คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Fic EXO](hunbaek)My sweet 2 Lemon tea (100%)
[Fic HUNBAEK] My sweet
2
Lemon tea
“=_____=”
“………...”
“=______________=”
“เป็นอะไรของนายเนี่ย จ้องฉันอยู่ได้ หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรือไง?” ดีโอละออกจากขวดน้ำตรงหน้าแล้วเอ่ยถามขึ้น เมื่อสังเกตมาได้สักพักแล้วว่าเพื่อนตรงหน้าเหม่อมองจ้องเค้าไม่วางตา
“=_______=”
แบคฮยอนยังคงนั่งเท้าคางทำหน้าเซ็ง ก่อนจะดึงขวดน้ำในมือดีโอมาแล้วดื่มเข้าไปหลายอึก พอดื่มจนพอใจร่างบางก็วางขวดน้ำลงแล้วยื่นให้เพื่อนตาโตของเค้าคืนไป
“อ้าว....ไอ้นี่ถามแล้วก็ไม่ตอบ แถมยังเอาน้ำฉันไปกินอีก!!”
ดีโอบ่นพลางมองขวดน้ำที่ในนั้นเหลือน้ำอยู่นิดเดียว เข้าใจนะงกแต่นี่มันน้ำของเค้านะ ถ้าจะดื่มเยอะขนาดนี้ ไม่เกรงใจกันเลยหรือไง!!
“ไอ้ติ๋มนั่น......อย่าให้เจออีกรอบนะ แม่จะกระโดดกัดหูเลย.....”
แบคฮยอนพึมพำขึ้นด้วยความโมโห คิ้วของเขาเริ่มขมวดเป็นปม ริมฝีปากบางเหยียดตรงพึมพำคำด่าสารพัด ดีโอได้แต่คิดในใจสงสัยว่าเพื่อนของเค้าจะอารมณ์ค้างตั้งแต่เมื่อคืนวาน
“เอ่อ......เมื่อวานแกระบายกับฉันไม่พอหรือไงไอ้แบค....”
“เป็นเด็กเป็นเล็กไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่ หาว่าฉันเตี้ยงั้นเหรอ.....”
“เอ่อ.......สนใจกันนิดนึง”
“ตัวสูงอย่างกับเสาไฟฟ้า ยังจะกินนมอีก กะจะไม่ให้คนอื่นสูงเลยใช่ไหม”
ร่างบางยังคงพ่นคำพูดมาเป็นชุดๆ โอ เซฮุน งั้นเหรอ.....อย่าให้เจออีกรอบเลย ครั้งเดียวก็เกินพอ ไอ้เด็กหน้านิ่งแต่ปากเสียนั่น!!!!! มันน่าต่อยให้ปากแตกจริงๆ มาหาว่าเค้าเตี้ย หมอนั่นแหละที่สูงเอง เป็นเด็กปี1แท้ๆ เกิดหลังเค้าแท้ๆ แต่ดันสูงกว่าเขา โลกนี้ไม่มีความยุติธรรมมมมมมม!!!!!!!!!!
“ไอ้คุณบยอน แบคฮยอนครับ สนใจฉันหน่อย T_T”
ดีโอยังคงพึมพำเรียกแบคฮยอนพร้อมกับโบกมือไปมา แต่ดูท่าตอนนี้เค้าจะไม่ได้อยู่ในสายตาของแบคฮยอนเลยสักนิด เค้าได้แต่คิดในใจอย่างน้อยใจเล็กๆ‘ไอ้คุณแบค สนใจกูหน่อยสิเว้ยยย กูเพื่อนมึงนร๊าาาาา’
“เงียบหน่อยดิไอ้โด้ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ ไม่ต้องเรียกร้องความสนใจเลย” แบคฮยอนหันหน้าเซ็งพร้อมกับบ่นดีโอ ทำเอาคนโดนบ่นหน้าเหวอเล็กน้อย
“แกต่างหากเรียกร้องความสนใจ ไม่ ใช่ ฉัน!!! -*-”
“ฉันไม่ได้เรียกร้องความสนใจเว้ย!!”
แบคฮยอนทำหน้ายู่พร้อมกับส่งสายตาจิกกัดให้เพื่อนตาโตของเค้า ตอนนี้เค้าหงุดหงิดมาก ทั้งเรื่องของโอ เซฮุน ทั้งเรื่องนมลดราคา และเรื่องไม่มีเงิน........
“แบค.....”
