คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เวทย์มนต์บทที่6 พันธนาการปีศาจ
เดดไนท์…….
แผนของผมต้องล่มเหลวเพราะมีคนรู้ความจริงของผมและคนที่รู้ความลับก็ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาแต่เป็นคนในเผ่าพันธุ์เวทย์มนต์ซึ่งเป็นศัตรูของพวกเราเผ่าพันธุ์ปีศาจและสิ่งที่ผมเจอในพุ่มไม้มันเป็นอะไรที่มหัศจรรย์มากและมันก็เป็นสิ่งเดียวที่สามารถทำให้ผมหาตัวของผู้ใช้เวทย์มนต์ตนนี้ที่กล้ามาแหย่ปีศาจอย่างผมขอรับรองได้ว่าเขาหรือเธอไม่รอดแน่ ผมจึงตัดสินใจตามร่องรอยที่หลงเหลือไว้ให้ผมหาตัวได้และมันไม่น่าเชื่อเอามากๆที่ผมหาที่อยู่ของผู้ใช้เวทย์มนต์ตนนี้ได้ผมจึงไม่รอช้าที่จะบุกเข้าไปหาโดยอาศัยเงามืดที่สามารถทำให้ผมเข้าตาตัวของผู้ใช้เวทย์มนต์ได้อย่างสบาย เมื่อผมเริ่มเข้าใกล้ตัวเหยื่อสิ่งแรกที่ผมสัมผัสได้ก็คือกลิ่นที่คล้ายขนมที่พวกมนุษย์เรียกว่าช็อกโกแลตอ่อนๆลอยมาแตะจมูกของผมผมต้องขอยอมรับว่ากลิ่นนี้มันหอมมากแต่ก่อนที่ผมจะเคลิ้มไปกับกลิ่นอันหอมหวานก่อนอื่นผมต้องจัดการธุระของผมให้เสร็จ
“อะแฮ่ม!!!”
หวังว่าเธอคงหันมานะ และในที่สุดผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผมก็หันมาจนได้
“ไอ้บ้า ไอ้โรคจิตแกเป็นใครแล้วเข้ามาในห้องฉันได้ไง!!!”
ผมควรจะตอบเธอข้อไหนดี
“ใจเย็นๆสาวน้อย”
“ฉันไปเป็นน้องของนายตั้งแต่ตอนไหนย่ะ”
เอาแล้วไงตั้งแต่ที่ผมเติบโตมาในโลกของมนุษย์รวมทั้งในอาณาจักรของปีศาจไม่เคยมีใครที่หยอกย้อผมได้ถึงขนาดนี้เลยขึ้นเลยได้ยินแล้วมันขึ้นเลยแต่ก็ต้องยอมรับนะว่าผู้หญิงคนนี้มีหน้าตาที่น่ารักผมสีน้ำตาลยาวมาถึงข้างหลังเล็กน้อยตาสีน้ำตาลสีผิวก็ขาวอมชมพูเล็กน้อยส่วนสูงน่าจะประมาณต้นคอของผมนี่แหละภาพรวมๆถือว่าดีแต่ยัยนี่ปากร้ายชะมัดแต่ก่อนอื่นผมต้องทำให้เธอมาสยบต่อหน้าผมให้ได้ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตามและแผนร้ายของผมก็ผุดขึ้นมาในสมองแสนชาญฉลาดของผมฮ่าฮ่าฮ่า ผมจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาโดยไม่ลังเลและผมก็เดินมาพร้อมเสน่ห์อันร้อนแรงและเซ็กซี่ของผมรับรองไม่กี่วิยัยนั่นต้องคุกเข่าสารภาพรักต่อหน้าผมและในตอนนี้ผมกับยัยนั่นเราสองคนเว้นระยะห่างของการยืนไม่กี่ก้าวในระยะประชิดเมื่อผมกะระยะในการยืนได้พอเหมาะแล้วผมก็เริ่มดำเนินแผนการร้ายของผมโดยที่ผมยื่นใบหน้าอันหล่อเหลาเข้ามาใกล้หน้าของเธอเลื่อนสายตาให้พอเหมาะในระดับที่ตามองตาสายตาก็จ้องมองกันรู้สึกเสียวซ่านหัวใจประมาณนั้นแต่มันเหมือนเป็นตัวผมมากกว่าที่รู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจมันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนรู้สึกเหมือนผมจะเป็นคนที่คล้อยตามอารมณ์มากกว่าและดูเหมือนว่าเธอก็มีอาการที่เหมือนผมและจู่ๆผมก็โดนวัตถุอะไรบางอย่างกระแทกเข้ามาตรงกลางท้องของผมพอดีจนทำให้ผมต้องถอยหลังไปตั้งหลักด้วยเหตุนี้เองผมจึงเงยหน้ามาดูว่าอะไรที่ทำให้ผมจุกได้ขนาดนี้และสิ่งเดียวที่ผมเห็นก็คือเข่าลอยของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผม
“เธอทำอะไรของเธอเนี่ย” เพราะเจ็บมากจึงพูดทีละคำพร้อมกับเอามือกุมหน้าท้องไว้
“เหอะ!! คนอย่างนายต้องเจอแบบนี้ให้มันสมกับที่นายแกล้งฉันตอนนั้นและกล้ามากที่บุกเข้ามาในห้องของฉัน”
“ฝากไว้ก่อนเถอะวันนี้เธอชนะฉันแต่วันต่อไปเธอต้องมาคุกเข่าขอโทษต่อหน้าฉันให้ได้”
“เผอิญว่าฉันไม่ใช่ธนาคารที่ต้องมารับฝากความหลังของใครบางคน”
“หึวันพรุ่งนี้เธอคงไม่รู้หรอกว่าเธอจะต้องเจอกับอะไรบ้าง”
“เชอะ!! อย่าขู่ฉันซะให้ยากจำไว้ซะด้วยว่าฉันจะเป็นคนที่เปิดโปงความลับของนายที่ว่านายคือปีศาจผู้ชั่วร้าย”
“เธอคิดว่าจะมีคนเชื่อเหรอ”
“ยังไงซะฉันต้องทำให้ทุกคนเชื่อฉันให้ได้”
“เหอะเหอะอีก100ปีคงจะมีคนเชื่อคำที่เธอพูดหรอกนะและอีกอย่างเธอคิดเหรอว่าเธอเป็นคนที่เหนือฉันอย่าลืมสิว่าฉันมีของสำคัญที่เธอทำตกไว้ในตอนที่เธอแอบดูฉัน”
“มันคืออะไรบอกมานะ”
ผมจึงชูของสำคัญของยัยนั่น ใช่มันคือผงวิเศษของผู้ใช้เวทย์มนต์ถือว่าเป็นหลักฐานชั้นเยี่ยมของผมเลยทีเดียวเมื่อยัยนั่นได้เห็นถึงกับเบิกตาโตเลยแหละ
“นายเก็บมันไว้”
“ใช่ถ้าเธอบอกความลับของฉันหละก็ฉันก็จะบอกความลับของเธอด้วยและอีกอย่างเกือบทุกคนในโรงเรียนต่างยอมเป็นทาสของฉันเธอคิดเอาเองก็แล้วกันว่าพวกนั้นจะเชื่อใครระหว่างเธอกับฉันและมันก็หมายความว่าตอนนี้ฉันถือไพ่เหนือกว่าเธอด้วยซ้ำ”
“นายมันเจ้าเล่ห์ ขี้โกง เอาเปรียบคนอื่นฉันเกลียดนาย”
“หึ เธอเกลียดฉันในวันนี้แต่วันข้างหน้าเธออาจจะต้องมาคุกเข่าสารภาพรักต่อหน้าฉันก็ได้ไม่มีใครรู้ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วฉันไปก่อนนะสาวน้อย”
และผมก็หายตัวไปพร้อมกับเงามืดแต่ผมก็ยังได้ยินเสียงของยัยนั่นตะโกนบอกผมด้วยความโกรธ
“ไม่มีวันที่ฉันจะตกหลุมรักนายหรอกไอ้ปีศาจโรคจิตและจำไว้ด้วยว่าฉันไปเป็นน้องสาวนายตั้งแต่เมื่อไหร่ไอ้บ้า”
เหอะ มันอาจจะไม่เป็นไปตามที่เธอพูดทุกอย่างหรอกนะยัยช็อกโกแลต
ความคิดเห็น