Harry Potter & Child of the Gods

ลำดับตอนที่ #68 : Chapter : ชายหนุ่มที่มีนามว่า..อัคกิ (Part1)

...ได้โปรดปล่อยมือผมไปเถอะครับ คุณฟาเซย์ซิน" ดวงตาสีซีดคู่นั้นจ้องมองใบหน้า อันเหนื่อยล้าด้วยความเจ็บปวด มือของทั้งสองยังคงจับกันแน่น คินน่าได้แต่นิ่งเงียบ เธอมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า อย่างไม่เข้าใจนัก

 

ทางด้านล่างของหอดูดาวกลับเงียบสงบลง การต่อสู้ที่เกิดขึ้น ทำให้รู้ผลแพ้ชนะอย่างไม่ต้องสงสัย สายตาของคนเหล่านั้น เย้ยหยั่นมองมายังกลุ่มของเซเลน่า ด้วยความสะใจ พร้อมกับรอยยิ้มอันน่าสมเพช ของเด็กบ้านสลิธีริน

 

"ฉันชักสมเพชพวกเธอขึ้นมาแล้ว เซเลน่า ฉันคิดว่าการต่อสู้ระหว่างเรา..มันจะสนุกกว่านี้ แต่พวกเธอมันอ่อนปวกเปียกสิ้นดี นี่น่ะหรอสายเลือดเทพเจ้า...ช่างน่าสมเพช" ซิริน่าหัวเราะออกมาอย่างสะใจ 

 

"ศึกในครั้งหน้า ผมหวังว่ามันจะสนุกขึ้นนะครับ" รอยยิ้มอันอ่อนโยนนั้น ฉีกยิ้มออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะเดินตามหญิงสาวร่างเล็กไป พร้อมกับเสียงหัวเราะแบบสะใจสุดขีดของ อแมนด้า

 

"หมอนั่นหมายถึงอะไร? ศึกในครั้งหน้า มันจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกอย่างงั้นหรอ??" ฟินิกซ์ยังคงนั่งทวนคำพูดที่ไซย์ลาส ทิ้งท้ายเอาไว้

 

"อย่าพึ่งไปสนใจคำพูดของคนพวกนั้นเลย ตอนนี้พวกเราจะเอายังไงกันต่อ พวกเราก้าวขึ้นไปที่นั่นไม่ได้ พลังของคินน่ารุนแรงเกินไป "

 

"ฉันว่าทางที่ดีพวกเราควรใช้คาถาบังตาอีกครั้งจะดีกว่า คาถามันเริ่มเสื่อมแล้วละ" เอวาเอ่ยขึ้น ก่อนจะร่ายคาถาออกมาพร้อมๆกัน

 

~ที่นี่ที่ไหนกัน....

 

"เธอนี่ตัวปัญหาจริงๆเลยนะ รู้ทั้งรู้ว่าควบคุมพลังตัวเองไม่ได้ ก็ยัังฝืน เพื่อช่วยแค่คนๆเดียว น่าสมเพชสิ้นดี" ชายหนุ่มผมสีดำตัดสั้น เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีกวนประสาท พร้อมกับแสยะยิ้มออกมา

 

"ฉันไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากนาย!!" ดวงตาสีแดงฉานนั้นจ้องมองหญิงสาวที่นอนหมดสภาพอยู่ในห้วงมิติด้วยความเบื่อหน่าย

 

"หัดดูสภาพตัวเองบ้าง...ไม่ไหวแต่ก็ยังฝืน...ไอ้หน้าจืดนี่สำคัญสำหรับเธอมากขนาดนั้นเลยงั้นสินะ เธอถึงได้ยอมต่อต้านพลังของตัวเอง" คินน่าได้แต่นิ่งเงียบโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา 

 

"เอาเป็นว่า หมอนี่สำคัญสำหรับคนอย่างเธอ..." ชายหนุ่มยังคงทำหน้าอย่างเจ้าเล่ห์ เค้าเช็ดเลือดที่แขนของคินน่า 

