คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 08 Days ♡
08 Days ♡
#เพื่อนรักเตียงสั่น
เสียงรถที่กำลังเคลื่อนตัวเข้าออกไม่ขาดสายในขณะนี้ ทำให้ลูกหมาตัวน้อยที่เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ค่อยๆงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยสภาพที่ค่อนข้างอิดโรย หลังจากที่โดนคนเจ้าเล่ห์บังคับให้เล่นผีผ้าห่มจนเสียจูบและน้ำหวานในร่างกายไปไม่รู้ตั้งกี่รอบต่อกี่รอบ จนตอนนี้ริมฝีปากบางสวยท่าจะบวมเจ่อเอาการ..
เพราะโดนประธานมาดขรึมดูดเอาๆไม่มียั้ง จนคนตัวเล็กแทบจะหายใจหายคอไม่ทัน ไม่รู้ว่าหมอนี่มันไปเก็บกดมาจากไหนนักหนา ดีนะที่มันไม่บังคับให้ดูดไอติมแท่งยักษ์จริงๆ ไม่อย่างนั้นละก็ปากบางๆสวยๆของลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนท่าจะบวมแดงไปหลายวันเชียวล่ะ..
ปาร์คชานยอลไอ้คนหื่นกาม!
วะ ว่าแต่หมอนี่หายไปไหนนะ??
ทะ ทำไมไม่มีล่ะ ทำไมไม่มีคนอยู่บนรถเลยสักคน!
ลูกหมาตัวน้อยกระเด้งตัวลุกขึ้นจากเบาะทันทีเมื่อพบว่าบรรยากาศภายในรถตอนนี้แสนจะเงียบงันจะมีก็เพียงแค่เสียงเครื่องรถและเสียงแอร์ที่ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง แล้วมนุษย์ตั้งหลายร้อยชีวิตหายไปไหนหมดนะ?
แล้วปาร์คชานยอลล่ะ? ทำไมหมอนี่กล้าทิ้งเขาเอาไว้บนรถคนเดียวแบบนี้ เกิดมีโจรขึ้นมาปล้นบนรถหรือมีชายฉกรรจ์มาจับไปทำมิดีมิร้ายจะทำอย่างไรร่างกายของเขายิ่งบอบบางราวกับหญิงสาวอยู่ด้วย..
ถ้าเป็นแบบนั้นละก็..
พยอนแบคฮยอนจะทำยังไงดี ทำยังไงดีนะ ทำยังไงดี??
“อ่าห์~ นี่นายกำลังคิดเรื่องบ้าอะไรอยู่เนี่ยพยอนแบคฮยอน ตื่นๆ~”
สองมือน้อยๆยกขึ้นตะปบหัวกลมๆของตัวเองแล้วขยี้แรงๆหลายทีก่อนจะส่ายหัวดุกดิกไปมาเพื่อสะบัดความคิดฟุ้งซ่านและปลุกกระแสประสาทให้ทำงานได้เร็วขึ้นกว่านี้ ก็ปกติเวลาหมาน้อยตื่นจะมีคนคอยเสกคาถาปลุกอยู่ตลอดนี่นา เพราะฉะนั้นการที่ต้องตื่นนอนเองแบบนี้มันก็ไม่ชินนะสิ
“ปาร์คชานยอลนายหายไปไหนกันนะ~”
นั่งจุมปุกบ่นพึมพำอยู่บนเบาะกว้างๆคนเดียว ก่อนจะเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆเกาะขอบกระจกรถทัวร์แล้วชะเง้อมองบริเวณรอบๆตาแป๋ว และมันก็ทำให้ลูกหมาตัวน้อยรู้แล้วว่าที่นี่นั้นคือลานพักรถระหว่างทางนั่นเอง
ทว่ายังมีอีกอย่างที่สามารถไขข้อสงสัยให้ลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนได้เป็นอย่างดีเมื่อลูกกะตากลมๆทั้งสองข้างเหลือบไปเห็นคนที่ตัวเองตามหากำลังเดินควงแขนอยู่กับรุ่นน้องที่มีฉายาว่า ชีนะโนตม นั่นทำให้แววตาสุกใสที่ดูไร้เสียงสาเมื่อครู่ถูกจุดประกายไฟขึ้นมา ก่อนที่ริมฝีปากบางสวยจะจุดยิ้มขึ้นมานิดๆที่มุมปาก
คิดจะลองดีกับลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนสินะ..
