เวลา ความฝัน ความจริง

มีใครเคยสงสัยบ้างไหมว่า..เมื่อคราเราเป็นเด็กทำไมเวลาจึงผ่านไปช้านักหนา ตอนเรียนอยู่ชั้นประถม..กว่าจะหมดเทอมก็รู้สึกยาวนานยิ่งนัก..เฝ้าเร่งวันคืนให้ได้เรียนจบเร็ว ๆ จะได้ไปเรียนชั้นมัธยม...

พอขึ้นชั้นมัธยม...เวลาก็เหมือนจะหมุนเร็วขึ้นอีกเป็นเท่าตัว..เพราะเมื่อเงยหน้ามองฟ้าอีกครั้งหนึ่งก็เกือบจะจบมัธยมต้นเสียแล้ว..จำต้องบอกลาเพื่อนร่วมชั้นบางคน และบ้างครั้งก็เป็นช่วงเวลาที่ลำบากใจเหลือกัน..ด้วยว่า อารมณ์แปรปรวนยากจะตามทัน

เมื่อไม่กี่ทิวาราตีพ้นผ่าน..ชีวิตที่เรียบง่ายก็มีจังหวะถี่รัว...มัธยมปลายเป็นสีสันที่แปลกใหม่ เด็กหญิงเปลี่ยนไป..ก้าวเป็นผู้ใหญ่อีกขั้นหนึ่ง...คำนามหน้าที่เปลี่ยนไม่เพียงเขียนแตกต่าง แต่ภาวะอารมณ์ ความรู้สึกนึกรู้ก็ต่างจากเดิม...เด็กในวันวารได้เป็นวัยที่เรียนรู้ วัยที่สนุก..และอีกเช่นเคย ตัวเลขที่วิ่งวุ่นเป็นวงกลมก็เหมือนจะหมุนวนไวขึ้นอีกเท่าหนึ่ง

พอแสงอาทิตย์ตกแสงจันทร์เคลื่อน ชีวิตก็ก้าวสู่ขั้นตอนเริ่มต้น มือน้อย ๆ ก็แตะทาบบานประตูแห่งความจริง ขาเล็ก ๆ ก็ก้าวพ้นจากขอบเขตแห่งความฝัน...

ชีวิตมหาวิทยาลัยเป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยอุดมการณ์ ความสดใส ความเริงร่า และไฟแห่งปรารถนา ชีวิตสั้น ๆ เพียงสี่ปีที่ปีแรกเหมือนจะยาวนานนัก แต่เมื่ออยู่ปีสุดท้ายก็สั้นจนไม่อยากให้หมดไป...

วันสุดท้ายที่ต้องหันมองกลับสู่ประตูรั้วแห่งอุดมการณ์ วินาทีที่ต้องก้าวออกจากความฝันเพื่อเผชิญหน้ากับความจริง คำถามที่เฝ้าวนเวียน...ทำไม...ทำไมเวลาจึงผ่านไปเร็วเหลือเกิน...

เมื่อวานนี้ฉันยังเป็นเพียงเด็กไม่ประสา วันนี้ฉันเติบโตด้วยไฟแห่งฝันที่แรงกล้า แล้วพรุ่งนี้ตัวฉันจะมอดราไปกับไฟหรือไม่...

เวลาคือเพื่อนที่ก้าวไปพร้อมกับทุกคน...ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว...มันก็เป็นเพียงความรู้สึกเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้น จริงแท้เวลาหมุนเหมือนเดิม จังหวะเดิม เพียงแต่จังหวะชีวิตที่รวดเร็วขึ้นต่างหากที่ทำให้เรารู้สึกว่า เวลาหมุนเปลี่ยนเร็วกว่าวันวาร

ฉันเคยคิดจะหยุดเวลา...แต่ความเป็นจริงคือ..ไม่เคยมีใครหยุดเวลาได้...

ฉันเคยคิดจะไม่สนใจเวลา...แต่ความเป็นจริงคือ...เวลาคือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต วันนี้มันแสนสั้น จงรีบทำในสิ่งที่ต้องทำ ก่อนที่พรุ่งนี้จะมานึกเสียดายวันที่ผ่านไปอย่างเปล่าดาย

ฉันเคยคิด...และคิดจะใช้ชีวิตให้คุ้มค่า..แต่คำถามคือ ความคุ้มค่าวัดจากอะไร ชีวิตคนเราสั้นยาวไม่เท่ากัน เวลาในขวดแก้วเล็ก ๆ ที่แต่ละคนครอบครองย่อมมีไม่เท่ากัน แล้วเช่นนี้ชีวิตคนจะเปรียบเทียบกันได้อย่างไร...

เกือบทุกคนในโลกนี้อยากจะย้อนอดีต บางคนอยากกลับไปแก้ไขบางสิ่ง บางคนอยากกลับไปเสพสุขในวันวาร และบางคนอยากกลับไปเพื่อรับรู้ความจริง...

ในขณะเดียวกันหลาย ๆ คนในโลกใบนี้ก็อยากจะมุ่งสู่อนาคต บางคนอยากไปเพื่อหลีกหนีบางสิ่ง บางคนอยากไปเพราะแสวงหาในบางอย่าง และบางคนอยากไปเพื่อพิสูจน์ตนเอง

ท่านอยากจะใช้เวลาอย่างไรก็ตามใจเถิด..แต่จงจำไว้ว่า...คนเราไม่อาจเดินทางสู่อดีตและยิ่งไม่อาจก้าวกระโดดสู่อนาคต มีเพียงปัจจุบันเท่านั้นที่เราสามารถจะแหวกว่ายอยู่ในกระแสแห่งเวลา...

little bird
01-06-07