“หือ??”
“ไปทำงานพิเศษกับฉันไหมล่ะที่ร้านเบเกอรี่น่ะ =__=”
ดีโอถามขึ้น ทำเอาแบคฮยอนต้องหันมามองแล้วส่งสายตาสงสัยไปประมาณว่า โปรดทวนประโยคเมื่อกี้อีกรอบ...
“ฉันถามนายว่า ไปทำงานพิเศษที่ร้านเบเกอรี่เดียวกับฉันไหม?”
ดีโอทวนคำถามอีกรอบ ร่างบางตาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ในหัวก็คิดว่า ‘เค้าลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง!!’ คิ้วของเค้าเริ่มคลายออก ริมฝีปากบางเริ่มคลี่ยิ้มออก ดวงตากลมก็กลับมาดูสดใสอีกครั้ง หมอนี่มันเปลี่ยนอารมณ์เร็วชะมัด.....
แน่นอนคนอย่างแบคฮยอนโอกาสมาแล้วก็ต้องรีบคว้า เค้าตอบตกลงอย่างไม่ลังเลเลยทีเดียว!!!!!
“ไปสิ*0*”
***************************************
-Baekhyun part-
หลังจากที่ดีโอชวนผมให้ไปทำงานพิเศษที่ร้านเบเกอรี่ ตอนนี้ผมและมันก็กำลังเดินทางไปยังจุดหมาย บอกตามตรง ผมก็ไม่เคยเห็นร้านที่ดีโอทำงานอยู่หรอก......ก็คนไม่ได้สนใจนี่หน่า =_= ไม่นานดูเหมือนว่าจะถึงจุดหมาย เบื้องหน้าผมคือร้านเบเกอรี่เล็กๆ มีกลิ่นหวานๆและกลิ่นหอมๆของดอกไม้อบอวลไปทั่ว มีป้ายชื่อร้านแขวนไว้ว่า ‘SWEET CAFE’ เป็นร้านที่น่ารักมาก -////////-
“เฮ้ย!!จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม =_=” ผมหันไปตามเสียงเรียก ตอนนี้ดีโออยู่หน้าประตูทางเข้า มันยืนมองผมพร้อมกับยืนเท้าเอว
จะเร่งอะไรหนักหนา ขอยืนชื่นชมความน่ารักหน่อยก็ไม่ได้ -*-
ผมทำหน้ายู่เล็กน้อย ก่อนจะรีบก้าวขาสั้นๆของตัวเองตามเข้าไปในร้าน พอผมเดินเข้ามาในร้านกลิ่นหวานๆของขนมดูจะชัดเจนกว่าข้างนอก แค่กลิ่นก็ทำผมหิวแล้วล่ะ =//A//=
ภายในร้านแต่งอย่างเรียบๆด้วยโทนสีน้ำตาลอ่อนและสีเขียวมิ้นท์ มีสีชมพูบ้างประปราย มีขนมหวานเรียงรายในตู้กระจกหน้าเคาร์เตอร์ ดอกไม้สีขาวในกระถางต้นไม้เล็กๆที่วางอยู่ตรงหน้าต่างเพื่อเพิ่มบรรยากาศก็ดูน่ารัก สรุปโดยรวมร้านนี้แต่งได้น่ารักมาก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมดีโอถึงชอบมาบ่นกับผมว่าลูกค้าเยอะ ก็ร้านมันน่าเข้าขนาดนี้นี่หน่า *0*
“โฮ่งๆๆๆๆๆ!!!” เสียงร่าเริงของสิ่งมีชีวิตดังขึ้นในร้าน ผมหันไปหาต้นเสียงแต่ก็เสียหลักหงายหลังทันที เมื่อมีบางสิ่งกระโจนใส่เข้าอย่างจัง
“โอ๊ยยยย!! ตกใจหมดเลย ฮ่าๆๆๆโอ๊ยๆพอก่อนๆ มันจั๊กจี้นะเจ้าหมา >0<” ต้นเหตุที่ทำผมล้มก็คือเจ้าหมาขนสีขาวปุกปุยตรงหน้า มันเลียผมใหญ่เลยล่ะ น่ารักชะมัดให้ตายสิ!!
