[FIC EXO] ขัดใจ (chanbaek)

ลำดับตอนที่ #7 : •●ขัดใจ●• Chapter 6

Chapter 6

 

    หลังจากที่ส่งตัวทั้งสองเข้าหอเรียบร้อยแล้ว คนอื่นๆต่างก็ทยอยกลับกันไป เพราะคิดว่าทั้งคู่คงต้องสวีทกันแน่ๆ แต่สวีทกันในที่นี้มันช่างฮาร์ดคอร์ยิ่งนัก

 

“ชานยอลโว้ยยยยยยย เอาผ้าขนหนูมาให้หน่อย”  เสียงของแบคฮยอนโวยวายมาจากในห้องนำเรียกชื่อร่างสูงที่กำลังถอดสูทอยู่

 

“อะไรของมึงวะ” 

 

“เอาผ้าเช็ดตัวมาให้หน่อย”

 

“ให้ที่ไหนเล่า กูอยู่หน้ากระจกเนี่ย”

 

“ในห้องน้ำอ่ะ เร็วๆ” แบคฮยอนตะโกนกลับมาแล้วปลดล็อคกลอนห้องน้ำ

 

“ทำไม นี่มึงเป็นอะไร ผีเข้าหรอ จะให้กูเข้าไปฟัดมึงหรอ”

 

"ไปฟัดกับหมาในปากมึงเหอะ เร็วๆ เอามาก่อน"

 

แกร๊ก 

 

 ชานยอลเปิดประตูเข้าไปทันทีหลังจากที่แบคฮยอนพูดจบ

 

"เอ้ย !! กูบอกแค่เอาผ้าขนหนูมาให้ มึงจะเขามาทำไมเนี่ย อีบ้า"

 

"อ้าว ก็มึงเรียกไม่ใช่อ่อ"

 

"โว้ย ออกไป"

 

ปัง 

 

อื้อหือประตูนี่แทบฟาดสันดั้งเลยครับสังคม....ชานยอลส่ายหัวปลงๆกับแบคฮยอน แล้วหันกลับไปถอดสูทต่อ เนี่ยพึ่งถอดเนกไทน์เอง แกะยากชิบหาย 

 

"ชานยอลลลลล"

 

"อะไรอีกวะ"

 

"มาหาหน่อย"

 

"อีกแล้วหรอ จะเอาอะไรล่ะ"

 

"มึงเข้ามาเหอะน่า" 

 ชานยอลเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปแล้วพบกับแบคฮยอนที่ยืนทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่

 

"มึงมีอะไร"

 

"คือ..แบบว่า...แบบ" 

 

"แบบอะไรล่ะ กูจะไปรู้มั้ย"

 

"คือ สูทกูมันผูกโบว์ข้างหลังอ่ะ แล้วแบบ

....มันแบบ"

 

"แขนสั้นสินะ"

 

"เออ มาช่วยแกะก่อน แล้วมึงก็ออกไปได้เลย" แบคฮยอนพูดแล้วหันหลังให้ชานยอล

 

"เอาจริงๆนี่มึงอ่อยกูอยู่ป่ะ ? "

 

" โอ้ยชานยอล ถ้าแค่นี้เรียกอ่อยงั้นผู้ชายแถวบ้านเป็นผัวกูหมดแล้ว"

 

"ปากหมานะอิอ้วน"  ชานยอลพูดเเล้วค่อยๆแกะโบว์ออกก่อนจะแก้เชือกที่ผูกข้างหลังของแบคฮยอนไว้ แล้วค่อยๆแกะตามรอยเชือกที่ไขว้กันไว้ ชานยอลนับคู่เชือกแล้วค่อยดึงออกอย่างใจเย็น

 

คู่ที่หนึ่ง.....ตรงท้ายทอย

คู่ที่สอง......ตรงคอ และไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงกลางหลัง เสื้อเชิ้ตข้างในแหวกตามรอยแยกเผยให้เห็นแผ่นหลังขาวๆของแบคฮยอน

 

"เอ่อ...ชานยอล พอแล้วมะ...มั้ง" แบคฮยอนหันไปหาชานยอล

 

"ยังไม่เสร็จเลย"

 

"มึงจะแกะก็แกะดีๆ มืออ่ะไม่ต้องมาลูบได้มั้ยล่ะอีเหี้ย กูขนลุก" 

