คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Fic EXO](hunbaek)My sweet 1 Milky
[Fic HUNBAEK] My sweet
1
Milky
ภายในห้องสไตล์เรียบง่ายแต่ดูหรูหรา มีเสียงของบางสิ่งบางอย่างกำลังดังขึ้นอย่างต่อเนื่องมาได้สักพัก
“แก๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เจ้าของต้นเหตุของเสียงก็คือร่างบางที่กำลังนั่งกดเครื่องคิดเลขนั่นเอง จำนวนตัวเลขค่อยๆเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องและหยุดลงเมื่อได้ผลลัพธ์เรียบร้อย
“ให้ตายสิ.....” ร่างบางสบถเล็กน้อยพร้อมกับกุมขมับด้วยความเครียด ไม่ใช่ว่า บยอน แบคฮยอนคนนี้ใช้เงินฟุ่มเฟือยอะไรเลยนะ เขาออกจะบริหารเงินของตัวเองเป็นอย่างดี แต่ดูเหมือนว่างานของคณะในช่วงนี้จะทำให้เงินที่เขาวางแผนการใช้พังไม่เป็นท่า ตอนนี้ถือว่าเขาแทบไม่มีเงินเลย
เขาไม่ได้ฐานะยากจน ออกจะรวยด้วยซ้ำไป แต่เขาก็ตัดสินใจย้ายออกมาจากบ้านของตัวเองเพื่อมาอยู่คอนโดใกล้มหาลัยที่เขาเรียน เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะไม่อยากให้คนอื่นมาหาว่าเขา “เกาะพ่อแม่กิน” น่ะสิ!! ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงจะเฉยๆกับคำนินทาต่างๆนาๆพวกนี้ แต่ยิ่งโตขึ้นเขาก็ชักทนไม่ไหว จนในที่สุดเขาถึงได้มาอยู่ที่คอนโดแทนที่จะอยู่บ้านที่มีพ่อกับแม่อยู่ด้วย
ปึง!!
“กลับมาแล้วววว” เสียงของโด คยองซูหรืออีกชื่อหนึ่งดีโอ เพื่อนสนิทของแบคฮยอนดังขึ้นหลังจากประตูปิดลง เขาเดินไปวางของในห้องครัวแล้วเดินออกมาหาแบคฮยอนที่นั่งอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่น
“ทำไรอยู่อ่ะ แบคฮยอน??” คยองซูถามขึ้นด้วยความสงสัย พร้อมกับนั่งลงที่โซฟาข้างๆที่ของแบคฮยอน
“ขัดโต๊ะอยู่มั้ง”
“อ้าว ไอ้นี่ กวนอีก =_=”
“อ้าว แล้วนายเห็นว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่”
“คิดเงินอยู่”
“นั่นไง นายก็รู้ แล้วจะถามทำไมวะ” แบคฮยอนว่าเสร็จก้มหน้ากลับไปมองจำนวนเงินบนโต๊ะต่อ ปล่อยให้เพื่อนตาโตของเขาแอบด่าในใจ ‘ตกลงกูผิดใช่ไหมเนี่ย ไอ้เกรียน’
“อยู่กับแกแล้วอารมณ์เสียเลย คนอุตส่าอารมณ์ดีๆ” ดีโอเบ้ปากก่อนจะลุกแล้วเดินเข้าไปในครัวอย่างเซ็งๆ
“เหอะ!ที่ทำงานเขาหาพนักงานเพิ่มได้หรือไง ถึงอารมณ์ดี” แบคฮยอนถามคนที่อยู่ในครัวอย่างหมั่นไส้ ดีโอมาบ่นกับแบคฮยอนแทบจะทุกวันว่าเหนื่อยที่ไม่มีคนมาสมัครทำงานที่ร้านที่ทำงานพิเศษอยู่ ทำให้เขาต้องเหนื่อยอยู่ทุกวัน
“ไม่มีใครมาสมัครทั้งนั้นแหละ ฉันอารมณ์ดีเรื่องอื่นต่างหาก -3-”
“งั้นเหรอ งั้นฉันก็เครียดอยู่คนเดียวน่ะสิ”
“ห๊ะ!?แกเนี่ยนะเครียด ไม่อยากจะเชื่อ มีเรื่องอะไรวะ??”
ดีโอเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับจาน2ใบที่ใส่อาหารเหมือนกันทั้ง2จาน ก่อนจะยื่นใบนึงให้แบคฮยอน เขารับจานจากดีโอก่อนจะวางมันลงที่โต๊ะ
“ตอนนี้ฉันไม่ค่อยมีเงิน =_=”
“หือ!!?? ไม่ค่อยมีเงิน แกอำฉันเล่นใช่ไหม บยอน แบคฮยอน” ดีโอไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยินสักเท่าไหร่ อย่างแบคฮยอนเนี่ยนะจะไม่มีเงิน หมอนี่มันงกจะตาย อย่างที่เห็นวันๆเอาแต่กดเครื่องคิดเลขจนบางทีเขาก็ชักเอือมกับคนตรงหน้า
ถึงแบคฮยอนจะออกมาจากบ้านเพราะไม่อยากเป็นภาระพ่อกับแม่ของเขา แต่ครอบครัวของเขาก็ยังส่งเงินมาให้ทุกเดือนถึงจะไม่อยากใช้แต่เพื่อความสบายใจของพ่อแม่ แบคฮยอนจึงจำเป็นต้องใช้บ้างในบางครั้ง
“ฉันพูดเรื่องจริงนะเว้ย ไอ้โด้ -*-” ร่างบางหันหันไปมองหน้าเพื่อนตาโตของตัวเองแบบจริงจัง ใครมันจะมาอำเล่นเรื่องแบบนี้กัน ถ้าอำแบบนี้เขาก็เสียชื่อแบคฮยอนจอมงกหมดน่ะสิ (ภูมิใจมากเนอะ555)
“ไปทำอีท่าไหนเงินถึงไม่มีเนี่ย”
“ไม่ค่อยมีต่างหาก”
“เออๆนั่นแหละ มันก็คล้ายๆกัน”
“คล้ายตรงไหนวะ” แบคฮยอนพึมพำก่อนจะเล่าให้ดีโอฟังว่าทำไม สถานะทางการเงินของเขาถึงได้กลายเป็นอย่างนี้ พร้อมกับกินอาหารตรงหน้าที่วางอยู่บนโต๊ะไปด้วย
ไม่นานอาหารทั้ง2จานก็หมด แบคฮยอนยังคงนั่งเครียดโดยมีดีโอนั่งใช้ความคิดอยู่ข้างๆ สักพักร่างบางตาโตก็นึกอะไรบางอย่างออก
“อ๊ะ!!!????ลืมไปเลย” ว่าพลางทำตาโตแล้วหันหน้ามาทางแบคฮยอน
“อ....อะไรของแกเนี่ยโด้ตกใจหมดเลย =_=” แบคฮยอนเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนจะหันไปมองหน้าดีโอ แต่เพื่อนตัวดีกลับเดินเข้าไปในครัวอีกครั้งพร้อมกับชะโงกหน้ามาบอกกับร่างบางที่ยังนั่งอยู่ที่โซฟาว่า...
“นมในตู้เย็นหมด”
“ห๊ะ!?......นมหมด.....แล้วมันเกี่ยวอะไรวะ!!!!!” ร่างบางที่นั่งอยู่ตรงโซฟาทำหน้างงๆเพลียๆ เขากำลังเครียดเรื่องเงินอยู่นะเว้ย นมในตู้เย็นเกี่ยวอาร้ายยยย
“วันนี้มีนมยี่ห้อโปรดของนายลดราคาอยู่”
“แล้วไง ฉันไม่มีเงินหรอกนะเว้ย” แบคฮยอนทำหน้ายู่เล็กน้อย ว่าเสร็จก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ แอบเสียดายไม่ใช่น้อย นานๆทีนมยี่ห้อโปรดของเขาจะลดราคา แต่ตอนนี้คนมันไม่มีเงินนี่หว่าให้ทำไง สุดท้ายก็ต้อง
ทำใจ......
“นี่เงิน วันนี้ฉันใจดีให้ยืมเลยนะเว้ย” ดีโอว่าพลางยื่นเงินให้คนตรงหน้าที่นั่งทำหน้าเศร้า ซึ่งจากหน้าเศร้าๆของคนตรงหน้าไม่ทันไรริมฝีปากบางก็ยิ้มแฉ่ง ดวงตาเป็นประกายด้วยความดีใจ มองๆไปก็เหมือนลูกหมา.......
แบคฮยอนรับเงินจากดีโอทันที ก่อนจะวิ่งไปใส่เสื้อคลุมและรองเท้าผ้าใบตรงหน้าทางเข้าห้อง ร่างบางหันไปหาเพื่อนตาโตของตนพร้อมกับพูดว่า
“ฉันไม่คืนนะเว้ย!!!!!” แล้วรีบเปิดประตูออกไปทันที
“เฮ้ย....ไอ้!!???”
ปึง!!!!!!!!!
