นักเดินทางแห่งสายลม

ลำดับตอนที่ #13 : นคราแห่งการเต้นรำ

จังหวะดนตรีบรรเลง

ผู้คนกรีดกรายตามบทเพลง

วาดกรร่ายรำ

หมุนร่างเริงระบำ

ตามจังหวะ

นักเดินทางก้าวเท้า เงี่ยหูฟังจังหวะ หันหน้ามองตาม

ผู้คนรอบข้างร่ายรำ

จับกลุ่มตั้งวงระบำ

จับคู่เต้นรำ

พลิ้วกายเริงระบำ

ไปตามบทเพลง

บ้างสง่าน่าเกรงขาม
บ้างอ่อนช้อยงดงาม

บ้างสนุกจนอยากเต้นตาม

แต่เธอผู้นั้นโดดเด่นงดงามกว่าใคร

สาวน้อยเริงร่ากลางลาน

กรีดกรวาดลวดลายอ่อนช้อย

พลิ้วร่างราวกำลังล่องลอย

หมุนตัว ส่งยิ้มงดงาม

กลางกลุ่มคนมากมายที่ขยับกาย มีเพียงเธอผู้เดียวที่ดึงดูดตา

รอยยิ้มของเธองดงาม

เสื้อผ้าพลิ้วตามงดงาม

ท่วงท่าอ่อนหวานงดงาม

หยาดเหงื่อเป็นประกายงดงาม

สะกดสายตา

นักเดินทางตัดสินใจถามเธอ

"ทำไมทุกคนจึงต้องเต้นรำ"

สาวน้อยครุ่นคิดชั่วครู่ก่อนเอ่ยตอบ

"ผู้คนที่นี่ต้องเต้นรำ ไม่มีเหตุผล เพียงต้องเต้นรำ ไปตามบทเพลงแห่งชะตากรรม ระบำจนกว่าจะสิ้นเสียงเพลง"

"แล้วเพลงจะหยุดเมื่อไหร่"

เธอยิ้ม กรีดกร

"เมื่อที่หูไม่อาจรับเสียงใดได้อีก"

นักเดินทางพยักหน้า

"เธอเองก็เต้นรำเถิด ไม่ว่าใครก็ต้องเต้นไปตามบทเพลงของตนเอง เช่นนั้น เหตุใดไม่พยายามเต้นให้โดดเด่นกว่าผู้อื่น เหตุใดไม่ทำให้ท่าทางของเธอเป็นที่เล่าขานต่อๆ ไป"

นักเดินทางไม่ตอบ เธอกล่าวขอบคุณและจากมาช้าๆ

นักเดินทางย่างเท้า หรือเธอก็ก้าวตามบทเพลง?