 

"แบค...กูว่า....กู" ชานยอลพูดแล้วเอามือลูบตั้งแต่ช่วงคอของแบคฮยอนลงมาถึงเอว

 

"มึง ยะ..อย่าจับตรงนั้น มันจั๊กจี้" แบคฮยอนพูดเสียงสั่นเมื่อชานยอลเอามือไปวางตรงเอวของตัวเอง

 

"แบคฮยอน กู....กู.....กูว่ากูไม่ไหวละ"

 

"ไม่ไหวเหี๊ยไร !!!" แบคฮยอนตะคอกใส่ชานยอล

 

"มึง...แม่.ง... ยั่วกู" ชานยอลพูดแล้วไล่สายตามองหน้าของร่างเล็ก คิ้ว หน้าผาก ดวงตา หรือแม้แต่ปากสีแดงๆนั่น ทำไมมันถึงน่า.......

 

"ยั่วอะไร....อื้มมม" ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะกล่าวอะไรออกไปริมฝีปากก็ถูกประกบโดยคนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างหน้าก่อนจะถูกอุ้มตัวออกไปจากห้องน้ำแล้ววางลงบนเตียง

 

"ชานยอล..." คนตัวเล็กพูดไม่ทันจบก็ถูดปิดปากอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แบคฮยอนกลับจูบตอบพร้อมปรับองศาใบหน้าให้แนบชิดกันยิ่งขึ้น 

 

ชานยอลเลื่อนริมฝีปากลงไปที่ลำคอของแบคฮยอน ขบเม้มจนเป็นรอยสีแดงๆ มือของร่างสูงลูบตัวแบคฮยอนไปเรื่อยๆพร้อมกับถอดเสื้อของตัวเองไปด้วย

 

 

 

ผลั้วะ

 

 

"ชานยอลคือกูจะมา....เอ่อ...อุ๊ย ขอโทษ"  

 

"ไอ้เหียฮุน !! ทำไมไม่เคาะประตูก่อนไอ้สัด " ชานยอลหันไปด่าน้องชายตัวเองแล้วรีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้แบคฮยอนที่ตอนนี้สติหลุดไปเรียบร้อยเเล้ว

 

"แล้วมึงจะมาทำไมเนี่ย"  ชานยอลที่ตอนนี้เหลือกระดุมเสื้อแค่สองเม็ดมองไปทางเซฮุนอย่างไม่สบอารมณ์

 

"คือ...แบบ จะมาขอไลน์พี่ลู่อ่ะ"

 

"โอ้โห มึงขอพรุ่งนี้อีลู่ก็ยังไม่หนีไปมีผัวหรอกมั้ยล่ะ"

 

"ก็แบบ แม่.งน่ารักอ่ะ ดูวันนี้ดิ ใส่สูทสีชมพูด้วยอ่ะยอล กูอยากได้พี่เขามาก"

 

"เดี๋ยวกูบอกได้มั้ยล่ะ ขอกูนอนก่อนเถอะ"

 

"ตอแหลนะชานยอล  สาบานว่ามึงนอน"

 

"ออกไปๆ" ชานยอลพูดแล้วผลักเซฮุนออกไปนอกห้องทันที

 

 

"แบคฮยอน" ร่างสูงเรียกชื่ออีอ้วนที่อยู่ใต้ผ้าห่มนิ่ง..กูนี่นึกว่ามันตายไปแล้ว

 

"อือ" 

 

"มึง.....ไม่อาบน้ำหรอ"

 

"มะ...มึงอาบก่อนเลย" พูดแล้วมุดหน้าลงกับหมอนพร้อมคลุมผ้าห่มจนปิดเห็นแค่ตาใสๆนั่น

 

"เออ เอางั้นก็ได้ มึงอย่าเพิ่งนอนนะ" ชานยอลพูดแล้วเดินไปห้องน้ำทันที

 

"ชานยอล !! ทำไมต้องห้ามกูนอนอ่ะ" เสียงทรงพลังของอีอ้วนตะโกนตามเข้ามาในห้องน้ำเลยขรั่บ คือมึงจะต้องโวยวายทำหอกอะไร

 

"ถ้ามึงจะนอนทั้งๆที่เสื้อหลุด นมจะกระแทกหน้ากูก็แล้วแต่นะ แต่กูไม่รับรองความปลอดภัยของซิงมึงเหมือนกันอีอ้วนขี้ยั่ว"

 

"ยั่วหน้ามึงสิ!!!"

