คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : : Can't stop love : chankai
:can’t stop love: chankai
ความรักของผมมันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับผม ผมไม่ควรจะไปรักคนที่มีเจ้าของอยู่แล้ว ไม่ควรที่จะรักเจ้านายของตัวเอง รักของผมที่มีให้กับผู้ชายคนนั้นมันไม่สมควรเกิดขึ้น แค่คิดก็ไม่สมควรแล้ว
ผมพยายามหักห้ามใจไม่ให้รักเจ้านายของผม พยายามปฎิเสธหัวใจของตัวเองแต่ผมก็ทำไม่ได้ในเมื่อผมรักคุณชานยอลหมดหัวใจและคุณชานยอลก็ยังตอบแทนความรักของผมที่มีให้ด้วยความรักที่มีกลับมาให้กับลูกน้องคนนี้
ทำไมผมถึงบอกว่าผมกับคุณชานยอลไม่ควรรักกัน ทั้งที่เราสองคนก็ใจตรงกัน ก็เพราะคุณชานยอลแต่งงานมีภรรยาอยู่ทั้งคนแล้ว ภรรยาของคุณชานยอลเป็นถึงลูกสาวรัฐมนตรีและที่ทั้งสองแต่งงานกันเพราะผลประโยชน์ทางธุรกิจของครอบครัว
อีกคนเป็นถึงรัฐมนตรีที่ต้องการเงินสนับสนุนในการหาเสียงและช่วยเหลือพรรค ส่วนอีกคนก็เป็นถึงมาเฟียที่ต้องการแบล็คกราวหนุนหลังและสามารถช่วยเหลือในธุรกิจที่ผิดกฎหมายได้ ทำให้สองตระกลูต้องจับลูกชายลูกสาวแต่งงานกันเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
“จงอินเดี๋ยวเตรียมตัวไปดูงานกับชั้นที่เชจูเย็นนี้”เสียงของเจ้านายหนุ่มสั่งคนสนิทของตัวเอง
“ชานยอลทำไมชั้นไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย ทำไมคุณถึงไม่บอกชั้นก่อนว่าจะไปดูงานที่เชจู”ปาร์คดาร่าภรรยาของชานยอลเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจที่สามีจะต้องไปดูงาน
“ผมเพิ่งรู้เมื่อกี้ ลูกน้องทางโน้นของผมเพิ่งโทรมาบอกว่าคาซิโนมีปัญหา มีคนมาก่อกวนผมจึงต้องรีบไปดูถึงไม่ได้บอกคุณก่อน”น้ำเสียงติดไม่พอใจกับภรรยาที่คอยจะจับผิดกันตลอด
“แล้วคุณจะออกไปไหนอีก”เสียงแหวขึ้นเมื่อเห็นสามีกำลังจะออกไป
“ผมจะออกไปไหนก็เรื่องของผมมันไม่เกี่ยวกับคุณ!!”ว่ากระแทกเสียงใส่ภรรยาอย่างโมโหและเดินออกไป ปล่อยให้ดาร่ากรี๊ดเร่าอย่างโมโหอยู่คนเดียว
ตั้งแต่ออกรถมาชานยอลก็นั่งนิ่ง ไม่เอ่ยปากพูดอะไรที่จงอินแอบมองดูจากกระจกที่เห็นเจ้านายของตนยังคงเงียบ สีหน้าตึงเครียด ดวงตาว่างเปล่าที่จงอินบอกได้เลยไม่เคยเห็นเจ้านายของตัวเองเป็นแบบนี้มาก่อน
จงอินขับรถไปเรื่อยๆที่ออกมาแถวชานเมือง สองข้างทางเต็มไปด้วยทุ่งหญ้า ต้นไม้ตลอดทางชานยอลเห็นจงอินขับออกนอกเส้นทางถึงกับยิ้มและหันไปมองเลขาส่วนตัวของตน