ดีโอชะงักทันทีหลังจากประตูปิดลง เขาส่ายหน้าน้อยๆให้กับเพื่อนจอมงกที่เพิ่งปิดประตูหนีเขาไปเมื่อกี้ พร้อมกับอมยิ้มน้อยๆด้วยความเอ็นดู ยังไงเขาก็ชอบเพื่อนของเขาแบบนี้มากกว่าเวลาทำหน้าเครียดล่ะนะ ครั้งนี้จะยอมไม่คิดเงินก็แล้วกัน........
************************************************
“ขอบใจนะเว้ยที่มาส่ง” เสียงทุ้มของชายร่างสูงผิวคล้ำเอ่ยขอบคุณเพื่อนของเขา
“อือ แค่จะแวะมาซื้อของพอดีเฉยๆ ไม่ได้กะจะนายมาส่งซักหน่อย คิม จงอิน ”
“เออ รู้หรอกน่า กูพูดให้ดูดีไปงั้นแหละครับ ”
“เหอะ!!” ร่างสูงอีกคนหัวเราะแบบเอือมๆพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆ นี่มันก็2ทุ่มแล้ว ถ้าเพื่อนของเขามาช้ากว่านี้ มันคงต้องนอนค้างที่บ้านของเขาอีกตามเคย
ปรี๊นนนนๆๆๆ!!!
เสียงแตรของรถประจำทางดังขึ้นเป็นสัญญาณว่ารถกำลังจะจอดให้ขึ้นได้ คิม จงอินเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งขึ้นประจำทางก่อนที่รถจะออกเสียก่อน และไม่ลืมที่จะหันมาโบกมือให้เพื่อนร่างสูง ผิวขาวซีดที่ยืนอยู่ตรงทางเดิน
“เฮ้ย กูไปก่อนนะไอ้คุณโอ เซฮุนนน!!!”
“เออ ไอ้คุณคิม ไค!!!” เซฮุนตะโกนไล่หลังจงอินไปติดๆ
เขายืนมองรถประจำทางที่ค่อยๆห่างออกไปซักพัก จนลับสายตาไป ร่างสูงจึงค่อยๆก้าวขาออกจากบริเวณทางเดินก่อนจะเดินเข้าซูเปอร์มาเก็ตร้านเดียวในย่านนี้ ซึ่งเขาเข้าเป็นประจำ วันนี้มีของลดราคาพอดี ยังไงก็ต้องซื้อตุนไว้ก่อน
************************************************
ตื๊อ~ตื่อ~~
เสียงประตูอัตโนมัติของซูเปอร์มาเก็ตดังขึ้นหลังจากร่างบางก้าวขาสั้นๆของเขาเดินเข้ามาด้วยความร่าเริง ตอนนี้ดวงตากลมใสของแบคฮยอนสอดส่องไปทั่วบริเวณแผงขายต่างๆเพื่อหาเป้าหมาย ‘นมยี่ห้อMilky’
“อยู่ตรงไหนกันนะ” ร่างบางพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะค่อยๆเดินดูตามโซนขายของต่างๆอย่างขมักเขม่น
ตอนนี้ในหัวไม่มีเรื่องที่เคยเครียดอย่าง’เงินไม่มี’อีกแล้ว และในระหว่างที่เขาเดินไปได้สักพักก็มีเสียงประกาศดังขึ้นภายในซูเปอร์มาเก็ต ทำเอาร่างบางต้องเงี้ยหูฟังอย่างตั้งใจ
“ประกาศๆขณะนี้นมยี่ห้อMilkyกำลังค่อยๆลดลงไปเรื่อยๆแล้วนะครับ ลูกค้าท่านใดที่ต้องการรีบๆเข้านะครับ สินค้าใกล้หมดลงทุกทีแล้ว”
“เฮ้ย!!จะหมดแล้วเหรอ แย่แล้วว ~”
สิ้นคำประกาศคนตัวเล็กก็รีบวิ่งไปด้วยความเร็วสูง จนในที่สุดขาสั้นๆของเขาก็มาถึงจุดหมาย มีนมเหลืออยู่1แพ็คเขาจึงรีบเดินไปหยิบทันทีแต่.............
“อ๊ะ!!?”
“อ๊ะ!!?”
