คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : บทที่ 7 ใจร้าย 30%
บทที่ 7
ใจร้าย
NC+++
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นป้านิดก็ไม่เคยมายุ่มย่ามกวนใจปาลิดาแม้แต่ครั้งเดียว
และในเดือนต่อมาปาลิดาสอบติดมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
จนกระทั่งถึงวันที่เธอต้องไปทำตามหน้าที่ หญิงสาวแต่งตัวไปเรียนในวันที่มหาวิทยาลัยเปิดภาคเรียนวันแรก
เธอสวมเสื้อนักศึกษากับกระโปรงพลีทพอดีกับเข่าตามกฎระเบียบของมหา’ลัย ก่อนจะออกไปจากชายคาบ้าน
เธอมองเห็นอธิปนั่งอ่านหนังสือที่เก้าอี้ตัวเดิม มันคงเป็นตัวโปรดของเขาไปแล้ว
แต่ถ้าเธอเฉลียวใจสักนิดคงรู้ว่าเขามานั่ง
‘รอ’ เป็นชั่วโมงเพื่อที่จะเห็นหน้าเธอในเช้าวันนี้
“หลินจะไปเรียนแล้วนะคะ ถ้าได้กลับค่ำจะโทร.มาบอก” อธิปปิดหนังสือลงแล้วช้อนสายตามองคนตรงหน้า
เขาสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
แล้วพยักหน้าให้กับความเรียบร้อยของอีกฝ่าย
“ขออะไรสักอย่างได้ไหม”
“ได้ค่ะ”
“อย่าควบผู้ชายคนไหนในระหว่างเธอยังเป็นของฉันอยู่
แค่คุยฉันก็ไม่อนุญาต ผู้ชายคนไหนก็ไว้ใจไม่ได้ จำเอาไว้”
“ถ้าเป็นเพื่อนในกลุ่ม หรือต้องทำกิจกรรมร่วมกันล่ะคะ”
“ถ้าเลี่ยงได้ ก็ถือว่าฉันขอแล้วกัน
อย่าทำให้ฉันเป็นประสาทเพราะผู้ชายเข้าหาเธอไม่เว้นแต่ละวันแล้วกัน
ฉันมันเป็นประเภทความอดทนต่ำ วุฒิภาวะด้านอารมณ์คือเป็นศูนย์ เข้าใจนะ”
“หลินเข้าใจค่ะ”
“งั้นก็ไปได้”
“ขอกำลังใจก่อนไปเรียนได้ไหม”
“อยากได้อะไร”
ปาลิดาเอื้อมมือสองข้างไปแตะมุมปากของอธิปเบา ๆ แล้วยกมันขึ้น
“ยิ้มให้หลินได้ไหม”
นานมาก ๆ แล้วที่เธอไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา
อธิปคือคนที่มีมุมเศร้าตลอดเวลา ไม่เอนจอยกับอะไรทั้งสิ้น เขาคว้าข้อมือทั้งสองข้างของปาลิดาลงแล้วบอกน้ำเสียงดังไปว่า
“ไปเรียน ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจทุ่มเธอลงกับเตียง”
“ก็ได้ค่ะ”
“คืนนี้เหมือนเดิมนะ” เขาบอกแล้วทำแก้มเธอแดงเรื่อ
ถ้านับเมื่อวานก็ครบสองสัปดาห์ที่ไม่ได้มีอะไรกัน เธอก็ยุ่งกับเรื่องเรียน
เขาเองก็ดูเหนื่อยล้า มีหมอมาหาที่บ้านเป็นว่าเล่น
ปาลิดามาถึงมหาวิทยาลัย
เธอตื่นเต้นและไม่รู้จักใคร ไม่คุ้นสถานที่ใหม่ ๆ
ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าวันหนึ่งเธอจะมีโอกาสได้ใส่ชุดนักศึกษากับเขา
