คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : สมัครเรื่อง [Fic KHR] Namimori High School
Application ใบสมัคร(ลบวงเล็บ)
รูปภาพ : จิ้ม ll จิ้ม ll จิ้ม ll จิ้ม ll อิมเมจ คือ Yuuko Shinonome จากไลท์โนเวล เรื่อง Shinonome Yuuko Wa Tanpen Shousetsu Wo Ai shi te Iru
รูปร่างลักษณะ : เธอ เป็นหญิงสาวผู้ครอบครองเรือนผมกรมท่าอมดำตัดซอยสั้นยาวประบ่า มีผมหน้าม้ายาวลงมาปรกหน้าผากเนียนสวยและคิ้วโก่งดังกันศร นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลกลมโต แพขนตางอนยาวงามยิ่งขับดวงตาคู่สวยให้แลดูโดเด่นขึ้นไปอีก จมูกโด่งพองาม พวงแก้มเนียนใสอมชมพูระเรื่อโดยธรรมชาติ ริมฝีปากบางสีกลีบกุหลาบแลดูน่าจุมพิตเป็นที่สุด ทั้งหมดนี้องค์ประกอบบนใบหน้าของ ‘แอนนีโมเน คลอเช่ ฟีลาเดลเฟีย’ ซึ่งเชื่อมต่อกับลำคอระหง รูปร่างเพรียวบาง แต่ก็ไม่ได้ผอมจนน่าเกลียดหรืออ้วเกินไป แขนขาเรียวยาวแต่ไม่เก้งก้าง เธอเป็นหญิงสาวที่ไม่ได้ถูกจัดว่าสวยมากแต่กลับมีเสน่ห์และสามารถดึงดูดผู้คนได้อย่างง่ายดาย ด้วยส่วนสูง 164.27 เซนติเมตร และน้ำหนัก 49.93 ค่ะ เมื่อกี้คิดค่า BMI แล้วนะเออ ปกติพอดีเป๊ะเลย ปล.เราจะใส่จุดทศนิยมมาทำไม(วะ)คะเนี่ย
ชื่อ-นามสกุล: แอนนีโมเน คลอเช่ ฟีลาเดลเฟีย Anemone Cloche Pheladelphia
ความหมาย: แอนนีโมเน เป็นชื่อดอกไม้ชนิดหนึ่งค่ะ มีหลายความหมาย แต่ตอนที่ตั้งชื่อพ่อแม่ของเธอตั้งใจใช้ความหมายที่ว่า ‘ความจริงใจ’ และ ‘ความรักที่ไม่จืดจาง’ เพื่อแสดงถึง ‘ความรักที่บริสุทธิ์และเป็นนิรันดร์’ของป่าปี๊หม่ามี๊ค่ะ ถรุ้ยส์ น้ำเน่าแสรด แต่เธอเลือกที่จะใช้อีกความหมายหนึ่งค่ะ ซึ่งก็คือ’ความหวังที่ร่วงโรยและการถูกทอดทิ้ง’ ค่ะ ส่วน คลอเช่ แปลว่า ระฆัง เปรียบเสมือน เธอเป็นระฆังน้อยๆที่คอยส่งเสียงก้องกังวาน ส่วน ฟีลาเดลเฟีย ก็แปลว่าความรักค่ะ
ลักษณะนิสัย : หากคุณกำลังนึกถึงหญิงสาวนามว่า ‘แอนนีโมเน คลอเช่ ฟีลาเดลเฟีย’ ล่ะก็ สิ่งแรกที่เข้ามาในโสตประสาทซีรีบรัมของทุกคน(?) ก็คงจะเป็นเอื่อย ประหยัดพลังงานขั้นสุดยอด และความธรรมดาสุดๆจนไม่ธรรมดา เธอเป็นคนที่ประหยัดพลังงานในการใช้ชีวิตสุดๆ หรืออาจเรียกได้ว่าขี้เกียจก็คงจะไม่ผิดนัก เพราะแอนนีโมเน เป็นคนที่ ‘ไม่ทำอะไร ถ้าหากไม่ใช่เรื่องจำเป็น’ เธอจะทำแต่สิ่งที่เธอคิดว่าสมควรทำเท่านั้น ถึงแม้มีคนมาเรียก สะกิด ผลักหรือถีบ(?)