ร่างบางหันไปมองบุคคลปริศนาอีกคนที่กำลังหยิบของชิ้นเดียวกับเขา คนตรงหน้าเป็นชายร่างสูง ผิวขาวซีด ดวงตาคมจ้องมองมาที่เค้าด้วยความสงสัย จมูกโด่งกับปากบางที่เหยียดตรงรับเข้ากับใบหน้าเรียว เรียกได้ว่าหล่อมาก........และสูงมากเช่นกัน
แบคฮยอนเผลอหยุดมองคนตรงหน้าไปแวบนึง ยอมรับเลยว่าหมอนี่หล่อจริงๆ เขาเผลอใจเต้นไปนิดนึงเลยล่ะ -/- เท่าที่เขามองคนตรงหน้านั้นใส่ชุดนักศึกษามหาลัยเดียวกับเขาแต่เป็นนักศึกษาปี1 อายุน้อยกว่าปีนึงดันตัวสูงกว่าเค้า โลกนี้ความยุติธรรมมันอยู่ที่ไหนกัน!!
“เอ่อ....ขอโทษนะครับตอนนี้ของได้แค่คนเดียวนะครับ” เสียงของพนักงานทำเอาทั้ง2คนผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว รวมทั้งมือที่เผลอแตะโดนกันตอนจะหยิบแพ็คกล่องนมด้วย
“แต่ผมมาก่อนนะฮะ/ครับ!!” พูดพร้อมกัน
“เอ่อ.....แล้วตกลงใครมาก่อนครับ” พนักงานเริ่มเครียดเมื่อดูท่าว่าอีกไม่นานอาจจะมีปัญหาตามมาต่อจากนี้ แต่ก็ยังคงถามอย่างสุภาพ
“ผมมาก่อนฮะ/ครับ” พูดพร้อมกันอีกครั้ง ร่างบางกับร่างสูงหันมามองหน้ากันเล็กน้อยพร้อมกับส่งสายตาจิกกัดใส่กัน ใครมาก่อนมาหลัง งานนี้ต้องเคลียร์กันเองซะแล้ว......
“เอ่อ....ฉันหยิบอันนี้ก่อนฉันก็ต้องได้สิ” ร่างบางหันไปพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่กัดฟันพูด เขาอุตส่าอารมณ์ดี หายเครียดแล้วนะ อย่าให้เขาต้องกลับมาอารมณ์เสียอีกเลย ขอเหอะ..
“ฉันต่างหากที่หยิบได้ก่อน ไม่ใช่นาย” คนตัวสูงว่าพลางดึงแพ็คกล่องนมที่อยู่ในมือของคนตัวเล็กมาไว้ในมือของตน
เห็นชัดๆว่าโอ เซฮุนคนนี้มาก่อนไอ้เปี๊ยกนี่............ขาสั้นๆแบบนี้ไม่มีทางเดินมาหยิบก่อนเขาแน่นอน เหอะ!......
“เฮ้ย!!ได้ไงฉันมาก่อนต่างหาก!!!” แบคฮยอนทำหน้ายู่ใส่คนตัวสูงพร้อมกับดึงของในมือกลับมา ถึงคนตรงหน้าจะหล่อแค่ไหนก็ตามเถอะ แต่นี่มันของโปรดของเขาเชียวนะใครจะปล่อยให้เอาไปง่ายๆ ยิ่งลดราคาด้วยเขายิ่งให้ไปไม่ได้ใหญ่เลย!!(งก)
คนทั้ง2ยื้อกันไปยื้อกันมาสักพักโดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร เสียงที่เถียงกันไปมาก็ดังขึ้นเรื่อยๆทำเอาคนบริเวณนั้นเริ่มหันมามองกันเป็นตาเดียว ‘ผัวเมียทะเลาะกันงั้นเหรอ?’
“เอ่อ....งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” พนักงานชายคนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์นี้มาได้สักพักเริ่มพยายามหลีกหนีบรรยากาศมาคุ และรังสีจิกกัดของ2คนที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะค่อยๆย่องเดินออกมาอย่างเงียบๆ
“เดี๋ยวก่อนฮะ/ครับ!!” ชายทั้ง2หันหน้าไปมองพนักงานทันที ก่อนจะเรียกรั้งเอาไว้ไม่ให้ไปไหน พนักงานหนุ่มจึงต้องอยู่นิ่งๆทำตัวสงบเงียบเรียบร้อย แต่สุดท้ายก็ต้องเจอกับคำถามแสนหนักใจ
“พี่พนักงานก็เห็นว่าฉันมาก่อนนายนะ เนอะพี่พนักงาน”
“เอ๊ะ??? = 0 =;;”
“พี่พนักงานเห็นว่าฉันมาก่อนต่างหาก เนอะพี่พนักงาน”
“อ...เอ๊ะ???? =A=;;”
พนักงานหนุ่มหันซ้ายหันขวาไปมาระหว่างแบคฮยอนและเซฮุน ความจริงเค้าไม่ได้มองด้วยซ้ำว่าใครมาก่อน อย่าเอาเค้าไปอ้างแล้วส่งสายตากดดันมาให้เค้าได้ไหม!!!!
