เรียงความเรื่องแม่
ใกล้จะถึงวันแม่แล้ว คุณๆคงเคยผ่านการเรียงความเรื่องแม่ในวัยเรียนกันมาแทบจะทุกคน เสียงบทเพลงค่าน้ำนมที่ทางโรงเรียนเปิดนั้น เพื่อสื่อความหมายให้ลูกๆได้รำลึกถึงพระคุณของแม่ที่แผ่ไพศาลจนแทบจะหาสิ่งใดมาเปรียบเทียบได้นั้นคงไม่มี บทเพลงค่าน้ำนมจึงเป็นบทเพลงที่บ่งบอกถึงความรักที่แม่มีต่อลูก แม้ตัวแม่จะเหนื่อยยากตรากตรำเพียงใด ก็ยังมิวายห่วงหาอาทรต่อลูกของแม่ แล้ววันนี้คุณลูกๆยังรักและดูแลแม่ เหมือนที่เคยเขียนในบทเรียงความหรือเปล่าคะ
การใช้ชีวิตในสังคมทุกวันนี้ มีแต่ความเร่งรีบที่ต้องแข่งขันกับเวลาเป็นหลัก การทำงานจึงต้องอาศัยความสะดวกรวดเร็วในการทำงาน จนแทบไม่มีเวลาพักหรือไม่มีเวลาให้กับครอบครัวที่อยู่ข้างหลัง แม้จุดหมายปลายทางที่ตั้งไว้ คือการยกระดับความเป็นอยู่ของครอบครัวให้ดีขึ้น นี่จึงเป็นช่องว่างระหว่างครอบครัวและหากว่าคุณๆนั้นยังคงมีแม่ที่คอยเฝ้าการกลับมาของลูก คุณมีความรู้สึกและมีความคิดอย่างไรบ้างคะ
หากลองมองย้อนและนึกไปถึงวันเก่าๆที่คุณๆยังตัวเล็กๆ
เวลาที่คุณแม่ของเราออกไปทำงานนอกบ้าน เราเองใช่ไหมที่เป็นฝ่ายรอ รอว่าเมื่อไหร่แม่จะกลับมาหาเรา คำถามที่เกิดขึ้นในวัยเด็ก เราคิดว่า แม่ทำอะไร แม่อยู่ที่ไหน แม่ทำไมไม่กลับมาหาเรา ความคิดถึงที่มีอยู่แม่จะรู้ไหม ยิ่งเวลาที่เราไม่สบายสิ่งแรกที่เราอยากได้ก็คือคำพูดปลอบใจและอ้อมกอดจากแม่ ไม่มีใครปฏิเสธหรอกค่ะ หากว่าเรายกให้แม่คือนางฟ้าประจำบ้านเพราะแม่ใจดีและให้สิ่งของที่เราอยากได้ แม่คือครูคนเก่งประจำตัวเรา เพราะแม่สอนให้เราทำการบ้านได้ทุกข้อ แม่คือกุ๊กปรุงอาหารระดับโลกที่ทำอาหารอร่อยๆให้เราทานทุกวัน แม่คือหมอและพยาบาลที่ คอยทำแผลให้เวลาที่เราเล่นซนหรือมีแผลกลับมาบ้านทุกครั้ง คุณๆว่าจริงไหมอย่างที่ยกตัวอย่างมา แล้ววันนี้ละคะ เราเติบโตจากการเลี้ยงดูของแม่ จากวัยเด็ก สู่วัยทำงาน และสามารถมีรายได้ที่จะช่วยเหลือครอบครัว คนที่แอบภูมิใจอยู่ข้างหลังคงไม่ใช่ใครที่ไหน หากแต่เป็นคุณแม่เราเอง แม้ว่าท่านอาจจะไม่เคยบอกกล่าวหรือแสดงออกมาจากคำพูด แต่ในส่วนลึกๆแล้ว คิดว่าแม่คงภูมิใจกับลูกๆของตัวเองแน่ๆ คุณแม่บางคนอาจจะแอบร้องไห้เพราะดีใจกับความสำเร็จที่ลูกๆมี การที่ลูกเรียนจบมีงานทำสามารถที่จะรับผิดชอบตัวเองในสังคมได้แล้วนั้น นั่นคือสิ่งที่แม่ทุกคนภาคภูมิใจในตัวของคุณลูกๆทั้งหลาย เมื่อมีงานทำย่อมจะมีคำว่าสังคมเข้ามาเกี่ยวข้องกับครอบครัวอยู่ด้วย ตรงนี้ก็ปฏิเสธไม่ได้นะคะ เพราะทุกคนที่ทำงานย่อมมีสังคมกับเพื่อนร่วมงานของตน แต่บางคนก็แยกแยะได้ระหว่างสังคมและครอบครัว แต่กับบางคนมักจะมีสังคมอยู่บ่อยๆ จนลืมว่าครอบครัวนั้นรออยู่ บางคนเมื่อมีสังคมมากๆก็ติดที่จะดื่ม กิน เที่ยว จนเป็นนิสัย หรือบางคนทุ่มเทกับการทำงานจนไม่มีเวลาให้ครอบครัวหรือแม่ที่รออยู่ คุณคิดไหมคะว่า ท่านจะรอเราด้วยความรู้สึกอย่างไร ลองย้อนกลับไปถึงวัยเด็กนะคะแล้วเราจะรู้ว่าความรู้สึกเมื่อครั้งนั้นของเราก็คงไม่ต่างกับแม่ในครั้งนี้ ลูกบางคนไม่สามารถที่จะเลี้ยงดูแม่ผู้ให้กำเนิดตัวเองได้ โดยให้เหตุผลว่าไม่มีเวลาดูแลเพราะต้องทำงาน
แล้วคุณๆ เคยลองคิดบ้างไหมคะว่าทำไมเวลาที่แม่ทำงานทำไมแม่ถึงมีเวลาเลี้ยงดูเรา ท่านไม่เคยบอกหรือแสดงอาการว่าท่านไม่สามารถที่จะเลี้ยงดูเราได้ในยามที่ท่านต้องทำงานหาเงินเพื่อมาเลี้ยงดูเรา นอกเสียจากว่าช่วงเวลานั้นเราได้เข้าเรียน เพื่อได้รับการศึกษาที่ดี และเมื่อถึงวันสำคัญคือวันแม่แห่งชาติคุณๆก็คงไม่ลืม เรื่องการเรียงความถึงพระคุณของแม่ใช่หรือไม่ ถึงแม้วันนี้เราจะยุ่งจากการทำงานแค่ไหน อย่าลืมใส่ใจคุณแม่ที่บ้านนะคะ อย่าทำงานหนักจนเกินไป จนไม่มีเวลาให้ท่าน อย่าต้องเอาท่านไปฝากไว้ที่สถานสงเคราะห์คนชราเลยค่ะ ถ้าคุณได้เข้าไปสัมผัสกับที่นั่นคุณจะรู้ว่าไม่มีใครอยากมาอยู่ที่นี่ แววตาที่บ่งบอกถึงความเศร้าและความต้องการความรักจากลูกๆ ทั้งๆที่ท่านทั้งหลายเหล่านั้นรอคอยความหวังว่าลูกๆของท่านจะมารับท่านกลับสู่บ้านเมื่อไหร่ พระคุณเหล่านี้ที่ท่านได้ให้เรามา อย่าตอบแทนท่านด้วยการนำท่านไปไว้ที่บ้านพักคนชราเลยค่ะ หรืออย่าทอดทิ้งให้ท่านต้องเดียวดายหรือต้องไปหากินบนท้องถนน
นั่นเป็นภาพที่สะท้อนอารมณ์และความรู้สึก รวมถึงความหดหู่แก่ผู้พบเห็นในสังคมกับคำพูดที่ว่า ลูกกี่คนพ่อแม่นั้นเลี้ยงได้ แต่ทำไมแม่คนเดียวลูกๆถึงเลี้ยงแม่ไม่ได้ และบทเรียงความพระคุณของแม่ที่เราเคยเขียนและกลั่นออกมาจากความรู้สึกนั้น วันนี้มันหายไปไหน อยากให้เราย้อนนึกถึงวันวานอีกครั้ง หากท่านต้องการมีตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดี ท่านเองก็ควรจะอุปถัมภ์บุพการีที่ให้กำเนิดท่านด้วย ความกตัญญูมักจะอยู่คู่กับคนไทย สิ่งที่เราทำกับแม่นั้นหากว่าเราเลี้ยงดูท่านเป็นอย่างดีบุญกุศลก็จะน้อมนำให้ท่านได้พบกับสิ่งดีๆในชีวิตการงานเช่นกัน อย่าให้บทเรียงความเป็นแค่ตำนานความรู้สึกของวันวานเลยนะคะ วันนี้คุณๆอาจจะยังไม่รู้ซึ้งถึงความรักที่แม่มีให้ แต่เมื่อไหร่ที่เรามีลูกนั่นแหละ คุณจะรู้ซึ้งถึงคำว่าแม่ และรู้ว่าความรักที่แม่มีให้มันยิ่งใหญ่แค่ไหน อย่าลืมบอกรักท่านในวันนี้ ก่อนที่จะสายเกินไป เพราะเวลาไม่เคยคอยใคร อย่าลืมใส่ใจกับบุพการี....สวัสดีค่ะ
คอนโดแมว , พัดลมมือถือ , หมอนผ้าห่ม , หมอนหัวทุย , เก้าอี้หัดนั่ง
ความคิดเห็น