คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่ 25 : ปากไม่ได้พูดแต่ใจพูด??
“ ถึงแล้วๆๆ และนี่คือสถานที่ถ่ายทำซีรี่ย์เรื่องดัง Winter Love Song ลงไปข้างล่างกันเถอะ คาจา!” รุ่นพี่ซูวอนเสียงดังจนฉันสะดุ้ง นี่เราถึงแล้วเหรอ?
“ ลงไปกันเถอะ” มินโฮเก็บของแล้วจับมือฉันให้เดินตามเค้าออกมา อ่า อากาศดีจัง
“ ชอบไหม”
“ อืม อากาศดีเนอะ” ฉันหันไปตอบมินโฮที่ยืนอยู่ข้างๆ และข้างๆเค้าก็มียัยฮยอนอายืนอยู่ด้วย
“ เดี๋ยวพี่จะปล่อยให้น้องๆไปถ่ายรูปชมวิวกันตามสบายนะ แล้วมารวมตัวตรงนี้ตอนสี่โมง ถ้าเข้าใจแล้วก็แยกย้ายได้” รุ่นพี่ตะโกนบอก ทุกคนเลยเริ่มแยกย้ายกันไปตามที่ต่างๆเพื่อเก็บภาพสวยๆ
“ มินโฮ~ มินโฮไปกับฮยอนอานะ”
“ ไม่ได้หรอกฮยอนอา ฉันต้องไปกับโซดาน่ะ”
“ ให้โซดาไปกับจียุนก็ได้นี่ เนอะจียุน” ฉันเหลือบมองสาวสวยอีกคน แต่เธอดูเป็นคนดีกว่ายัยนี่เยอะอ่ะ
“ อืม”
“ ยังไงก็ไม่ได้หรอก ฉันมีหน้าที่ต้องดูแลโซดา เกิดเธอเป็นอะไรไป ฉันจะเดือดร้อน ขอตัวนะฮยอนอา” มินโฮรีบจูงฉันออกมาจากฮยอนอนั่น สะใจฉันจริงๆ
“ นี่ใช่ไหมที่ต้องการน่ะ”
“ หือ? อะไรของนาย”
“ ก็เธออยากให้ฉันปฏิเสธยัยนั่นไม่ใช่รึไง”
“ ฉันพูด?”
“ ปากเธอไม่ได้พูด แต่ใจเธอพูดนี่”
“ รู้ดี”
“ เธอบีบมือฉันแน่นตอนที่ฮยอนอาเดินเข้ามาหาฉัน แล้วแบบนี้จะให้ฉันคิดว่าไง” มินโฮพูดยิ้มๆ ฉันเกลียดรอยยิ้มรู้ทันแบบนี้ที่สุด
“ ปล่อยๆ ฉันจะไปถ่ายรูปแล้ว”
“ กรี๊ดดดดดดด~!!!” ใครอีกล่ะนั่นน่ะ
“ เอ่อ...”
“ พี่มินโฮ ขอถ่ายรูปหน่อยนะค่ะ”
“ ขอลายเซ็นด้วยนะค่ะ นะค่ะพี่มินโฮ”
“ ครับๆ” มินโฮปล่อยมือฉันแล้วรับปากกาจากมือแฟนคลับคนหนึ่งก่อนจะบรรจงเซ็นลงไปบนสมุดนั่น ไหนจะถ่ายรูปแบบใกล้ชิดอีก แล้วนี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย
“ ขอบคุณนะค่ะพี่มินโฮ สู้ๆนะค่ะพี่”
“ ขอบคุณครับ” มินโฮฉีกยิ้มแบบคาริสม่า ทำเอาสาวๆพวกนั้นละลายกองกับพื้นเลยทีเดียว
“ ขอตัวก่อนนะครับ โปรดติดตามผลงานของพวกเราด้วยนะครับ” นั่น ก่อนไปยังทิ้งคำพูดคอนเซปไว้อีก
“ หึงอีกแล้ว”
“ ใครหึง!?” ฉันโวยทันที มินโฮไม่ตอบแล้วเดินนำฉันไป ฉันจะเป็นบ้าก็เพราะรอยยิ้มแบบนั้นนั่นแหละ เชอะ!
“ คิมมินจี!!”
แชะ!
