ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ชั่วโมง ผู้มาใหม่
วันนี้ไรท์ก็เขียนดึกนะค้าาาา วันนี้ไรท์ไปทำธุระมากลับถึงบ้านหนึ่งทุ่มแล้วก็รีบมาปั่นเลย
เหนื่อยโพ้ดดดดด อุตสาห์ทำแล้วก็ดูกันด้วยน้าาาาา
"วันนี้จะต้องเก็บกวาดเหมือนเมื่อวานอีกมั้ยน้าาา ไม่อยากเก็บจัง"คารุมะที่ถึงห้องที่ไม่มีใครก็พูดออกมา เพราะตนไม่ได้อยากเก็บกระสุนสำหรับฆ่าอาจารย์โคโระจำนวนมากอยู่แล้ว เนื่องจากขี้เกียจเก็บเพราะต้องเก็บทุกคาบเลย
"งั้นมาร่วมมือกับชั้นมั้ยล่ะ ใช้เทปมัดให้แน่นก็จบ"เทราซากะพูดพร้อมจับไหล่คารุมะจากด้นหลัง
"หื้มมมมม น่าสนใจดีนี่! งั้นก็ตกลง"คารุมะพูดพร้อมกับไปที่ห้องเก็บของเพื่อหาเทปกาวในการมัดกับเทราซากะ
นั้นแน่!! คงไม่รู้ใช่ป่าวว่ามีอะไรงั้นย้อนกันไปดูเมื่อวานละกัน
หลังจากไปเที่ยวทัศนศึกษา
ด้านนางิสะระหว่างเดินไปห้อง E กับซึกิโนะ
"โอ๊ะ สวัสดี อิโซงาอิคุง"นางิสะที่เห็นอิโซงาอิวิ่งมาก็หันไปสวัสดี ส่วนซึกิโนะก็หันไปมอง
"พวกนายเห็นเมลที่อ่จารย์คาราสึมะส่งให้มั้ย"อิโซงาอิที่วิ่งมายังไม่ทันจะทำอะไรก็พูดเข้าเรื่องทันที และล้วนกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูข้อความ
"เกี่ยวกับเด็กใหม่สินะ"ซึกิโนะจึงพูดเสริม
"งั้นก็ได้เป็นเพื่อนเป็นนักฆ่าสินะ"นางิสะพูดพร้อมขมวดคิ้วด้วยความลำบากใจ
"ถ้าย้ายเข้ามาแสดงว่าอายุเท่าเรามั้ง ไม่ใช่ป้าๆเหมือนอาจารย์บิทส์สินะ"อิโซงาอิพูดทำให้พวกเรานึกถึงอาจารย์บิทส์กำลังหัวเราะน่ากลัว
"เรื่องนั้นน่ะ!!!"โอคาจิมาที่ไม่รู้มาตั้งแต่เมื่อไรก็มาพูดทันที
"มาจากไหนเนี้ย"ซึกิโนะพูดพลางทำท่าทางตกใจไม่ต่างกับอิโซงาอิและนางิสะ
'ไอนี่ไม่มีตัวตนรึไง'ซึกิโนะคิด
"ชั้นก็สงสัยเลยไปขอรูปจากอาจารย์คาราสึมามาน่ะ นี่ไง!"โอคาจิมาพูดพลางยื่นโทรศัพท์ให้พวกนางิสะพูด ในโทรศัพท์มีภาพเด็กผู้หญิงน่ารัดอายุเท่ากับตนผมสีชมพู ตาสีแดงและยิ้มออกมาทำให้น่ารักขึ้นไปอีก
"โห่ เด็กผู้หญิงนี่!"ซึกิโนะพูดด้วยท่าทางประหลาดใจนิดหน่อย
"น่ารักสุดๆ"อิโซงาอิพูดพร้อมกับพยักหน้า
"ใช่ไหมล้าา โครตน่ารักเลยยย! หวังว่าเราจะเข้ากันได้นะ!"โอคาจิมาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นแล้วบิดตัวไปมา โดยผู้หญิงห้อง E ที่เห็นอาการของโอคาจิมาก็เหนื่อยใจและทำเป็นเมินเข้าอาคารไป ซึกิโนะที่เห็นดังนั้นจึงเข้าไปให้โอคาจิมาใจเย็นๆหน่อย แล้วเข้าไปในอาคารเรียนของตน
"มาถึงรึยังนะ เด็กใหม่น่ะ...อะไรน่ะ???"ซึกิโนะที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมเพื่อนๆก็พบกับกล้องขนาดใหญ่สูงกว่าตนอยู่หลังห้อง ทำให้ทุกคนต้องเดินไปดูว่าคืออะไร
"อะไรล่ะนั่น"อิโซงาอิที่มองพูดพร้อมยื่นกอดอกไว้ แล้วจู่ๆก็มีแสงสว่างบนหน้าจอแล้วก็เจอกับเด็กใหม่ในรูปแบบ 2D
'อรุณสวัสดิ์ค่ะดิฉันคือปืนใหญ่อัจฉริยะอัตโนมัติที่มาร่วมเรียนกับพวกคุณค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ'กล่องตัวนั้นพูดพร้อมกับปิดหน้าจอทันที นั้นถึงกับทำให้ทุกๆคนต้องสตั๊นกันหมด
'เอาอย่างงี้เลยเรอะ?!!'ทุกคนคิดพลางเสียดายนิดๆที่ไม่ใช่คนจริงๆ
เมื่อเริ่มเรียนแล้วอาจารย์คาราสึมะก็ได้พูดเกี่ยวกับเด็กใหม่ให้ฟังแบบละเอียดให้ฟัง นั้นคงเป็นงานหนักแน่เพราะเจ้ากล่องนั้นมาจากประเทศนอร์เวย์!!! แล้วก็เริ่มทำความเข้าใจเกี่ยวกับเจ้ากล่องอัจฉริยะต่อไป....
