให้พี่น้องต้องแตกแยกกันเอง และไม่อยากให้ฝ่ายสนับสนุนของทั้งสองคนทะเลาะกัน

ท่านหญิงโกพอถูกห้ามปรามไม่ให้เชียร์ลูกชายคนโปรด วันหนึ่งนางก็เข้าไปพบทาเคชิโยะลูกชายคนโตซึ่งนั่งวาดรูปอยู่ในห้องตามลำพัง ท่านหญิงโกจับมือท่านทาเคชิโยะไว้ เกลือกหน้าลงกับมือน้อยนั้นอย่างแสนรัก พูดเสียงอ่อนหวานจับใจ

"ทาเคชิโยะ เจ้าชอบวาดรูปก็ควรจะวาดไป ส่วนคุนิมาสึชอบฟันดาบ ขี่ม้า เหมาะจะเป็นโชกุนมากกว่า เจ้าช่วยบอกทุกคนทีเถอะว่า...เจ้าไม่อยากเป็นโชกุน"

ทาเคชิโยะอึ้งไป ฉับพลันใบหน้าของโอฟุกุที่เคยจับมือและบอกว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ท่านชายเป็นโชกุนก็ปรากฎขึ้นในใจ

ท่านทาเคชิโยะมองท่านแม่ ก่อนตอบเสียงเบาหวิวว่า

"ไม่ครับท่านแม่ ข้าจะเป็นโชกุน"

ทำให้ท่านหญิงโกโกรธมาก! นางทิ้งมือของลูกชายคนโต ร้องไห้อย่างโกรธเกรี้ยว

"ทำไมกันทาเคชิโยะ! ข้าซึ่งเป็นแม่อุตส่าห์มาขอร้องเจ้า เจ้ากลับกล้าปฏิเสธ ลูกอย่างเจ้า ข้าไม่ควรปล่อยให้เกิดมาเลย!"

แล้วปึงปังออกไปจากห้องอย่างโมโหจัด

ท่านชายทาเคชิโยะร่ำไห้ด้วยความเสียใจ น้อยใจ --ท่านแม่...ไม่อยากให้ข้าเกิดมา ข้าไม่ควรเกิดมาเลย...

ท่านชายตัวเล็กคว้าดาบขึ้นมาทำท่าจะแทงตัวเอง โชคดีโอฟุกุผ่านมาเห็นเข้าพอดีจึงห้ามไว้ทัน!

"ท่านชายคะ ท่านชายจะทำอะไร!"

"ฮือๆๆ ฟุกุ...ท่านแม่บอกว่าไม่อยากให้ข้าเกิดมา ท่านแม่ไม่ต้องการข้าเลย"

เมื่อเห็นว่าปลอบด้วยวิธีธรรมดาท่านชายไม่ยอมรับรู้ โอฟุกุจึงถอยออกจากท่านชายนิดหนึ่ง แล้วยกมือขึ้นตบหน้าท่านชาย!

เพี้ยะ!

ท่านชายชะงัก แต่น้ำตายังไหลพราก โอฟุกุนั้นใจจริงก็อยากร้องไห้ แต่ต้องทำตัวให้เข้มแข็งกว่า

"ท่านชาย หยุดร้องไห้ได้แล้ว ท่านเป็นนักรบจะร้องไห้ไม่ได้ แล้วห้ามพูดอีกนะว่าอยากจะตาย เพราะถ้าท่านตายไปตอนนี้ก็เท่ากับแพ้ ท่านมิไดไม่มีวันเสียใจกับการตายของท่านอย่างแน่นอน ดังนั้นสิ่งที่ท่านชายควรทำคือเป็นโชกุนให้ได้ เพื่อให้ท่านแม่หันกลับมามอง"

ท่านชายตัวน้อยสะอื้นอีกครั้ง

"ฟุกุเข้มงวดจัง"

"ฟุกุไม่ได้เข้มงวดค่ะ" โอฟุกุคว้าท่านชายมากอดไว้แนบอก น้ำตาติดอยู่ที่หางตา... "โลกนี้ต่างหากที่เข้มงวด"

"ฟุกุ...น่ากลัวจัง"

โอฟุกุเช็ดน้ำตาให้ท่านชาย สีหน้าสีตาบอกถึงความมุ่งมั่นแรงกล้า

"ท่านชายจำไว้นะคะ เพื่อช่วยท่านชายแล้วฟุกุยอมเป็นคนชั่วร้าย ฟุกุจะทำให้ท่านชายเป็นโชกุนให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!"

หลังจากนั้นไม่นาน โอฟุกุก็ขออนุญาติออกจากปราสาทเอโดะโดยอ้างว่าจะไปขอพรให้ท่านทาเคชิโยะที่ศาลเจ้าอิเซะ

ทว่าจุดหมายแท้จริงที่โอฟุกุมุ่งหน้าไปคือ... ท่านโทกุงาว่า อิเอยาสุผู้ยิ่งใหญ่ต่างหาก! เพื่อไปขอให้ท่านช่วยเรื่องท่านชายทาเคชิโยะ! โอฟุกุรู้ดีว่างานนี้เสี่ยงแค่ไหน หากถูกจับได้...ย่อมถูกประหาร

แต่โอฟุกุก็พร้อมยอมรับโทษตาย!

เพื่อให้ท่านชายทาเคชิโยะได้เป็นโชกุนแล้ว...โอฟุกุคนนี้ทำได้ทุกอย่าง!

--------------------------------------------------------------------
ต่อตอนต่อไป