คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #91 : Fresh & guide (รัก)วัยใส หัวใจอมยิ้ม 2 [ผู้วิจารณ์ : วูฟคุง]
แบบฟอร์มฝากวิจารณ์นิยาย
ชื่อนิยาย :: Fresh & guide (รัก)วัยใส หัวใจอมยิ้ม2
นามปากกา :: สายลมพาฝัน/เขียนดาว
แนวนิยาย :: รักหวานแหวว
ลิงค์หรือแบนเนอร์ :: http://writer.dek-d.com/rakchan/writer/view.php?id=504748
ผู้วิจารณ์ :: วูฟคุง
สิ่งที่อยากจะฝาก :: นิยายที่อยากให้วิจารณ์นี้ เป็นภาค 2 ภาค1ลบไปด้วยความสะเพร่า แต่ภาค2นี้ เราก็พยายามสอดแทรกเนื้อหาภาค1ไปบ้างแล้ว) ดังนั้นผุ้วิจารณ์อางงงไปกับเนื้อหาบ้างต้องขออภัย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วิจารณ์นิยายเรื่อง Fresh & guide (รัก)วัยใส หัวใจอมยิ้ม2
สวัสดีค่ะคุณ สายลมพาฝัน/เขียนดาว จากที่ไม่ได้ระบุตัวนักวิจารณ์ เราคือวูฟคุง นักวิจารณ์ที่ท่านประธานจัดมาให้คุณ ขอออกตัวก่อนว่าวูฟคุงเป็นนักวิจารณ์มือใหม่ หากผิดพลาด ไม่ได้เรื่อง หรือไร้สาระประการใดก็ขออภัยด้วย และจะพยายามให้ดีที่สุด ขอฝากตัวด้วยค่ะ
**ขอบอกให้ทราบ ณ ที่นี้ด้วยว่า วูฟคุงเป็นนักวิจารณ์แนว"โหด" วิจารณ์ตรงๆ รู้สึกยังไง ก็จะเขียนไปแบบนั้น ถ้าทำให้สะเทือนใจ หรือ เสียความรู้สึก ก็ขอโทษด้วยจริงๆ และขอโทษด้วยที่งานเสร็จช้า
ชื่อเรื่อง : Fresh & Guide (รัก)วัยใส หัวใจอมยิ้ม 2 เป็นชื่อเรื่องที่ตรงๆ นางเอกชื่อ พระเอกชื่อ แล้วก็ตามด้วยตรีมเรื่องซึ่งให้ความรู้สึกราบรื่น เลยดูขาดความน่าสนใจไปนิด แต่ก็ไม่เป็นไร ก็อย่างที่เห็นเม้นเยอะ คนเข้าเยอะ
หลังจากอ่านจนจบ พบว่า เหมือนมันจะคนละแนวกับเนื้อเรื่องนะ เนื้อเรื่องวิบากเหลือเกิน
โครงเรื่อง : อ่านแล้วนึกถึงละครไทย พระเอกโง่ นางเอกโดนใส่ร้าย เราเดาออกเยอะเลย มันเป็นโครงเรื่องที่วูฟคุงรู้สึกว่า ไม่รู้จะอ่านไปทำไม ในเมื่อเราสามารถคาดเดาเหตุการณ์ได้อยู่แล้ว
โอเคจะพลอตพระเอกโง่นางเอกศัตรูเยอะเราไม่ว่ากัน แต่เหตุการณ์ต่างๆในเรื่องมันค่อนข้างจะธรรมดา เบสิกมากๆ เห็นมาเยอะแล้วว่างั้น ทำไมไม่สร้างสถานะการณ์ที่มันต่างออกไปล่ะ หามุขใหม่ๆบ้าง มุมมองฉีกออกไปบ้าง พระเอกจะโง่ นางเอกจะโดนกลั่นแกล้งไม่ได้มีแค่รูปแบบเดียวนี่ นางเอกจะโดนอย่างอื่นนอกจากตบ นอกจากเพื่อนหักหลังบ้างได้มั้ย พระเอกจะโง่เรื่องอื่นได้รึเปล่า