“หยุดรถ”จงอินเลี้ยวรถจอดข้างทางถึงไม่รู้ว่าเจ้านายจะให้หยุดรถทำไม แต่จงอินก็หยุดรถ ตามที่เจ้านายสั่ง “ข้ามมาหาชั้น”เสียงห้วนๆสั้นๆแต่ก็ทำให้จงอินเข้าใจทุกอย่างดีและเปิดประตูฝั่งคนขับขึ้นมานั่งข้างหลังกับเจ้านายหนุ่มที่ออกคำสั่งให้ตนมานั่งด้วย
“ช่วยทำให้ชั้นหายเครียดได้ไหม ช่วยทำให้ชั้นมีความสุขกับนายได้ไหมจงอิน”เสียงแกมขอร้องเอ่ยบอกกับคนสนิท จงอินยิ้มน้อยๆพร้อมโน้มหน้ามากดจูบริมฝีปากหยักได้รูป ดันอกแกร่งให้เอนนอนกับเบาะที่ร่างบางนอนทาบทับอยู่บนตัว
จากจงอินเป็นฝ่ายเริ่มรุกก่อนแต่ตอนนี้กลับเป็นชานยอลที่พลิกกายขึ้นมาคร่อมทับร่างของมือขวาและปลดกระดุมเสื้อสูทออก ฝ่ามือลูบไล้วกวนไปทั่วหน้าผิวกายเนียน ริมฝีปากทั้งสองยังคงกดจูบอย่างดูดดื่ม ดื่มด่ำกับความต้องการกันและกันและโหยหาซึ่งกันและกัน
จงอินไม่สนว่ามันจะถูกหรือผิดที่มีอะไรกับเจ้านายของตัวเองทั้งที่รู้ว่าเจ้านายก็มีภรรยาอยู่แล้วแต่ก็ยังรักและยอมเป็นของเจ้านายถึงแม้ว่ามันจะไม่ควรเกิดขึ้นก็ตามแต่จงอินก็ห้ามหัวใจของตัวเองไม่ได้
“รู้ไหมเวลาที่ชั้นได้อยู่กับนาย ได้ทำกับนาย ได้กอดนายแบบนี้มันทำให้ชั้นมีความสุขและยิ้มได้เสมอ ชั้นอยากอยู่กับนายทุกวัน อยากกอดนายทุกคืนวันแต่ชั้นก็ทำไม่ได้”คำพูดออกมาจากในของชายหนุ่มที่ยอมผิดกับภรรยาของตัวเอง ยอมมีชู้กับลูกน้องของตัวเอง ยอมเป็นคนผิดกับเรื่องนี้เอง
“ผมก็อยากอยู่กับคุณ อยากนอนกอดคุณทุกคืนวันที่เราสองคนไม่ต้องมาแอบคบกันอยู่แบบนี้ มาแอบทำอะไรกันเช่นนี้”เสียงเศร้าเอ่ยออกมา “ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมขอ ผมต้องการมันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง มันไม่ควรหลุดออกมาจากปากของผมแต่ผมก็ไม่อาจห้ามความต้องการ หัวใจของผมได้ ขอแค่ให้ผมได้บอกคุณให้คุณรับรู้ว่าผมนั้นรักมากแค่ไหนและต้องการคุณมากแค่ไหนผมก็พอใจแล้ว”
“ถึงเราสองคนจะพยายามหนีหัวใจ จะหนีมันไปไกลแค่ไหนเราก็หนีมันไม่พ้น มันกลับไล่เราสองคนให้ติดกับดักของมันและให้เราสองคนยอมรับความจริงของหัวใจ ไม่ให้โกหกตัวเองได้ว่าเราสองคนไม่ได้รักกัน”ตาคมมองลึกเข้าไปในดวงตาเล็กที่สั่นไหวไปกับความรักที่ผิดที่มันไม่ควรเกิดขึ้นกับเขาทั้งสอง และมันทำให้เขาทั้งสองปฎิเสธหัวใจ ปฎิเสธความรักของตัวเองไม่ได้