หลังจากที่อาจารย์คาราสึมะเล่าเสร็จก็เริ่มทำการเข้าเรียนต่อไปเรื่อยๆแล้วหลังจากที่เริ่มเรียนไปได้สักพัก เจ้ากล่องนั้นก็เริ่มขยับโดยการเอาปืนออกจากล่องแล้วเริ่มสาดกระสุนใส่อาจารย์โคโระโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของคนข้างหน้าและรอบๆด้านนั้น โดยทำอย่างต่อเนื่องจนไม่ได้เรียนหนังสือทั้งวัน และต้องมาเก็บกวาดกระสุนที่ได้จากการลอบสังหารอีก
เอามาเป็นภาระชัดๆเลยนี่น่า
กลับมาสู่ปัจจุบัน ห้องเก็บของห้อง E
"อืม เทราซากะเจออะไรบ้างมั้ย??"คารุมะหันไปถามเทราซากะที่กำลังค้นอยู่ โดยตอนนี้ยังไม่มีคนมาเพราะตอนนี้เวลาหกโมงอยู่เลย คารุมะที่ตื่นมาก็หลับไม่ลงเลยเดินมาโรงเรียนทันที
"อืม...ชั้นเจอเทปแล้วล่ะ!!"เทราซากะพูดพร้อมชูเทปให้คารุมะดู
"ส่วนชั้นก็เจอกรรไกร"คารุมะพูดพร้อมหยิบกรรไกรให้เทราซากะได้เห็น โดยเทราซากะเห็นดังนั้นจึงพยักหน้าก่อนจะดันคารุมะไปที่ห้องเรียน
"งั้นก็ไปมัดเลย เร็วเดี๋ยวมันก็ตื่นหรอก"เทราซากะพูดพร้อมเดินไปห้อง E
"ดูเหมือนยังไม่ทำงานแหะ"เทราซากะพูดพลางค็อกเบาๆ โดยคารุมะกำลังแกะเทปให้ใช้ง่ายพลางๆ
"เทราซากะเอาไปสิ"คารุมะพูดพลางโยนเทปและกรรไกรไปให้เทราซากะพร้อมยิ้มชั่วร้าย
"งั้นก็..."เทราซากะพูดแล้วเริ่มมัดให้แน่นเพื่อไม่ให้หลุดไปง่ายๆ
หลังจากนั้น
"ฟู่...เสร็จสักที"คารุมะพูดพร้อมกับเช็ดเหงื่อ
"แกไม่ค่อยได้ช่วยอะไรเหนื่อยแล้วหรอ"เทราซากะพูดพร้อมมองคารึมะอย่างเหนื่อยใจ ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงแล้ว แต่ยังไม่มีใครมา
"งั้นชั้นไปที่เครื่องกดน้ำก่อนนะ"คารุมะพูดแล้วปิดประตูเดินลงไป
"เห้อ เสร็จไปแล้วจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเก็บกระสุน"คารุมะพูดพลางเดินไปถึงที่ตู้กดน้ำ แล้วไปเจอกับ....