ให้ ไปทำเรื่องอะไรที่เธอไม่อยากทำ เธอก็จะไม่มีทางทำเด็ดขาด แต่มีกรณียกเว้น ถ้าหากคนที่มาขอร้องเธอเป็นพวกตื๊อไม่เลิก พยายามขอร้องเธอให้ทำอะไร เธอถึงจะยอมทำให้ ทำไมน่ะหรอ?? เพราะเธอคิดว่า ‘การที่ต้องไปนั่งปฏิเสธพวกตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก มันเปลืองพลังงานยิ่งกว่ารีบทำเรื่องนั้นให้เสร็จๆไปเสียอีก’ เธอเป็นพวกรักความสะดวกสบาย ใครที่ไหนชอบความลำบากกัน ไม่มีหรอก!! นั่นคือสิ่งที่แอนนีโมเนคิดมาตลอด แต่ในกรณีของเธอเรียกได้ว่ารักความสะดวกสบายเกินไป ไม่ใช่ว่าเธอจะขี้เกียจขนาดที่วันๆจะไม่ยอมทำอะไรเลย เธอทำแต่เธอแค่เพียงจะคิดหาวิธีที่เสียพลังงานน้อยที่สุดเท่านั้น เธอเป็นคนที่ฉลาด แต่ไม่ใช่ฉลาดในการเรียน เธอฉลาดในการใช้ชีวิต อย่างเช่น หาวิธีเอาตัวรอดจากการใช้พลังงานเก่ง(?) เธอนั้นเป็นคนที่ธรรมดาสุดๆ ไม่ว่าจะเป็นฐานะการเงินที่อยู่ในขั้นดี แต่ก็ไม่ได้รวยล้นฟ้า…ทั้งระดับผลการเรียนที่อยู่ในเกณฑ์ดีมาก แต่ก็ไม่ได้อัจฉริยะขนาดได้คะแนนเต็มทุกครั้งหรือจบมหาวิทยาลัยตั้งแต่เด็กๆเช่นกัน…ทั้ง รูปร่างหน้าตาที่ไม่ได้น่าเกลียดจนดูไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้สวยงามขนาดมีคนเปรียบเปรยว่าเป็นนางฟ้าลงมาจุติหรืออย่างไร แต่กลับมีเสน่ห์และน่าหลงใหลอย่างบอกไม่ถูก ทำให้เธอนั้นเป็นมนุษย์ธรรมดาอย่างแท้จริง แต่ทำไมถึงมีแต่คนชอบบอกว่าเธอเป็นพวกแปลกประหลาดกันนะ...
แอนนีโมเนเป็นคนไม่ชอบการเข้าสังคม แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธการมีเพื่อน เพียง แค่เธอไม่ค่อยชอบเข้าไปทักทายใครก่อนมากกว่า หรือถ้าหากมีคนมาพูดคุยด้วย เธอก็จะตอบแค่คำสั้นๆ ซึ่งทำให้ผู้คนมากมายชอบบอกว่าเธอหยิ่งหรือเย็นชา กรูไม่ได้หยิ่งหรือเย็นชาทั้งนั้น พวกมรึงอย่าตีความไปเองได้ป่ะ กรูแค่กำลังประหยัดพลังงานอยู่เท่านั้นเอง//แอนนีโมเน นอนหลับเก่งสุดๆ อย่างที่เคยบอกไปแล้วว่าเธอเป็นพวกโคตรประหยัดพลังงานสุดขีด เวลานอนสำหรับเธอจึงเป็นช่วงเวลาเติมพลังงานที่เธอใช้ไปในแต่ละวัน อย่างกับหุ่นยนต์เติมน้ำมันเลยวุ้ย เธอเป็นพวกชอบนอนค่ะ นอนหลับง่ายมาก และก็ตื่นยากมากเช่นกัน ต่อให้มีนาฬิกาปลุกดีแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางปลุกเธอได้ สิ่งเดียวที่ปลุกเธอได้ก็คือมนุษย์นั่นแหละค่ะ ต้องเตะ ผลัก ตบ ถีบ(?)เธอเท่านั้น ถึงจะตื่น หรือบางทีอาจต้องมีออฟชั่นเสริมเช่น น้ำเย็นจัดใส่น้ำแข็งด้วย เถียงเก่งเป็นที่สุด ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่พวกด่าคำหยาบหรือพูดเยอะ แต่เธอก็สามารถด่าคนชนิดเจ็บแสบจนอยากตายได้ไม่แพ้ใคร โดยวิธีของเธอจะเป็นวิธีนางเอกค่ะ(?) ชนิดเชือดนิ่มๆแต่เจ็บโคตรๆ อีกทั้งยังชอบเอาความจริงมาย้อนเอาให้จุกจนพูดไม่ออกเลยล่ะค่ะ แต่เธอก็ยังคงคอนเซปต์ประหยัดพลังงานอยู่(?)นะคะ!!