บอกตรงๆว่าเหมือนกำลังนั่งมองชามก๋วยเตี๋ยวที่เหลือแต่น้ำ น้ำที่ค่อนข้างอร่อยเสียด้วย ใช่ มันอร่อย แต่มันไม่อิ่ม ไม่มีเส้น ไม่มีเนื้อ ไม่มีผัก ได้แต่นั่งซดน้ำซุปไปเรื่อยๆฆ่าเวลา แล้วจะมีสักกี่คน ที่ซดน้ำซุปจนหมดชาม มีกี่คนที่ชอบกินแต่น้ำซุป(ก็อย่างที่เห็นน่ะเยอะมั้ยล่ะ เม้นเป็นร้อยเลย)
เหมือนมาอ่านเอาสำนวลเสียมากกว่า ซึ่งวูฟคุงก็ได้รับในสิ่งนั้น ภาษาเลือกได้ดี อ่านรื่น แต่ก็ยังไม่จุใจ ซึ่งจะพูดต่อในหัวข้อการดำเนินเรื่องและการใช้ภาษา
จุดบกพร่องจุดใหญ่อีกจุดหนึ่งคือ ความสมเหตุสมผลของเนื้อเรื่อง ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของการสับสนในตัวละคร ที่มีเยอะเสียเหลือเกิน และบางจุดที่เหมือนคุณจะมึนๆ
- ตอนที่ 5 ปอบึนกะปอปากบานคนละคนกันเรอะ เห็นบอกว่าทายผิด
- ตอนที่ 8 มีนสมรู้ร่วมคิดกับเวิร์ลด้วยเรอะ ไหนตอนที่ 1 บอกว่าร่วมมือกับพี่แนนไรนั่นล่ะ ไม่มีการเล่ากล่าวอะไรเลยนะ คิดจะให้สมรู้กันก็สมกันไปเฉยๆ คนเราจะสุมหัวมันง่านยจังนะ ยิ่งสุมหัวทรยศเพื่อนนี่ เจอหน้าปุ๊บคนนี้แหละเหมาะที่จะสุม อย่างนั้นเลยเหรอ
- ตอนที่ 15 ตอนที่ไฟท์เล่นกับแต้ว ไหมยังเป็นคนห้ามอยู่เลย แต่เฟรชกลับสรุปว่า พอไฟท์กับแต้วไปแล้วในกลุ่มก็เหลือแค่มีนกับแอร์และตัวเฟรช แล้วไหมหายไปไหน มึนแล้วนะ
- เฟรชจะตกใจทำไม พิชเป็นเดือนห้องก็ถูกแล้วนี่ ผลโหวตก็ประกาศกันโต้งๆ เอาตารางขึ้นโล่ขนาดนั้น เป็นคนเล่าเองแท้ๆ
- ตอนที่ 22 จดหมายที่ครีมส่งมา ทำไมมีการฝากความคิดถึงให้"ไหม"ด้วย ซึ่งก็ชัดเจนว่า ไหมนี่เป็นเพื่อนสมัยประถมของเฟรช ซึ่งครีมไม่มีทางรู้จักแน่ อ้างอิง จากตอนที่ 8 เพื่อนที่อยู่ประถมเดียวกับเฟรชมีแค่ไหมกับปอเท่านั้น
ตอนเดียวกัน เฟรชมาเจอพิช แล้วไง เม้าท์กันได้ไง พิชต้องไปประกวดเดือนดิ ยังไงเนี่ย เม้ากับอิ้งค์ไม่ได้ แต่เม้ากับพิชได้ ดีนะ แล้วอ่านๆไปยังรู้เพิ่มจากปั๊ปอีกว่าห้องแต่งตัวแยกชายหญิง เจอกันได้ไง สามารถไปมั้ย
- อยู่ๆพี่ไทด์ก็โผล่มารักอิ้งค์ซะงั้น ง่ายดีนะคนเรา ไม่ได้มีอะไรที่มันเป็นเหตุจูงใจเลย อารมณ์อยากมาพี่แกก็มา อิ้งค์นี่ก็ไม่มีแบบฉุกคิดเลยนะ ประมาณจะทำไงกับฉันก็ยอม ขอแค่มาอยู่กับฉันก็พอ รักไม่รัก ไม่คิดให้เสียเวลา