“ตอนนี้ชั้นพูดได้เลยว่าชั้นรักนาย นายเป็นคนที่ชั้นมากที่สุด นายไม่ใช่เมียน้อย ไม่ใช่เมียเก็บของชั้น นายเป็นหนึ่งเดียวในใจของชั้นที่ไม่ใช่ดาร่า”จงอินยิ้มทั้งน้ำตาอย่างซาบซึ้งใจ
“ผมก็รักคุณเหมือนกัน ไม่ว่าหลังจากนี้จะเป็นอย่างไง ผมก็จะรักคุณไม่เลิกรักคุณเด็ดขาด คุณเป็นคนเดียวที่ผมรัก”พูดจบจงอินก็โน้มอีกฝ่ายลงมาจูบอย่างดูดดื่ม มอบร่างกายทั้งหัวใจให้กับผู้ชายคนนี้คนเดียว ถึงแม้ว่าจะผิดที่รักคนมีเจ้าของแล้วก็ตาม จงอินก็ยอมผิดที่จะได้รักและเป็นของเจ้านาย
ชานยอลถ่ายทอดความรักผ่านทางให้จงอินอย่างอ่อนโยน เสน่ห์หา หลงใหล รักใคร่ของลูกน้องที่กลายเป็นคนมาครอบครองหัวใจของเขาได้อย่างง่ายดาย
สัมผัสอันอ่อนโยน แฝงไปด้วยความร้อนแรงของชานยอลทำให้จงอินเคลิบเคลิ้ม หลงใหลและต้องการมันมากขึ้น กายบางก็ตอบสนองและร้องขอให้อีกฝ่ายทำแรงขึ้นที่มันเป็นความสุขที่จงอินต้องการจากชานยอลมากที่สุด
ชานยอลไม่ต่างกันที่ตอบสนองให้กับจงอินทุกอย่าง ไม่ว่าจงอินจะให้เขาทำแบบไหนเขาก็ทำตอบสนองจงอินเป็นอย่างดี ให้สมกับความรัก ความคิดถึงที่ไม่ได้ทำให้กันหลายวัน
ไฟรักในรถคันหรูที่ยังคงดำเนินอย่างต่อเนื่องดูที่ท่าว่ามันคงหยุดยากเมื่อคนทั้งสองยังไม่รู้จักคำว่าพอ พอจบรอบแรกรอบสองรอบสามก็ตามมาที่ย้ำทำให้กันจนไม่สนว่ารถที่ผ่านไปผ่านมาจะคิดเช่นไร
ไฟรักมอดลงแต่คนทั้งสองยังคงนอนกอดก่ายกันกับร่างไร้อาภรณ์ของจงอินที่นอนกอดชายคนรักด้วยรอยยิ้มเต็มไปด้วยความสุข รอยยิ้มบางๆยิ้มออกมาเมื่อฝ่ามือสากยังคงลูบไล้วนไปวนมาอยู่ต้องสะโพกมนไล้ไปยังแก้มก้นของตัวเองที่จงอินก็ไม่ได้ห้ามปล่อยให้ชานยอลหาเศษหาเลยบนร่างกายของตัวเองได้อย่างตามใจชอบ
“เดี๋ยวไปถึงเชจูแล้วชั้นจะทำกับนายให้ลุกไปไหนไม่ได้เลย” จงอินถึงกับอมยิ้ม สายตาจ้องมองใบหน้าคมที่แสดงความต้องการมากเลยหรือเกิน นี้ขนาดทำไปสามรอบแล้วยังไม่หน่ำใจอีก ยังจะกลับไปทำต่อที่เชจูอีก
“แล้วแต่คุณเลย ถ้าทำไหวผมก็ยอมให้คุณทำทั้งวันทั้งคืนให้สมใจอยากเลย”จงอินยิ้มทะเล้น เสียงซุกซนทำให้โดนชานยอลฟัดไปที่แก้มทั้งสองข้างจนหน่ำใจ
“งั้นเราไปเซจูกันเลย ชั้นจะเป็นคนขับรถพานายไปเอง”ชานยอลบอกออกมาและลุกขึ้นแต่งตัวข้ามไปนั่งฝังคนขับเพื่อจะขับรถไปเชจูด้วยกัน
“ถ้าขับรถแล้วเหนื่อยก็หยุดพักได้นะครับ เดี๋ยวผมจะทำให้คุณหายเหนื่อยเอง”เสียงซุกเอ่ยออกมาและลุกขึ้นนั่งอ้าขาให้ชายคนรักเห็นส่วนต้องห้าม ชานยอลยิ้มกรุ้มกริ้มและหันไปขับรถต่อ ถ้าเหนื่อยเมื่อไรค่อยให้จงอินมาทำให้หายเหนื่อย
