คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Brother love 3 ( ryo )
ตอนที่ 3
วันนี้น้องผมมันยุให้ผมกลับไปนอนบ้านครับ มันใช้คำว่าต้อน? ถ้าจำไม่ผิดต้อนเขาใช้เรียก หมูเรียกวัวเข้าคอกไม่ใช่หรอวะ มันหลอกด่านี้หว่า ผมเข้าเรียนไปครึ่งวันก็กลับไปนอนต่อที่คอนโดครับเย็นๆหน่อยค่อยเข้าบ้าน ขอนอนพักเอาแรงหน่อยละกัน เรียนหมอคุณคิดว่าหนักไหมละ?
“นั้นยัยมิกะนี้หว่า นั่งกับใครวะตัวเล็กชะมัด” น้องผมเองครับ ยัยมิกะตัวแสบ น้องผมมันเรียนคณะมนุษย์อิ้งครับ มันเรียนแหกค้อกที่สุดละ ผมกำลังจะเดินไปทักน้องสาวซะหน่อย แต่ก็ได้ยินเสียงหวานๆดังมาซะก่อน
“พี่เรียวค่ะ” โฮ เสียงหวานซะขนาดนี้น่าจับมาจุ๊บซะจริงๆ
“ครับ น้องพลอย” หนึ่งในสาวสวยที่มาหลงเสน่ห์ผมอ่ะนะ
“พี่เรียวว่างไหมค่ะ พาพลอยไปกินข้าวหน่อยซิค่ะ พลอยหิวมากเลยอ่ะ” น้องพลอยไม่พูดป่าวครับยังมาควงแขนเอาหน้าอกหน้าใจมาถูแขนผมอีกด้วยนะซิ เฮ้อ ผู้หญิงนี้หนอ หิวข้าวก็ไปกินเองไม่ได้ไงวะ ถึงต้องมาให้ผมพาไปเนี่ยผมก็รู้ตัวครับว่าผมหล่อ ผมรวย และเสน่ห์แรงมาก ผมเปล่าเจ้าชู้นะคับผมแค่ใจอ่อนกับผู้หญิงง่ายไปหน่อยเท่านั้นเอง ผมเลยไม่ได้เข้าไปหามิกะ แต่เปลี่ยนพาน้องพลอยไปหาอะไรกินที่ห้างนิดหน่อยแล้วก็ไปส่งน้องเขาที่บ้านแล้วผมก็กลับมานอนพักที่คอนโดต่อ ผมมีบ้านอีกหลังหนึ่งครับ แต่ก็ซื้อคอนโดไว้เผื่อด้วย เผื่อเพื่อนๆมันอยากจัดปาร์ตี้เล็กๆก็มาจัดได้ที่ห้องของผม หรือถ้าวันไหนกลับดึกๆก็มานอนที่คอนโดนี้แหละ ไม่อยากเข้าบ้านดึกๆเกรงใจคนที่เขาหลับไปแล้วหนะครับ ผมเป็นคนดีใช่ไหมละ? หลงเสน่ห์ผมขึ้นบ้างรึยัง
17.13 น.
ผมกำลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะไปกินข้าวกับครอบครัวที่บ้านใหญ่ครับ เสื้อผ้าที่บ้านผมก็มีอยู่แล้วเลยไม่ได้เตรียมของใช้อะไรมากมาย ผมขับมาเรื่อยๆ เลี้ยวหน้าก็ถึงบ้านผมแล้ว
“แวะซื้อเค้กฝากยัยมิกะหน่อยดีกว่า” น้องผมเป็นประเภทกินแหลกครับ ขอแค่อร่อยมันก็กินได้หมดแหละ ผมแวะซื้อเค้กหน้าผลไม้ไปสองปอน ก่อนจะขับรถต่อจนถึงบ้าน
“เรียวมาแล้วหรอลูก” เสียงพ่อกับแม่ดังมาจากในตัวบ้านครับ
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ทักทายพ่อแม่ ผมมีเชื้อญี่ปุ่นก็จริง แต่การไหว้เป็นการแสดงความเคารพต่อบุคคลที่เรานับถือแล้วผมก็มาอยู่เมืองไทยนานพอสมควร ผมเลยซึมซับวัฒนธรรมเขาเอาไว้บ้าง
