คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : หัวใจที่เป็นห่วง(ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลย)
บทที่13
เช้าที่ควรจะสดใสองหน่วยพิเศษกลับไม่สดใสอย่างที่คิด
“อะ...อืม”เด็กหนุ่มปรื่อตาขึ้นเขานอนอยู่ตายร่างของใครบางคนเด็กหนุ่มขยี้ตาให้มองชัดขึ้น แล้วเขาก็ต้องช็อก
“คะ...คาร่า”เสียงเด็กหนุ่มตะโกน”ตื่นสิยัยบ้า”
ร่างบางยังคงแน่นิ่ง เขาเริ่มรวบรวมสติอุ้มเธอไปยังโซฟาตัวโปรดของเธอในห้องประชุมลับ เป็นจังหวะเดียวกับทีทุกคนกลับมาพอดี
“อุ้ย พวกเรามาผิดจังหวะหรือเปล่า”ทุกคนเอ่ยปนหัวเราะ เมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังอุ้มร่างบางไปยังโซฟาแล้วทำท่าเหมือนจะจูบ ต่างกับชายหนุ่มที่กำลังเครียดจัด
“ใช่เวลาไหม๊ ยัยคาร่า...ยัยคาร่าเหมือนจะถูกรอบทำร้าย”คนที่ได้ยินคำพูดหน้าถอดสี มองหน้ากันอย่างเป็นกังวล
“ต้องตามรุ่นพี่”โรบินเอ่ยทุกคนต่างเห็นด้วย เจ้าตัวสตาร์ดวิ่งไปพร้อมกับอลิเซีย
แอ้ดดดดด
เสียงฝีเท้าของทั้งสองเบรกพร้อมกันเมื่อเห็นเหล่าอดีตราชาทั้ง5ออกวิ่งจ็อกกิ้งพร้อมกัน
“พี่ค่ะ”อลิเซียวิ่งไปกระตุกผมอเล็กเซ่(กระชากมากกว่า
“โอ้ย เซียพี่เจ็บนะ”นัยย์ตาขี้เล่นของเด็กสาวที่ตอนนี้ดูจริงจังทำให้คนที่กำลังจะบ่นถึงกับต้องรูดซิปปาก
“พวกพี่ๆอยู่ไหน”เหล่าราชามองหน้ากันเลิกลัก พี่ๆไหนฟะ นั้นคือคำถามที่ปรากฏในใจ(เอ็งไม่บอกแล้วใครจะไปตรัสรู้ละวะ)
“พี่ พวกพี่โรซารี่อยู่ไหน”อลิเซียย่ำคำของโรบินให้ดูชัดเจนขึ้น
“มีธุระอะไรกับพวกพี่หรอ”จอมเวทย์ทั้งสองหันไปมองตามเสียง เหล่ารุ่นพี่ยืนเรียงแถวมองอยู่”ถ้าจะให้ช่วยก็บอกมาสิ”
เฟี้ยววววววว
หายไปราวสายลม อีกแล้วเรอะ ไอ้สองหนุ่มสาวลากสังขารรุ่นพี่5คนไปราวกับแบกอากาศ(มันแบกได้เรอะ)
“อะไรของเขา”เหล่าราชาเอ่ยแล้วออกวิ่งต่อ พวกเอ็งไม่สนใจเลยเรอะ ไม่ได้ไม่ได้ กลอกลับ
Replay
“พวกนั้นจะไปไหนกันอะ”อเล็กเซ่เปิดประเด็น
“อย่างนี้ต้องตามไปดู”คริสโตเฟอร์ที่ถูกยูริเข้าสิ่ง(?)รีบวิ่งตาม อันนี้สิโอ
ป้อกกก