ดาร่าที่ส่งให้ลูกน้องสะกดรอยตามชานยอลไปพอได้รับรายงานหญิงสาวก็อาระวาดบ้านแทบพังที่สาวใช้ก็ไม่กล้าเข้าใกล้ ที่ได้แต่หลบนายของตน
“ชานยอลในเมื่อคุณกล้าทำกับชั้นแบบนี้ ชั้นก็จะไม่ไว้หน้าคุณ ชั้นจะทำให้คุณและมันพังลงต่อหน้าต่อตาของชั้นคุณจะต้องชดใช้ในสิ่งที่คุณทำและมันก็ต้องตายไปต่อชั้น!!!”เสียงอาฆาตแค้น เจ็บแค้นว่าออกมากับสายตาอาฆาตที่ฉายออกมาที่ใครได้เห็นต่างกลัวและรับรู้ถึงจุดจบของชีวิตตัวเองที่ทำให้หญิงสาวคนนี้โกรธ
เมื่อมาถึงคาซิโน่ที่เชจูชานยอลก็พาจงอินขึ้นบนห้องทันทีที่ทั้งสองต่างบรรเลงเพลงรักอันดุเดือดบนเตียงกว้างอย่างโหยหากันและกันถึงแม้ว่าจะทำมาระหว่างทางแล้วก็ตามก่อนที่จะมาถึงที่นี้ แต่มันก็ไม่รู้สึกเต็มอิ่มกับคนทั้งสองที่ต้องการร่างกายของกันและกัน ไม่มีอะไรที่จะทำให้คนทั้งสองหยุดศึกรักอันร้อนแรงครั้งนี้ไปได้ ในเมื่อมีโอกาสแล้วก็ทำให้เต็มที่ให้สมกับที่หนีมาทำกันถึงที่นี้
ต่างฝ่ายต่างตอบสนองซึ่งกันและกัน อีกคนให้อีกคนรับที่มันช่างสอดคล้องเป็นท่วงทำนองเดียวกัน ไม่มีใครที่จะยอมใคร ต่างฝ่ายต่างสนองกันให้กันสุขสม รู้งานและรู้ว่าตรงไหนที่อีกคนชอบและมีความสุขไปตามกัน
“จงอิน...อา...”
“ชานยอล อา...ตรงนั้น”เสียงครางร้องสอดรับกันและกันที่เต็มไปด้วยความสุขล้นเต็มเปี่ยมในหัวใจ
สองร่างต่างโยกขยับไปตามแรงอารมณ์ทางกายที่ไม่ต้องบอกไม่ต้องพูดก็รู้ว่าต้องทำเช่นไรกับอารมณ์ทางกายที่ลุกโชนเปรียบเสมือนไฟที่ติดลามทุ่งแล้วไม่สามารถดับลงได้ ถ้าไม่มีใครเอาน้ำมาดับไฟก็จะเผาไหม้ให้มันมอดไหม้ไปเอง ก็เหมือนกับคนทั้งสองในตอนนี้ที่ต่างไม่ต้องการให้ใครเอาน้ำมาดับไฟรักของคนทั้งสอง ให้มันลุกลามร่างกายไปเรื่อยๆให้เผาไหม้อารมณ์รัก อารมณ์ต้องการทางเพศให้มอดลงอย่างช้าๆ
เตียงสั่นไหวไปตามแรงจังหวะของคนทั้งสองที่สั่นคลอนไม่น้อยแต่คนบนเตียงต่างไม่สนใจว่ามันจะสั่นคลอนมากแค่ไหน ในเมื่อตอนนี้มีเรื่องที่น่าสนใจและสำคัญทำมากกว่าที่จะสนว่าเตียงจะหักจะพังเพราะสงครามรักบนเตียงของเขาทั้งสองในตอนนี้
คนในห้องยังคงหรรฤหรรษากับศึกรัก ไฟรักที่สร้างขึ้นอย่างดุเดือดที่ลูกน้องหน้าห้องที่ยืนเฝ้าหน้าประตูถึงกับหน้าซีดตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นนายหญิงมาถึงที่นี้และสั่งให้หลบไป ที่ลูกน้องทั้งสองไม่สามารถที่จะขัดคำสั่งได้และไม่สามารถบอกให้คนในห้องรู้ตัวได้ทันท่วงที
ปัง!!!