“ชื่ออะไรเนี่ย เจ้าหมา > - <” ผมถามอย่างดี๊ด๊าพร้อมกับลูบขนปุยๆของมัน มันเป็นหมาตัวใหญ่ ขนปุยสีขาว อ่า......หมั่นเขี้ยวมาก!!! ขนมันนิ่มจนน่าเอามาใช้แทนหมอน
“ทำอะไรของนายเนี่ยแบคฮยอน =0=”
ดีโอที่อยู่ๆก็โผล่มา เขาทำตาเหลือกเล็กน้อยด้วยความตกใจกับสภาพของผมที่นอนกองอยู่กับพื้นโดยมีหมาตัวใหญ่เลียหน้าอยู่ อ่า.......อย่าจ้องแบบนั้นจะได้ไหม ฉันก็อายเป็นนะเว้ย!!!
“แหะๆพอดีหมามันกระโจนใส่อ่ะโด้” ผมยิ้มแห้งๆให้เพื่อนตาโต
“ดูท่ามันจะชอบแกนะ กระดิกหางขนาดนั้น”
“มันชื่ออะไรอ่ะ *0*”
“ชื่อ เลมอน มันชอบกินชามะนาว =__=”
“ห๊ะ!!??ชอบกินชามะนาว จริงดิ!!” คราวนี้ผมทำตาโตบ้าง หมาชอบกินชามะนาว.....เหลือเชื่อ =0= ผมหันไปมองหน้าเจ้าเลมอนที่ยังคงทำตาละห้อยออดอ้อนพร้อมกับกระดิกหางไปมา ผมชักชอบมันแล้วสิ J
กริ๊ง~
เสียงประตูร้านเปิดขึ้นช้าๆ คนที่โผล่ออกมาจากประตูคือชายร่างสูง หุ่นนายแบบ ผมสีทองทำเอาผมคิดไปแวบหนึ่งว่าเขาเป็นฝรั่ง แต่ลองมองดีๆแล้วไม่ใช่ ทุกส่วนบนใบหน้านั้นเป๊ะมาก เหมือนหลุดออกมาจากในนิยาย ทำเอาผมอ้าปากค้างเลยที่เดียว
นี่มันเทพบุตรชัดๆ!!!!!!!
----------------------------------------------- 50%---------------------------------------------------
“พวกนาย.....ทำอะไรกันน่ะ =_=;” ผู้ชายคนดังกล่าวถามขึ้นทันทีหลังจากกรอกตามองไปมาระหว่างผมกับดีโอ
“อ่า....สวัสดีฮะคริสฮยอง =A=”
ดีโอเอ่ยทักทายคนตรงหน้า พร้อมกับก้มหัวให้นิดหน่อย ชื่อคริสงั้นเหรอ........จากที่สังเกตเสื้อผ้าที่ใส่คงจะเป็นนักศึกษาปี3 ซึ่ง....ก็มหาลัยเดียวกับผมอีกนั่นแหละ
“แล้วนั่น.....” คริสฮยองพูดต่อก่อนจะหยุดมามองหน้าผมที่ยังอยู่ในสภาพกองอยู่กับพื้นด้วยความสงสัย
“ส...สวัสดีฮะ ผมแบคฮยอน” ผมบอกพร้อมกับลุกขึ้นยืนตามเดิม มันทำให้ผมกับดีโอดูเตี้ยไปมากเมื่อยืนกับคนตรงหน้า......สูงชะมัด T_T
“หมอนี่ มันเป็นเพื่อนสนิทผมฮะ พอดีจะมาสมัครงานที่นี่”
ดีโอพูดเสริมเล็กน้อย คนตรงหน้าก็ดูจะเข้าใจแจ่มแจ้งเลยพยักหน้าเป็นการรับรู้ พร้อมกับแนะนำตัวเองบ้าง
“ฉันชื่อคริส เป็นลูกชายเจ้าของร้าน นายเป็นเพื่อนดีโอ งั้นฉันก็อายุมากกว่านายปีนึงแหละ” ว่าเสร็จคนตรงหน้าก็ยิ้มบางๆให้ผม เท่จังเลย......มันมีคนหน้าตาแบบนี้อยู่บนโลกจริงๆเหรอเนี่ย *//[]//*
กริ๊ง~
“คริสสสส!!! ทำไมนายไม่รอชะ....!!!”
โป๊ก!!