หลายครั้งยกมือปาดน้ำตาบนแก้ม
น้อยใจในโชคชะตา ถ้าชีวิตนี้ไม่ได้รู้จักกับอธิป ก็ไม่รู้ว่ามันจะไปในเส้นทางใดเหมือนกัน
ได้แต่เงยหน้ามองท้องฟ้าที่สดใส
หวังให้ชีวิตเธอมันเป็นเฉกเช่นท้องฟ้า ทอดมองยามใดก็รู้สึกสบายใจ
ปาลิดาเลือกเรียนคณะศิลปศาสตร์ สาขาจิตวิทยา ทั้งหมดทั้งมวลก็เพื่อเป็นประโยชน์ในภายภาคหน้า
สิ่งที่วาดไว้ตอนนี้ก็คืออธิป แม้วันข้างหน้าเขาจะยังไม่หายดี
แต่เธอก็จะอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างๆ เขาตลอดไป
อย่างน้อยตอนนี้ก็เป็นการทำอะไรดี ๆ
เพื่อเขา
จนถึงวันหนึ่งที่เขาไม่ต้องการ
แล้วเธอจะเดินออกไปเอง
วันนี้ปาลิดาเข้าเรียนวิชาแรก
ได้รู้จักกับเพื่อน ๆ ในห้องเดียวกัน เธอเป็นคนยิ้มแย้มแจ่มใส
เข้ากับเพื่อนได้ง่าย พอเลิกเรียนก็ต้องเข้าร่วมกิจกรรมรับน้อง
เลิกเรียนมาชีวิตเป็นของรุ่นพี่เริ่มจากประชุมเชียร์เลย
ใจเธอพะวักพะวนเพราะนี่ก็เย็นมากแล้ว การเป็นเด็กเฟรชชี่ค่อนข้างมีข้อจำกัดเยอะ ต้องเคารพรุ่นพี่
ต้องแต่งตัวให้ถูกระเบียบ
พอเลิกประชุมเชียร์
สิ่งที่ปาลิดาทำเป็นอันดับแรกคือกดเบอร์โทร.หาอธิป นี่มันจวนจะหนึ่งทุ่มแล้ว
เขาจะกินข้าวหรือยัง จะหิวไหม จะอาละวาดบ้านแตกหรือเปล่า
‘มีอะไร’เธอโล่งอกเมื่อน้ำเสียงทุ้มกดรับ
“หลินเพิ่งเลิกค่ะ
วันนี้รุ่นพี่ให้เข้าร่วมประชุมเชียร์ คุณอิชย์หิวข้าวไหม
อยากได้อะไรหลินจะซื้อเข้าไปให้”
‘ไม่อยากได้อะไร
รีบกลับมาแล้วกัน’
“ค่ะ” เธอวางสายแล้วสับขาวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์นั่งกลับบ้าน ช่วงเวลานี้รถติด
การจราจรติดขัดสลับหยุดนิ่ง คนใจร้อนยิ่งร้อนไปกันใหญ่
กว่าปาลิดาจะถึงบ้านก็ปาไปสามทุ่มครึ่ง
สองขาวิ่งมาที่ประตูใหญ่ของบ้านอย่างเหนื่อยหอบ พอมองเข้าไปยังเห็นอธิปนั่งคอยอยู่
“ขอโทษที่กลับดึกนะคะ”
เธอรีบขอโทษขอโพยเขา
หน้านิ่ง ๆ ดูไม่ออกเลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ อธิปมองเม็ดเหงื่อที่ติดปอยผมของปาลิดา
“ฉันกินข้าวแล้ว
เธอก็หาอะไรรองท้องเอาแล้วกัน คืนนี้ถ้าเหนื่อยก็ไม่ต้องขึ้นไป”
พอพูดจบก็ลุกขึ้นยืนเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเอง
ที่มานั่งนิ่ง ๆ ก็เพราะรอปาลิดากลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย
ปาลิดายินดีที่จะทำหน้าที่นี้อย่างเต็มที่
เพราะงั้นเธอจะรีบอาบน้ำทำตัวให้หอมสดชื่นแล้วขึ้นไปหาอธิป
ความคิดเห็น