ถึงแม้ว่าที่กล่าวมาทั้งหมดจะไม่ค่อยมีส่วนไม่ดีเลย(?) ใช่มั้ยคะ?? ตัวตนที่แท้จริงของเธอน่ะ เป็นคนเบื่อโลกค่ะ เบื่อชนิดว่าอยากตายไปให้พ้นๆจากโลกใบนี้ เธอเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย เธอไม่เชื่อใจใครง่ายๆ เพราะเธอคิดว่าโลกนี้มีแต่ความหลอกลวงเพราะเธอเองก็เติบโตขึ้นมากับความหลอก ลวงเช่นกัน ส่วนที่เธอบอกว่าอยากตาย แล้วทำไมถึงยังไม่ตายกันล่ะ ทำไมถึงมีชีวิตอยู่?? เหตุผลนั้นง่ายนิดเดียว เธอกลัวค่ะ เธอกลัวความตาย ถึงแม้ปากจะพร่ำบอกว่าอยากตายแต่จริงๆแล้วเธอไม่กล้าค่ะ เพราะเธอเป็นคนขี้ขลาด เธอกลัว…กลัว ที่จะต้องยอมรับความจริง เพราะว่าความจริงนั้นโหดร้าย เธอจึงได้แต่เพียงปิดกั้นจิตใจของตัวเอง ได้เพียงแต่สร้างกรงขังตัวเองเอาไว้จากโลกภายนอก…จากความจริงที่แสนโหดร้าย…จะได้ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับใครอีก จะได้ไม่ต้องเสียใจอีกครั้ง (อารมณ์ประมาณเพลง ‘Irony’ ของ ‘Hatsune Miku’ รวมกับเพลง ’Abstract Nonsence’ ของ ‘Kagamine rin’ นั่นแหละค่ะ)
ลักษณะการพูด : ปกติ เธอก็เป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้วนั่นแหละค่ะ แต่เวลาพูดก็จะพูดด้วยน้ำเสียงเนิบๆ ช้าๆ น้ำเสียงเรียบๆจนคนฟังไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าภายในจิตใจของเธอนั้น เธอกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่…โดยปกติแล้วจะเรียกแทนตัวเองว่า ‘ฉัน’ เรียกคนอื่นด้วยชื่อ หรือไม่ก็ ’นาย’ ‘เธอ’ กับคนอื่น แต่ถ้าเป็นคนที่เกลียด จะแทนตัวเองว่า ’ดิฉัน’ และแทนคนๆนั้นว่า ‘คุณ’
เวลาบ่นหรือไม่ก็คิดมาก
>>> เฮ้อ…น่าเบื่อชะมัด…โลกใบนี้น่ะ
>>> ฉันน่ะเกลียดโลกใบนี้…เกลียดผู้คนที่อยู่รอบกาย…เกลียดคำพูดที่หลอกลวง…เกลียดความรู้สึกที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้น…แต่สิ่งที่ฉันเกลียดมากที่สุด…ก็คือตัวฉันเอง…
เวลาว่าใครบางคน
>>> จริงๆฉันก็ไม่ได้อยากลดตัวลงมาคุยกับคุณเท่าไหร่หรอกนะคะ#มองด้วยหางตา แต่เห็นแก่พ่อแม่ของคุณที่เลี้ยงคุณมา ฉันน่ะอยากรู้จริงๆว่าคุณน่ะ สะกดคำว่า ‘ยางอาย’ เป็นมั้ย แต่เท่าที่ดูแล้วคงไม่เป็นสินะคะ ถึงได้ทำตัวแบบนี้ ฉันน่ะสงสารพ่อแม่ของคุณจริงๆเลย…เฮ้อ…ทำเสียพลังงานไปตั้งเยอะ
ประวัติ : แอนนีโมเน เป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่มาจากครอบครัวธรรมดา ครอบครัวของเธอมี เธอ พ่อ และแม่ เธอเติบโตขึ้นมาอย่างมีความสุข จนกระทั่งถึงอายุ 8 ปี เธอบังเอิญไปได้ยินพ่อและแม่พูดว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆของพวกเขา เธอช็อคมากจนเก็บตัวอยู่คนเดียวในห้องเกือบสัปดาห์ แต่เธอก็คิดได้ว่า ’ไม่เป็นไรหรอก ถึงยังไง พวกเขาก็เป็นพ่อแม่ของฉันนี่นา’ เธอจึงออกจากห้อง ขอให้พ่อแม่เล่าทุกอย่างให้เธอฟัง พวกเขาจึงเล่าว่า