“โอ๊ย~~ T^T”
ผมชะเง้อมองคนอีกคนที่เพิ่งเปิดประตูร้านตามมา รู้สึกว่าเขาจะชนกับคริสฮยองแล้วหัวไปโขกกับประตูนะ =0=
เขาเป็นผู้ชายตัวเล็กพอๆกับผม หน้าสวย ตาโต ตอนนี้เขากำลังกุมหัวตัวเองพร้อมกับยู้ปากเล็กน้อย คิ้วก็ขมวดเป็นปมสงสัยเพราะเจ็บตอนหัวชนกับประตูเมื่อกี้แน่ๆเลย
“นายซุ่มซ่ามเกินไปแล้ว ลู่หาน =__=” คริสฮยองบ่นขึ้นพร้อมกับหันหลังไปมองคนตัวเล็ก เขา2คนเป็นแฟนกันงั้นเหรอ??
“เฮ้ยโด้....” ผมหันไปสะกิดคนข้างๆ
“อะไรวะ??”
“เค้า2คนเป็นแฟนกันเหรอวะ??”
“ไม่ใช่....คริสฮยองกับลู่หานฮยองเป็นเพื่อนกันน่ะ”
ห๊ะ!!!??? พ.....เพื่อนกัน........ลู่หานฮยอง.......อยู่ปี3เหรอออออ!!!! =[]= ผมยืนอึ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองหน้าลู่หานฮยองที่กำลังมีคริสฮยองดูหัวที่เขกเข้ากับประตูให้อยู่
ช็อกมากขอบอก ท.....ทำไมหน้าเด็กจัง T___T ถ้าไม่บอกว่าอยู่ปี3 ผมคงคิดว่าเค้าอยู่ปีเดียวกับผมซะแล้ว......
“ไม่ต้องยืนอึ้งเลย ตอนแรกที่ฉันเจอฉันก็อาการเดียวกับนายนั่นแหละ T_T”
“T_T” ผมกับดีโอยืนไว้อาลัยเล็กน้อย ก่อนที่คริสฮยองจะพูดอะไรขึ้น
“ตกลงฉันรับนายทำงานแล้วกัน”
“ครับ T_T…….อ๊ะ....เอ๊ะ!!!??รับผมทำงาน????”
ผมทำหน้าเหวอเล็กน้อย เค้ารับพนักงานกันง่ายขนาดนี้เลยเหรอวะ แล้วไม่ต้องถามเจ้าของร้านก่อนเหรอ ถึงคริสฮยองจะเป็นลูกเจ้าของร้านก็เหอะ
“เอ่อ....มันจะดีเหรอฮะ....” ดีโอหันไปคุยกับคริสฮยองบ้าง
“ดีสิ...ฉันเห็นนายเหนื่อยก็เลยรับพนักงานเพิ่ม ไม่ดีหรือไง แถมนั่นก็เป็นเพื่อนนายไม่น่าจะมีอะไรน่าเป็นห่วงนี่”
“ช่ายๆไม่เป็นไรหรอก มีพนักงานเพิ่มร้านจะได้คึกคัก J” ลู่หานฮยองพยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้ดีโอ ทำไมช่วงนี้ผมเจอแต่คนหล่อคนน่ารักกันนะT_T
“นายน่ะเงียบไปเลยลู่หาน =__=”
“บู้~~” ลู่หานทำท่าส่ายหัวไม่รับรู้ พร้อมกับแลบลิ้นใส่คริสฮยอง ทำเอาคนตัวสูงดูหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะลากลู่หานฮยองเค้าไปข้างใน
“อ้ากกกก!!ปล่อยฉันนะเว้ย คริสสสส!!!”
“วันนี้ฉันจะติวหนังสือให้นายหนักๆเลย ขนมก็ไม่ต้องกิน กวนประสาทดีนัก -*-”
“งืออออ~ไม่นร๊าาาาา~~ /TAT/”
ทั้ง2คนตอนนี้ได้หายเข้าไปข้างใน เหลือเพียงผมกับดีโอที่ยืนมองเหตุการณ์เมื่อกี้ ก่อนจะหัวเราะคิกคักกันเล็ก เขา2คนเหมือนแฟนกันจริงๆนะ.......
**********************************************************
กริ๊ง~
เสียงประตูร้านดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับคนตัวสูงที่ก้าวผ่านประตูเข้ามาพร้อมกับเพื่อนของเขา
“โฮ่งๆๆๆๆ” เลมอนเห่าใส่คนร่างสูงพร้อมกับกระดิกหางไปมา ก่อนจะวิ่งหรี่เข้าไปหาเจ้านายของมันอีกคน........
