เจ็บเท่าๆ กัน

วันนี้นั่งๆๆ อยู่ก็นึกถึงไอ้นนท์ เพื่อนเพลย์บอยของฉัน  เจ้าพ่อคาสโนว่าตัวพ่อเท่าที่ฉันรู้จักมันมา 555++

มันอนุญาตให้ฉันนำเรื่องราวของมันมาเล่าได้ ขอบคุณนะเออ>>>>>>




>>>>>เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น ตอน 6 โมงเช้า
 

"ใครวะมาแต่เช้า เดี๋ยวเตะตายเลย"  ฉันบ่นไปเปิดประตูไป

พอเปิดประตู เฮ้ย++ไอ้นนท์ผู้ตื่นสายที่สุดในโลก มันยืนอยู่ตรงหน้าฉัน มันมาทำบ้าอะไรฟร้ะเนี่ย++

"นี่ กี่โมงวะ มาทำไม ไม่มาสักตีสองเลยล่ะ" ฉันกวนประสาทมัน

"ไม่ไหวว่ะ"  เสียงอ่อยๆๆ เหมือนโลกจะแตกสลาย

"ป๊าป｡｡｡"  ฉันตบไหล่มัน

"ไอ้บ้านนท์ หายไปไหนวะเนี่ย"   ฉันมองหน้ามันไปพูดไป อยู่ดีๆๆ น้ำตามันก็ไหล
โอ้ว!!!++พระเจ้า นั่นคงเป็นเรื่องเดียวที่ฉันไม่เคยคาดฝันว่าจะได้เห็นน้ำตาลูกผู้ชายจากไอ้นนท์



｡｡｡｡｡｡ความเงียบเข้าครอบงำที่หน้าประตูบ้านฉัน ราว10 นาที｡｡｡｡｡｡

"กรูมีคนอื่น กรูว่าปกติ แต่นี่ฝ้ายแฟนกรูไปอยู่กับคนอื่น เขาไปแล้ว ไปอยู่กับคนอื่นแล้ว｡｡｡"

"เออ รู้แล้ว｡｡｡"


"รู้ได้ไงวะ"  มันทำหน้างงใส่ฉัน^^


"ก็รู้แต่ไม่บอก ก็เห็นแต่ไม่บอก เรื่องของคนสองคน ถ้ามีกรูก็สามคนสิ｡｡｡"




เรื่องของเรื่องมันเจ้าชู้มาก ฝ้ายแฟนมันเองก็รู้มาตลอดว่ามันเจ้าชู้ และฝ้ายเองก็คงคิดไว้นานแล้วว่าไอ้นนท์ไม่ใช่ตัวจริง พอเจอคนที่ดีกว่าก็ไม่แปลกที่ฝ้ายจะเดินหันหลังให้ไอ้นนท์จอมเจ้าชู้

ไอ้นนท์มันคงรู้แล้วว่าต้นเหตุอาจเกิดจากความรักที่มันไม่เคยแคร์ ไม่เคยเอาใจใส่ฝ้าย ฉันรู้สึกว่าเหมือนมันจะสายเกินไปเสียแล้ว ฉันก็คงทำอะไรมากไม่ได้ไปกว่า ยืนอยู่ข้างๆๆ มัน ฉันคงไม่มีวันเข้าไปแทรกกลางแก้ปัญหาเรื่องราวใดๆ ของใครๆ  เพราะฉันเคยได้เรียนรู้แล้วว่า｡｡｡



｡｡｡"การที่เรารักเพื่อน เมื่อเพื่อนเจ็บหัวใจมา ใช่ว่าเราจะออกหน้าแทนทุกอย่างแล้วมันจะจบสวยหรู บทสรุปของคนแทรกกลาง สุดท้ายก็อ้างว้างเหมือนลูกหมาข้างถนน"｡｡｡

สำหรับเรื่องไอ้นนท์ ｡｡｡ไม่ใช่ฉันไม่รักมัน แต่เพราะฉันรักมัน｡｡｡ ฉันจึงได้เพียงยืนมอง

ฉันหันไปมองที่ไอ้นนท์    "เออ เข้าบ้านไหมวะ"