พวกเขาแต่งงานกันแต่ไม่มีลูก เพราะพ่อ(ไม่แท้)ของ เธอนั้นเป็นหมัน จึงไปขอรับเธอมาเลี้ยงจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่เธอยังจำความไม่ได้ โดยมีเพียงแค่สร้อยข้อมือเท่านั้นที่ติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิด พอได้ยินเรื่องทั้งหมดนั้น เธอก็ตกใจนิดหน่อย แต่เธอก็ไม่ได้ไปสนใจอะไรกับมัน จนเวลาผ่านไปจนเธออายุ 15 ปี เธอบังเอิญไปเห็นรูปถ่ายเก่าๆของแม่เธอ เป็นรูปที่แม่ของเธออยู่กับผู้ชายแปลกหน้า โดยที่แม่ของเธอนั้นใส่สร้อยข้อมือแบบเดียวกับที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด!! เธอไม่เชื่อสิ่งที่เธอเห็น เธอจึงแอบเข้าไปในห้องนอนของแม่และเก็บเส้นผมเพื่อนำไปเทียบกับDNAของเธอ ผลปรากฏว่า ผู้หญิงที่บอกว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆของตน กลับเป็นแม่แท้ๆของเธอเอง!!! เมื่อเธอกลับมาถึงบ้าน เธอจึงเข้าไปถามคนที่ได้ชื่อว่า ‘แม่’ ของ เธอ แม่ของเธอจึงเล่าให้ฟังทั้งน้ำตาว่า เธอเป็นลูกแท้ๆกับสามีเก่าซึ่งหย่ากันไปแล้วตอนที่ยังไม่รู้ว่าท้องเธออยู่ เมื่อหย่ากันแล้ว แม่ของเธอไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดูเธอ เมื่อคลอดเธอเสร็จจึงนำเธอไปทิ้งไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เมื่อแต่งงานใหม่ จึงไปขอรับเธอมาเลี้ยง เมื่อเธอได้ยินดังนั้น เธอเลยขาดสติแล้ววิ่งออกจากบ้านไป แม่ของเธอจึงวิ่งตามไปโดยไม่ทันได้ดูทาง “ปัง!!!” เสียงของรถบรรทุกที่วิ่งเข้ามาชนแม่ของเธอ เลือดไหลกระจายไปทั่วท้องถนน ลมหายใจแม่ของเธอหายไปแล้ว แม่ของเธอตายแล้ว…ตั้งแต่วันนั้นพ่อของเธอก็เล่าว่ารู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นลูกของใคร และไม่เคยโทษเธอเลยว่าเป็นสาเหตุให้แม่ตัวเองตาย ผิดกับเธอ…ที่โทษตัวเองมาตลอด หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมา พ่อ(บุญธรรม)ของเธอก็เลี้ยงเธอมาอย่างดีตลอด ไม่ต่างอะไรกับเมื่อก่อน ตอนที่แม่เธอยังอยู่…หลังจากนั้นพ่อของเธอจึงส่งเธอให้มาเข้าเรียนที่ ’นามิโมริ ไฮสคูล’… กว่าจะจบ แม่มดราม่าชิบ
สิ่งที่ชอบ : ความเงียบ การอยู่คนเดียว สีดำ อากาศเย็นๆ การนอน ความสะดวกสบาย อะไรที่ประหยัดพลังงาน ขนมหวานๆ
สิ่งที่เกลียด : ที่ๆคนเยอะๆ อะไรที่เปลืองพลังงาน คำโกหก อากาศร้อนๆ สีหวานๆเช่น สีชมพู ของขมๆ
สิ่งที่กลัว : มีคนต้องบาดเจ็บ เพราะเธอเป็นต้นเหตุ
งานอดิเรก : อยู่นิ่งๆ กินขนม ส่วนการนอนไม่ใช่งานอดิเรกหรอก นั่นเป็นงานหลักต่างหากล่ะ!!
สมัครเป็น : นางเอกที่ 6 ค่ะ!!!
คุณสมบัติการเข้าเรียน : ถูกส่งมาดัดสันดานให้เลวกว่าเดิมดีขึ้น เอาจริงๆคือ พ่อของเธอส่งมาแก้นิสัยขี้เกียจกับนิสัยเบื่อโลกนั่นแหละค่ะ
เพิ่มเติม : พ่อของเธอเป็นเพื่อนของน้องชายของของคุณลุงข้างบ้านของพี่สาวของรองผู้อำนวยการที่นี่ค่ะ(!!?)