“ว่าไง เลมอน ฉันกลับมาแล้ว” คนตัวสูงย่อเข่าลงพร้อมกับลูบหัวหมาน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว
“เลมอน....นายเห่าทำไมอ่ะ???” เสียงของร่างบางที่ชะเง้อคอออกมามองดูเจ้าหมาตัวใหญ่ ที่เห่าเสียงดังถามขึ้น ถึงจะรู้ว่ามันตอบไม่ได้ก็ตามที
“!!!!!!!!!!!!?????????อ......ไอ้ ติ๋ม = [ ]=”
“!!!!!!!!!!!!?????????อ......ไอ้เตี้ย =____=”
นี่มันเรื่องอะไรกันนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!??????
“อ้าว....ว่าไงเซฮุน มาแล้วเหรอ J”
ดีโอยิ้มให้กับเซฮุนเล็กน้อยก่อนจะถามตามภาษาคนรู้จักกัน โดยที่เซฮุนนั้นไม่ได้ตอบอะไรตอนนี้เค้าเอาแต่ทำหน้าเหวอ ตกใจกับบุคคลตรงหน้าที่เค้าเพิ่งมีเรื่องด้วยเมื่อคืน......ใช่.......ที่ซูเปอร์มาเก็ต!!
“ไอ้โด้!!!!มานี่แปบนึงดิ =*=” แบคฮยอนโผลงขึ้นก่อนจะรีบลากดีโอออกมาจากบริเวณเมื่อกี้
“ม....เมื่อกี้ฉันต้องตาฝาดไปแน่ๆ”
“ห๊ะ!!?”
“เมื่อกี้ไม่ได้มีคนอยู่ตรงนั้น เล่นกับเจ้าเลมอนอยู่ใช่ไหม??”
“มีสิ =_=”
“อ้ากกกกก แกจะเออออกับฉันไม่ได้หรือไงวะ!!!”
“อ้าว??กูผิดเหรอ =[]=;;”
“อ....ไอ้เด็กติ๋มนั่นมันมาได้ไง มันเป็นใครทำไมมาอยู่ที่นี่ ทำไมมันถึงเล่นกับเจ้าเลมอนเหมือนเป็นเจ้าของ ทำไม.....”
“เฮ้ย!!แกหุบปากไปเลยนะ ถามอยู่นั่นแหละ ฉันตอบแกไม่ทันหรอกนะ =_=”
ดีโอบ่นพร้อมกับเอามือปิดปากแบคฮยอนที่ถามเค้าเป็นชุดราวกับกระสุนปืนกล เค้ามี2หู ปากเดียวนะ ไม่ใช่ผู้มีพลังพิเศษจะได้แยกได้ว่าถามอะไรบ้าง
“แอ่ ไอ้ เอ็ก อั้น อัน อา ไอ้ ไอ อ่ะ!!!!” แบคฮยอนถามอีกครั้งทั้งๆที่โดนปิดปาก ซึ่งคำพูดที่พูดมาเพื่อนตาโตของเค้าใช่ว่าจะฟังรู้เรื่อง
“ถ้าแกยังไม่หยุดถาม ฉันจะไม่ตอบอะไรแกเลยนะ คอยดู =*=”
ดีโอหันไปส่งสายตาที่เริ่มโมโหใส่แบคฮยอน ทำเอาคนตัวเล็กจำใจต้องหุบปากแล้วทำตัวสงบเสงี่ยม ถึงแม้ในหัวจะมีข้อสงสัยมากมายผุดขึ้นมาเต็มไปหมดก็เถอะ
พอเห็นว่าแบคฮยอนเงียบแล้วดีโอจึงค่อยๆเอามือที่ปิดปากออก
“เอาล่ะ....คนเมื่อกี้ชื่อเซฮุน เป็นลูกชายคนที่2ของเจ้าของร้าน ตอนนี้เรียนอยู่ปี1 เป็นน้องเราปีนึง ส่วนคนที่ตามมาอีกคนเป็นเพื่อนของเซฮุนชื่อ จงอิน หรือ ไคนั่นเอง =__=”
“ห๊ะ!!!???เพื่อนของไอ้เด็กติ๋ม.....คนไหนวะฉันไม่เห็นว่าจะมีเลย =.=;;”
“แกนี่มัน.......” ดีโอกรอกตาไปมาด้วยความเหนื่อยใจ พร้อมกับถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ให้ตายสิ......เค้าชักสงสัยขึ้นมาตงิดๆว่าเค้าทนอยู่กับหมอนี่ได้ยังไง!!!