กระป๋องโค้กในมือคริสโตเฟอร์ตกกระทบพิ้น(มันไปซื้อตอนไหน) สายตาโฟกัสไปที่น้องสาวที่นอนแน่นิ่งมีไอ้หัวเขียวๆ(ยุลนั้นแหละ)(แกเป็นไรกับหัวชั้นวะ:ยุล)(มันเป็นเอกลักษณ์:ไรเตอร์)กุมมือเอาไว้อยู่ ยูรินั้งคีย์อะไรบางอย่างในโน้ตบุ๊คสีหน้าเคร่งเครียด เหมยฮัวจดอะไรบางอย่างอยู่ในสมุดเล่มหนา นาซิสซ่ากำลังพยายามถามข้อมูลจากยุล “ส่วนทิวากับโรซารี่กำลังนั้งจับมือกันแล้วจับปอยผมของคาร่า(กำลังใช้เวทย์รักษา)
“งามไส้”เสียงองใครคนนึ่งดังขึ้น
“ไอ้วีเป็นอะไร”กียอนเอื้อมมือไปเขยาตัวนาวี
“ชะ..ชั้นรู้แล้วว่าไอ้คาร่าเป็นอะไร”ทุกคน(รวมไอ้5หน่อที่มาแอบดู)จ้องไปที่นาวี ที่กำลังพยายามกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ”ต้องเป็นฝีมือยัยอิลิจิแน่”โรซารี่หันควับ พยายามส่ายหน้าเพื่อให้มีสติ
“โรสเดี่ยวมันก็ขาดห้วงกันพอดี”ทิวาเริ่มตำหนิเพื่อน ก่อนจะก้มลงหอมแก้มเบาๆ
“เว้ย อะไรของแก”
“สมาธิ”ซะงั้น ไหงทิวาเป็นฝ่ายดุโรซารี่แทนละหว่า -+-
“ถูกของนาวี อิลิจิขโมยเพาเวอร์ฮาร์ตของคาร่าไป แต่โชคดีแค่25เปอร์เซนของทั้งหมด”ยูริเงยหน้าขึ้นมองเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดกังวล
“ผมขอโทษครับ”ทุกคนหันมองยุลเจ้าของเสียง”ทั้งๆที่ผมอยู่กับคาร่าแท้ๆผมกลับช่วยยัยนี้ไม่ได้ กลับต้องให้ยัยนี้มาปกป้องผมแทนอีก”
คริสโตเฟอร์เริ่มฉุ่นจัดจนอยากจะกระโดดไปฉีกเนื้อของยุล ไม่ว่าจะเกิดอะไรกับน้องสาวเขาก็ตาม เขารู้ว่า(มโนเอง)น้องสาวเค้าบาดเจ็บเพราะต้องมาปกป้องผู้ชายอก3ศอกอย่างไอ้แมงวันหัวเขียว(ปัญหามากเนอะหัวชั้นเนี้ย:ยุล)(เสียอารมณ์หมดแกเนี้ย:ไรเตอร์)
“ยุล”เจ้าของชื่อหันไปมองตามเสียงของพี่สาว
เพลียยยยยยย
เพลี้ยกินกล้วย ไม่ใช้แล้ว
ใบหน้าเรียวหันไปตามแรงตบของพี่สาว น้ำตาที่เอ่อคลอกระเด็นตาม เขาก้มหน้าเพื่อสำนึกผิด เขาพอจะเดาได้ว่าพี่สาวกำลังเดือดจัดเพราะเขาทำให้คาร่าถูกทำร้าย
แต่เขา
คิดผิด
“เลิกโทษตัวเองซักที ถ้าเหตุผลอย่างเนี้ยต้องมานั้งร้องไห้ พวกพี่คงต้องนั้งร้องไห้จนน้ำตาไม่มีให้ร้องไปแล้ว”เสียงใสตวาด”ยุลรู้ไหม๊ พวกพี่ต้องเสี่ยงอันตรายมามากขนาดไหน บางครั้งมีการใช้พลังจนเกินขีดจำกัด แต่ที่พวกพี่ยังยืนอยู่ได้ เพราะพวกพี่เข้มแข็งพอ ที่จะไม่ร้องไห้เพราะเรื่องนี้”
“แต่...”
