[EXO] Hey! Look at Me , I ain't your Friend [LuMin,BaekDo]

ลำดับตอนที่ #1 : Hey! Look at Me , I ain't your Friend : Intro

Intro





     จากคลาสเรียนที่พึ่งจบไปทำให้ห้องเรียนวุ่นวายเพราะเต็มไปด้วยบรรดานักศึกษาที่เดินกันให้ขวักไม่ว่าจะเปลี่ยนคลาส หรือบ้างก็หมดวิชาเรียนในวันนี้แล้วกำลังจะแยกย้ายไปตามสถานที่ต่างๆ สุดแล้วแต่ละคน  เช่นเดียวกับผมที่กำลังรีบเดินผ่านพร้อมปฏิเสธทุกๆ คำชวนของเพื่อนๆ ในคลาสที่ชักชวนผมไปยังสถานที่ต่างๆ เพื่อที่จะตามคนตัวเล็กที่พึ่งจะผ่าฝูงชนและออกจากห้องไป



"เฮ้ ลู่หาน วันนี้นายว่างไหม? ไปเที่ยวกันเถอะ" เสียงชวนจาก คริส รูมเมทของผมที่เรียนในคลาสนี้ด้วยกัน


"วันนี้ขอผ่านน่ะ ไปก่อนนะ"


"อีกแล้วนะนาย เดียวนี้ไม่ค่อยเที่ยวกับเพื่อนกับฝูงเลยนะ" คริสตัดพ้อใส่ผมซึ่งมันก็ถูกอย่างที่คริสว่าช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ไปเที่ยวกับเพื่อนสักเท่าไหร่ ตั้งแต่มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น


"เอาเป็นว่าครั้งหน้า ฉันไปแน่ๆ แต่ครั้งนี้ขอผ่านจริงๆ" ผมบอกปัดอีกที พลางกับรีบปลีกตัวออกมา



     และในที่สุดผมก็ออกมาจากห้องจนได้ แต่เหมือนกับว่าผมจะคลาดกับเขาไปซะแล้ว....





.....................................................................................





     เมื่อเสียงกริ๊งดังเท่ากับบอกว่าการเรียนในวันนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว  ตอนนี้ภายในห้องเรียนและตรงทางเดินเต็มไปด้วยเหล่านักเรียนมากมายที่พร้อมใจกันรีบเก็บกระเป๋าเพื่อที่ไปทำธุระของตัวเองกันต่อ  แต่ไม่ใช่กับผมที่ตอนนี้ก็ยังคงอยู่ที่โต๊ะเรียนของตัวเอง  ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากกลับแต่ผมกำลังรอให้เขาลุกจากที่นั่งต่างหาก 



     เวลาผ่านไปเกือบครึ่ง ชม เขาก็ยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะเรียนของเขาเหมือนเดิม 



"เฮ้ คยองซูฮยอง ยังไม่กลับอีกหรอ" รุ่นน้องของผม จงอิน ตะโกนถามมาจากนอกห้องเรียน


"อ่อ ยังน่ะ มีอะไรรึเปล่า" ผมตอบจงอินกลับไปแต่สายตาของผมก็ยังคงจับจ้องที่เขาเหมือนเดิม


"ผมกับเซฮุนว่าจะไปเที่ยวกันต่อฮยองจะไปด้วยกันไหม" 


"เอิ่ม ไม่ดีกกว่า พวกนายไปกันเถอะ"



     สิ้นเสียงผมตอบไปก็ปรากฏว่าตอนนี้ผมได้พบว่ารุ่นน้องที่ผมกำลังคุยด้วยนั้น  บัดนี้มายืนตรงหน้าโต๊ะของผมด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่



"ฮยองคุยกับผม แต่ตาฮยองไม่มองผม หมายความว่าไงเนี่ย" จงอินพูดด้วยน้ำเสียงเคืองๆ


"อ่า ขอโทษทีนะ" 


"งั้นเปลี่ยนจากคำขอโทษเป็นไปเที่ยวกับพวกผมแทนได้ไหม" 


"เอ่อ... แบบว่า" ขณะที่ผมกำลังจะตอบจงอินเขาคนนั้นก็ลุกขึ้นและเดินเพื่อจะออกจากห้องอย่างรวดเร็ว  ซึ่งนั้นก็ทำให้ผมลุกตามแทบไม่ทัน


"ฮยองเป็นอะไรน่ะ" จงอินคว้าข้อมือของผมเอาไว้ขณะที่ผมรีบลุกและเตรียมเดินจนลืมว่าจงอินอยู่ตรงนี้


"พอดีนึกขึ้นได้นะว่าต้องไปเรียนพิเศษต่อน่ะ" ผมตอบออกไปทั้งๆ ที่วันนี้ผมไม่มีเรียนอะไรนั้นหรอก แต่ว่าจะไม่ทันแล้วๆ เขากำลังจะออกนอกห้องไปแล้ว แต่ผมกลับตามออกไปไม่ได้เพราะจงอินที่ยังไม่ปล่อยข้อมือของผม


"จงอินอ่า วันนี้ขอผ่านจริงๆนะ" ผมพูดพลางส่งสายตาขอร้อง ซึ่งนั้นก็ทำให้จงอินยอมปล่อยข้อมือของผม พอหลุดจากการพันธการของจงอินผมก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที  โดยที่ผมไม่ได้ทันสังเกตุสีหน้าที่เจ็บปวดของจงอินเลยแม้สักยิดเดียว



     นั่นไงๆ เขาอยู่ตรงนั้น  เมื่อผมเห็นเขาอยู่ใกล้ๆ ผมจึงรีบเร่งฝึเท้าเพื่อให้ถึงเขาให้เร็วที่สุด  แต่เหมือนเขาจะรู้ตัวและเร่งการเดินให้เร็วขึ้นไปอีก จนในที่สุดผมก็ต้องตะโกนเรียกเขาออกไป 



"แบค นี่ แบค รอฉันเดี๊ยวสิ" 



     แต่แล้วสิ่งที่ผมได้รับคือการที่เขา แบคฮยอน รีบวิ่งในทันที...




...................................................................................



จบไปแล้วกับตอนอินโทรตอนแรกของเรื่องใหม่  หลังจากไรท์กดพลาดตอนจะอัพเรื่องเก่ากลายเป็นกดลบบทความไปซะได้


เรื่องนี่ก็เป็นเรื่องใหม่ พล็อตใหม่หมด 55