เสียงประตูเปิดเข้ามาทำให้คนทั้งสองถึงกับตกใจไม่น้อย หยุดศึกรักที่ทำให้กัน จงอินที่เห็นว่าใครเข้ามาถึงกับหน้าซีดตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นนายหญิงบุกมาถึงที่นี้
“สารเลว!!!”เสียงแหวว่าใส่ด้วยความแค้น สายตาจ้องมองจงอินอย่างกินเลือดกินเนื้อที่จงอินหลบอยู่ข้างหลังชานยอลที่เอาตัวปกป้องจงอิน
“ถึงผมสารเลว คุณก็คงไม่เลวต่างผม”ชานยอลตอกกลับที่จ้องมองดาร่าอย่างเหยียด
“ชานยอลคุณหักหลังชั้น คุณทำกับชั้นที่เป็นภรรยาของคุณแบบนี้ได้อย่างไงกัน คุณทำไมทำกับชั้นแบบนี้!!!”
“คุณก็รู้อยู่แล้วนี้ดาร่าว่าผมไม่ได้รักคุณ แต่ที่ผมต้องแต่งงานกับคุณเพราะพ่อผมบังคับให้แต่งงานกับคุณเพื่อธุรกิจของท่าน คุณก็รู้อยู่แก่ใจแล้วดิว่าเราสองคนแต่งงานกันไม่ใช่เพราะความรัก”ดาร่าถึงกับหน้าชาเมื่อโดนชานยอลพูดมาแบบนี้
“แต่คุณก็ได้ชั้นเป็นเมียแล้ว เมียที่คุณต้องให้เกียรติไม่ใช่มานอนกกมันแบบนี้”ชานยอลถึงกับหัวเราะเยาะ
“ถ้าคุณไม่ให้ท่าผม ผมก็ไม่เอาคุณ ไม่ทำกับคุณหรอก แต่เป็นเพราะคุณให้ท่าและยอมให้ผมเอง ผมเลยต้องตอบสนองคุณ ที่ผมทำไปไม่ใช่เพราะว่ารัก แต่ผมทำกับจงอินเพราะผมรักจงอิน รักจงอินเพียงคนเดียวเท่านั้น รักที่คุณไม่ได้อย่างจงอิน”ดาร่ากำหมัดแน่นด้วยความแค้นใจ เจ็บแค้นไม่น้อยที่ถูกสามีไม่ไว้หน้าเธอเลย
“ดี ในเมื่อคุณทำกับชั้นแบบนี้ คุณกับมันก็เตรียมตัวตายได้เลย ชั้นไม่มีทางยอมให้คุณกับมันมีความสุขไปกว่าชั้นได้!!!”ดาร่าล้วงปืนในกรนะเป๋าขึ้นมาจ่อคนทั้งสอง ชานยอลได้แต่ยิ้มขำและส่งซิกให้ลูกน้องที่ยืนข้างหลังจัดการ
“นายหญิงวางปืนเถอะครับ ถ้าคุณไม่วางผมก็คงต้องยิงคุณเหมือนกัน”ลูกน้องอีกคนจ่อปืนตรงศรีษะด้านหลัง ดาร่ายิ้มขำออกมา
“เอาซิแกยิงชั้นพวกแกก็ได้ไปนอนในคุกแน่ พ่อชั้นคงไม่เอาพวกแกไว้แน่”
“ดาร่าคุณคงไม่รู้ซินะว่าผมนะมีหลักฐานมัดตัวพ่อคุณไว้หมด ถ้าพ่อคุณคิดจับคนของผม หลักฐานการโกงทั้งหมดก็จะถูกส่งให้สื่อและให้ประธานาธิบดีรู้ว่านายกปาร์คโกงเงินประเทศไปมากแค่ไหนและยังค้ามนุษย์ด้วย ถ้าคุณไม่อยากเห็นพ่อคุณติดคุกก็วางปืนซะ แล้วกลับไปบอกพ่อคุณว่าคุณเลิกกับผมแล้ว คุณเป็นคนบอกเลิกผมเองและหลักฐานทั้งหมดผมจะเก็บไว้เป็นความลับ จะไม่มีใครรู้เรื่องของพ่อคุณ”ชานยอลยื่นข้อเสนอออกมาที่ดาร่าได้แต่เจ็บแค้นที่ไม่มีทางจะจัดการคนทั้งสองได้เลย ที่ใจอยากจะฆ่าคนเลวทั้งสองให้ตายไปกับมือเหลือเกิน
