คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 18
Natsu Talk
“นี่ๆๆๆ เห็นคุณมิร่าบอกว่าที่นี่มีงานเทศกาลฤดูร้อนด้วยหล่ะ ไปกันเปล่าทุกคน”ลูซี่เอ่ยเสียงใส แหม่!!!!ได้เงินแล้วนี่คุณเธอ ฮึ่ม!?ดูผมสิ หัวเก็บโหม่งโลก
“อ๊ะ!?หนูว่าก็น่าสนุกนะคะ อยากไปเหมือนกัน”เวนดี้พูดขึ้นพลางในมือกอดชาร์ลด้วย
“ชั้นเหนื่อยแล้ว”ผมพูดขึ้นเบาๆแต่ดูเหมือนทุกคนได้ยินเลยหันมามองผม เอ่อ....ผมพูดอะไรผิดเหรอ
“ชั้นว่าเธอไม่เป็นไรหรอกนัตสึกิ เวลาเธอหลับตอนเดินอยู่ในงานเดี๋ยวเกรย์ก็แบกเธอกลับมานอนที่ห้องเองนั้นแหละ เพราะฉะนั้น ไปด้วยกันนะ ปิ๊งๆๆๆ”
“เอ่อ....”ยัยลูซี่ส่งสายตาอ้อนวอนมาหาผม
“ปิ๊งๆๆๆๆๆ”
“ก็ได้ๆๆๆ ยอมแล้ว ไปก็ไป”ผมทำหน้าแบบเซ็งๆ
“เย้!!!!!!เท่านี้การที่จะได้เงินรางวัลก็ไม่ใช่ฝันแล้ว”
“เอ๊ะ!?”พวกผมร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
“คือว่านะ งานนี้มีการแข่งขันจอมเวทย์ด้วยแหละ นี่ไงๆๆ”ลูซี่หยิบแผ่นประกาศการแข่งขึ้นมาให้พวกผมดู
____________________________________________________
การแข่งขันจอมเวทย์ประจำปี X791
การแข่งนี้ทีมผู้เข้าแข่งทีมนึงต้องมี 5 คน เป็นการแข่งขันที่ต้องใช้ทักษะทางร่างกายเป็นอย่างสูง
การแข่งขันมีอยู่ 3 อย่าง
1.การแข่งขันกระโดดสูง จำนวน 2 คน
2.การแข่งทำลายของ จำนวน 1 คน
3.การแข่งแบบการรุกและการรับ จำนวน 2 คน
เงินรางวัลที่ได้
ที่1. 1,000,000 J พร้อมตั๋วไปเที่ยวออนเซน 5 ที่ และตั๋วไปสวนสนุก 5 ที่
ที่2. 500,000 J พร้อมบัตรพักโรงแรมฟรี 5 วัน 4 คืน 5 ที่
ที่3. 100,000 J พร้อมบัตรไปเที่ยวสวนน้ำฟรี 5 ที่
เริ่มวันที่ 21 เดือน 4 ปี X791 เวลา 19.00 ณ งานเทศกาลฤดูร้อน
____________________________________________________
“นี่เธอจะเข้าแข่งเหรอ”เอลซ่าถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ใช่!!!!!!”
“หนูว่าท่าทางอันตรายนะคะ”
“ไม่เป็นไรเวนดี้ ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีชั้นเผ่นแน่”ข้อแก้ตัวเธอนี่...รู้สึกว่า....อยากฆ่าเธอก็วันนี้แหละ ลูซี่
“งั้นเอาเป็นว่าไปจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนนะ แล้วค่อยเจอกันที่ล็อบบี้”ชาร์ลพูดขึ้น
“งั้นก็แยกย้ายได้”
------ณ โรงแรม-------
“ถึงห้องแล้ว วางชั้นลงได้แล้ว”ผมตวาดใส่หน้าไอ้เกรย์ที่ยืนเงียบอยู่นาน
“คร้าบ คร้าบ”แล้วเกรย์มันก็วางผมลง
“แล้วนายจะลงแข่งจริงๆเหรอ นัตสึ”เกรย์มันเดินเข้าห้องน้ำไปล้างเนื้อล้างตัวที่เหนียวจากการ เอิ่ม....ล้มหัว
ฟาดพื้นจนตัวเปียก
“ก็คงอย่างงั้นแหละ ก็สัญญากับลูซี่ไว้แล้วนี่นา”ผมถอดวิกที่เปียกน้ำออกมาสลัดให้แห้ง
ซ่า ซ่า ซ่า
“แต่ว่าถ้าเกิดคนที่มันอยากได้พลังเวทย์ของนายอยู่ ในกลุ่มคนพวกนั้นหล่ะ”เกรย์เปิดน้ำจากฝักบัวเพื่อชำระ
ร่างกาย ในขณะทีคุยกับผมไปด้วย ก็ดูมันสิ มันดันไม่ปิดประตูห้องน้ำ ไอ้โรคจิตเอ้ย
“ก็คงต้องพึ่งโชคแล้วแหละ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง”ผมเริ่มถอดเสื้อชายหาดสีฟ้าออก แล้วถอดเสื้อกล้ามออก
เผยให้เห็นรูปร่างของผม เพียงแค่ท่อนบน
“ถ้าโชคไม่เข้าข้างนายหล่ะ”เกรย์เดินออกมาจากห้องน้ำ สวนกับผมที่กำลังจะเข้าไปข้างใน
“ก็คงต้องแยกกันตรงนั้นแล้วหล่ะนะ”ผมพูดพลางก้มหน้าลง เผยให้เห็นรอยยิ้ม ไม่ใช้รอยยิ้มที่สดใส ไม่ใช่
รอยยิ้มที่โศกเศร้า แต่เหมือนกันรอยยิ้มที่หัวเราะกับความผิดอยู่
“ก็บอกแล้วไง ว่าชั้นจะอยู่ข้างๆนายเอง”เกรย์เริ่มแต่งตัวไปเรื่อยๆ
ซ่า ซ่า ซ่า
“งั้นเหรอ คงจะพอมีความหวังมั้ง ถ้าพวกเอลซ่าอยู่ด้วย”ผมเริ่มเปิดน้ำจากฝักบัว น้ำที่ไหลลงมาเริ่มไหลไป
ตามส่วนโค้งเว้าของร่างกายของผม
“นี่นายไม่เชื่อใจชั้นเหรอ”น้ำเสียงของเกรย์ดูเหมือนจะงอนอยู่หน่อยๆ
“ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อ แต่ว่าถ้าพวกเอลซ่าอยู่ มันก็ดีกว่าอยู่คนเดียวใช่มั้ยหล่ะ”ผมปิดฝักบัวพลางสบัดหัวของตัว
ก่อนจะเอาผ้ามาเช็ด
“นายเชื่อใจเอลซ่ามากกว่าชั้น งอนแล้ว เชอะ”เกรย์พูดติดไปด้วยน้ำเสียงงอน
“จะบอกอะไรให้นะเกรย์”ผมเริ่มใส่กระโปรงสีขาวก่อนจะใส่ตัวเสื้อสีดำของผม
“อะไรอีกเล่า เชอะ”เกรย์พูดพลางสบัดหน้าหนีผม
“คนที่ชั้นเชื่อใจมากที่สุด คือนายนะ เกรย์”ผมเดินออกมาพร้อมกับชุดคู่กายสีดำของผม เพียงแต่เปลี่ยนจาก
กางเกงเป็นกระโปรงเท่านั้นเอง
“ฮึ งั้นเหรอ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกเช็ดซะ”เกรย์เอาผ้าเช็ดหัวที่คล้องที่คอของเกรย์มาเช็ดหัวผม ก่อนจะไปหยิบ