“พี่ดาวครับเอาไปเก็บให้ผมที ของยัยมิกะมัน” ผมบอกพี่ดาวแม่บ้านของผมให้เอาเค้กไปเก็บ กินข้าวเสร็จค่อยเอามาให้มันกินก็ได้
“มิกะละครับ”
“อยู่บนห้องหนะ กำลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าละมั้ง” คุณแม่ตอบคำถามของผม ผมพยักหน้าแสดงความเข้าใจ
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนนี้เราอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากันที่โต๊ะอาหารแล้วครับ
“ไงเรา กลับมานานแล้วหรอ” ผมถามน้องสาวสุดน่ารักของผม เราสนิทกันมากครับ ผมรักและหวงน้องสาวมากแต่มันแก่แดดเกินไปนี้ซิ รู้ทันผมซะหมดทุกเรื่อง
“ก็กลับมาได้สักพักแล้วละค่ะ เดี๋ยวมิกะเข้าไปในครัวแป๊ปนึงนะค่ะแม่” จะเข้าไปทำไมวะเดี๋ยวป้าแววก็ยกอาหารออกมาอยู่ดี ไอ้ตัวแสบมันเข้าไปสักพักแล้วมันก็เดินยิ้มๆออกมาครับ
“ยิ้มไรอ่ะมิกะ” ผมถามมันไปทันที มันไม่ตอบแต่กับยิ้มกว้างกว่าเดิมอีก เออดีจริงๆน้องผม ยิ้มแบบนี้ไปศรีธัญญาเหอะ พวกเราก็คุยกันไปได้สักพักอาหารก็มาเสริฟ์ครับ
“อาหารมาแล้… ละ ละ แล้ว..ค..ค..คะ” ผมหันไปมองตามเสียงหวานนั้นแล้วผมเห็น เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารัก ขาวๆ ขาสวยยาวได้รูป ผมยาวถูกปล่อยมาอย่างลวกๆ หน้าขาวใสไร้เครื่องสำอาง ก็ถือว่าผ่านอ่ะนะแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายหรอก ตอนนี้หิวมากกว่า ว่าแต่คนใช้คนใหม่หรอวะ
“คุณแม่ครับ บ้านเรามีคนรับใช้ใหม่ด้วยหรอครับ ผมไม่ยักรู้นะเนี่ย” จะว่าคนใช้ก็ไม่น่าใช่ เพราะใส่ชุดนักศึกษา และเข็มขัดเหมือนจะมหาลัยเดียวกับผมแล้วก็มิกะด้วย เธอคนนั้นยังคงมองหน้าผมแบบอึ้งๆคงอึ้งในความหล่อของผมละมั้ง ชินแล้วครับ
“คิคิ เอ้าแกยกมาวางไว้ได้แล้วยืนมือสั่นอยู่นั้นแหละ” อ่อ ผมคิดออกละคงจะเป็นเพื่อนมิกะที่มันบอกผมเมื่อเช้าว่าจะพาเพื่อนมาค้างที่บ้านละมั้งครับ
“มิกะนี่เพื่อนเราหรอที่บอกว่าจะมาค้างด้วยหนะ” ผมถามน้องเพื่อความมั่นใจอีกทีครับ
“ใช่ค่ะ โมนั่งดิ่ จะได้แนะนำกัน”
“คุณพ่อสวัสดีค่ะ” ผมเรียกเธอคนนั้นว่าน้องละกันเพราะเป็นเพื่อนมิกะก็ต้องเป็นน้องผมอยู่ดี น้องมันยกมือไหว้คุณพ่อผม พ่อผมยิ้มรับ ผมอดสังสัยไม่ได้ว่าน้องมันสนิทกับครอบครัวผมขนาดไหนกัน
“เอ่ออ.. อ่ะ เอ่อ.. พี่เรียวสวัสดีค่ะ” น้องมันหันหน้ามาไหว้ผม น้องมันพูดติดอ่างคงตื่นเต้นละมั้ง ผมออกจะหล่อซะขนาดนี้ ฮ่าๆ ผมรับไหว้เฉยๆแล้วก็ไม่ได้พูดไรต่อมากมายครับ