ทั้ง2คนเดินกลับเข้ามาภายในร้านอีกครั้งนึง ตอนนี้เซฮุนกำลังอยู่กับเพื่อนของเค้า สงสัยจะเป็นคนที่ดีโอพูดถึง ‘จงอิน’ แบคฮยอนคิด และผู้หญิงอีกคนนึงที่นั่งอ้อนเซฮุนอยู่ข้างๆ......
“นั่นใครอีกวะ =__=??”
แบคฮยอนหันไปถามดีโออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ดีโอได้แต่ส่ายหัวไปมา เค้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
“เซฮุน~>.< ขอบคุณที่พาคริสตัลมาที่ร้านของแม่เซฮุนนะ คริสตัลดีใจจัง~”
“ดีใจเรื่องอะไรน่ะคริสตัล ฮ่าๆๆ” จงอินถามขึ้นพร้อมกับรู้ทัน
“แหม~จงอินก็ ก็ดีใจที่ได้มาร้านแม่เซฮุนไง >_<”
ผู้หญิงอะไร............หน้าหมั่นไส้ชะมัด!!!!!! นั่นมันเสียงคนปกติพูดกันหรือไง ใครก็ดูออกว่าแอ๊บ!!!!! แถมยังเรียกแทนตัวเองด้วยชื่ออีก..............ผู้หญิงสร้างภาพสินะ =_____=*
ถึงแบคฮยอนจะอยากตะโกนด่าออกไปแบบนั้นก็เถอะ แต่ก็ไม่สามารถพูดได้ ด่าในใจก็ได้วะ!!!
“อ้าว ดีโอฮยอง สวัสดีครับ J”
“อือ....สวัสดีเหมือนกันนะจงอิน =//=”
แบคฮยอนอึ้งเล็กน้อยเมื่อเค้าหันไปเห็นเพื่อนตัวเองหน้าแดง...........อย่าบอกนะว่า........
“ไอ้โด้ แกชอบไอ้เด็กดำนั้นเหรอ =_=” แบคฮยอนกระซิบที่ข้างหูของดีโอ
“เฮ้ย!!ไอ้บ้า จงอินเขาไม่ได้ดำสักหน่อย =A=”
“แกตอบคำถามฉันมาก่อน แกชอบไอ้เด็กดะ....”
ร่างบางชะงักเล็กน้อย เพราะเพื่อนตาโตส่งสายตาจิกกัดมาให้กับคำที่แบคฮยอนจะพูดต่อไป
“เอ่อ.....ไอ้เด็กจงอินนั่นน่ะ แกชอบมันใช่ป่ะ”
“อือ....คงงั้นแหละ =////////=” ดีโอพูดพร้อมกับหน้าแดงไปถึงใบหู
“เฮ้ย!!จริงดิ เพื่อนกูหลงของดำเหรอ =[]=”
“ไอ้บ้าอย่าเรียกเขาว่าดำนะ เค้าแค่ผิวสีแทนเว้ย ”
“เออ......=___= ไม่เรียกว่าดำก็ได้”
แบคฮยอนเบนหน้าไปมองทางกลุ่มของเซฮุนอีกครั้ง เค้าเพิ่งจะมีเรื่องกับเซฮุนมาหมาดๆ แล้วคนตัวสูงดันเป็นลูกเจ้าของร้านอีก แถมเพื่อนสนิทเค้าก็ดันชอบเพื่อนสนิทของมันอีก ให้ตายสิ......เลวร้ายชะมัด!!!!!!
เซฮุนหันไปมองทางแบคฮยอนก่อนจะยักคิ้วให้คนตัวเล็กที่ส่งสายตาจิกกัดมาทางเขา ก่อนจะยิ้มเยาะเย้ยเล็กน้อย ประมาณว่า ต่อจากนี้นายตายแน่ ทำเอาคนตัวเล็กยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่
มีอะไรซวยกว่านี้อีกไหมเนี่ย =[]=!!!!!
***********************************************************
โอ้เย!!! ไรเตอร์อัพครบ 100%แล้วนะ =3=
รอบนี้มีตัวละครเพิ่มอีกแล้ว55555555
ไรเตอร์จะพยายามอัพทุกวันนะ!!!แต่ช่วงนี้ใกล้สอบอาจจะอัพบ้างไม่อัพบ้างอย่าเพิ่ง
ลืมติดตามล่ะ >3<
❀ Supercell
ความคิดเห็น