คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ตอนที่ 20
Natsu Talk
‘ต่อไปนะครับ เป็นการแข่งทำลายของภายใน 1 นาทีนะครับ จะเริ่มขึ้นอีก 10 นาทีให้หลังนะครับ’
“ต่อไปเอลซ่าก็จะลงแข่งแล้วนะ สู้ๆนะ”ลูซี่กระดี๊กระด๊าใหญ่ ส่วนผมก็นั่งรอไอ้เกรย์อยู่คนเดียวที่ข้างต้นไม้
อืม...มันหายไปไหนนะ
“มาแล้วๆ ขอโทษนะ ที่ปล่อยให้อยู่คนเดียว อะ...ให้!?”มันยื่นกล่องบางอย่างมาให้ผม มองไม่ค่อยเห็นเลยแฮะ แสงไม่ค่อยมีเลย
“อะไรน่ะ”ผมชี้ไปที่กล่องที่เกรย์ถืออยู่ ผมมองหน้ามันมันก็ฉีกยิ้มให้ผม
“งั้นหลับตาก่อนนะ”
“ทำไมต้องหลับตา บอกมาก็จบแล้ว”ว่าจบผมก็หลับตาตามที่มันบอก
“เอ้า!?แล้วมันคืออ....อุ๊บ!?”ผมพูดยังไม่ทันจบ ริมฝีปากของผมถูกประกบทันที ลิ้นร้อนตวัดไล่ไปทั่วโพรง
ปาก รสชาติจูบที่คุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
“อืม...อือ...อื้อ”ผมทุบหน้าอกเกรย์เบาๆ เกรย์ก็ผละริมฝีปากออกพร้อมเลียริมฝีปากของผม
“ท...แฮ่กๆ...ทำอะไรน่ะ”ผมถามหลังจากเกรย์ถอนจูบออก หน้าผมเริ่มร้อนขึ้นแล้วสิ อร๊ากกกก
“เอ้า!? อ้าาาา”เกรย์ยื่นอะไรบ้างอย่างมาใส่ปากผม
“อุ๊บ!?......อืมมมม”ผมเคี้ยวไปอยู่ซักพักแต่ก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่อร่อยจัง
“อร่อยมั้ย”เกรย์มันโน้มหน้าเข้ามาใกล้ผม ผมเลยหันหน้าหนีมัน
“ก็...พอกินได้น่ะ”ผมพูดพลางกอดอกแล้วเชิดใส่
“เฮ้อ!!!!!ไม่ถูกใจนัตสึเหรอ งั้นเอาไปให้พวกลูซี่กินก็ได้”
“ง่ะ......งืออออ”เกรย์พูดคำนั้นออกมาผมก็ซึมทันที อยากกินอีกง่า
“ล้อเล่นน่า ล้อเล่น ชั้นซื้อมาให้นายนั่นแหละ เอ้า!?อยากโกหกดีนัก ถ้าไม่ใช่ชั้นคงอดกินไปนานแล้วหล่ะ
นะ”แล้วเกรย์ก็ยื่นกล่องนั้นมาให้ผม
“ไม่เอาแล้ว เชอะ”ว่าจบผมก็เดินหนีมันทันที
“อ่าาาา นัตสึรอด้วยยยยย”
ไม่ทันไร ผมก็เดินมาถึงที่ๆพวกเอลซ่าอยู่
“ไง นัตสึกิ ไปเดทกับเกรย์มาเหรอ”ลูซี่เดินเข้ามาแล้วมากระซิบกับผม
“ป...เปล่าซักหน่อย”ผมถอยกรูออกจากลูซี่ทันที แล้วก็ชนกลับไอ้เกรย์ที่เดินมาพอดี
“แน่ะๆ หน้าแดงเลยนะ นัตสึกิ นี่ๆเกรย์ นายชอบนัตสึกิเหรอ”ลูซี่เดินเข้ามาใกล้ผมกับเกรย์
“อย่าไปบอกใครนะลูซี่....ชั้นชอบนัตสึกิน่ะ”เฮ้ย!!!!!!!!! แล้วจะไปบอกมันทำไม
“ไหนบอกว่าไม่ชอบชั้นไง”ผมจะหันกับไปตวาดใส่มัน ก่อนที่ผมจะหันมันก็มาโอบเอวผม
“ก็เธอน่ารักนี่นา มันอดใจไม่ไหวนี่”ว่าจบมันก็หอมแก้มผมที่นึง
“ปล่อยนร้าาาา”ผมก็ดิ้นสุดชีวิตเลย แว้กกกกกกก
“งั้นที่ตอนนั้นถูกผู้ชายคนนั้นลวนลามนายหึงใช่ป่ะ”ลูซี่มันเดินเข้ามากระซิบข้างหูเกรย์ แต่ผมยังได้ยินอยู่นะ
“ก็หึงน่ะสิ หึงมากด้วย นัตสึกิน่ะ ชั้นจับต้องได้คนเดียวเท่านั้น ฮึ่ม!?”