“พี่เรียวนี่ เพื่อนมิกะชื่อ”แตงโม” เรียกสั้นว่า”โม”ก็ได้ เราเรียนอยู่คณะเดียวกันค่ะ เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ม.4 แล้วละ” ยัยน้องสาวตัวแสบแนะนำเพื่อนของตนเองให้ผมทราบครับ อยู่กันตั้งแต่ ม.4 งั้นก็ต้องอยู่ โรงเรียนเดียวกับผมด้วยดิ่
“อ่อ งั้นก็เรียนที่โรงเรียนเดียวกับพี่ด้วยหนะซิ ทำไมพี่ไม่เคยเห็นหน้าเพื่อนเราเลยละมิกะ” ผมถามมิกะไปตรงๆครับ ก็คนมันไม่เคยเห็นหน้านี้หว่า ก็สงสัยอยู่หรอกนะออกจะน่ารักขนาดนี้ผมพลาดสายตาไปได้ไง ไอ้น้องตัวแสบไม่ได้ตอบอะไรผมครับ มันชวนพวกเรากินข้าวแทนเฉยเลย
“คุณแม่ค่ะนี้ปลากะพงของโปรดคุณแม่ค่ะ กินแล้วสวยวันสวยคืน สวยระเบิดตู้มไปเลย” เสียงหวานๆดังขึ้นอีกครั้ง ผมชอบเสียงน้องมันนะ ได้ยินแล้วมันสบายหูยังไงบอกไม่ถูก น้องมันตักของโปรดให้คุณแม่ผม ผมยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่กับความสนิทสนมกับครอบครัวของผมเนี่ย ผมหันไปมองหน้าน้องมันนิ่งๆ น้องมันก็สบตาผมนะ แต่ในดวงตาเหมือนซ่อนอะไรไว้สักอย่างที่ผมยังไม่เข้าใจ
“โม ไม่เห็นตักให้พ่อมั้งเลย” ครั้งนี้เป็นเสียงคุณพ่อผมครับ ปกติท่านจะขี้เล่นอยู่แล้วแต่กับคนสนิทเท่านั้นแหละ แล้วประโยคที่ท่านพูดออกมาเมื่อกี้ ท่านกำลังงอนน้องโมอะไรนี้อยู่รึป่าว ผมยังคงจ้องน้องมันกับพ่อผมไปเรื่อยๆ ความสงสัยใจจิตใจก็เพิ่มมากขึ้น
“คุณพ่ออยากให้โมตักให้ใช่มะ? งั้นมีข้อแลกเปลี่ยนกันนิดหน่อยโอเคไหมค่ะ” น้องมันพูดออกมาครับ ผมขมวดคิ้วทันที นี้น้องมันหวังอะไรจากครอบครัวผมรึป่าว พ่อผมท่านเป็นคนใจดี ท่านเลยตอบตกลงกับน้องมันไป ยังจะเสนอว่าจะซื้อกระเป๋าที่ยุโรปมากฝากน้องมันอีก นี้พ่อผมทุ่มขนาดนี้เลยหรอกับแค่เพื่อนของลูกสาวเองนะ
“นี้ค่ะ หมูน้ำแดง อ๊ะ!! ห้ามทำหน้างอนะค่ะ เพราะรู้หรอกนะว่าคุณพ่อจะกินไก่อบหนะ กินไก่มากๆเดี๋ยวจะเป็นเก๊าเอาได้นะค่ะ ดังนั้นหมูน้ำแดงนี้แหละค่ะ อร่อยมากเลยนะ” แล้วน้องมันก็ตักอาหารให้พ่อผม ผมมองน้องมันอยู่นิ่งๆ ฉลาดพูดดีนี้ รู้จักวิธีเอาใจพ่อแม่ผม
“นี้มันพ่อแม่ฉันหรือพ่อแม่แกวะเนี่ย อ้อนขนาดนี้มาเป็นสะใภ้บ้านฉันเลยมะ”
“อะ..แอ่ก แฮ่กกๆ” น้ำ!! น้ำๆ!! ผมหยิบน้ำขึ้นมาดื่มอย่างรวดเร็ว น้องมันก็สำลักเหมือนกันกับผมนี้แหละ มิกะมันพูดออกมาไม่คิดอีกแล้วครับ ผมหันหน้าไปสบตาน้องมันอีกครั้ง น้องมันได้แต่ส่งยิ้มกลบเกลื่อนมาให้ผม แล้วหันไปทำหน้าดุใส่ยัยมิกะแทน พวกเรากินกันไปเรื่อยๆ ผมทราบแล้วว่าน้องมันแค่ต้องการแข่งเล่นเกมกับคุณพ่อของผมเท่านั้น ไอ้เราก็คิดว่าจะมาปลอกลอกครอบครัวเราซะอีก