งานนี้นายไม่รอดแน่ปาร์คชานยอล ไอ้โย่งหูกาง หึหึ.. J
“อ้าวหมาตื่นตอน..เห้ยนี่เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย ไหวไหม?”
อู๋อี้ฟานที่ลงไปทำธุระส่วนตัวและซื้อของเสร็จเป็นคนแรกก้าวขึ้นมาบนรถพลางผิวปากอย่างอารมณ์ดี ทว่าใบหน้าหล่อกลับขมวดมุ่นขึ้นทันทีเมื่อพบว่าเพื่อนรักตัวเล็กที่นอนหลับปุ๋ยอยู่เมื่อครู่กำลังนั่งจุมปุกกอดเข่าน้ำตาคลออยู่ตรงเบาะหลังคนเดียว นั่นทำให้ขายาวต้องรีบก้าวเข้าไปหาคนตัวเล็กด้วยความเร่งรีบด้วยความเป็นห่วง
“ปวดหัวอู๋ฟาน.. พยอนปวดหัว~”
แกล้งเอ่ยเสียงเบาพลางยกมือขึ้นกุมขมับด้วยความทรมาน นั่นทำให้อู๋อี้ฟานที่เป็นห่วงลูกหมาตัวน้อยๆมากกว่าสิ่งไหนถึงกับทิ้งถุงขนมในมือลงกับพื้น ก่อนจะคว้าร่างเล็กๆเข้ามาไว้ในอ้อมกอดด้วยความเคยชิน
เพราะนอกจากปาร์คชานยอลแล้วยังมีอู๋ฟานอีกคนที่คนตัวเล็กยอมให้แตะเนื้อต้องตัวได้ แต่ก็เฉพาะตอนที่หมอนั่นเผลอเท่านั้นนะ เพราะถ้าปาร์คชานยอลเห็นละก็มีหวังหมอนั่นได้ฆ่าใครสักคนตายแน่ๆ
เพราะแบบนี้ไงลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนเลยต้องใช้วิธีนี้เพื่อเอาคืน..
และรับรองว่าหมอนั่นได้เดือดเป็นองค์ลงแน่ๆถ้าเห็นเขากับอู๋ฟานกำลังกอดกันอยู่..
ช่วยไม่ได้นะโย่ง ใครบอกมึงเล่นกูก่อน งานนี้เป็นไงเป็นกัน หึหึ J
“มึงรออยู่นี่ก่อนได้ไหมเดี๋ยวกูจะลงไปซื้อยาให้..”
เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางยกมือขึ้นอังหน้าผากเพื่อนรักตัวเล็กด้วยความเป็นห่วง ทว่าคำตอบที่ได้กลับมาคือลูกหมาตัวน้อยเอาแต่ส่ายหัวไปมาแล้วกอดเขาแน่นขึ้นกว่าเดิม นั่นทำให้ใบหน้าหล่อถึงกับขมวดมุ่นอยู่ไม่น้อย
“ไม่เอา~ พยอนไม่อยากอยู่คนเดียวพยอนปวดหัว อู๋อย่าทิ้งพยอนนะ..”
เอ่ยเสียงเบาพลางเงยหน้าจ้องเพื่อนรักตัวสูงอย่างออดอ้อน ทำให้อู๋อี้ฟานที่เห็นอาการขี้อ้อนของเพื่อนตัวเล็กถึงกับคลี่ยิ้มบางๆออกมา ก่อนจะยกมือขึ้นลูบเรือนผมนิ่มเบาๆด้วยความเอ็นดู
“ไอ้ลูกหมาเอ้ย ขี้อ้อนขนาดนี้ใครจะทิ้งมึงล.. / ทิ้งไม่ลงงั้นสินะ หึ.. กูให้เวลามึงคิดแล้วก็พูดใหม่ 5 วินาทีอู๋อี้ฟานว่ามึงจะปล่อยมันหรือจะให้กูปล่อยมึงลงจากรถในสภาพที่มึงคงรู้ดี..”
