สิ่งที่หลบซ่อน

ช่วงสมัยหนึ่ง จะมีใครคาดคิดว่าทองคำที่มีค่า ได้หลบซ่อนตัวอยู่ในหุบเขาที่ห่างไกลความเจริญ...หลากหลายผู้คนบุกป่าผลาญอารยธรรม เพื่อที่จะได้ครอบครอง จะมีกี่คนที่ประสบความสำเร็จ ค้นพบภูเขาที่เป็นขุมทองมหาศาล

ช่วงสมัยหนึ่ง จะมีใครคาดคิดว่าประเทศที่ยากจนห่างไกลสุดขั้วโลก จะมีหินแกร่งล้ำค่าที่เรียกกันว่า "เพชร" ซุกซ่อนอยู่ใต้แผ่นดิน...หลากหลายเชื้อชาติต่อสู้ฆ่าล้าง เพื่อครอบครอง แต่จะมีกี่คนที่ประสบความสำเร็จ ค้นพบเหมืองเพชรที่ยิ่งใหญ่

ช่วงสมัยหนึ่ง จะมีใครคาดคิดว่าประเทศที่แห้งแล้งจนแทบจะอดอยาก จะมีเชื้อเพลิงที่ล้ำค่าที่เรียกกันว่า "น้ำมัน" ซุกซ่อนอยู่ใต้ผืนทราย...หลากหลายกลุ่มคนหักหลังแย่งชิง เพื่อยึดครอง แต่จะมีสักกี่คนที่ประสบความสำเร็จ ค้นพบบ่อน้ำมันขุมใหญ่

ชีวิตคนเราก็ไม่ต่างกัน ไม่มีใครคาดคิดได้ว่าสิ่งที่ยากลำบากที่กำลังเผชิญจะมีสิ่งใดซุกซ่อน ชีวิตที่แห้งแล้งก็ไม่ต่างไปกับทะเลทราย แต่ถ้าหากเราค้นพบบางสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ ก็ไม่ต่างกับเราค้นพบบ่อน้ำมัน

ชีวิตคนเราบางครั้งก็วุ่นวายสับสน ต้องแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ลื่นไหลไปตามกระแสโลก แม้จะเบื่อแสนเบื่อ แต่ถ้าเรามองมันดี ๆ เราอาจจะค้นพบบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ตรงนั้นมาช้านาน แต่เรามองข้ามไป...ไม่แน่ว่า สิ่ง ๆ นั้นเทียบค่าเหมืองเพชรแดนไกล

ชีวิตคนเราก็ต้องมีการเผชิญความแตกต่าง พบวัฒนธรรมภาษาที่แปลกไป การปรับตัวเป็นเรื่องสำคัญและยากที่จะทำ แต่ถ้าเราทำได้มันก็ไม่ต่างอะไรกับการค้นพบขุมทอง

จงมองสิ่งที่มีอยู่ในแง่มุมที่แตกต่าง...แล้วจะค้นพบอะไรบางอย่างที่มองข้ามไป
จงมองสิ่งที่ไม่เคยเห็นด้วยสายตาที่ละเอียดอ่อน...แล้วจะค้นพบอะไรบางอย่างที่เราไม่เคยให้ความสำคัญ
จงมองสิ่งที่เคยหวาดกลัวระแวงที่จะเผชิญด้วยความสงบนิ่ง...แล้วจะค้นพบอะไรบางอย่างที่อาจมีค่าในชีวิต

อย่าตัดโอกาสตัวเอง อย่าปิดกั้นตัวเอง และอย่าคิดหวาดระแวงในสิ่งที่ไม่เกิดขึ้น

โอกาสอยู่เบื้องหน้าให้ไขว่คว้า เหมือนดวงดาราที่ลอยอยู่บนฟ้าให้สอยชม

+++++++++++++++++++

สอนอะไรก็ไม่ยากเท่าสอนตัวเอง...สั่งอะไรก็ไม่ยากเท่าสั่งใจตน

บางครั้งเราก็ไม่อาจจะทำสิ่งใดได้...แต่ก็ดีกว่าไม่ได้ลองทำอะไรเลย


ปล...ไดอารี่นี้เขียนขึ้นเพื่อสอนเพื่อสั่งตัวเอง...เตือนสติตัวเองไม่ให้หลงไปกับมายาแห่งสังคมเมืองกรุง คนอื่นอาจจะอ่านไม่รู้เรื่อง แต่ไม่เป็นไร เพราะไม่ได้เขียนให้ใคร