“ เล่นอะไรของนาย ชเวมินโฮ” ทันทีที่ฉันรู้ว่าโดนแอบถ่าย ฉันก็โวยวายใส่ตานี่ทันที
“ ถ่ายรูปเธอไง” แต่ตานี่กลับตอบมาหน้าเฉย
“ งั้นฉันถ่ายรูปนายบ้าง จะได้หายกัน”
“ เอาสิ ท่าไหนล่ะ ฉันเป็นนายแบบนะ” หลงตัวเองไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ
“ เอาท่าที่คิดว่าตัวเองหล่ออ่ะ ฉันจะส่งไปให้พี่สาวดู”
“ โธ่~! ก็คิดว่าจะเก็บไว้ดูเอง”
“ จะเก็บไว้ทำไมล่ะ ฉันได้เจอนายเกือบทุกวันอยู่แล้วนี่”
“ แล้วเธออยากเจอฉันตลอดไปไหม” ฉันถือกล้องนิ่ง ตาบ้านี่พูดอะไรออกมาเนี่ย
“ เพ้อแหละคุณชายชเว เอาล่ะนะ ฮานา ทู เซด!” โอ๊ย~!! หล่อไปไหนค่ะพ่อคุณ
“ เอารูปคู่บ้างสิ ฉันจะส่งไปให้พวกนั้นดู”
“ ฉันจะไม่โดนแฟนคลับนายรุมทึ้งใช่ไหม”
“ ไม่หรอกน่า มาๆ” มินโฮไม่ได้หยิบกล้องของตัวเองมา แต่หยิบมือถือของเค้าแล้วกดถ่ายรูปคู่ของเราสองคน บ้าๆๆ ใจฉันเต้นแรง(อีก)แล้วนะมินโฮ
“ เดี๋ยวฉันจะส่งไปให้พวกนั้นดูตอนนี้เลย คอยดูนะ พวกนั้นต้องอิจฉาเรามากแน่ๆ”
“ แน่ล่ะ พวกนั้นกำลังทำงานกันอย่างหนักแต่นายกลับมาสนุกที่นี่คนเดียว”
“ คนเดียวที่ไหน พวกนั้นได้พักกันหมดเลยเหอะขอบอก คีย์เพิ่งจะขึ้นเครื่องไปเมื่อกี้เอง”
“ ไปไหน?”
“ ฝรั่งเศส หยุดยาวแบบนี้มันไม่ยอมอยู่เหงาที่หอพักหรอก”
“ แล้วคนอื่นล่ะ?”
“ อืมมม...พี่จงฮยอนกำลังจะผ่าตัดข้อเท้าน่ะ ซ้อรองก็เลยดูแลอย่างดี ส่วนแทมินกับอึนเฮก็หมกอยู่แต่ในห้องสมุดของหอพัก พวกนั้นใกล้จะสอบน่ะ เป็นแบบนี้ตลอดแหละ”
“ หรอ แล้ว...”
“ พี่จินกิกับซ้อใหญ่ใช่ไหม? เห็นฮยองเล่าให้ฟังว่าจะพาซ้อไปพบคุณย่าที่ต่างจังหวัดน่ะ พาหลานสะใภ้ไปแนะนำมั้ง”
“ แนะนำหลานสะใภ้งั้นเหรอ?” ฉันก้มหน้าต่ำลง มันรู้สึกจุกในอกแปลกๆยังไงไม่รู้สิ
“ สั่นอีกแล้วนะ ฉันไม่น่าพูดถึงอนยูฮยองให้เธอฟังเลย”
“ ฉัน...ไม่เป็นไรหรอก”
“ ฉันคงเชื่อหรอกนะ ไปหากาแฟอุ่นๆดื่มกันดีกว่า” มินโฮรีบจูงมือฉันไปที่คอฟฟี่ช็อปใกล้ๆ
“ ของผมเป็นมอคค่าแล้วกันครับ..จะดื่มอะไรดี” มินโฮสั่งเครื่องดื่มก่อนจะหันมาถามฉันที่ยืนมองร้านเพลินๆอยู่
“ หือ? เอาคาปูชิโนแล้วกัน”
“ อืมๆ งั้นก็เป็นมอคค่ากับคาปูชิโนนะครับ” เรายืนรอกาแฟอยู่พักใหญ่ ฉันหยิบหนังสือมาอ่านจบไปสองเล่มอ่ะกว่าจะได้ หรือว่าวันนี้คนเยอะนะ