“ยุล พวกพี่น่ะ เชื่อว่าถึงยุลอยู่ในตอนนั้นยุลก็ทำอะไรไม่ได้”เหมยฮัวเอ่ยพลางวางสมุด”นี้ อิลิจิมีพลังมหาศาลขนาดแค่ดีดนิ้วยังระเบิดตึกทั้งตึกได้ พลังของพวกพี่เองยังสู้ไม่ไหวเลย”
“เพราะฉะนั้น เรื่องร้องได้แล้ว”ยูริเอ่ยพลางท้าวเอว สีหน้าแสดงถึงอาการโกธรจัด รอยแดงบนแก้มของยุลยังคงปรากฏให้เห็นเป็นรูปมือ5นิ้ว
“ยูริจังโหดร้าย”คนอื่นต่างเห็นด้วยกับคำพูดของคริสโตเฟอร์ อาการของเด็กสาวสุดเรียบร้อยแถมวุ่มซ่าม เมื้อกี้มันไม่ใช่
มารร้ายในคราบนางฟ้าชัดๆ ทุกคนต่างคิด
“อะ..อื่อ”เสียงคางของเด็กสาวคนนึ่งทำให้ยุลแทบตัวลอยแล้วเข้าไปกอดเธออย่างแนบชิดสนิจใจจนหัวใจแทบเต็นเป็นเสียงเดียวกัน”ยุล นายปลอดภัยใช่ไหม๊”เด็กสาวจับไอ้ตุ๊กแก(?)หัวเขียว(อะไรกันหัวชั้นนักหนา:ยุล)มาพลิกซ้ายพลิกขวาจะได้สุก เอ้ย มาดูตรวจสอบรอยบาทแผล
“ชั้นไม่เป็นไร เธอน่ะรู้สึกยังไงบ้าง ปวดหัวไหม๊ เจ็บตรงไหนมั้งบลาๆๆๆๆๆ”
คนรอบข้างมองหน้ากันแล้วหลุดยิ้มส่วนยูริแทบจะเอายางรัดผมตัวเองดีดใส่ลูกกะตา(โหด)เจ้าตัวแสบแต่โดนโรซารี่ห้ามไว้
“หวานนนนนนน”ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียว(ยกเว้นยูริ)
“นี้อลิเซีย ปัดมดให้หน่อย”โรบินหันหลังให้อลิเซีย สาวเจ้าเลยประธาน
ป้าบบบบบ
ประธานมืองามๆเข้ากลางกบาลเข้าให้
“เจ็บนะเออ”อลิเซียหัวเราะชอบใจกับท่าทางของโรบิน
ตู้มมมมมมม
ไม่ต้องตกใจ ไม่ใช้เสียงระเบิด
มันป็นเสียงตด เอ้ยไม่ใช่ มันเป็นเสียงเอ่อ......เสียงพระเอก...ตกเตียง!
“โอ้ยยยยยย”เหล่าราชาคลางพร้อมกันไม่ได้นอนห้องเดียวกันนะ
“ทำไมไอ/กระผม/ผม/ชั้น ถึงตกเตียงได้ละเนี้ย/ขอรับ/วะ(?)”ทั้ง5บ่นเป็นโอเปร่า
“จะไปรู้กับยู/พี่ ไหม๊ละ ค่ะ/ฮะ”เหล่าเด็กสาวที่น้องอยู่ปลายเตียงเอ่ย
เข้า
มา
ได้
ไง
วะ
ทั้งห้ามองหน้าไอ้น้องสาวที่นั้งอยู่ปลายเตียง ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงคงยกเท้าไปถีบข้อหาบุกรุกห้องพี่ชายสุดหล่อ(?)แล้วละมั้ง
ความคิดเห็น