ท่ามกลางบรรยากาศอันแสนจะมุ้งมิ้งของพยอนแบคฮยอนและอู๋อี้ฟานมีเสียงอันเย็นยะเยือกของท่านประธานแทรกขึ้นมาทำให้บรรยากาศที่เคยมุ้งมิ้งกลับกลายเป็นไอเย็นที่ระเหยออกมาจากร่างสูงจนทำให้อู๋ฟานที่ได้ยินถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมาทั้งตัว และยิ่งสายตาเย็นเฉียบมาดนิ่งๆที่มองมาที่เขากับเพื่อนตัวเล็กในตอนนี้ ทำให้อู๋อี้ฟานรู้ดีว่าหากเขาไม่ยอมปล่อยหมาน้อยให้อ้อมกอดในตอนนี้หรือดันทุรังตอบไปว่าไม่ปล่อยละก็..
มึงคงดับอนาถบนรถทัวร์ภายในเวลาไม่เกิน 10 วินาทีแน่ครับ อู๋อี้ฟาน..
“เออๆกูปล่อยก็.. / ไม่นะอู๋ฟานถ้าอู๋ฟานปล่อยพยอน พยอนจะกัดลิ้นตัวเอง กัดๆ~กัดให้ขาดตายเลยคอยดู”
ไม่ว่าเปล่าแต่ลูกหมาตัวน้อยกำลังแลบลิ้นออกมาแล้วกัดลิ้นขู่เพื่อนรักตัวสูงเบาๆ นั่นทำให้อู๋อี้ฟานกำลังอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเนื่องจากคนหนึ่งก็เพื่อนรักที่น่ารักมากๆจะปล่อยให้ตายได้ยังไงเสียดายแย่ ส่วนอีกคนก็เพื่อนรักที่กำลังจ้องเขาราวกับจะสูบเลือดสูบเนื้อก็มิปานอยู่ในตอนนี้..
ใครก็ได้ช่วยอู๋ที.. อู๋ไม่น่าแดรกข้าวเสร็จเร็วกว่าชาวบ้านเลยถ้าไม่เยี่ยงนั้นคงไม่ตกเป็นเครื่องมือแก้แค้นของน้องหมาและไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพที่กำลังจะโดนไอ้ประธานบึ้มกะโหลกศีรษะเยี่ยงนี้..
โอเซฮุน คิมมินซอก จางอี้ชิง .. ณ เพลาคับขันเยี่ยงนี้พวกมึงแมร่งหายไปมุดหัวกันอยู่ที่ไหนวะแสรด ช่วยอู๋ด้วย อู๋ยังไม่อยากสิ้นชีพ อู๋ยังเสียดายชีวิตและร่างกายหล่อๆของอู๋อยู่นะครับหม่อมแม่..
นี่มันไม่ใช่สไตล์อู๋เลยสักนิด..
หม่อมแม่ครับอู๋อยากกลับกาแล็คซี่แล้วได้โปรดมารับอู๋ที ฮอลล ;______;
“เตี้ย..ปล่อยมือจากไอ้อู๋เดี๋ยวนี้..”
ข่มเสียงต่ำเพื่อให้คนตัวเล็กรู้ว่ากำลังทำให้เขาไม่พอใจมากเพียงใดในขณะที่มือหนากำถุงขนมที่ตั้งใจลงไปซื้อมาให้คนตัวเล็กเอาไว้แน่น ทว่าอีกคนกลับไม่ทำตามคำสั่งของเขาเลยสักนิดแถมยังเอาหน้าถูๆกับไหล่เพื่อนรักตัวสูงอีก นั่นทำให้ปาร์คชานยอลอยากจะเดินเข้าไปกระชากคนทั้งสองให้กระเด็นออกจากกันในตอนนี้เสียให้รู้แล้วรู้รอด หากไม่ติดอยู่ที่ว่าความเป็นห่วงคนตัวเล็กนั้นมีมากกว่า..
เนื่องจากลูกหมาตัวน้อยที่กำลังยั่วโมโหเขาอยู่ในตอนนี้กำลังป่วยอยู่..
“ไม่ปล่อย~ อยากกอดอู๋ฟาน อู๋ฟานใจดีไม่เคยโกหก ไม่เหมือนใครบางคนที่ทิ้งให้กูนอนอยู่บนรถคนเดียวแต่ตัวเองกลับลงไปเดินควงน้องรหัสอย่างมีความสุขทั้งๆที่ก็สัญญากันเอาไว้แล้ว..”