“หน้าสนุกดีนะครับ ผมขอเล่นด้วยคนซิ” ผมเห็นว่ามันน่าสนุกดีเพราะผมก็ไม่ได้เล่นเกมกับครอบครัวมานานแล้วเหมือนกัน แต่จะแข่งกันเฉยๆก็คงจะไม่สนุกเท่าไหร่เราก็ต้องมีข้อตกลงกันบ้าง ผมกับพ่ออยู่ทีมเดียวกับ ส่วนมิกะกับโมก็อยู่ด้วยกัน น้องมันทำหน้าคิดอยู่สักพักเมื่อรู้ข้อตกลงของเรา
“ตกลงค่ะ ถ้าใครแพ้ก็ต้องทำตามที่ฝ่ายชนะต้องการทุกอย่าง” แต่ยัยมิกะก็ตกลงแทนซะก่อน น้องมันทำหน้าเลิ่กลั่กใหญ่
“ของหวานมาแล้วค่า” เมื่อของคราวเสร็จแล้วก็ต้องต่อด้วยของหวานครับ ป้าแววยกของหวานมาให้พวกเราแต่ละคน ของผมเป็น กล้วยบวชชีของโปรดผมเลยงะ ผมรักกล้วยยยยย
“ใครซื้อมาหรือครับ หรือป้าแววทำเอง” คือมีอยู่ช่วงหนึ่งที่มิกะเอากล้วยบวชชีมาให้ผมกินแล้วผมก็ชอบมันมากๆเลยละมันหวานๆ มันๆ ผมชอบอ่ะ แล้วหลังจากนั้นมิกะก็ซื้อมาให้ผมกินอาทิตย์จะ 1 ครั้ง พอไปเรียนอังกฤษผมเลยอดกินเลย
“ป้าแววไม่ได้ทำหรอกค่ะพี่เรียว พอดีมิกะไปคอนโดโมมาแล้วโมมันก็เลยแวะซื้อของหวานมาฝากหนะค่ะ มันรู้ได้ไงเนี่ยว่าพี่เรียวชอบกินกล้วยบวชชี อิอิ” ผมหันไปมองหน้าบุคคลผู้มาร่วมโต๊ะอาหารของเรา น้องมันทำหน้าเจือนนิดๆ ผมว่าน้องมันทำหน้าได้หน้าดีนะ ดูแล้วตลกดีวะ น้องมันรีบแก้ตัวใหญ่เลยละครับ ผมก็มองหน้ามองมันนิ่งๆเหมือนเดิมนั่นแหละไม่ได้พูดอะไรกันมากมาย ผมต้องวางตัวดีๆเอาไว้ก่อน แบบว่าสร้างความประทับของการพบกันครั้งแรกไรเงี่ย
“เอ้อ ป้าแววค่ะโมซื้อมาเผื่อพี่พันกับพี่ดาวด้วยนะ ฝากเอาให้ด้วยนะค่ะ” น้องมันพูดออกบอกออกมาครับ ผมว่าน้องมันสนิทกับคนทั้งบ้านของผมเลยรึไงกัน ถ้าสนิทกับขนาดนี้แล้วทำไมเวลาผมกลับมานอนบ้านถึงไม่เคยเห็นหน้าน้องมันเลยละ หรือไม่อย่างน้อยผมก็น่าจะเห็นตอนอยู่กับมิกะมันมั้ง แล้วพวกเราก็นั่งกินกันต่ออีกสักพักครับ พูดคุยกับบ้าง น้องมันหันมามองหน้าผมเรื่อยๆ คือผมก็รู้ว่าผมอ่ะดูดี แต่ถ้าจะมองกันบ่อยขนาดนี้มาขอเบอร์พี่เลยดีกว่าน้อง แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวครับ เวลา 1 ทุ่มค่อยมารวมกันที่ห้องเล่นเกม
19.00 ณ ห้องเล่นเกม
พวกเรามารวมตัวกันอยู่ที่ห้องเล่นเกมครับ บ้านผมมีหลายเกมนะแต่วันนี้เราจะมาแข่งเกมเต้นกัน คุณๆคงงงละซิว่าพ่อผมจะเล่นไหวไหม? พ่อผมท่านดูแลสุขภาพดีครับท่านเลยยังแข็งแรงดีอยู่ เตะปีบไกลถึง 1 กิโลเลยละมั้ง หึหึ