 

 

- ครึ่งชั่วโมงผ่านไป -

 

"แบค มาอาบน้ำ" ชานยอลที่จัดการตัวเอง...เออ จัดการทุกอย่างอ่ะแหละ ทฤษฏีมือขวานี่ใช้ได้ตลอดชริงๆครัช  พี่ปาร์ครับประกัน

 

"งื้มม"

 

"ไปอาบน้ำเร็วๆ"

 

"ไม่เอาฮะมี๊ เค้าง่วง"

 

"มี๊อะไร นี่คนหล่อ"

 

"งื้อ มี๊อย่ามาบังคับเค้า"

 

"ไอ้แบค อีอ้วน มึงจะตื่นไม่ตื่น ถ้าไม่ยอมตื่นพรุ่งนี้มึงจะตื่นมาพร้อมๆกับการเสียซิงนะสัด"

 

"เห้ย ถอยๆ กูจะไปอาบน้ำแล้ว อีฮ่าราก" แบคฮยอนตื่นเต็มตาพร้อมเด้งตัวขึ้นนั่งก่อนจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที

 

"โหย อีกาก"

 

"เออ วันนี้กูยอมแพ้"

 

"ว้า ยอมง่ายจังเลยแฮะวันนี้" ชานยอลพูดแล้วเลิกคิ้วทำหน้ากวนตีนใส่แบคฮยอน

 

"เออ เหนื่อย"

 

"เหนื่อยหรือเขินอะพยูน กิ๊วๆ" มือใหญ่เอื้อมมาเกาคางแบคฮยอนแล้วทำเสียงล้อเลียนใส่

 

"ไม่ได้เขิน" แบคยอนตะคอกใส่ทั้งๆทีหน้าตัวเองนี่แดงไปเรียบร้อยแล้ว

 

"งี้แหละ พวกกาก โดว่ เฮ้ย!!"  ชานยอลตะโกนจนเสียงหลงเมื่อร่างเล็กของแบคฮยอนกระโจนขึ้นมาบนหลังของตัวเองแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่

 

"คิดว่างั้นหรอชานยอล ?" แบคฮยอนพูดแล้วยิ้มใส่ชานยอลที่ตอนนี้เป็นเบาะรับร่างของตัวเองไปแล้ว มือเล็กๆค่อยๆเลื่อนไปดึงแก้มของใบหน้าหล่อคมที่อยู่ใต้ร่างตัวเอง

 

"มึงนี่มันแรดจริงๆ" ชานยอลว่าแล้วส่ายหัวกับความขี้ยั่วของแบคฮยอน

 

"หึ J" แบคฮยอนยกยิ้มแล้วคว้าโทรศัพท์ของชานยอลที่อยู่ข้างๆโต๊ะขึ้นมาเปิดแอพกล้องทันที

 

"มึงจะทำไรอ่ะ ?"  

 

"ถ่ายรูป" คนตัวเล็กตอบสั้นๆแล้วหันกลับไปนอนคว่ำทับหลังของชานยอลต่อ 

 

"อ่ะมึงถือกล้องดิ๊" แบคฮยอนยื่นไอโฟนของชานยอลไปให้เจ้าของแล้วออกคำสั่งทันที

 

"ถ่ายทั้งๆที่มึงนอนอยู่บนตัวกูแถมกูยังไม่ใส่เสื้อเนี่ยนะ"

 

"เออ"

 

"มึง...จะถ่ายจริงๆอ่อวะ ?" 

 

"ทำไม มึงมีปัญหา ?"

 

"ก็กูสงสัยอ่ะ"

 

"งี้แหละ พวกกาก " แบคฮยอนพูดตามคำที่ชานยอลเคยพูดดูถูกตัวเองไว้  เดี๋ยวก่อนชานยอล  เดี๋ยวมึงรู้เลย

 

"มึงมาสิ  มา !!" ชานยอลตะโกนเสียงดังก่อนจะกระชากแขนแบคฮยอนให้มาอยู่บนหลังตัวเองเหมือนเดิมหลังจากที่กลิ้งลงไปท้าทายเขา แถมยังจับมือของเรียวๆมาคล้องคอตัวเองอีก

ร่างเล็กเลยต้องวางคางบนหัวของอียักษ์ที่ตัวเองนอนทับอยู่ ฉีกยิ้มกว้างแล้ววิ๊งค์ใส่กล้องอย่างน่ารัก ส่วนชานยอลอ่ะเหรอ ต้องเก๊กหน้านิ่งแล้วยิ้มแค่มุมปากครับ ยิ้มกว้างแล้วเดี๋ยวหน้าบานแบบอีพยูนข้างบน เออ...แต่เอาจริงๆอีอ้วนนี่ไม่ค่อยหนักนะ ออกจะเบาด้วยซ้ำ หรือหลังกูมันชาไปแล้ววะ ?

 

แช๊ะ 

 

เสียงกล้องของไอโฟนที่อยู่ในมือชานยอลดังขึ้นมา แปลว่าถ่ายเสร็จเรียบร้อยแล้ว แบคฮยอนก็ดึงไอโฟนจากมือของชานยอลไปกดอะไรยุกยิกๆและก็กลิ้งลงมาที่เตียงก่อนจะวิ่งไปคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที

 

"มันเล่นอะไรวะ โทรศัพท์กูนี่ของส่วนรวมใช่มั้ย" ชานยอลบ่นแล้วหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาดูก่อนจะรู้ว่าแบคฮยอนมันเอาไปอัพไอจีของเขา....แค่นั้นเอง 

 

 

แค่นั้นเองหอยอัลไลเล่า !!!! ก็มันอัพรูปที่พึ่งถ่ายเมื่อกี้ลงไอจีกูอ่ะ  ลงไอจีกูแต่ไม่แท็กมัน เอ้า ทำไมวะ ? ปกตินี่ต้องมีตลอด 

 

ด้วยความสงสัยเเละขี้เสือกชานยอลจึงคว้าโทรศัพท์เครื่องสีทองมาเปิดดูทันที มันต้องมีอะไรแน่ๆอ่ะ กูฟันธง เข้าไลน์แม่.ง กูข้อง !!

 

 

 

JSoek น้องแบคว่างป่ะครับ ? ไปเที่ยวกันมั้ย

 

Bhyun เเบคมีเรียนอ่ะ TT อยากไปด้วย

 

JSoek  งั้นวันหลังนะ หยุดแล้วทักไลน์พี่มานะ

 

Bhyun ได้เลยฮะ

 

เจซอก ? ใครวะคุ้นๆ ไปดูรูปดิสดิ๊

 

 

 

ชัด...ชัดเลย อีจงซอก เดือนคณะรัฐศาสตร์ หล่อ รวย เรียนดี เหนือกว่ากูทุกอย่างยกเว้นความหล่อและความจังไร 

 

มาจีบอีอ้วนหรอวะ ? ถึงว่าล่ะทำไมมันถึงไม่แท็กตัวเองในรูปกู มีเด็กหรอมมมม  ได้มึงได้ พยูนจะไฝว้ช้ะ ทีกูมีเด็กล่ะมาทำเป็นไปว่าเค้า ทีมึงมีมั่งล่ะแหม่ แต่พอดีชานยอลไม่ใช่ผู้ชายง้องแง้งไง ที่สำคัญคืออีอ้วนมันเคยมีคดีไว้ มันถึงเวลาแก้แค้นแล้ว 

 

นิ้วยาวๆของชานยอลกดเข้าไปที่แก้ไขโปรไฟล์แล้วกดทั้งเปลี่ยนรูปภาพทั้งสเตตัสทันที

 

วรั้ยยย โชคดีนะอีฮิปโปแคระ บรั้ยส์

 

 

- หนึ่งชั่วโมงต่อมา -

 

แบคฮยอนเดินออกมาพร้อมกับชุดนอนลายหมี มีกระดุมผ่าหน้า ขาสั้น  ไม่ใช่ไรหรอก คือถ้าเป็นขายาวแล้วมันเลยขากูไงแบบขากูสั้นกว่ากางเกงไง เออพอจบๆๆๆๆๆ

 

อ้าว อีถึกหลับแล้วนี่หว่า โหยอนามัยชิบหาย แต่ทำไมมันถึงนอนแปลกๆวะ  อมยิ้มด้วยอ่ะ 

 

คนตัวเล็กหันไปมองทางโทรศัพท์ของตัวเอง ทำไมมันถึงมาอยู่ตรงนี้อ่ะ ? จริงๆเอาวางไว้บนโต๊ะไม่ใช่หรอ  

 

เออช่างมันเหอะ นอนแล้ว เหนื่อยชิบหาย เลยวันนี้ พรุ่งนี้ไปม.อีก น่าจะต้องไปฟาดฟันกับชะนีหลายคนเลยแหละ เฮ้อ.....