"รู้ด้วยเหรอว่าให้กรูยืนอยู่นานแระ" มันก็พอมีอารมณ์กวนประสาทฉัน แสดงว่า มันยังไหวอยู่^^

ฉันยิ้มให้มัน หยักคิ้วสองที อยู่ดีๆๆ ไอ้บ้านนท์มันก็โผเข้ากอดฉัน｡｡｡｡｡｡｡｡｡
｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡
 

"เฮ้ย ตรูไม่ใช่ฝ้ายไม่ต้องมาเล่นบทพระเอกน้ำเน่า"   ฉันพูดซะดัง เฮ้ยมันยิ้ม

"ขอบใจว่ะ"  มันขอบใจอะไรฉันไม่รู้  ฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจความรักของมันเท่าไหร่ แต่ก็พยายามไปยืนตรงที่มันยืนแล้วลองเป็นมัน ฉันรู้ว่า｡｡มันตั้งใจเจ้าชู้เลยล่ะ แต่｡｡ฉันชอบมันตรงที่ มันยอมรับในสิ่งที่มันทำ วันนี้มันคงเพียงแค่เสียใจ คงไม่ได้เสียดาย แต่｡｡มันเสียใจในสิ่งที่คิดว่าเป็นเพราะมันเองเจ้าชู้ เลยทำให้แฟนมันต้องหันไปมีคนอื่น 
 

｡｡｡ เวลาไม่อาจทำให้ลืมเรื่องราวบางอย่างได้｡｡｡แต่มันทำให้ทุกอย่างดีขึ้นได้｡｡｡

มีหลายคนสงสัยว่า｡｡｡นิสัยไอ้นนท์กับฉันมันซ้ายสุดกับขวาสุด แต่ทำไมฉันถึงคบกับมันได้

｡｡ไม่รู้สินะ ใครว่ามันดีเลวยังไง สำหรับฉันต่อให้มันเลวที่สุดแต่มันก็จะเป็นเพื่อนฉันตลอดไป｡｡ 
 

ฉันว่ามันมีส่วนที่ดี แต่｡｡คนไม่เลือกมองส่วนนั้นที่มันมีต่างหาก｡｡

ทำไมเหรอ คนเจ้าชู้มากๆๆ นั่นแปลว่า｡｡การแสดงออกที่เดินควงหญิงไม่ซ้ำ นั่นมันบ่งบอกตัวตนทั้งหมดของคนนั้นแล้วเหรอ??จริงเหรอ??
 

ฉันว่ามันไม่ใช่｡｡｡มันอาจเป็นสัญลักษณ์ความยี้ ที่ผู้หญิงไม่ต้องการให้เกิดขึ้นกับคนที่ตัวเองรักมากกว่า｡｡




｡｡ความจริงแล้ว｡｡ส่วนที่แย่ฉันก็มี｡｡ทุกคนมี｡｡｡
｡｡ส่วนที่ดี｡｡ฉันก็มี｡｡ทุกคนก็มี｡｡

｡｡｡คนเรานะ｡｡ส่วนแย่นะมี แต่มองส่วนดีที่มี จะดีกว่า｡｡｡
 

สำหรับไอ้นนท์ อย่างน้อยเบื้องหลังความเจ้าชู้ มันก็มีความเป็นเพื่อน มันไม่เคยทิ้งฉันทั้งตอนฉันสุขหรือตอนฉันเดินสะดุดปัญหาทุกปัญหา

นี่ล่ะเพื่อน เพื่อนกันไม่ใช่มองเห็นกันตอนเดือดร้อนใจ แต่มองเห็นกันตอนสุขใจและทุกข์ใจ


สุดท้าย ฉันอยากบอกมันว่า｡｡

แฟนเก่าท้ายที่สุดเราจะถูกแทนที่ด้วยคำว่า｡｡คนอื่น｡｡

เสียใจน่ะเสียใจได้ แต่｡｡อย่าเสียเวลากับการเสียใจไปมากเลย

｡｡ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก｡｡
เพราะถ้าใครที่รักเราจริง เขาจะทำทุกวิธีให้มีคำว่า｡｡เรา｡｡

หากไปด้วยกันไม่ได้｡｡ก็พอใจกับการเดินแยกทางกัน｡｡
｡｡อย่างน้อยก็เพียงพอแล้วที่ได้รู้จักกัน｡｡