เอ่ยออกมาลอยๆพลางกอดกระชับแขนแกร่งของเพื่อนรักตัวสูงเอาไว้แล้วปรายตามองไปยังปาร์คชานยอลที่ยืนอยู่ไม่ไกลด้วยแววตาตัดพ้อ นั่นทำให้อารมณ์ของประธานมาดขรึมที่กำลังประทุเมื่อครู่ถึงกับเย็นลงในทันที เนื่องจากตอนนี้ชายหนุ่มรู้แล้วว่าที่ลูกหมาตัวน้อยประชดเขาแบบนี้เป็นเพราะอะไร..
คงจะแอบเห็นตอนที่ซูยอนควงแขนเขาสินะ..
แล้วไอ้อาการแบบนี้เค้าเรียกว่าหึงงั้นสิ..
แบบนี้ต้องแกล้งให้เขินเล่นๆเสียหน่อยหมาน้อยจะได้เลิกดื้อ หึหึ J
“นั่นมันแค่อุบัติเหตุนะเตี้ยมึงกำลังเข้าใจผิด ที่จริงกูตั้งใจลงไปซื้อน้ำหวานกับขนมพวกนี้มาให้มึงต่างหากแต่ซูยอนเดินสะดุดพื้นกระเบื้องตรงทางเดินเลยเซมาชนกูแค่นั้น.. ว่าแต่ที่มึงเป็นแบบนี้เพราะกำลังหึงกูสินะ หึงกูใช่ไหมล่ะที่ซูยอนกอดกู มึงเลยต้องประชดกูโดยการกอดไอ้อู๋แบบนี้สินะ หึหึ J ”
เอ่ยเสียงเจ้าเล่ห์ในขณะที่ปรายตามองคนตัวเล็กไม่วางตาแล้วยกยิ้มขำ ทำให้คนที่ถูกจี้จุดถึงกับไปไม่เป็นได้แต่นั่งหูแดงหน้าแดงเหมือนลูกหมาน้อยที่กำลังถูกไล่ต้อนให้จนมุมอย่างน่ารัก แต่ถึงกระนั้นมันก็แค่แปบเดียวเท่านั้นแหละที่ลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนจะยอมแพ้คนตัวสูงจอมเจ้าเล่ห์นี่
หมอนี่เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับพยอนแบคฮยอนลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนงั้นหรอ..
งานนี้โดนเอาคืนสิบเท่าแน่ ปาร์คชานยอล! หึหึ J
“ใครว่ากูหึง ใครว่ากูประชด มึงหลงตัวเองเกินไปแล้วปาร์คชานยอล”
“ที่กูทำไปทั้งหมดมันไม่เกี่ยวอะไรกับมึงเลย แต่กูทำเพราะกูกำลังเปลี่ยนใจ.. กูจะจีบอู๋ฟานแทนมึงต่างหาก..”
“!!”
ขึ้นชื่อว่าลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนแล้วย่อมไม่มีทางพูดเปล่าเพราะกำลังยกมือขึ้นลูบแผงอกแกร่งของเพื่อนรักตัวสูงที่นั่งข้างๆทำให้อู๋อี้ฟานผู้ที่ถูกหมาน้อยยั่วอยู่นั้นถึงกับกลืนก้อนเหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบาก
แต่ที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะอู๋ฟานเคลิ้มไปกับแผนยั่วของหมาน้อยหรอกนะ แต่เป็นเพราะนัยน์ตาคมของท่านประธานมาดขรึมที่กำลังจ้องเขาอย่างไม่วางตาอยู่ในตอนนี้ต่างหากที่มันให้อู๋อี้ฟานขนลุกไปทั้งตัว..
หม่อมแม่ครับช่วยชายอู๋ด้วย..
ชายอู๋กำลังจะถูกไอ้ประธานกินหัวแล้วครับหม่อมแม่ T______T
“พยอนแบคฮยอนกูบอกให้ปล่อยไอ้อู๋เดี๋ยวนี้!”
ข่มเสียงต่ำพลางขบกรามจนขึ้นสันนูนดังกรอดๆและกำหมัดแน่นจนเห็นกล้ามเนื้อโป่งนูนขึ้นเป็นมัดๆเป็นอันรู้กันว่าตอนนี้อารมณ์ของท่านประธานมาดขรึมได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว หากแต่มันกลับไม่ได้ทำให้ลูกหมาตัวน้อยสนใจได้แม้เพียงนิดเพราะลูกกะตากลมๆใสแป๋วทั้งสองข้างกำลังเงยขึ้นสบกับหน่วยตาคมอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวก่อนจะเอ่ยท้าทายอำนาจมาดขรึมว่า..