สัมภาษณ์กับผอ.ผู้ลึกลับ
ชายร่างสูงในชุดผ้าคลุมสีดำปิดบังใบหน้านั่งไกว่ห้างรออยู่ในห้องและกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มหน้าหลงใหลชวนเคลิ้ม “เชิญนั่งครับ...สวัสดียินดีต้อนรับเข้าสู่โรงเรียนนี้ เรียกฉันว่า ผอ.เอฟ เอ๋....แต่เธอจะเข้าได้หรอเนี่ย เธอชื่อว่าอะไร ?”
ANS : หญิง สาวเคลื่อนย้ายร่างกายของตนเองมายังที่นั่งที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้ใน ห้องอย่างไม่เร่งรีบ ก่อนจะใช้ดวงตาสีอความารีนของตนมองผู้ถามคำถามที่อยู่ในห้องนี้ก่อนแล้ว ก่อนจะเอ่ยชื่อของตนเองขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหน่ายๆ “แอนนีโมเน…แอนนีโมเน คลอเช่ ฟีลาเดลเฟีย”
ผอ.เอฟพยักหน้าเล็กน้อยเหมือนรับรู้ แล้วยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มจรดฝีปากอย่างใจเย็น “ไหนลองบอกจุดเด่นของเธอกับฉันมาสิ”
ANS : ร่างบางยกแก้วไวน์ที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาวนเล่นเบาๆ แต่ไม่ดื่มเสียที แน่สิ เธอไม่คิดจะดื่มเครื่องดื่มของคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้ชื่อกันเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้วหรอกนะ!!! “ฉันเป็นแค่คนธรรมดา ไร้จุดเด่น แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ฉันแตกต่างจากคนอื่นคงเป็น…เพราะฉันเป็นคนที่ธรรมดาเกินไปล่ะมั้ง”
“น่าสนใจดีนี่”ผอ.เอฟยิ้มแย้มเล้วเอานิ้วชี้วนไวน์ในแก้วตัวพร้อมกล่าวว่า“ไหนบอกฉันสิ ว่ามีเหตุผลอะไรที่ทำให้ฉันต้องรับเธอเข้ามาเรียนที่นี่”
ANS : “คุณน่ะ…” หญิงสาวเอ่ยคำบางคำขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ก่อนที่จะเว้นไปพักหนึ่ง “…คุณไม่มีเหตุผลที่จะต้องรับฉันเข้าเรียนที่นี่หรอก…ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องเข้าเรียนที่นี่เช่นกัน”
“หึ! ไปได้แล้ว เชิญคนต่อไปได้ ขอให้พระเจ้าจงคุ้มครองนะ สาวน้อย”ว่าแล้ว ผอ.เอฟก็จุมพิตที่หลังมืออย่างแผ่วเบา
ANS : หญิง สาวมองชายตรงหน้าด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาได้ โดยไม่ได้สนใจคำอวยพรที่ออกจากปากของเขาแม้แต่น้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป โดยไร้การบอกลาใดๆทั้งสิ้น…
สัมภาษณ์ผู้ปกรอง
ชื่ออะไรคะ : โย่ว! เราชื่อ ‘นาโอกะ’ ค่ะ >3<
ทำไมถึงมาสมัครอ่าตัวเอง ? คุคิ : ฮุฮิ(?) เนื้อเรื่องน่าสนใจดีค่ะ พอดีช่วงนี้จู่ๆก็คิดออริได้แล้วบังเอิญตรงกับคาแรกเตอร์นางเอกคนที่ 6 ของเรื่องนี้เลย ก็เลยสมัครดู
ตัวเองแน่ใจนะ : แน่ใจสินะ ตัวเอง
ตัวเองคิดว่าลูกจะได้คู่กับใคร : เค้าอยากคู่กับฮิบาริ-ซามะอ่า#ลงไปดิ้นกับพื้น(?) แต่จริงๆเอาใครก็ได้นั่นแหละค่ะ คาแร็คเตอร์แบบนี้หรือว่าคู่ป๋าเบียหว่า
เขาขอยำลูกตัวเองตามใจเลยได้ป่ะ : ได้สิจ๊ะ จะเปลี่ยนอะไรได้เลยค่ะ หรือถ้าไม่เข้าใจส่วนไหนของออริเรา ก็ถามได้เลยนะคะ>w<
ขอบคุณนะตัวเอง ที่มาสมัครนะคะ(ส่งจูบ) : ไม่เป็นไรค่ะ ขอให้ลูกเราติดด้วยเถอะ#ส่งจูบตอบ
ความคิดเห็น