คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผู้โชคดี กลุ่มที่2
"จะถึงแล้วมั้งอย่างเร่งสิ"เกรซเริ่มรำคาญเมื่อแอมเอาแต่บ่นตลอดการเดินทาง
"ทำไมมันยิ่งลึกแล้วก็มืดด้วยค่ะ กลับเหอะพี่นาย"เนยมองออกไปดูนอกหน้าต่าง สิ่งที่เห็นคือทั้งสองข้างทาง
มีเพียงป่ารกชัฏดูลึกลับไม่ลื่นตาหรือพาสนุกเอาสะเลย ทั้งบรรยายรอบตัวที่มืดลงไปทุกขณะนี้ ยิ่งทำให้มองเห็นอะไรภายนอกได้ไม่ชัดเท่าที่ควร จะมีก็แต่แสงจากรถยนต์คันนี้กระมังที่เป็นแสงสว่างนำทางไปได้
ไร้บ้านเรือน ห้องหอ ทั้งรถขับร่วมหรือสวนทางแต่อย่างได หรือผู้ง่ายๆว่าไร้สิ่งมีชีวิตอยู่ในสถานที่แบบนี้เลยก็เป็นไปได้ ทั้งหมดนี้คงทำให้แอมรู้สุกหงุดหงิดจนเร่งเกรซให้รีบและสร้างความกลัวให้สาวเนยได้เยอะเลยทีเดียว
"กลับได้งไง เนย เรามาเกือบถึงแล้วน่ะ"นายพี่ชายฝาแฝดเเสนดีตอบเนยอย่างนุ่มนวล
"รู้ได้งัยว่ะ" คิมหนุ่มอารมณ์ร้อนค้านขึ้น ก็มองออกไปเท่าไรก็ไม่เห็นจะมีวี่แววอะไร แล้วนายจะไปรู้ได้อย่างไรว่าใกล้จะถึงแล้ว
"ก็ดูจากเเผนที่นี้งัย"นายยื่นแผ่นกระดาษที่เขียนแผนที่ใส่หน้าของคิม ซึ่งสอดมาพร้อมบัตรเชิญ
"รู้แล้ว รู้แล้วเอาออกไปดิ ดูทางต่อไป"คิดบอกปัดๆ อย่างหัวเสียนิดหน่อย แล้วนายก็ดึงแผ่นกระดาษนั้นกลับมาบอกทางให้เกรซเหมือนเดิม
เมื่อไม่มีเรื่องให้คุยต่อความเงียบจึงเข้ามาปรกคุมภายในรถกว้าง เนยยังคงหวั่นวิตก ทั้งหวาดกลัวนิดๆ ตามนิสัยขี้กลัวของตัวเอง เเต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมองออกไปนอกหน้าต่างเรื่อยๆอย่าอดไม่ได้
อยากจะพูด อยากจะบอกให้พากลับบ้านเสียที อยากจะมีปากมีเสียง แต่ด้วยความที่เธออายุน้อยกว่าทุกคนในรถทำให้เธอพูดอะไรมากไม่ได้ ก็มีแต่นายพี่ชายฝาแฝดเท่านั้นที่ยังทำให้เธออุ่นใจได้อยู่ ว่าแล้วมือเล็กก็สัมผัสแขนใหญ่ของนายไว้
"กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!" กรี๊ดลั่น ทั้งบีบแขนพี่ของตนจนนิ้วจะจมเข้าไปในเนื้อ ความหวาดกลัวแล่นริ้วเข้ามาเมื่อสายตาพบกับสิ่งที่น่าสยดสยอง
เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"โอ๊ย!!!!"
เกรซต้องเบรกกระทันหันหัวของทุกคนก็ชนกับสิ่งของที่อยู่ข้างหน้าจนร้องเสียงหลง ทุกวายตาจับจ้องหันไปมองทางเนยทันที ร่างเล็กนั่งตัวสั่นเท่า และที่ชัดเจนที่สุดก็ริมฝีปากแดงนั้นสั่นระริกจนสังเกตได้ ตากลมเบิกกว้างค้างพร้อมกับก้มลงแล้วบ่นพึมพำชี้ออกไปนอกหน้าต่าง
"คนๆๆ เลือดๆๆๆๆ"ปากของเธอสั่น ร่างของเธอสั่น ใบหน้าถอดสีอย่างชัดเจน เป็นความรู้สึกกลัวที่ไม่ได้เเกล้งเเน่นอน
นายรีบลงไปดูรอบๆ เดินไปในความมืด มีเพียงไฟฉายกระบอกเล็กๆ ติดตัวใช่ส่องสำรวจก็เท่านั้น เมื่อไม่พบอะไรก็รีบเดินมาทีรถทันที แล้วเดินกลับขึ้นมาในรถ
"ไม่เห็นมีใครเลยตาฝาดรึเปล่า"คำแรกที่ออกจะปากของนายหลังกลับเข้ามานั่งในรถ
"ปะ..เปล่า...เห็นจะ..จริง"เธอตัวสั่นยิ่งขึ้น นายรีบกอดน้องสาวของเขาเอาไว้
"จ้ะเชื่อก็ได้.."ลูบหลัง ลูบหัว ปลอบใหญ่ ให้น้องหายกลัว
"มานั่งนี่ดีกว่า"ทรายนั่งตรงกลางก็ในเนยมานั่งแทนส่วนเธอก็นั่งข้างหน้าต่างแทน เนยขยับตัวช้าๆเเล้วไปนั่งแทนที่ของทราย
"ไปต่อได้แล้วไม่มีไรแล้วใช่มั้ย"เกรซหันมาถาม
"อืม"แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไป
"เด็กบ้าตกใจหมด"แอมบ่นเบาๆและหันไปมองเนยที่ยังคงนั่งสั่นเทาอยู่ข้างๆทรายด้วยสายตาสมเพศเนย
ล้อรถยังคงเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆโดยที่มีเกรซเป็นคนขับ และนายเป็นคนบอกเส้นทาง พวกเขาคงคิดว่าสวนสนุกที่กำลังจะไปถึงในไม่ช้าคงจะสนุกอย่างที่เราๆคิด...แต่พวกเขาคงยังไม่รู้ว่าอะไรรอพวกเขาอยู้ข้างหน้า...เพราะถ้า
พวกเขารู้พวกเขาคงไม่กล้าที่จะมาสัมผัสเเน่นอน...
แต่ในตอนนี้พวกของนาวินที่มุ่งหน้าไปก่อนก็กำลังจะถึงสวนสนุกนั้นแล้วเหมือนกันและพวกเขาทั้งหลายคงจะได้
สนุกร่วมกันในคืนนี้ที่สวนสนุกที่สนุกที่สุด..
……
ความคิดเห็น