 

 

 

- ตอนเช้า -

 

 

Chanyeol Part

 

เช้าแล้วหรอวะ เร็วจัง เออวันนี้มีสอบเเล็ปนี่หว่า

เอ้าลุกไปอาบน้ำสิครับรออะไร  ส่วนพยูนก็ปล่อนให้มันขึ้นอืดอยู่นี่แหละ ได้ยินเสียงน้ำเดี๋ยวมันก็ตื่น 

 

ไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวกูต้องโดนอีพยูนด่าแน่ๆอ่ะเรื่องเล่นโทรศัพท์มัน แต่ไม่เป็นไรครับ หล่อไม่แคร์ 

 

ปังๆๆๆๆ 

 

เสียงทุบห้องน้ำดังขึ้น แสดงว่าพยูนมันคงรู้ความจริงอันเลวร้ายแล้วล่ะ 

 

"อีเหี๊ยชานยอล !!! มึงมาทำอะไรกับโทรศัพท์กู"

 

สะใจชิบหายเลยโว้ย 5555555555555

 

 

SEHUN Part

 

เห้ยทุกคนหวัดดี กูมีบทแล้วนะหลังจากอีไรม์มันเลื่อนมานาน  น่าตบเนอะ แต่มันสวยไงกูเลยไม่กล้า อ่ะแหน่ะมึงเบ้ปากใช่แม้ะกูรู้  อย่านะเว้ย ไรท์เตอร์นี่เมียพี่ฮุนนะครัช หยั่มมาๆ เออพวกมึงรู้ยังว่าอีไรท์มันเมนเซฮุนอ่ะ เออนี่แค่อยากบอกให้รู้ไว้ หัวใจรักจริง ไม่เคยทอดทิ้ง ให้ใครเสียใจ กูควรเลิกไร้สาระได้แล้วใช่มั้ย โอเคกูขอโทษ 

 

มีคนอยากรู้ป่ะว่ากูชอบลู่หานตอนไหน ไม่มีหรอ แต่กูจะเล่าอ่ะ ไม่เป็นไรคนหล่อไม่ผิด 

 

คือกูชอบมันตั้งแต่มาที่บ้านกูอ่ะ ...

วันนั้นคือมันมาช่วยอียอลทำรายงาน แบบกูไม่ชอบอ่ะหมั่นไส้ คือมึงเรียนเภสัชหยั่มมากระแดะสอนการบ้านวิศวะได้แม้ะ กูหมั่น กูไม่ชอบ พอชานยอลมันบอกว่าเพื่อนมาแล้วเท่านั้นแหละ  กูนี่เบ้ปากเป็นพาราโบล่าคว่ำเลยครัช  แต่พอมันเดินเข้ามาเท่านั้นแหละ มึงรู้ป่ะอะไรผุดขึ้นมาในหัวกูเลยอย่างแรก ตุ๊กตายางเว้ย คือมันขาวๆ ตัวเล็กๆหน่อย ตาโตๆ ขนตายาวๆ แล้วใส่เสื้อตัวซะโคร่งเลย 

 

หลังจากนั้นหน้ามันก็อยู่ในหัวกูตลอดเลยเว้ย ตลอดจริงๆอ่ะยันตอนกูดูหนังโป๊ หรือไปอยู่กับเด็กในสต็อกหน้ามันยังซ้อนขึ้นมาเลย 

 

..อืม นั่นแหละ ความประทับใจแรกคือ มันน่าเอา..

