ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องสนุกในรถไฟด่วนฮอกวอตส์....
คือแต่งเรื่องใหม่เลยเอามาลงให้ได้อ่านกันนะ ฝากด้วยนะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขบวนรถไฟด่วนฮอกวอตส์ภายในตู้รถไฟตู้สุดท้ายนั้นมีเด็กหนุ่มหน้าตาซีดผอมและผมมันเยิ้มเป็นเมือกนั่งอยู่คนเดียวกับการที่นั่งท่องหนังสือคาถาและคำสาปในศาสตร์มื และที่ภายในขบวนรถไฟนั้นก้มีเด็กอีกสามคนกำลังเดินมาทางตู้รถไฟตู้สุดท้าย
“นี่ หยุดเถอะเจมส์ ซิเรียส อย่าไปหาเรื่องเซเอร์รัสเลย”
“รีมัส นายเลิกเห็นใจมันสักทีน่า ไอ้สนิฟเวลลัสนั้นไม่เห็นสำนึกบุญคุณนายเลย” ซิเรียสพูดขึ้นมาขัดลูปิน
“นั้นสิ รีมัส อย่าทำเหมือนลิลี่น่า” เจมส์พูดขึ้รมาบ้าง
“เฮ้อ ก้ได้ ไม่ห้ามแล้วละตอนนี้อยากทำอะไรก้ทำไปเถอะ.....ถ้าดัมเบิลดอร์รู้ว่าพรีเฟ็คอย่างฉันยังห้ามเพื่อนตัวเองไม่ได้จะเป็นไงนะ”
“ดัมเบิลดอร์ไม่รู้หรอกน่า” เจมส์พูดจบพวกเขาก้เดินมาถึงหน้าตู้ที่เสนปนั่งอยู่ แล้วซิเรียสก้เปิดประตูเสียงดังปัง ทำเอาเสนปตกใจหนังสือที่อ่านอยู่หลุดจากมือ
“พวกนายเข้ามาทำไม ออกไปให้พ้นนะ” เสนปตวาดไล่พวกเจมส์ ซิเรียส และลูปิน
“ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้สนิฟเวลลี่” ซิเรียสพูดขึ้นมา
“ก้เพราะฉันไม่ต้อนรับไงละ ออกไปให้พ้นนะ” เสนปพูดพร้อมกับที่ในมือนั้นจับไม้กายสิทธิ์แน่นและชี้ตรงมาที่เจมส์ ซิเรียส และลูปิน
“นายจะทำอะไรได้สนิฟเวลลัส” เจมส์พูดสวนกลับมาให้พร้อมกับที่ในมือก้จับไม้กายสิทธิ์ของตนและชี้มาที่เสนปเหมือนกัน ไม่ใช่แค่เจมส์เท่านั้นที่ชี้ไม้กายสิทธิ์มาที่เสนปซิเรียสก้ชี้ไม้มาด้วยยกเว้นก้แต่ลูปินเท่านั้นที่ยังพยายามที่จะห้ามทั้งเจมส์ ซิเรียสและก้ เสนปด้วย
“นี่หยุดเถอะซิเรียส เจมส์ นาด้วยเสนป”
“อย่ามายุ่งไอ้มนุษย์หมาป่า” เสนปพูดกลับไปด้วยท่าทางรังเกียจลูปิน
“นายว่าอะไรนะ นายกล้าว่ารีมัสงั้นรึ ‘ เอกซ์เปลลิอาร์มัส ’” แล้วซิเรียสก้ท่องคาถาปลดอาวุธ
ใส่เสนป ทั้งเสนปและไม้กายสิทธิ์ของเสนปจึงลอยไปกระแทกเข้ากับหน้าต่างของตู้รถไฟเข้าอย่างแรงให้เกิดเสียงดัง ‘ปัง....’ โดยที่เสนปยังไม่ทันตั้งตัว
“ไอ้....”
“อะไร นายจะว่าอะไรฉันสนิฟเวลลัส”
“ซิเรียสนายทำอะไรนะ เสนปยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ มาคุยกันหน่อย”
“เดี๋ยวก่อนสิ มันว่านายก่อนนะ”
“เดี๋ยวนี้!!” ลูปินสั่งให้ซิเรียสออกไปคุยกับตนที่อื่น ก่อนที่ทั้งซิเรียสและลูปินจะออกไปลูปินก้หันมาพูดกับเจมส์ที่ยังยืนดูเสนปอยู่ว่า “เจมส์ นายจะไปกับฉันไหม ถ้าไม่ไปก้ดูแลเสนปไปซะ”
“อืม...ไม่ไป”
“งั้นห้ามทำอะไรอีกนะ ได้ยินไหม เจมส์”
“อืม ไม่ทำไรแล้วน่า เฮ้ย...เท้าปุยระวังตัวด้วยนะ จันทร์เจ้าเค้าโกรธนายแล้วนะ”
“รู้แล้วโว้ย รีมัสเขาโกรธจริงว่ะ”
“ไปรึยังซิเรียส” ลูปินหันมาสั่งซิเรียสอีก ซิเรียสจึงต้องรีบเดินออกไปจากตู้รถไฟนั้นตามลูปินออกไปโดยเร็ว
หลังจากที่ทั้งลูปินและซิเรียสออกไปแล้วเจมส์ก้หันมาพูดกับสนิฟเวลลัสของเขาที่ยังคงนอนอยู่ที่พื้นอยู่
“เป็นไงบ้างล่ะ ลุกไหวไหมสนิฟเวลลี่ ให้ฉันช่วยไหม” เจมส์พูดจบก้ยื่ยมือไปให้เสนปจับเพื่อช่วยให้ลุกขึ้น แต่เสนปก้ปัดมือนั้นออกไป
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน นายมันก้เหมือนเพื่อนนายนั้นแหละ ไม่ต้องมาเสแสร้งแกล้งเป็นคนดีหน่อยเลย”
“ก้เพราะงี้แหละนายมันถึงได้ไม่มีเพื่อนสักคน จ้ะลุกไหม”
“จะมีเพื่อนไม่มีเพื่อนมันก้เรื่องของฉัน” เสนปพูดจบก้ลุกขึ้นมาเองโดยไม่ยอมให้เจมส์ช่วย
“เพื่อนนายไปแล้ว นายก้ออกไปซะสิ”
“ออกไปก้ได้ แต่นายก้คอยระวังเอาไว้ด้วยละ”
“ระวังอะไร นายจะทำอะไรอีกหละพอตเตอร์”
“เรื่องอะไรที่ฉันจะบอก” เจมส์พูดจบก้เดินยิ้มอย่างเลห์ออกไปจากตู้รถไฟของเสนป ส่วนเสนปก้คิดว่าเจมส์และซิเรียสคงจะหาเรื่องมาแกล้งอีกแน่เลย แต่เรื่องอะไรที่คนอย่างฉันจะไปกลัวมันแต่ก้หารู้ไม่ว่าเจมส์นั้นกำลังคิดแผนดีๆที่เสนปเองก้นึกไม่ถึงออก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น