“ไม่ปล่อย~ ไม่อยากปล่อยอยากกอดอู๋ฟานใครจะทำไมเนอะอู๋ฟานเนอะ..”
เอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วก่อนจะเอนศีรษะทุยๆซบกับไหล่แกร่งอย่างออดอ้อนนั่นทำให้อู๋อี้ฟานถึงกับนั่งตัวแข็งทื่อ และอีกเช่นเคยว่ามันไม่ใช่อาการดีใจตื่นเต้นหรืออะไรทั้งสิ้นเพราะที่อู๋ฟานเป็นแบบนี้ เนื่องจากตอนนี้ไอ้ประธานมันกำลังเดินกัดฟันกรอดๆเข้ามาใกล้พวกเขาสองคนมากขึ้นเรื่อยๆแล้วน่ะสิ..
นี่มันเวรกรรมอะไรของอู๋ฟระ..
อิเห้คิมมินซอก จางอี้ชิง โอเซฮุนมึงหายหัวไปไหนกันหมดวะครับ..
ช่วยอู๋ด้วย..อู๋กำลังจะดับอนาถบนรถทัวร์แล้ววววววว!!!!!!
“มึงพูดแบบนี้แน่ใจแล้วหรอเตี้ยหืม..”
เอ่ยเสียงเจ้าเล่ห์ก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ลูกหมาตัวน้อยที่กำลังซบไหล่ของเพื่อนรักอีกคนที่ได้แต่นั่งตัวแข็งทื่ออยู่ นั่นทำให้ลูกหมาตัวน้อยถึงกับหลับตาปี๋ในทันทีก่อนจะค่อยๆสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่แล้วตะโกนออกไปด้วยความมั่นใจว่า..
“แน่..อื้อ~”
ดวงตากลมมนคู่สวยถึงกับเบิกโพลงขึ้นมาทันทีเมื่อจู่ๆริมฝีปากบางๆก็ถูกริมฝีปากอิ่มของคนเจ้าเล่ห์ฉกชิมความหวานอย่างไม่ทันตั้งตัว และที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือหมอนี่มันไม่ได้แค่จูบแบบแตะๆธรรมดานะ แต่มันกำลังจูบแบบดีฟคิสเลย ดีฟคิสแบบหลายรอบจนคนตัวเล็กถึงกับครางอืมในลำคอไม่หยุด และพยอนแบคฮยอนจะไม่อะไรเลยถ้าหมอนี่มันไม่ได้หน้าด้านจูบเขาทั้งๆที่เขายังคงซบไหล่ผู้ชายอีกคนอยู่
ปาร์คชานยอลมันโคตรร้ายกาจ..
กล้าจูบลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนต่อหน้าเพื่อนในระยะสกินชิพแบบนี้มัน..มัน..
“ปาร์คชาน.. / อย่าด่ากูเชียวนะ ถ้าด่ากูคำเดียวละก็กูจับมึงแก้ผ้าขย่มตอนนี้แน่..”
“จำไม่ได้ล่ะสินะว่ากูเคยบอกมึงว่าไงถ้ามึงเลิกจีบกู.. งั้นกูจะทวนให้ฟังอีกรอบนะเตี้ย..”
“กู-เคย-บอก-มึง-ว่า.. ถ้ามึงคิดที่จะเลิกจีบหรือเลิกยั่วกูก่อน 30 วันตามที่มึงเคยบอกเอาไว้..”
“กูจะจับมึงทำเมียทุกวัน วันละหลายๆรอบ จนกว่าจะครบ 30 วัน..”
“เพราะฉะนั้นก็เริ่มจากวันนี้เลยละกัน เอาแมร่งบนรถทัวร์นี่แหละสัก 4-5 ยกก่อน..”
“จากนั้นค่อยไปต่อกันที่เชจูจนฟ้าสางหรือไม่ก็ยันเที่ยงของอีกวัน มึงพร้อมแล้วใช่ไหม? งั้นกูเริ่มเลยนะ”
“!!”