 

เออ ลืมแนะนำตัวเลย 

 

ชื่อ ปาร์ค เซฮุน อายุยี่สิบ  เรียนนิติศาสตร์ ปีสอง ตำแหน่งเป็นรองเดือนคณะ อยากเป็นทนายแล้วก็ผัวลู่หาน ลูกชายคนเล็กของปาร์คจองซูกับปาร์คโซจิน  ขับแลมโบกินี่สีดำ ใช้โทรศัพท์รุ่นซัมซุงเอสห้าสีขาว ชอบมิแรนด้า เคอร์  แต่ชอบลู่หานมากกว่า สรุปคือชอบลู่หานที่สุดอ่ะ  

 

 

เออวันนี้กูต้องไปคณะนี่หว่า ชิบหายเขานัดสิบเอ็ดโมง ตอนนี้มันสิบโมงยี่สิบแล้ว !!

 

ว่าแล้วก็วิ่งไปอาบน้ำสวมชุดนักศึกษาแบบรีบๆ กางเกงก็ใส่ขาเดฟสีดำไป โอ้โหยหล่อจริงๆ แต่กูควรรีบใช่มั้ย โอเค 

 

End SEHUN Part

 

ขายาวๆรีบก้าวขึ้นรถของตัวเองทันที  เหยียบร้อยยี่เลยครับสังคม กูจะโดนไล่ออกแหล่ไม่ไล่ออกแหล่แล้วเนี่ย สายบ่อยเหลือเกิน

 

เซฮุนขับรถไปแล้วมองรอบข้างไปด้วยเรื่อยๆ จนกระทั่งสายตาไปสะดุดอยู่กับร่างเล็กๆที่คุ้นตาเพราะแอบมองมันมาตลอดกำลังถือชีทอะไรก็ไม่รู้จนท่วมแขนไปหมด ด้วยความรวักส์และต้องทำคะแนน คนหล่อเลยต้องจอดรถถามก่อน เก็กแพรบบบ

 

"ลู่หาน ไปไหนอ่ะ" 

 

"ไปคณะอ่ะ"

 

"ไปส่งป่าว นี่ผ่านคณะเภสัชพอดี"

 

"เอาดิๆ" ลู่หานตอบรับแบบไม่ต้องรีรออะไรทั้งนั้นเพราะตอนนี้แขนล้าไปหมดแล้วกับการแบกชีททั้งสี่ปึกเดินไปเนี่ย คือถึงพี่จะแมนแต่ก็มีมุมบอบบางนะครับ

 

"มาดิ เดี๋ยวช่วยถือ" เซฮุนทำท่าจะไปช่วยยกของในมือของลู่หาน แต่ถูกส่ายหัวปฏิเสธซะก่อน

 

"เห้ยไม่เป็นไร แมนๆ" แล้วเดินขึ้นรถทันทีโดยไม่รอเจ้าของรถด้วยซ้ำ

 

"เมื่อไหร่จะเลิกหลอกตัวเองว่าแมนซักทีล่ะเนี่ย" เซฮุนส่ายหัวปลงๆกับความคิดที่โครตไม่เข้ากับเบ้าหน้าตัวเองของเพื่อนพี่ชายเหลือเกิน ก่อนจะขึ้นรถไปทางคณะของร่างเล็กทันที

 

"ลู่หาน ถึงแล้ว" 

 

"โอเค ขอบคุณนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เลี้ยงติม" ลู่หานพูดแล้วยิ้มให้เซฮุนเป็นการขอบคุณ

 

"อือ" 

 

...ตึกตึก...ตึกตึก...

 

หัวใจเต้นแรงแบบนี้...ไปขอยาที่เภสัชกรลู่หานได้มั้ยครับ แต่ดูเหมือนจะใช้ยาไม่ได้ผลนะ คงต้องเชิญคุณว่าที่เภสัชกรมาตรวจภายในซะละมั้ง 

 

 

 

อีชิบหาย กูสายแล้ว !!!!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

แบคฮยอนปิดประตูรถดังปังแล้วเดินมาที่คณะตัวเองอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก ก็ดูชานยอลมันแกล้งเขาสิ มันเปลี่ยนดิสไลน์เป็นรูปตอนมันนอนถอดเสื้อแล้วหลับตา คือเหมือนกูแอบถ่ายมันไง แต่จริงๆแล้วเนี่ยคือมันถ่ายเอง อัพเอง กูจะไม่โกรธมันขนาดนี้ถ้ามันไม่เปลี่ยนสเตตัสเป็นคำว่า  "BC ♡"  แล้วสะเออะแคปลงไอจีกูไง คือชานยอลมันเป็นเดือนใช่ป่ะ คนรู้จักมันเยอะ  ใครซวยล่ะ กูไง กู !!!!! คนแอดไลน์มาเต็มเลยมั้ยลาะ ชะนีทั้งงั้น โว้ย !!

