ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic ดิโอเมน (ไม่ต้องเข้ามาอ่านแล้ววว)

    ลำดับตอนที่ #30 : วันเกิดเฟมีล

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 305
      0
      17 ต.ค. 49

    "เฟมีล ตื่น"มอรีลเขย่าอย่างเหนื่อยใจ "วันเกิดตัวเองแล้ว ไปฉลองกันสิ"

    "มอรีลขออีกห้านาที"เฟมีลงัวเงียคราวนี้รีเนลหมั่นใส้ ถีบเฟมีลทันที

    "ตื่นได้แล้ว คุณนายเสมอ"

    เฟมีลลุกพรวด

    "รีเนล นี่จะฆ่าฉันรึไง"

    "โอ๊ยๆ รีบๆไปอาบน้ำเถอะ คนเค้ารอ"


    เฟมีลเข้าไปอาบน้ำไม่นานก็ออกมาในชุดกระโปร่งสีขาวยาวถึงเข่า แล้วลงไปข้างล่าง คราวนี้คนที่มางานเธอมากขึ้นกว่าตอนแรกซะอีก ดูเหมือนเเทบจะยกโขยงมาเกือบทั้งชั้นเลยก็ว่าได้ ซึ่งทุกคนไปฉลองที่หน้าสวนคฤหาสน์ไดเอนแพนไทร์ กล่องของขวัญวางตั้งเป็นกองใหญ่ๆ ทุกคนต่างอวยพรวันเกิดให้ แล้วกินอาหารอย่างสนุกสนาน เฟมีลยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

    "วันนี้กะจะเลี้ยงฉลองใหญ่ไปเลยเพราะแอสเตรียก็เตรียมตัวแล้ว"มอรีลบอกแล้วหันไปทางเด็กสาวที่กำลังใช้เวทจัดที่จัดทางให้เรียบร้อย ใบหน้าดูเหงาๆ ซึ่งทุกคนก็รู้ดี ก็ต้องอยู่คนเดียวนี่นา จนกระทั่งเค้กก็มาถึงซึ่งคนทำก็มีป้าเฟกับ แอสเตรีย พอทุกคนเห็นเค้กก็อ้าปากค้าง เพราะเค้กเป้นเนื้อสีใส มีน้ำตาลไอซิ่งโรยอยู่ แล้วก็มีรูปตุ๊กตาของแต่ละคน รอบๆเค้ก มีเส้นแบ่งตรงกลางคือโซนที่ทุกคนยืนอยู่ แยกไปก็มีรัฐทั้ง7 มีตุ๊กตาเจ้าผู้ครองรัฐอยู่ รอบๆเค้กมีผลอาบอเร่ และผลวิหคไฟ แล้วรูปตุ๊กตาเฟมีลก็ชูขึ้นว่า happy birthdayสวยเกินคำบรรยาย ทุกคนลองชิมเค้กก็ต้องส่งเสียงว่าอร่อย ยกเว้นลีโอ ที่นั่งจิบชาอยู่

    "เนื้อเค้กทำจากอะไรคะ ป้าเฟ เปรี้ยวจังเลย"เฟมีลถามขึ้น

    "รายละเอียดถาม เจ้าหญิงแอสเตรียเถอะค่ะ เธอเป็นคนจัดการวัตถุดิบแล้วตกแต่งเค้กเองหมดเลย"ป้าเฟตอบ

    "เนื้อเค้กทำจากดอก เฟอ เด ลิส ซึ่งปลูกในสวนปราการเอเรเซีย รสชาติเปรี้ยว ตัวคนทำจากซาย่ามาทำให้แข็ง สีที่ใช้ก็ใช้สีธรรมชาติ"แอสเตรียเดินมาตอบ

    "จริงสิ ทำไมป้าเฟ ถึงเรียกเธอว่าเจ้าหญิงล่ะ"

    "ก็ฉันมีสายเลือดของเทพเลยต้องมีตำแหน่งนี้อ่ะ จริงสิ ลืมเลย ขอมือหน่อย"

    เฟมีลยื่นมือไปอย่างงงๆ แอสเตรียวางฝ่ามือเหนือฝ่ามือเฟมีลแล้วมีละอองสีทองปรากฏ ก่อนจะยกมืออก

    "นี่เป็นพรวันเกิดซึ่งมันจะเป็นจริง ขอให้โชคดี"

    แล้วแอสเตรียก็เดินไปรวมกลุ่มกับคนที่กินเค้กอยู่พูดคุยกันสักครู่ แล้วก็เดินไปบอกป้าเฟ

    "หนูกลับแล้วนะคะ งานเยอะจริงๆ"

    "ค่ะ รักษาตัวดีๆนะคะ"

    แอสเตรียยิ้มให้ โบกมือให้ทุกคนก่อนจะเดินออกไป

    "รู้สึกใจหายเหมือนกันเนาะ ช่วงนี้น่ะ"เซเอ่ยขึ้น ใช่ เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วอยู่เสมอเลย
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×