“พี่เห็นผมมาก่อนใช่ไหมฮะ/ครับ!!” แบคฮยอนและเซฮุนหันมาถามพนักงานหนุ่มพร้อมกัน อ่า.....เค้าควรทำยังไงดี........
“เอ่อออ.......=[]=;;”
ยังไม่ทันได้ฟังคำตอบของพนักงานร่างสูงกับร่างเล็กก็เกิดการฉุดแย่งแพ็คนมกล่องกันอีกครั้ง ทั้ง2คนออกแรงดึงกันอย่างสุดชีวิตโดยที่ไม่มีคนยอมปล่อย พนักงานและลูกค้าคนอื่นๆก็ได้แต่มองเหตุการณ์อย่างใจจดใจจ่อ
“โอ๊ยยยย ไอ้สูงงงง ปล่อยนะเว้ยยยยย นี่มันของช้านนน” แบคฮยอนหลับตาปี๋ออกแรงดึงกล่องนม พร้อมกับบ่นคนตรงหน้าในใจ ‘นี่มันคนหรืออะไรกันเนี่ย แรงเยอะชะมัด!!’
“นายนั่นแหละไอ้เปี๊ยก ปล่อย!! ไม่ได้มีชื่อนายแปะไว้ซะหน่อยมันจะเป็นของนายได้ยังไง” เซฮุนยังคงยื้อกล่องนมไว้ พร้อมกับแอบบ่นในใจ ‘มือไอ้เปี๊ยกนี่มันติดกาวไว้หรือไงวะ’
ตอนแรกเขากะจะใจอ่อนให้คนตัวเล็กตรงหน้าเอาแพ็คนี้ไปเลย แต่พอเห็นคำพูดแล้วเขาก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาตงิดๆ คนอะไรหน้าตาก็ออกจะน่ารักแท้ๆ แต่คำพูดนี่มันน่าถีบส่งไปไกลๆเลยจริงๆ!!!
“ฉันไม่ได้ชื่อไอ้เปี๊ยกนะเว้ย ฉันชื่อบยอน แบคฮยอนต่างหาก ไอ้ติ๋มเอ๊ย!!”
“ฉันก็ไม่ได้ชื่อไอ้ติ๋มเหมือนกันนั่นแหละ ฉัน โอ เซฮุนต่างหาก!!”
ทั้ง2คนตะโกนแหกปากไปมาโดยมีลูกค้าคนอื่นๆคอยเชียร์(? )ไม่นานทั้ง2คนก็ดูจะเริ่มเหนื่อยกับการยื้อของในมือไปมา พอใช้แรงเฮือกสุดท้ายดึงกล่องนมตัวปัญหาก็กระเด็นออกจากมือของทั้ง2คนแล้วไปตกลงอีกที่ที่ไม่ไกลมาก
“เฮ้ย!!!!”
“ว้ากกกก!!”
เซฮุนและแบคฮยอนหน้าเหวอเล็กน้อยเมื่อมีป้าคนนึงเดินมาเห็นกล่องนมสภาพบิดเบี้ยวเพราะแรงดึงและแรงกระแทก ก่อนหยิบกล่องนมนั้นใส่ตะกร้าแล้วเดินไปจ่ายเงินที่เคาร์เตอร์
“โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ”
ตื้อ~ตื่อ~~
เสียงประตูอัตโนมัติปิดลงหลังจากป้าคนดังกล่าวเดินออกไป ผู้คนเริ่มเลิกมุงดูเหตุการณ์แล้วกลับไปซื้อของดังเดิม พนักงานหนุ่มถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะเดินออกไป เหลือไว้แค่ร่างสูงกับร่างบางที่ยืนนิ่ง หน้าเหวอ........
“=__=”
“=[]=”
เขา2คนแย่งกันมาตั้งนาน...............
สุดท้ายก็โดนคนอื่นเอาไปอย่างง่ายดาย
อนาถชะมัด.........=___=;;
สวัสดีทุกคนค่ะะะะะ >/\< ตอนแรกเป็นไงบ้าง??สนุกไหมอ่ะ555555555
ไรเตอร์ไม่เคยแต่งฟิคมาก่อนเลยจริงๆ นี่เรื่องแรก T.T
แต่ไรเตอร์จะพยายามแต่งให้สนุกยิ่งขึ้นๆนะคะ >.</
ถ้าชอบก็เม้นบ้างนะคะ ถ้าอยากติดตามก็กดแอด Fav.เลย :)
ความคิดเห็น