ดาร่าที่ไม่สามารถจะเล่นงานชานยอลและจงอินได้ เดินออกจากห้องไปด้วยความแค้นใจที่งานนี้หล่อนต้องเป็นคนแพ้ให้กับผู้ชายที่ไม่มีอะไรอย่างจงอิน
“มินกวังคอยตามดาร่าทุกฝีก้าวอย่าให้พลาด ชั้นไม่ไว้ใจผู้หญิงคนนี้ ดาร่าร้ายที่ทุกคนคิด”
“ครับนาย”มินกวังโค้งศรีษะแล้วรีบตามดาร่าไปตามที่เจ้านายสั่ง
“ต่อไปนี้นายกับชั้นก็จะรักกันโดยไม่มีใครมาขัดขวางความรักเราได้อีกแล้ว”
“แล้วนายใหญ่ละครับ นายใหญ่จะยอมเรื่องของเราหรอครับ”ชานยอลถึงกับหัวเราะขำ
“พ่อชั้นไม่ห้ามอยู่แล้ว เพราะพ่อก็ต้องการจัดการนายกปาร์คอยู่แล้ว ที่พ่อของชั้นรู้ว่านายกปาร์คกำลังคิดหักหลังและคิดไปคบค้ากับพวกตระกลูชเวเพื่อมากำจัดครอบครัวชั้น”ชานยอลบอกออกมาที่ทำให้จงอินยิ้มออกมาที่ความรักของเขาจะไม่ต้องปิดบังและหลบซ่อนแบบนี้ต่อไปอีกแล้ว
ความรักที่จะรักโดยไม่รู้สึกผิดและรักได้เต็มหัวใจ
ดาร่าที่ถูกชานยอลขอเลิกและหักหลังทำให้เจ็บแค้นใจไม่น้อย ความแค้นฝังลึกในใจของหญิงสาวที่หล่อนไม่คิดหยุดแค่นี้ ที่คิดจะจัดการจงอินให้ตายไปด้วยมือของเธอเอง
“ไปจัดการไอ้จงอินให้เรียบร้อยและอย่าให้ใครรู้ว่าชั้นเป็นคนสั่ง”ดาร่าสั่งมือปืนที่จ้างมาให้ไปดักฆ่าจงอิน
“ครับ”ชายฉกรรณ์รับคำสั่งแล้วเดินออกไป ดาร่ากระหยิ่มร้ายด้วยความเคียดแค้นใจ
“ดีเหมือนกันที่แกเลิกกับมัน ชั้นจะได้ร่วมมือกับคุณชเวได้เต็มตัวสักที”คุณปาร์คบอกด้วยรอยยิ้ม
“นี่พ่อคิดจะร่วมมือจัดการตระกลูปาร์คจริงหรอ”
“จริงซิ ชั้นจะร่วมมือกำจัดมันทั้งพ่อทั้งลูกและทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของมันก็จะต้องเป็นของเราสองคน ทีนี้เราสองคนก็รวยมีเงินใช้กันเสียที”สองพ่อลูกยิ้มให้กันกับแผนการที่จะหักหลังตระกลูปาร์ค
พ่อของชานยอลเรียกชานยอลมาปรึกษาที่มีจงอินเข้ามาด้วยที่คุณปาร์ยอมรับจงอินเป็นลูกสะใภ้แทนดาร่าที่ได้เลิกกับลูกชายหลังจากรู้ความจริงว่าลูกชายแอบมีสัมพันธ์กับมือขวาของตัวเอง
“ตอนนี้เราจะชักช้าไม่ได้ เราต้องจัดการไอ้ยองมินก่อนที่มันจะร่วมมือกับไอ้ซีวอนมาจัดการเรา”คุณปาร์คบอกออกมาด้วยเสียงนิ่ง
“ถ้าอย่างไงเราก็ต้องชิ่งลงมือก่อน เราต้องปล่อยหลักฐานที่เรามีให้สังคมรู้ ให้สื่อได้รู้ว่านายกปาร์คได้โกงกินประเทศมากแค่ไหน”
“เดี๋ยวผมขอเอาหลักฐานไปให้สื่อและอัยการเอง ส่วนคุณชานยอลก็เอาคลิปที่ปล่อยลงตามสถานที่สำคัญที่คนพลุกพล่าน ให้ประชาชนได้รู้ว่านายกปาร์คเลวมากแค่ไหน”จงอินบอกออกมาและอาสาที่จะไปส่งหลักฐานให้กับสื่อและอัยการด้วยตนเอง