“ใครสั่งให้แกมาหึงชั้นฟร้ะ”ผมหันไปด่าใส่มัน ลูซี่ก็เอานิ้วชี้มาแตะที่ริมฝีปากของผม
“พูดดย่างนี้ เดี๋ยวเกรย์ไม่รักนะ นัตสึกิ ไม่ต้องห่วงเรื่องนัตสึ...หมายถึงพี่ชายของเธอน่ะ เดี๋ยวชั้นจะอธิบาย
ให้เอง”
“ไม่ต้อง ก็ชั้นน่ะ....อุ๊บ!!!!”ผมจะพูดแต่โดนเกรย์ใช้มือปิดปากไว้ก่อน
“ถ้าไม่หยุดนะ เดี๋ยวชั้นจะจูบเธออีกครั้งแน่”แว้กกกกกก ม่ายยยยอาวววววว
“การแข่งจะเริ่มแล้วไปดูกันเถอะนะ อย่ามัวแต่จู๋จี๋กันหล่ะ”ว่าจบลูซี่ก็วิ่งออกไป
“แกพูดอะไรของแกน่ะ ไอ้โรคจิต”ผมเอามือเกรย์ออกจากปากของผม
“เอาน่าๆ ไปดูเอลซ่าแข่งกันเถอะ”
“ฮึ!?”ผมสบัดหน้าหนีไอ้เกรย ก่อนจะออกตัวเดินไปหาพวกเอลซ่า
โครกกกกกก
“.......”
“.......”
“นายหิวเหรอ นัตสึ”ว่าจบไอ้เกรย์เดินมายืนอยู่ข้างๆผม
“ป.....เปล่านะเฟ้ย”ผมก้มหน้าลงพลางตอบมันไป สาบานได้นะ....ม....เมื่อกี้นี้...ม....ไม่ใช่เสียงท้องของผม
“งั้นทาโกะยากิที่ชั้นซื้อมาให้นายก็ไม่ต้องกิน”
“ไม่กินก็ได้เฟ้ย ก็ไม่ได้อยากกินอยู่แล้วนี่”
โครกกกกกก
“อึก!?”
“งั้น....เอาไปให้เอลซ่าแล้วกัน”ว่าจบมันก็เดินจากผมไป
“เอาเป็นว่า ไปหาของกินดีกว่าแฮะ”ว่าจบผมก็เดินไปอีกทาง เอิ่ม....แล้วจะกินอะไรดีหล่ะ ร้านค้าก็เยอะแยะ
เฮ้อ!?
โป๊ก!!!!!
“โอ้ย!!!!!!”
“ไอ๊!!!! อ้าว นัตสึกิมาหาของกินเหรอ ไอ๊”พบเดินมาก็ชนกับแฮปปี้กับชาร์ลที่ในมือหิ้วถุงภายในถุงมือน้ำอยู่
5 ขวด
“ก็ประมาณนั้นแหละ”
“งั้นก็เอานี่ไปสิ น้ำที่พวกชั้นจะซื้อมาให้พวกเธอน่ะ”ชาร์ลยื่นขวดน้ำให้ผมขวดนึง
“ขอบใจนะ เดี๋ยวชั้นจะกลับไปดูการแข่งให้ทันนะ ไม่ต้องห่วง”
“ไปก่อนนะ ไอ๊”แฮปปี้กับชาร์ลก็บินจากผมไป แต่ผมนี่สิไม่รู้จะไปไหนดี ผมเดินไปที่ต้นไม้ที่ผมยืนรอไอ้โรคจิต
นั่น แล้วปีนขึ้นไปนั่งอยู่บนกิ่งไม้
“ถ้าเจ้าพวกบ้าทดลองนั่น อยู่ที่นี่จริงอย่างที่เกรย์บอก ชั้นควรจะมอบตัวเพื่อไม่ให้กิลด์ต้องเดือดร้อนดีมั้
ยเนี่ย”ผมเปิดฝาขวดน้ำแล้วกระดกขึ้นอย่างรวดเร็ว หมดไปแล้วครึ่งขวด สงสัยคงหิวน้ำมั้งเรา
‘การแข่งจะเริ่มอีก 2 นาทีนะครับ ขอให้ผู้เข้าแข่งขันมารวมตัวกันด้วยนะครับ’
“จะเริ่มแล้ว ต้องรีบไป”ผมรีบลุกขึ้นแต่พลาดท่าเลยลื้นตกจากต้นไม้
“เฮ้ย!!!!!!!!”ผมหลับตาสนิท ภาวนาขอให้นี่เป็นแค่ความฝัน
ตุ้บ!!