ครับ.. ไม่ต้องบอกก็คงรู้นะครับว่าตอนนี้พยอนแบคฮยอนกับอู๋อี้ฟานกำลังทำหน้ายังไงหลังจากที่ได้ยินคำพูดอันแสนจะตรงไปตรงมาของท่านประธานมาดขรึม และมันก็ไม่ใช่เฉพาะสองคนนี้หรอกครับที่กำลังอ้าปากกว้างทำตาโตเพราะเพื่อนๆที่กำลังทยอยกลับขึ้นมาบนรถก็อึ้งอย่างไม่แพ้กัน โดยเฉพาะคิมมินซอกที่ดูจะอึ้งมากกว่าใครเขา..
อึ้งจนต้องรีบวิ่งดุกๆไปค้นกระเป๋าเป้ใบโตที่เตรียมอุปกรณ์ในการถ่ายฉากซัมบาราเห้ออกมาทีละชิ้นๆจนครบ แล้วจัดการเซ็ทฉากราวกับสตูดิโอถ่ายหนังก็มิปาน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นบอกเพื่อนรักทั้งสองด้วยสีหน้าจริงจังว่า..
“เอาเลยมึงเอาเลย..อุปกรณ์กับฉากของกูพร้อมแล้ว คนดูก็พร้อมแล้ว..”
“ที่เหลือก็แค่รออนาคอนด้ายักษ์ของมึงแข็งตัวแล้วเขมือบหมาน้อยก็แค่นั้น..”
“!!”
ครับ..ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเพื่อนๆทุกคนกำลังตกอยู่ในภาวะช็อคโลกมากกว่าเดิมหลายร้อยเท่า ก็คิมมินซอกมันเล่นเตรียมมาครบทุกอย่างจริงๆทั้งกล้องถ่ายวิดีโอแบบ HD ทั้งขาตั้งกล้อง อีกทั้งยังที่นอนปิคนิคสีเลือดนกที่เตรียมมาสำหรับให้สองคนนี้ซัมบาราเห้กันโดยเฉพาะ แล้วมันยังเซ็ททุกอย่างภายในเวลาไม่ถึง 1 นาทีด้วยซ้ำ นั่นแสดงว่าต้องมีการเตรียมการมาเป็นอย่างดีสำหรับการถ่ายฉากซัมบาราเห้โดยเฉพาะ
ก่อนพวกมึงจะทำอะไรได้โปรดช่วยถามสุขพงสุขภาพกูสักคำก่อนได้ม๊าย..
นี่มึงเล่นเตรียมทุกอย่างกันพร้อมแบบนี้ ทั้งคนเล่นฉากซัมบาราเห้ ทั้งตากล้อง ทั้งคนดู..
แล้วแบบนี้คนที่เป็นตัวประกันอย่างกูเนี่ย อู๋อี้ฟานที่นั่งหัวโด่อยู่ระหว่างการซัมบาราเห้เนี่ย..
กูจะมีชีวิตรอดม๊ายยย เลือดกูไม่หมดตัวหรือช็อคตายก่อนหรา.. อิเห้..
“หยุดนะ ชะ ชานยอล!”
“ปะ ปาร์คชานยอลมึงจะทำบ้าอะไรเนี่ยกูบอกให้หยุดไง! อะ อู๋ฟานช่วยพยอนด้วย!~”
ลูกหมาตัวน้อยตะโกนเสียงดังลั่นด้วยความตกใจก่อนจะพยายามเบี่ยงหน้าหลบปลายจมูกโด่งที่กำลังโน้มเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆด้วยการซบหน้าลงกับไหล่แกร่งของเพื่อนรักอีกคนที่ตอนนี้นั่งตัวแข็งทื่อเฉกเช่นก้อนหินไปเสียแล้ว..
มะ หมอนี่มันบ้าไปแล้วรึไงนะ..
นะ นี่มันจะขย่มเขาบนรถจริงๆงั้นหรอ??
ขะ ขย่มต่อหน้าสาธารณชนนับร้อยแบบนี้เนี่ยนะ..
งะ งานนี้มีหวังลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนได้คลานแน่ๆ..
นะ หนึ่งคือคลานเพื่อหลบหนีความอายลงจากรถหลังจากถูกหมอนี่ขย่มเสร็จ..
สะ สองคือคลานเพราะเดินไม่ไหวเนื่องจากหมอนี่บอกว่าจะขย่มเขาตั้ง 4 - 5 รอบเชียวนะ..
พะ เพราะงั้นงานนี้ไม่ว่าจะอย่างไร..
ลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนคงต้องคลานอย่างเดียวเลยครับ คลานครับคลาน.. T______T
“คิดว่าแค่นี้จะหลบกูได้หรือไงเตี้ย..มานี่เลยมาให้กูแก้ผ้าขย่มซะดีๆ”
“!!”
ข่มเสียงต่ำจนทำให้คนที่ได้ยินถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัวก่อนจะเอื้อมไปคว้าลูกหมาตัวน้อยจนลอยหวือเข้ามาอยู่ในอ้อมอกอย่างง่ายดายแล้วค่อยๆไซร้จมูกลงบนซอกคอขาวหอมท่ามกลางสายตาคนนับร้อยด้วยความรวดเร็ว นั่นทำให้คนตัวเล็กฝ่ายที่กำลังถูกกระทำชำเราได้แต่เบิกตากว้างตัวแข็งทื่อราวกับก้อนหินไปอีกคน
และไม่ใช่แค่ตาของหมาน้อยผู้ถูกกระทำคนเดียวเท่านั้นที่เบิกกว้างด้วยความตกใจอยู่ในขณะนี้ เพราะตอนนี้สายตานับทุกคู่ที่กำลังจดจ้องมายังคนทั้งสองก็แทบจะถลนออกมาจากเบ้าอย่างไม่แพ้กัน
“ชานยอลหยุด!”
“ปะ ปาร์คชานยอลกูบอกให้หยุดงะ..ไง อ๊ะ~”
ใช้เวลามากกว่า 20 วินาที กว่าลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนจะตั้งสติได้จากการถูกลวนลามในครานี้ แต่ก็ไม่ถึงกับเต็มร้อยหรอกนะไอ้สตงสติที่ว่านะ เพราะตอนนี้หมอนี่มันได้ยกผ้าห่มขึ้นคลุมเอาไว้จนถึงบ่าก่อนที่มันจะลูบไล้บั้นท้ายอวบอิ่มนิ่มมือลามไปถึงโคนขาอ่อน จนทำให้ลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนถึงกับสมยอมเป็นระยะๆ
หมอนี่มันร้ายกาจกว่าที่คิดจริงๆ..
ปาร์คชานยอลมันร้ายกาจกว่าที่พยอนแบคฮยอนคิดจริงๆ..
แล้วแบบนี้ลูกชายคนเล็กของเจ๊พยูนจะทำไงดี??
จะทำไงถึงจะไม่เคลิ้มไปกับฝ่ามืออุ่นๆที่กำลังล้วงลึกเข้ามาในร่มผ้าของเขาในตอนนี้..
และที่สำคัญพยอนแบคฮยอนจะทำอย่างไรไม่ให้ตัวเองส่งเสียงน่าอายออกมาตามจังหวะริมฝีปากอุ่นๆที่กำลังดูดซอกคอของเขาอย่างเร้าร้อนอยู่ในตอนนี้!!!
ไม่ได้เชียวนะพยอนแบคฮยอน! นายจะมาเสียพรหมจารีบนเบาะรถทัวร์ต่อหน้าคนนับร้อยแบบนี้ไม่ได้!!
ไม่ได้นะ ไม่ได้!!
ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด!!
ม๊ายยยยยยยยยยยยยยย!!
“ปาร์คชาน.. อะ~ อืม~”
พยายามเอ่ยท้วงอีกคนในขณะที่ร่างกายก็กำลังปฏิเสธการปรนเปรอของหมอนี่เป็นอย่างดี หนึ่งคือปฏิเสธด้วยการส่งเสียงครางเบาๆยามที่หมอนี่ใช้ริมฝีปากอุ่นๆขบเม้มซอกคอ..
สองคือปฏิเสธด้วยการแอ่นสะโพกขึ้นรับฝ่ามืออุ่นๆทั้งสองข้างที่กำลังบีบเค้นเบาๆพร้อมบิดกายไปมา ก่อนจะยกมือขึ้นจิกแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความวาบหวาม
และสามคือพยอนแบคฮยอนกำลังใช้สายตาอันฉ่ำเยิ้มทอดมองไปยังหน่วยตาคมเป็นระยะๆ ก่อนจะเผยอปากอันอวบอิ่มและแสนเซ็กซี่ขึ้นน้อยๆยามที่ส่งเสียงครางตามสัญชาติญาณดิบที่มีอยู่ในตัวของมนุษย์ทุกคน
นั่นทำให้เพื่อนๆทุกคนที่ยืนและนั่งโผล่หัวขึ้นจากเบาะหลายสิบหลายร้อยชีวิตที่โชคดีได้เป็นส่วนหนึ่งในการซัมบาราเห้ครั้งนี้ไม่มีใครกล้ากระพริบตาแม้แต่วินาทีเดียวเพราะกลัวว่าจะพลาดฉากสำคัญ หรือส่วนหนึ่งที่ทุกคนได้แต่อ้าปากค้างตาแทบจะถลนออกมาจากเบ้าเช่นนี้
อาจเป็นเพราะกำลังช็อคกับฉากซัมบาราเห้อันเร่าร้อนตรงหน้าก็เป็นได้..