- ตอนที่ 28 ต้าร์รู้ได้ไงว่าจะมีเรื่องทิฐิ ถึงได้ชวนไกด์ดู อยู่ดีๆนึกอยากบอกอะไรน้อง รายการทีวีที่ว่าก็จะพูดเรื่องนั้นให้รึไง เทพจริงๆนะพี่ต้าร์ แอบโทรไปบอกช่องให้ออกเรื่องทนี้ว่าตอนไหน
- ตอนที่ 32 ส่งการบ้านช้าไม่รับส่ง และจะหักเป็นนาที ยังไงล่ะ และนี่มันทั้ง 2 อย่างเลยนะ ก็ไม่ให้ส่งแล้วไม่ใช่เรอะ หักเป็นนาทีนี่หักกี่ปีกี่ชาติล่ะนั่น หักแบบนี้ไล่ออกเลยดีกว่า เรียนไปก็ไม่จบ
แอร์ติดต่อกับครีมตลอดได้ไง ที่จริงไม่น่าจะรู้จักกันเลยด้วยซ้ำ ในเมื่อแอร์เป็นเพื่อนใหม่ ครีมก็เพิ่งจะมาโรงเรียนช่วงที่แอร์ห่างๆไปแล้ว ไม่ได้มาทุกวันอีกต่างหาก เอาเวลาที่ไหนไปสนิทกัน ขนาดเล่าเรื่องสำคัญแบบนี้ให้ฟังได้ แค่จะรู้จักกันยังไม่มีโอกาสเลย
ตัวละคร : ตัวละครในเรื่องนี้ มีเยอะมาก เยอะจริงๆ บางตัวไม่จำเป็น บทก็น้อยนิดก็ยังใส่มา ไม่แค่ทำให้คนอ่านมึน คุณเองก็สับสนกับตัวละครอยู่บ่อยๆด้วย
ลักษณะนิสัยไม่ค่อยแต่กต่างกันเลย ยิ่งจำยากเข้าไปอีก ผู้หญิงชอบหาเรื่อง บ้าๆบอ วี๊ดว้ายทั้งเรื่อง ผู้ชายก็กวนๆ ชอบอ่อยสาวเหมือนกันทุกคน อ่อยผู้หญิงไปทั่ว
บุคลิค นิสัย ตัวตนไม่ชัดเจน จากที่บรรยายไว้เป็นอีกแบบ แต่พออ่านๆไป การพูดจา การตอบสนองต่อสถานการณ์ต่างๆ กลับไม่สอดคล้องกับบุคลิคที่เคยพูดไว้เลย
อย่างเฟรชเท่าที่อ่านคำแนะนำต่างๆก็ดูจะเป็นคนค่อนข้างเรียบร้อย รั่วๆบ๊องๆหน่อย แต่ไม่น่าจะกล้ามากมายขนาดนี้ แถมยังดูไม่สวยจนติดขี้เหล่เลยด้วยซ้ำ เมื่อมองจากปฏิกริยาต่างๆของตัวละครตัวอื่นๆ แต่ก็ยังได้เป็นรองดาว ซึ่งอย่างน้อยก็ต้องน่ารักนิดๆล่ะ แต่ภาพแบบนั้นไม่มีในหัวเลย
เวิลด์ก็ให้ความรู้สึกว่าสวยมาก แต่พอโหวตดาวอิงค์กลับได้ไป เท่าที่อ่านมาไม่ค่อยจะ รู้สึกว่าอิงค์สวยเท่าไรเลย จากที่นางเอกชมแล้วชมอีก จนเวิลด์ดูเป็นนางฟ้ามากกว่าเยอะเลย