“อึก!?ทำไมไม่เจ็บ”
“เฮ้อ!?เกือบไปแล้วนะ นาย”เสียงคุ้นๆแฮะ ผมค่อยๆลืมตาขึ้น เพื่อดูเจ้าของเสียง
“เกรย์!!!!”ผมตกใจที่จู่ๆมันก็มารับผมในท่าอุ้มเจ้าหญิง แถมไม่ปล่อยผมลงซักที
“เฮ้อ!?ตามหาซะทั่วแน่ะ อย่าทำให้เป็นห่วงสิ ชั้นนึกว่านายจะถูกจับไปแล้วซะอีก”เกรย์มันขมวดคิ้วแล้วมอง
หน้าผม
“แล้วมาตามหาทำไมเล่า!!!!”ผมตะโกนใส่หน้ามัน
“ก็ชั้นเป็นห่วงนายนี่”มันพูดพร้อมส่งสายตาอ่อนโยนมาให้ผม ท...ทำไมหน้าผมมันร้อนๆ
โครกกกกกก
“อ๊ะ!?...”ผมตกใจอีกรอบทั้งๆที่เมื่อกี้มันก็หยุดร้องไปแล้วนี่นา
“เอ้า!?”เจ้าเกรย์มันวางกล่องเมื่อกี้นี้ไว้อ้อมแขนของผม
“ให้เอลซ่าไปแล้วไม่ใช่เหรอ”ผมถามมันด้วยสีหน้าที่ประชดเล็กน้อย
“ก็บอกแล้วไงชั้นซื้อมาให้นาย ก็ต้องหมายถึงมันเป็นของนายไง แล้วชั้นจะเอาไปให้คนอื่นได้ไงกัน”ว่าจบมัน
ก็ยิ้มให้ผม
“ข...ขอบใจ”
โครกกกกกกกก
“ง่ะ!?”
“ฮะ ฮะ ฮะ ท้องร้องแล้วนะ เอ้า!?กินเข้าไปได้แล้ว ชั้นไม่เอาไปให้ใครแล้ว”ว่าจบมันก็จัดท่าที่อุ้มผมเสร็จแล้ว
มันก็เดินไปที่ลานแข่งขัน
“แล้วนายรู้ได้ไงว่าชั้น อยู่ที่นี่”
“แหวนเรดาห์ตอนแต่งงานไง”
“อ้อเหรอ!!!”
ว่าจบผมก็ นั่งกินทาโกะยากิที่มันให้มาอย่างเงียบๆ จะว่าไปผมก็รู้สึกว่ามันหันกลับมามองผมกินอยู่หลายที่
นะ อืม....ผมกินจนเหลือชิ้นสุด เอาไงดี เอางี้แล้วกัน
“เกรย์”ผมเรียกมัน มันก็หันกลับมามองผม
“อะไรเหรอ”
“ชั้นให้”ผมจิ้มทาโกะยากิแล้วยื่นไปหามัน มันอึ้งอยู่...จนผมเมื่อยมือหมดแล้ว โอ้ยยยย
“จะกินมั้ยเนี่ย เมื่อยมือแล้วนะ”ผมตวาดมัน ทั้งๆที่หน้าผมร้อนอยู่
“อื้ม!? จะทานแล้วนะครับ หงับ!?”แล้วมันก็กินทาโกะยากิที่อยู่ในมือผมไป
“ป...เป็นไงบ้าง”ผมมองหน้ามันแบบอายนิดๆหน่อยๆ
“อื้ม!?อร่อยอยู่แล้วแหละ ยิ่งนายเป็นคนป้อนมันอร่อยมากๆเลยนะ นัตสึ”ว่าจบมันก็หันมายิ้มให้ผม
“บ้าเหรอ”ผมก็หลบสายตามัน นับวันๆผมชักใจเต้นแรงเมื่ออยู่ต่อหน้ามันแล้วสิ
___________________________________________________________
ไรทเตอร์ : สวัสดีค่ะ ไรทเตอร์เปิดเทอมเเล้ว ช่วงนี้อาจอัพช้าหน่อย ขอโทษนะคะ
นัตสึ : ไปเเล้วไม่ต้องกลับมาเลยนะ เเก!!!!!!!!!
เกรย์ : ไปขู่เค้าทำไมหล่ะ นัตสึ
ไรทเตอร์ : เกรย์คุง//ทำตาปิ๊งๆ
เกรย์ : ไปเรียนให้ปิดเทอมก่อนเเล้วค่อยมาอัพซะ
ไรทเตอร์ : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ม่ายนร้าาาาาา ไว้พบกันคราวหน้านะคะทุกคน เเงงงงงงง เกรย์คุงกับนัตจังเเกล้งเค้า
ตัวอย่างตอนต่อไป
ความคิดเห็น