“เอาตามที่จงอินบอกก็แล้วกัน”คุณปาร์คบอกออกมาที่ทุกคนต่างแยกย้ายกันทำหน้าที่ของตัวเอง
จงอินขับรถออกมาจากบ้านมือปืนของดาร่าที่เฝ้ารอจงอินออกมาก็รีบขับรถสะกดรอยตามจงอินไม่ให้จงอินได้รู้ตัว จงอินขับรถมาเรื่อยๆก็เห็นผิดสังเกตที่มีรถมอไซต์คันใหญ่ขับตามตัวเองมา จงอินรีบกดโทรรายงานชานยอลทันที
“ตอนนี้นายอยู่ไหนจงอิน ชั้นจะให้คนของเราตามนายไป”
“ผมอยู่แถวอินซาดงครับ ตอนนี้ผมกำลังขับหนีมัน”จงอินมองไปยังกระจกที่ยังมีรถคันเดิมตามมา
“นายรีบขับไปยังสำนักอัยการให้เร็วที่สุด ถ้านายถึงที่ไหนพวกมันจะทำอะไรนายไม่ได้”
“ครับคุณชานยอล”
“ดูแลตัวเองด้วยนะ ชั้นเป็นห่วงนายไม่อยากให้นายเป็นอะไร”จงอินยิ้มออกมากับความเป็นห่วงของคนรัก
“ผมจะกลับไปหาคุณชานยอลอย่างที่คุณชานยอลต้องการ จะไม่เป็นอะไรไปเด็ดขาด”จงอินบอกด้วยรอยยิ้มและเพิ่มความเร็วขับหนีอีกฝ่าย
มือปืนเมื่อเห็นว่าเหยื่อรู้ตัวก็รีบบิดเครื่องสปีดขับไล่เบียดให้ทันเหยื่อแต่จงอินก็เร่งความเร็วไม่ให้อีกฝ่ายตีขนาบได้ ไม่งั้นเป็นเขาจะไม่ปลอดภัยและถูกอีกฝ่ายโจมตีได้
จงอินขับส่ายไปส่ายหน้า ขับซิกแซกแซงซ้ายแซงขวาให้รถของอีกฝ่ายเสียหลักและก็เป็นอย่างที่จงอินต้องการที่รถมอไซต์เสียหลักลงข้างทาง จงอินก็รีบเร่งความเร็วไปยังสำนักอัยการที่ทางนี้รอให้คนของแก๊งค์มาจัดการ
จงอินมาถึงสำนักอัยการก็ยืนเอกสารลับให้กับอัยการที่คอยรับเรื่อง อัยการถึงกับยิ้มเมื่อได้ข้อมูลที่จะจัดการนายปาร์ค ที่พวกเขาก็หาหลักฐานการโกงของนายกปาร์คแต่กลับไม่ได้อย่างที่ใจต้องการ แต่วันนี้พวกเขาได้มันมาอยู่กับมือ
“ผมต้องขอบคุณมากนะครับที่ทำให้ทางเราได้จัดการนายกปาร์ค”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ถือว่าทางผมก็ได้จัดการคนที่หักหลังพวกผมไปด้วย”จงอินบอกด้วยรอยยิ้ม “ผมว่าทางอัยการส่งคนไปคุมตัวนายกปาร์คตอนนี้ดีกว่า ถ้านายกปาร์ครู้ตัวเสียก่อนผมว่านายกปาร์คอาจจะหนีออกนอกประเทศได้”จงอินบอกออกมา พอดีมีสายตาเข้ามาพอดีจึงขอตัวออกไปรับก่อน
“ครับคุณชานยอล”
“คนของเราจัดการไอ้มือปืนนั้นได้แล้ว มันสารภาพว่าตั้งใจจะมาฆ่านายตามคำสั่งของดาร่า ดาร่าเป็นคนบงการเรื่องนี้”จงอินถึงกับนิ่ง ไม่คิดว่าผ็หญิงสวยๆหน้าตาดีอย่างดาร่าจะร้ายแค่เพียงนี้