 

"แบคฮยอนอ่า ไลน์นายน่ารักจังเลย  ฮ่าๆ " 

 

"อี้ชิง นายเห็นหรอ !" แบคฮยอนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ 

 

"โอ้ย คนเขาแคปไปลงทวิตยอดรีตั้งเยอะแหน่ะ" อี้ชิงพูดพร้อมยื่นสมาร์ทโฟนของตัวเองให้ดู

 

"ชิบหายละ..."  

 

"น่ารักดีนะ ไม่ต้องกลัวหรอกน่า"

 

"ไม่มีคนรู้ ?"

 

"ข่าวออกซะขนาดนั้นยังจะพูด... ตอนนี้นายเป็น Cute Boy ในเว็บมหาลัยเเล้วนะอย่าลืม"

 

"เกี่ยวกันยังไงอ่ะ ?"

 

"โอ้ยแบคฮยอน เดือนวิศวะ กับ Cute Boy แต่งงานกันแถมจัดซะใหญ่โตขนาดนั้น ใครๆเขาก็รู้"

 

 

"โว๊ยยยย" แบคฮยอนว้ากออกมาแบบโครตอึดอัด หมดกัน.....พี่จงซอก พี่ซีวอน พี่ทงเฮ และอีกหลายๆคน ..... ฮืออออ อีชานยอล เกลียดมึ้ง !!!

 

 

- พักกลางวัน -

 

" ชานยอล ไปกินโรงอาหารทันตะกัน" คริสบอกชานยอลแล้วทำตาปริบๆใส่หวังอ้อนเพื่อน

 

"กูจะไม่ไปเพราะมึงอ้อนนี่แหละ" ชานยอลพูดเเล้วผลักคริสออก ขนลุกว่ะ...

 

"เออ ไปกันๆ"  แล้วเดินนำไปโดยไม่สนใจคนโดนชวนสักนิด

 

"อะไรของมันวะ" ชานยอลบ่นแต่ขาก็ยังเดินตามคริสไป

 

 

 

- โรงอาหารคณะทันตะ -

 

" ไม่มีที่นั่งอ่ะมึง" ชานยอลบอกแล้วขมวดคิ้วใส่เพื่อน

 

"เออว่ะ" 

 

"เอาไง กลับป่ะ ? " 

 

"ไม่กลับๆๆๆๆๆๆๆ"

 

"แล้วมึงจะนั่งไหน"

 

"มึงโทรถามน้องแบคดิ้ว่านั่งไหน เราจะไปนั่งด้วย"

 

"มันโกรธกูอยู่"

 

"เอ้า ไม่ง้อวะ"

 

"ง้อทำไม กูไม่ผิด"

 

"มึงนี่ ไม่เคยได้ยินหรอวะ รักชีวิตอย่าคิดสู้เมีย"

 

"เหอะ"

 

"โอ๊ะ กูเจอเมียมึงแล้ว นั่งอยู่นู่น มีคนเอาดอกไม้มาให้ด้วยอ่ะชานยอล ไอ้เหี๊ยยย" คริสชี้ไปทางโต๊ะริมสุดที่มีผู้ชายตัวเล็กๆสองคนนั่งตรงข้ามกันแล้วมีคนยืนถือดอกไม้ยื่นให้อยู่ ซึ่งคนที่ได้รับคือ แบคฮยอน ..