โดยเฉพาะจางอี้ชิงและคิมมินซอกที่ตั้งกล้องอยู่ในระยะห่างไม่ถึง 100 เมตรเช่นนี้ ไม่ต้องถามเลยว่ากำลังช็อคกับเหตุการณ์ซัมบาราเห้ตรงหน้ามากมายก่ายกองขนาดไหน เพราะตอนนี้..
“ว๊ากกก! จางอี้ชิงงง! มึงช่วยกูที มาช่วยกูถ่ายก่อนเร็ว กูขอเตรียมผ้าเช็ดเลือดกำเดาก่อน..”
“ฉากซัมบาราเห้ที่กูรอคอยและใฝ่ฝันมานานแสนนาน ในที่สุดก็..อ๊ากกกกกกก!”
คิมมินซอกที่ก้มหน้าก้มตาจดจ่ออยู่กับเลนส์กล้องถ่ายหนังสดเมื่อครู่ถึงกับยืดตัวขึ้นเต็มความสูงก่อนจะกระโดดเร่าๆด้วยความตื่นเต้นท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเงียบเพราะทุกคนกำลังให้ความสนใจอยู่กับสิ่งๆเดียวนั่นคือการซัมบาราเห้ของท่านประธานกับหมาน้อยท่ามกลางฝูงชนนับร้อย..
ว่าแต่..
มีมนุษย์ตนไหนสักตนไหมครับ.. ที่คิดจะสนใจอู๋อี้ฟานรองประธานผู้มาจากกาแล็คซี่ที่กำลังนั่งหน้าซีด ตัวแข็ง ตาค้างอยู่กับที่ท่ามกลางการซัมบาราเห้อันแสนจะดุเดือดนี่ คงไม่มีสินะ.. ไม่มี.. ไม่ไม่เลยสักตน..
หม่อมแม่ครับ..
อู๋ไม่ไหวแล้ว..
นี่มันไม่ใช่สไตล์อู๋จริงๆ..
อู๋ขอลา.. คร่อกกกก z Z Z
“เชี่ยคริส! / เชี่ยอู๋! / อู๋ฟาน! / อี้ฟาน! / ไอ้เงิง!”
ครับ.. ทีก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะมีมนุษย์ตนไหนเหลียวแลสภาพจิตใจและร่างกายหล่อๆของกูที่อยู่ท่ามกลางการซัมบาราเห้เลยแม้แต่คนเดียว แล้วพอเห็นว่ากูเป็นลมหน่อยนี่พวกมึงเล่นตะโกนเรียกฉายากูออกมาซะครบหมดเลยนะครับแหม่..
แล้วเยี่ยงนี้จะไม่ให้อู๋น้อยใจได้ยังไงละครับมึง..
เพราะฉะนั้นอู๋ขอลาตายประหนึ่งได้ขึ้นไปอยู่บนกาแล็คซี่สัก 30 นาทีก่อนละกันนะครับ
คร่อกกกก z Z Z
…. TBC ….
เฮลโหล~มาแล้ว~
แชปนี้ไรท์ตั้งใจทำร้ายพี่อู๋คนเดียวเลย เพราะไรท์รักพี่อู๋มากกกกก ^^
ส่วนฉากซัมบาราเห้ก็นั่นแหละ เอาเป็นน้ำจิ้มๆชิมรางไปก่อนเนาะ..
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ เจอกันแชปหน้าวัน อาทิตย์ เน้อ.. ^เลิฟๆ^
ใครที่เล่นทวิตแล้วเอ็นดูฟิคเรื่องนี้ฝาก #เพื่อนรักเตียงสั่น กันด้วยนะค๊า ^^
ความคิดเห็น