“ ขอโทษที่ให้รอนานนะค่ะ มอคค่าของคุณผู้ชายและคาปูชิโนของคุณผู้หญิงได้แล้วค่ะ” ฉันกำลังจะหยิบเงินค่ากาแฟให้มินโฮแต่เค้าก็ห้ามเอาไว้
“ ฉันเลี้ยงเอง”
“ ขอบใจ”
“ นั่งที่นี่ก่อนเถอะ ฉันเมื่อยขา” ฉันพูดพลางทุบไปที่ต้นขาเบาๆ เดินแค่นี้ก็ปวดแล้วเหรอเนี่ย
“ ว้าย มินโฮ~~ มาร้านนี้ด้วยเหรอค่ะ ใจตรงกับฮยอนอาพอดีเลย”
“ เอ่อ..อืม”
“ ไปกันเถอะ ฉันอยากไปถ่ายรูปตรงรูปปั้นนั่นน่ะ” ฉันรีบหยิบแก้วกาแฟแล้วเดินออกมาจากร้าน มินโฮส่งยิ้มเจื่อนๆให้ยัยนั่นนิดหน่อยก่อนจะวิ่งตามฉันมา ให้ตายเถอะ ฉันไม่พอใจที่ยัยนั่นทำแบบนี้เลยแล้วก็ไม่พอใจที่มินโฮต้องยิ้มให้ฮยอนอาด้วย แต่ฉันก็ไม่ชอบที่ตัวเองไม่พอใจแบบนี้เหมือนกัน ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย?!!
“ เมื่อกี้ยังบ่นว่าเมื่อยอยู่เลย แล้วไหงวิ่งออกมาแบบนี้ล่ะ”
“ นายไม่รู้เหรอ?” ฉันหันไปถามมินโฮอย่างเอาเรื่อง จะบ้าตาย นี่เขาไม่รู้จริงๆใช่ไหม
“ จริงๆก็รู้หรอกนะ แต่ไม่พูด”
“ มินโฮ!”
“ โอเคๆ ฉันจะอยู่ห่างๆยัยนั่นไว้แล้วกัน เราไปดูวิวที่อื่นกันเถอะ” มินโฮยิ้มแล้วเดินเข้ามาจูงมือฉัน ยิ่งนับวันฉันก็ยิ่งสับสน ยิ่งเค้าทำดีกับฉัน ฉันก็ยิ่งคิดหนัก โอ๊ย~!! ฉันจะบ้าตายก็เพราะนายนั่นแหละชเวมินโฮ
สี่โมงตรง...//
“ เดี๋ยวขึ้นรถกลับหอพักกันนะ เย็นนี้มีปาร์ตี้ซีฟู้ดที่ริมสระว่ายน้ำของโรงแรม ยินดีด้วยสำหรับคนไม่แพ้อาหารทะเลนะ ฮ่ะๆๆ” ตอนนี้พวกเราทั้งหมดเตรียมจะขึ้นรถกลับที่พักกันแล้วล่ะ ดีจัง เย็นนี้มีปาร์ตี้ซีฟู้ดด้วย ฉันชอบอาหารทะเล
“ พี่โคตรไม่ยุติธรรมเลย” จีวอนมองพี่ตัวเองแล้วพูดออกมาอย่างไม่พอใจสุดๆ
“ อะไรของนายจีวอน นายกินไม่ได้ก็ไม่ต้องกินดิ”
“ ผมก็อยากกินนี่นา”
“ แต่นายแพ้ ช่วยไม่ได้นะน้องชาย เอาล่ะทุกคน! ขึ้นรถเถอะ”
“ จีวอน นายแพ้อาหารทะเลเหรอ” ฉันถามจีวอนที่ยืนทำน้าเศร้าอยู่ข้างๆ
“ ฮะเจ้ ผมแพ้อาหารทะเล ทุกชนิดเลยนะ เศร้ามาก”
“ น่าเสียดายนะ อาหารทะเลอร่อยมากจริงๆ”
“ เจ้! ผมเสียใจอยู่นะ”
“ งั้นนายก็ไปหาสเต็กอร่อยๆกินแล้วกัน ฉันได้ยินมาว่าโรงแรมนี้สเต็กเนื้ออร่อย” มินโฮพูดยิ้มๆพลางตบไหล่จีวอนเป็นเชิงให้กำลังใจ อืม..การแพ้อาหารอะไรสักอย่างนี่มันทรมานเหมือนกันนะ
ความคิดเห็น