 

"น่ะ..ชานยอลมึงดู....อ้าว ไปแล้ว " คริสกำลังจะหันไปบอกชานยอลแต่พอหันกลับมาก็ไม่เจอเบ้าหน้ากวนตีนๆของเพื่อนแล้ว เห็นแต่แผ่นหลังกว้างๆของมันที่กำลัง

มุ่งหน้าไปทางโต๊ะที่แบคฮยอนนั่งอยู่ 

 

"แบคฮยอน" เจ้าของชื่อหันไปตามเสียงเรียกของเพื่อนระหว่างที่ตัวเองกำลังรับดอกไม้จากเด็กคณะสถาปัตยกรรมคนหนึ่งอยู่

 

"หื้ม ? "

 

"พี่ชานยอลมา"

 

"ห้ะ !! "

 

"พี่ชานยอลมะ..." ยังไม่ทันที่อี้ชิงจะพูดจบแบคฮยอนก็ต้องสะดุ้งสุดตัวก่อนเมื่อรู้ว่ามีคนเอามือมาโอบเอวตัวเองไว้

 

"แบคฮยอนนนนน" ชานยอลพูดเสียงงุ้งงิ้งๆข้างหูของแบคฮยอนก่อนจะซบหน้าลงกับไหล่ของร่างเล็กต่อหน้าต่อตาคนที่มาสารภาพรักที่ยืนตาโตอยู่

 

"อะไร" แบคฮยอนตอบเสียงเรียบแล้วหันหน้าหนี

 

"โกรธหรอ ?" 

 

"เออ"

 

"ขอโทษ เค้าจะไม่ทำอีกแล้วน้า เค้าจะไม่ยุ่งกับใครเลยสัญญาๆ ดีกันนะค้าบ" ชานยอลพูดแล้วยกนิ้วก้อยของตัวเองไปแกว่งข้างหน้าแบคฮยอนที่หน้าบึ้งอยู่ แต่เดี๋ยวนะ กูโกรธมันเรื่องที่มาเล่นโทรศัพท์กูนะ แล้วไปยุ่งกับใครวะ งง....

 

"หึ" 

 

"ดีกันนะค้าบ น้าๆๆ ดีกันๆ เค้าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะค้าบ เดี๋ยวเค้าพาไปทุกที่เลย แบคอยากไปไหนเค้ายอมหมดเลย"

 

"เออๆ" แบคฮยอนพยักหน้าส่งแล้วหันหนี แต่นิ้วก้อยเล็กๆนั่นก็มาเกี่ยวกับนิ้วของชานยอลอยู่ดีแหละน่า

 

"งู้ย แบคน่ารักจังเลยยยยย" ชานยอลพูดแล้วเอาหัวไปถูๆกับช่วงคอแบคฮยอน ทีกำลังหดหนีเพราะจั๊กจี้ แถมยังแอบยักคิ้วข้างนึงไปให้คนที่ให้ดอกไม้แบคฮยอนด้วย

 

เดี๋ยวนะ..... คนที่ให้ดอกไม้แบคฮยอน งั้นก็ต้องมีอี้ชิง งั้นก็ต้องมีอีคริสด้วย 

 

 

ตอนนี้กูอยู่โรงอาหารนี่หว่า !!!!!!!! 

 

 

ชานยอลผละออกจากแบคฮยอนแล้วหันไปมองรอบข้าง ทุกคนกำลังมองมาที่โต๊ะของเขา แถมบางคนนี่ถึงกับถ่ายรูปเลย พีคสุดนี่น่าจะพวกสาวๆเด็กเก่าของชานยอลที่มองตาขวางใส่แบคฮยอนด้วย 

 

"ชิบหายละ..." สองเสียงพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายเลยครัช เงิบทั้งโต๊ะ.....

 

 

แบคก็คิดนะ ชานยอลตกใจ แต่ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยมือที่โอบเอวแบคซักที แต่แบคก็คิดเหมือนกัน ว่าแบคจะเขยิบตัวไปชิดชานยอลทำไม...

 

 

 

 

 

 

 

คนที่น่าสงสารที่สุดเห็นทีจะเป็นไอ้หนุ่มสถาปัตที่ยืนค้างอยู่นี่แหละ

 

......มีผัวแล้วทำไมไม่บอกพี่ล่ะน้องแบค...แถมผัวเป็นชานยอลเดือนวิศวะอีก  //เจ็บกว่าคือฉัน.ปาดน้ำตาแรง พร้อมเดินกลับไปวาดรูปโปรเจ็กต์เมื่อฉันอกหัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

♡ Talk ♡

 

ขอโทษที่ช้า กว่าจะเค้นออกมาได้นี่ยากมากเลยตอนนี้ โอ้ยย TT

 

 

ฝากเม้นก็พอละที่รัก

 

ปล.ฮุนฮานมาละนะ  555555