**ที่สำคัญ คุณใส่ความรู้สึกของตัวเองลงไปในตัวละครมากจนเกินไป จนตัวละครไม่เหลือความเป็นตัวเอง จนจะกลายเป็นฟังเรื่องราวของตัวคุณจากปากคุณอยู่แล้ว
การดำเนินเรื่องและการใช้ภาษา : การดำเนินเรื่องก็ใช้แบบนางเอกบรรยายเหมือนนิยายรักหวานแหววโดยทั่วไป ตอนแรกๆส่วนของคำพูดกับคำบรรยายก็พอใช้ได้ แต่มาหลังๆเริ่มมีแต่บทพูด มันมากไปอ่ะ เกินลิมิต อะไรที่ไม่มีประโยชน์ก็ไม่ต้องพูดมาหมดก็ได้ แบบที่พูดแล้วไม่ได้มีผลอะไรกับเรื่องเลยเนี่ยเอามารวบรวมเป็นคำกระชับสั้นๆ แล้วใส่ไว้ในคำบรรยายก็ได้ ว่ามันทำอะไรกันแค่นั้นพอ อย่างปวดฉี่งี้ ไม่ต้องทำเป็นคำพูดหรอก บรรยายไปเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่แล้วปวดฉี่ขึ้นมางี้ เลยบอกเพื่อนไรแบบนี้
พูดถึงบรรยายว่าทำอะไรอยู่ก็นึกขึ้นมาได้เลย ว่ารู้สึกจะมีก็น้อยมากๆอ่ะ มีแต่คำพูด อ่านๆไป อ้าว ไมมาโผล่อีกทีที่นี่ล่ะ ตอนแรกยังอยู่ตรงนั้นเลย เดินไปพูดไปมั้ยไม่บอก เดินๆเจออะไรบ้างไม่มีบรรยาย เหมือนจะล่องๆลอยๆอยู่ในจินตนาการ นึกจะมีนั่นนี่ก็ผุดขึ้นมาตามใจฉัน
อีกอย่างบรรยายไม่ถึงอามรมณ์เลย อ่านแล้วมันไม่เข้าหัวอ่ะ เศร้าไม่ถึง โกรธไม่ถึง ฮาไม่ถึง มันเรียบไปหมดเลยอ่ะ เพราะมีบทสนทนาเยอะด้วยแหละไม่ค่อยสร้างอารมณ์
อิโมติคอนนี่ก็ไม่เยอะมากหรอกนะ แต่ใช้ที่มันจี๊ดใจเต็มๆ อย่างพยักหน้านี่ก็เอาซะ เขียนว่าทำหน้าแบบไหนอย่างไรดีกว่ามั้ย เห็นภาพมากกว่าแล้วยังดูมีสาระมากกว่าอีกด้วย
**อันนี้อีกเน้นๆ ชอบมีบทความคิดที่อ่านแล้วงงๆว่า เป็นบทพูดรึป่าว มีเยอะใช้ได้เลย
การใช้ภาษาเขียนได้ลื่นไหลดีอ่านแล้วไม่สะดุด ถือว่าภาษาคุณ
** ตอนที่ 2 บทนำน่ะ รีไรท์อีกแล้วสินะคะ ดันบังเอิญมาตรงกับวันที่วูฟคุงกำลังอ่านอยู่เลย ตอนแรกว่า อ่านเจอคำบรรยายถึงลักษณะของเพื่อนๆด้วย พอกลับไปดูอีกทีไม่มีแล้ว ทำไมถึงเอาออกล่ะ มันไม่ดียังไงเหรอ วูฟคุงว่ามันก็ดีอยู่แล้วนะ ดีสำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่านภาคแรก คนอ่านภาคแรกก็ใจได้สกิดความจำด้วย
สรุปคือโครงเรื่องมันค่อนข้างมึน ไม่ค่อยสมเหตุสมผล บรรยายก็น้อยนัก บทสนทนามาเป็นตลับเลย รู้แหละว่าคงแก้ไรไม่ทันแล้ว ลงเยอะแล้วนี่ ทีหน้าทีหลังก็เอาไปส่งวิจารณ์ตั้งแต่ต้นๆดีกว่านะ เพราะมารู้เอาตอนนี้ก็ไม่ได้แก้แล้วนี่นะ ก็แก้ได้แหละ แต่ดูเหมือนคุณคงจะไม่สะดวกแก้ ก็เท่านี้แหละ สุดท้ายก็ต้องขอโทษด้วยถ้ามีอะไรผิดพลาด หรือวิจารณ์ไม่ดีไม่มีสาระ และขอโทษจริงๆถ้าทำให้เสียกำลังใจ และก็ต้องขอบคุณด้วยเหมือนกัน
ความคิดเห็น