"เอ๋ คารุมะทำไมมาเช้าจังยังไม่มีใครไม่ใช่หรอ วันนี้ฝนตกแน่เลย"ผู้ที่มาพูดกวนประสาทคารุมะก็คือมาเอฮาระนั้นเอง
"เรื่องของชั้นน่า...."คารุมะพูดแล้วเดินสวนมาเอฮาระแล้วเดินไปกดน้ำ
"นมสตอเบอร์รี่...นมสตอเบอร์รี่"คารุมะพึมพัมโดยที่มาอฮาระได้ยินชัดเจน
"นาย...ชอบดื่มนมสตอเบอร์รี่งั้นเหรอ ไม่อยากเชื่อแหะ"มาเอฮาระพูดโดยตกใจนิดหน่อย
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายล่ะ"คารุมะที่กำลังดื่มนมสตอเบอร์รี่อยู่ก็เริ่มกวนประสาทกลับบ้าง จนมาเอฮาระเดินไปใกล้ๆคารุมะ
"อ อะไรของนาย..."คารุมะที่เห็นดังนั้นก็ถามออกไป แต่ก็โดนสิ่งตอบแทนคือโดนหอมแก้ทไปนึงที จนคารุมะจะทำท่าไปข่วนมาเอฮาระจึงถอยออกมา
"ทำอะไรเนี้ยยยย!"คารุมะถึงกับหน้าแดงแล้วตะโกนออกมา
"ให้รางวัลไง"มาเอฮาระพูดด้วยสีหน้ากวนโอ้ย แล้วเดินไปห้องเรียนแล้วคารุมะที่ดื่มนมเสร็จก็เดินตามไป ที่ห้องเรียนคนก็เริ่มทยอยมา
เริ่มเรียน
'เริ่มการทำงาน เตรียมปืนออกมา....'กล่องปืนที่จะเอาปืนออกมาก็เอาออกไม่ได้เนื่องจากถูกพันธนาการอยู่
'คุณเป็นคนทำหรอคะ อาจารย์โคโระนี่มันผิดกฎนะคะ..... "กล่องปืนยังพูดไม่จบก็โดนขว้างเทปใส่
"ชั้นทำต่างหากว้อย"เทราซากะพูดแย้ง โดยหลังจากนั้นก็ไม่มีการยิงปืนเกิดขึ้น
หลังจากนั้น 3 วัน(ทำไมข้ามล่ะ ///ไรท์ขี้เกียจแล้วววว)
ตอนนี้กล่อง...ไม่สิริทสึก็เป็นเหมือนคนแล้วจากการเกิดเหตุนิดหน่อยตอนนี้ริทสึไม่ได้ยิงปืนมั่วๆ และทำเหมือนคนปกติสักที ชั้นที่กำลังเดินไปทักทายก็...
'อ๊ะ สวัสดีค่ะคุณคารุมะวันนี้สวยจังเลยนะคะ'นิทสึที่เห็นชั้นก็ทักทายแล้วไอคำว่าสวยมาจากไหน คนที่ได้ยินก็หัวเราะแทบกลิ้ง คารุมะที่ได้ยินก็กำหมัดแน่นแล้วถามอาจ่รย์โคโระว่า
"อาจารย์เป็นคนตั้งโปรแกรมใช่มั้ยครับ"คารุมะพูดก่อนยิ้มบาง
"นุรุฟุฟุ ใช่แล้วครับ ทำไมหรอครับ??"อาจารย์โคโระยอมรับอย่างเต็มใจ เพื่อนๆที่ได้ยอนก็เงิบ
'เดี๋ยวโดนดีจากคารุมะหรอก!!!'ทุกคนในห้องคิด คารุมะจึงไปใกล้ๆอ่จารย์โคโระก่อนดึงคอเสื้อแล้วพูดว่า
"อาจารย์ตาบอดหรอครับ...อยากตายใช่มั้ยครับ....."คารุมะพูดแล้วยิ้มโรคจิต
"....."อาจารย์โคโระถึงกับหน้าซีด
"ไอ่อาจารย์บ้าเอ้ยยยยย"คารุมะจึงหยิบมีดแล้วไล่อาจารย์โคโระที่กำลังหนีเอาเป็นเอาตาย
"คารุมะคุง ผ๊มขอโทษษษษ"อาจารย์ที่กำลังหนีก็ตะโกนลั่นห้อง
"เห็นมั้ยผมบอกแล้วว่าชีวิตผมน่ะโครตยุ่งยากเลย"
อ่านแล้วแสดงความคิดเห็นด้วยน้าาาาาาา เพราะไรท์จะได้ปรับปรุงให้ดีขึ้น
ในวันนี้ไรท์ก็มีภาพมาแจกอีกภาพ
- นี่ไง ภาะถ่ายเอง คารุมะน่าร้ากกกกก ไว้เจอกันตอนหน้าาาาน้าาาา บาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น