ไดร์เป่าผม ที่ทางโรงแรมเตรียมไว้ให้ มาเป่าวิกผมสีชมพูกุหลาบให้แห้ง
“แต่ว่านะ ถ้าเอาเข้าจริงแล้ว ฝ่ายที่ไปน่าจะเป็นชั้นนะ พวกนายจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว”ผมพูดขณะนั่งลงบน
เตียงพลางเช็ดหัวไปด้วย
“ชั้นว่าถ้าพวกเอลซ่ารู้ ต้องยอมช่วยแน่ๆ เอ้า!?”เกรย์หยิบวิกที่เป่าด้วยไดร์แห้งแล้วมาวางบนหัวของผม
“ขอบใจนะ”ว่าจบผมก็เอาวิกใส่บนหัวให้ตรงพลางหยิบที่คาดผมสีดำข้างๆถูกมัดด้วยรับบิ้นปล่อยยาวลงมา
“ทำไมนายถึงคิดจะใส่ชุดนี้หล่ะ แถมยังมีกระโปรงกับที่คาดผมที่เข้ากันอีก”เกรย์ถามผมมาเป็นชุด
“ก็ลุงบอกว่า นานๆทีเอาออกมาใส่บ้าง ไม่งั้นชุดจะเสื่อมได้ ก็เลยเตรียมกระโปรงกับที่คาดผมที่เข้ากันไว้แล้
วน่ะ ส่วนเรื่องกลิ่นลุงบอกว่าถ้าใช้น้ำหอมที่ลุงให้มา จะสามารถกลบกลิ่นได้น่ะ”
“อ๋อ ลุงนี่ก็รอบคอบเหมือนกันแฮะ”
“เหมือนแกด่าลุงยังไงไม่รู้สิ”ว่าจบผมก็หยิบผ้าพันคอเกล็ดมังกรขึ้นมาพันไว้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”เกรย์พูดพลางยืนกอดอก
“คุณนัตสึกิคะ ชั้นมารักษาแขนข้างขวาให้ค่ะ”เวนดี้ที่อยู่ในชุดประจำตัวสีขาวสวยของเธอก็เดินเข้ามาพร้อม
กับชาร์ลแล้วก็แฮปปี้ เฮ้ย!!!!!เสียงผมยังเป็นผู้ชายอยู่เลย
“เกรย์ เกรย์”ผมกระซิบเรียกเกรย์
“มีอะไร”
“เสียงของชั้น...ยังไม่ได้กินลูกอมเปลี่ยนเสียงเลย”พอไอ้เกรย์ได้ยินปุ๊บมันก็หน้าซีด
“คือชั้นขอเวลาไปเข้าห้องน้ำแป็บนะ”ผมดัดเสียงของผมให้เหมือน แล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
“เอ่อ....นัตสึกิท้องผูกเหรอ ไอ๊!?”
“เกือบแล้วๆๆๆๆ ก่อนออกไปต้องกินก่อนเม็ดนึง งับ”
แอ็ด
“หายท้องผูกแล้วเหรอ”เกรย์ที่นั่งอยู่ถามผม เอ๊ะ!?ใครท้องผูก
“ใครท้องผูก”
“ก็คุณนัตสึกินี่คะ”เวนดี้ยิ้มให้ผม
“แฮป-ปี้!!!!!!!”ผมเดินเข้ามาหาแฮปปี้พร้อมกดเสียงให้ต่ำลง
“ไอ๊!!!!!!!!!!!”
“อืมมมม เสร็จแล้วหล่ะค่ะ ท่าทางแขนขวาหายเจ็บแล้วนะคะ”ผมลองขยับแขนไปมา
“หายแล้วหล่ะ ขอบคุณนะ เวนดี้”
“งั้นพวกเราจะลงไปรอที่ล๊อบบี้ก่อนนะ”ว่าจบเวนดี้ ชาร์ลและแฮปปี้ที่มีสภาพเหมือนถูกหมาฟัดก็เดินออกไป
“งั้นพวกเราก็ไปกันบ้างเถอะเกรย์”ผมหันกลับไปพูดกลับเกรย์
“คร้าบบ คุณนายท้องผูก”
“ใครท้องผูกไม่ทราบ!!!!!!!!!!!!”
__________________________________________________
ไรทเตอร์ : มาอีกตอนเเล้วคร้าาาาา
นัตสึ : เเกจะอัพอีกกี่ตอนเนี่ย ยัยบ้า
ไรทเตอร์ : ไม่รู้สินะ
เกรย์ : นัตสึ ปล่อยชั้นไปที//ถูกขังไว้ในห้อง
นัตสึ : หาทางออกเองเถอะ
ไรทเตอร์ : งั้นไรทเตอร์ ต่ออีกตอนดีกว่าเนอะ
นัตสึ : ยังจะต่ออีกเหรอ!!!!!!!!!!!!!
ตัวอย่างตอนต่อไป
ความคิดเห็น