 

"นี่คือสิ่งตอบแทน..." ชายหนุ่มค่อยๆบรรจงหยดเลือดของคินน่าลงบนมือของเค้า ก่อนที่เค้าจะสูบมันเข้าไป

 

"เลือดของเธอมันช่างเข้มข้นดีจริงๆเลยนะ" ชายหนุ่มค่อยๆหลับตาลง ด้วยความสงบนิ่ง อยู่ๆมิติที่กำลังถูกบิดเบียนนั้นค่อยๆอ่อนแรงลง พร้อมกับแรงระเบิด

 

"เป็นของเล่นชั้นดีสำหรับฉันจริงๆ~" 

 

แรงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง มิติที่กำลังดูดกลืนทั้งคนอยุ่นั้น ค่อยๆปิดลง พร้อมกับแรงระเบิด ไปทั่วหอดูดาว 

 

"ยัยนั่นกะจะพังหอดูดาวจริงๆใช่ไหม?" ฟีอัสเอ่ยขึ้น

 

"ทำบ้าอะไรอยู่ อัคกิ? นายกำลังทำลายมิติของทั้งสองโลกอยู่นะ" 

 

"ห่วงไอ้หมอนั่นงั้นหรอ! ฉันว่าคนอย่างเธอควรห่วงตัวเองมากกว่า" 

 

"ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย โถ่เว๊ย!" อาเธน่าสบถออกมา ทั้งๆที่ร่างกายของเธอแทบไม่เหลือพลังอยุ่แล้วก็ตาม

 

พึ๊บ~ เอลเทอร์ปรากฏตัวออกมาพร้อมกับสีหน้ามึนงง กับกำแพงขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า

 

"พวกคุณยังไหวอยู่ไหม? แล้วกำแพงขนาดยักษ์นี่มันอะไรกันครับ"

 

"นายอย่าพึ่งถามอะไรตอนนี้เลย ช่วยพาเซลเฟียสน่าไปที่ห้องพยาบาลที" วารันซ่าอุ้มร่างเล็กๆของเซลเฟียสน่าเอาไว้

 

"ครับ! เอ่อ...แต่พวกคุณยังไหวใช่ไหม?" ทุกคนพยักหน้า

 

"ถึงจะบอกว่าไม่ไหว นายก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก" ฟีอัสเอ่ยออกมาด้วยอาการหัวเสีย

 

"ครับคุณปฐพี" เอลเทอร์ทำหน้าสลดลง ก่อนจะหายตัวไปพร้อมกับร่างของเซลเฟียสน่า

 

แฮรี่ที่ได้สติ เค้าลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดแสบที่แผลเป็น พร้อมกับมองไปรอบๆ

 

"ห้องพยาบาล?" เค้าเลิกคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก จนทำให้เค้าสับสน ระหว่างความฝัน กับความเป็นจริง ก่อนจะหันไปมองเตียงข้างๆ ที่มีร่างของหญิงสาวผมฟูฟ่่องนอนอยู่

 

"เฮอร์ไมโอนี่!!"แฮรี่รีบลุกออกจากเตียงคนไข้ทันที พร้อมกับจับมือของเฮอร์ไมโอนี่ไว้แน่น

 

"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? พลังมหาสารที่ไหลเวียนออกมานั้นไม่ใช่เวทมนต์แน่ๆ ดูยังไงก็ไม่ใช่ คนพวกนั้นเป็นตัวอะไรกันแน่?" ยิ่งเค้านึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แผลเป็นของเค้าก็ยิ่งเจ็บมากยิ่งขึ้น

 

"โถ่โว๊ย!!จำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง..."

#กราบขออภัยครับ ช่วงนี้ไรท์ต้องเตรียมตัวทำวิทยานิพนธ์ของปี4 บวกกับความตันของเนื้อเรื่องเลยไม่ได้อัพเลย แต่ไรท์จะไม่หายสาบสูญไปแน่นอนครับ^^