“งั้นเราแข่งกันคนละรอบ ในสองรอบนี้เอาคะแนนแต่ละคนมารวมกันทีมไหนได้มากกว่าคนนั้นชนะ โอเคนะค่ะ” มิกะบอกเกณฑ์การตัดสินให้พวกเราทุกคนได้ทราบ ผมอ่ะไม่มีปัญหาเกมนี้มันชิวมากครับ ผมเล่นบ่อยๆ ถ้าขี้เกียจออกไปวิ่งหรือไม่อยากเข้าฟิตเน๊ตก็จะมาเล่นเกมเต้นนี้แหละ ได้เหงื่อดี
“คู่แรก พ่อกับโมก่อนละกัน” คุณพ่อผมท้าดวลกับน้องมันซึ้งๆหน้าเลยครับ
“ป้าแววค่ะยาดมพร้อมใช่มะ” น้องมันหันไปถามหัวหน้าแม่บ้านที่เข้ามาอำนวยความสะดวกให้กับพวกผม
“คุณพ่ออย่าร้องไห้ละกันนะค่ะ” น้องมันก็ไม่ยอมพ่มเหมือนกัน เอาวะงานนี้คนแก่หรือคนสาวจะชนะละเนี่ย น้องมันมัดผมรวบเป็นหางม้าแบบลวกๆ แต่งตัวสบายๆ ผมว่าน้องมันก็ดูเท่ดี แต่ก็มีความหวานปนเซ๊กซี่หน่อยๆ ผมบอกไม่ถูกอ่ะ เอาเป็นว่าน้องมันให้ความรู้สึกที่หลากหลายอารมณ์ดีครับ
3…..2…..1… let’s go!!!
เสียงเพลงดังขึ้น พ่อผมยังคงควบจังหวะกดแป้นตามเพลงไปเรื่อยๆ น้องมันก็ใช่ย่อยถือว่าอยู่ในระดับที่ใช้ได้อ่ะ แต่ยังห่างกับพ่อผมเยอะ
“โมๆ แกแตะข้างหลังดิ่ เออๆ ข้างหน้าๆ ข้างเว้ย ข้างๆ” เสียงมิกะเชียร์เพื่อนรักของตนเองอยู่ข้างๆผมเนี่ยแหละครับน้องมันเต้นไปยิ้มไปครับ ผมก็ไม่เข้าใจว่าน้องมันจะอารมณ์ดีอะไรมากมายนัก แล้วการแข่งรอบแรกก็จบลงครับ
“แฮ่กๆ แฮ่กๆ แฮ่ก” เสียงหายใจหอบเหนื่อยจากผู้แข่งขันทั้งสองคนดังแข่งกันใหญ่ พ่อผมช่วงนี้ท่านงานหนักเลยห่างการออกกำลังกายเลยทำให้เหนื่อยอยู่บ้าง ส่วนน้องมันนี้หน้าแดงเลย แดงเอามากๆ เพราะน้องมันเป็นคนขาวจัดด้วยละมั้งผมมองหน้าแดงๆนั้นอยู่สักพัก เจ้าของใบหน้าก็หันมาสบตากับผม เราสบตากับสักพักแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“คุณพ่อค่ะ ยาดมๆ” น้องมันยื่นยาดมให้พ่อผม พ่อผมรับแล้วขยี้หัวน้องมันไปที ผมว่ามันจะสนิทกันเกินไปละนะ
“รอบแรกผู้ที่ชนะคือ คุณพ่อค่ะ วู้ๆๆ” มิกะประกาศผลคะแนนให้ทราบครับ ผมบอกแล้วใช่ไหม? พ่อผมอ่ะเซียน
“ได้ไงอ่ะ เมื่อกี้ฉันยังนำอยู่เลยนะเว้ย” คนแพ้เริ่มโวยวายกับคะแนนของตนเองครับ น้องมันทำหน้างอนิดๆ น้องมันทำหน้าได้หลายอารมณ์จริงๆด้วยนะผมว่า
“ก็มันบอกมางี้อ่ะแก ฉันจะรู้ไหมเนี่ย แต่แกไม่ต้องห่วงฉันจะเอาชนะพี่เรียวให้ได้เลย คอยดู”มิกะพูดปลอบใจน้องมันครับ แล้วก็หันมาทำหน้าตาท้าทายกับผม
“อย่าแพ้นะเจ้าเรียว” คุณพ่อหันมาสั่งกำชับผมอีกที โหห พ่อครับระดับนี้ แพ้นี้เขียนไงนะผมไม่รู้จักคำนี้อ่ะ ฮ่าๆ
ความคิดเห็น