“คุณชานยอลครับ ถ้าผมขอให้อัยการจัดการคุณดาร่าอีกคนคุณจะว่าอะไรไหม”จงอินถามขึ้นที่เขาต้องขอชานยอลก่อน
“แล้วแต่นายเพราะดาร่ากับชั้นไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว แล้วชั้นก็ไม่อยากให้คนที่ทำร้ายเมียชั้นต้องอยู่ลอยหน้าลอยตาในสังคมนี้ได้”จงอินถึงกับยิ้มออกมา
“ขอบคุณมากครับคุณชานยอล”จงอินบอกกับปลายสายยิ้มๆและกดวางและเดินกลับไปหาอัยการ “ผมอยากให้คุณคุมตัวปาร์คดาร่าลูกสาวของนายกปาร์คมาด้วยในข้อหาบงการฆ่า”จงอินบอกเจตจำนงให้อัยการรู้
“คุณมีหลักฐานพอที่จะเอาผิดเธอได้หรือเปล่า ถ้าเราไม่มีหลักฐานพอคงจะทำแบบนั้นไม่ได้”
“ผมไม่หลักฐานพอที่จะเอาผิดกับปาร์คดาร่าที่สั่งให้คนมาฆ่าผม หลักฐานตอนนี้ก็อยู่ที่บ้านของผม”จงอินบอกเสียงนิ่ง
“ได้ครับ”จงอินยิ้มออกมาที่คนผิดอย่างปาร์คดาร่าจะถูกลงโทษ
ผมไม่ได้อยากทำร้ายผู้หญิงคนนี้สักเท่าไร แต่เธอก็รนหาเรื่องเองผมจึงต้องจัดการให้ไปกับกรรมที่เธอได้ก่อไว้
ข่าวนายกปาร์คและลูกสาวถูกควบคุมตัวจากคดีฉ้อโกงและบงการฆ่าเป็นข่าวใหญ่ของสังคมที่ประชาชนต่างให้ความสนใจและด่าต่างๆนานากับสองพ่อลูกที่โกงกินแผ่นดิน ที่ทั้งสองถูกจับคุกไปตามกฎหมาย
พอจัดการเรื่องของนายกปาร์คเสร็จเรียบร้อยชานยอลก็พอจงอินมาฮันนีมูนอย่างเปิดเผยที่ไม่ต้องหลบๆซ่อนอีกต่อไป ชานยอลพาจงอินมาฮันนีมูนยังฝรั่งเศสแต่คงจะเรียกฮันนีมูลไม่ได้ในเมื่อชานยอลเอาแต่กกกอดจงอินไว้แต่ในห้องพัก ไม่พาออกไปไหนเอาแต่เล่นผีห่มกันอยู่บนเตียงทั้งวันทั้งคืน ไม่ยอมปล่อยให้จงอินเป็นอิสระออกจากอ้อมกอด ออกจากกายของตัวเองที่เอาเจ้าตัวเล็กซุกซนอยู่ในตัวของคุณภรรยาไว้ตลอด
“กลับไปเราต้องมีลูกให้คุณพ่อให้ได้นะจงอิน”สายตากรุ้มกริ้ม รอยยิ้มเจ้าเล่ห์มองคุณภรรยาที่นอนหมดแรงอ่อนล้ากับแรงที่เสียไปทั้งวันทั้งคืนและยังมีเจ้าลูกชายของร่างสูงอยู่ในกายอีก
“ผมเป็นผู้ชาย ผมมีไม่ได้”จงอินเถียงกับอย่างอ่อนแรง
“แต่ชั้นทำให้มีได้ ชั้นทำให้เมียของชั้นคนนี้มีลูกให้ชั้นให้ได้”
“อ๊า......”ไม่ทันจะพูดต่อว่าชานยอลก็กระแทกกายเข้ามา
“เราทำแบบนี้ทั้งวันทั้งคืนพระเจ้าคงเมตตาให้เราสองคนมีเจ้าตัวเล็กเหมือนกับคนอื่นบ้าง”
“อ๊า...จะหื่นไปไหน อ๊า......”เสียงร้องครางยังคงดังต่อไปจนกว่าชานยอลจะหมดแรงสลบไปคาอกของจงอินเอง
แต่กว่าจงอินจะมีลูกได้ คงตายคาอกชานยอลไปก่อน..........
Talk
ครบ 100 แล้วมาต่อแบบทันใด เจอกันตอนหน้านะทุกคน
#ficcz
ความคิดเห็น