ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ชั่วโมง ตรวจสอบ
ครังนี้ก็มาเร็วนะค้าาาาาา เพราะไรท์ต้องไปติวฉะนั้นมันเลยสั้นนะ ไปดูกันเบยยยยยยยย
อ่านให้สนุกน้าาา~~~
วันต่อมาหลังจากเกิดโศกนาตกรรมของคารุมะไป
.
.
"เห้อ วันนี้ไม่อยากจะเจอประธานนักเรียนเล้ยยยยย"คารุมะมาด้วยสภาพที่งัวเงียเพราะเอาแต่คิดเรื่องเมื่อวาน....เอออย่าพูดถึงมันน่าจะดีกว่า คารุมะตอนนี้เป็นเหมือนหมีแพนด้าย่อมๆ เมื่อถึงหน้าโรงเรียนก็เจอไอประธานนักเรียนโรคจิตกำลังยิ้มมาที่ตรูด้วย เฮ้อนี่สินะที่เรียกว่าเกลียดยังไงได้อย่างงั้น
"อรุณสวัสดิ์ อาคาบาเนะคุงเมื่อวานหลับสบายดีมั้ย"กาคุชูพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่สามารถกระชากใจสาวๆแต่สำหรับคารุมะมันคือรอยยิ้มที่แสนเสแสร้ง
"ไง คุณประธานแสนดี๊ดีผู้ไม่เคยเอาเปรียบ"คารุมะพูดประชดพร้อมเดินผ่านแบบสบายๆแต่ที่จริงก็เขินจะขาดอยู่แล้วเพราะมีคนมองอยู่ไม่ใช่น้อยเลย
อาคารเรียนห้อง E
"เห้อออ"นี่คือการถอนหายใจรอบที่สามสิบของวันนี้
จนเพื่อนในห้องหันมามองถึงเมื่อวานจะโดนจับใส่ชุดเมดก็เถอะแต่ทำไมทำเหมือนมีคนมารู้ล่ะนั้น โครตน่าสงสัยเลย!!!! นี่คือสิ่งที่คนในห้องคิด
"น นี่สึกายะ"ซึกิโนะเรียกแบบเบาๆเพื่อนให้หันมา สึกายะ โซสุเกะ จึงหันมองด้วยท่าทางสงสัยมาแบบเงียบ
"ว่าไงเหรอซึกิโนะ ทำไมต้องทำแบบลับๆล่อๆด้วยล่ะ??"สึกายะถามคนที่นั่งข้างหน้าตนแบบกระซิบหู
"ก็ไอ่ปัญหาที่เราจะพูดอยู่ใกล้ๆเราไงเจ้าคารุมะไง ทำไมเงียบอย่างงั้นล่ะ"สึกิโนะกระซิบกลับ
"ชั้นไม่รู้หรอก แต่ต้องมีเรื่องขึ้นแน่ๆเลยล่ะ"สึกายะพูดตอบแล้วหันไปมองคนที่พูดถึงที่กำลังทำท่าทางแปลกคืออยู่ๆก็หน้าแดง ไปๆมาๆก็ส่ายหัวแล้วกลับไปเป็นเหมือนเดิม
"งั้นตอนเที่ยงชั้นจะลองไปถามดูละกัน"ซึกิโนะพูดพร้อมทำท่าทางคิด
"อื้ม สู้ๆล่ะอย่าให้คารุมะมันเลือดหน้าละกัน"สึกายะพูดพร้อมทำหน้าเหงื่อตกเมื่อจินตนาการว่าคารุมะกำลังโกรธจัดอยู่
ณ ตอนเที่ยง
"นี้!!! เป็นอะไรของนายเนี้ยคารุมะคู๊งงงงง ตอนเรียนก็เหม่อตอนถามก็ไม่ตอบกันซักคำ"ในตอนที่ซึกิโนะกำลังเดินไปถาม ก็ถูกอาจารย์โคโระถามไปซะก่อน
'เออ ดีจะได้ไม่ต้องถูกฆ่าหมกศพ(?)'ซึกิโนะที่นึกโล่งอกที่จะได้ไม่ต้องคิดคำที่จะไม่ให้คนตรงหน้ามองด้วยสายตาอำมหิตใส่
"อ อะไรเนี้ย อ อาจารย์โคโระ ย อยู่ก็มาพูดแบบนี้เนี้ย"คารุมะเหงื่อตกพร้อมพูดตะกุกตะกักเพราะกลัวว่าจะโดนรู้ว่าโดนทำอะไรเมื่อวาน
"ดูยังไง๊ก็น่าสงสัยนะคร้าบบบบคารุมะคุง บอกพวกเรามาซะดีๆนะครับ"อาจารย์โคโระพูดและเพื่อนทุกคนพยักหน้าพร้อมๆกัน
"เห้อออ ก็ได้ถ้าพูดอย่างนั้นล่ะก็ บราๆๆ"คารุมะถอดใจที่จะปิดบังแล้วเล่าทุกๆอย่างและเพื่อนที่ฟังอยู่ก็ทำหน้าเหวอสุดๆ จนบางก็กุมขมับกับความโชคร้ายของน้องใหม่ห้อง E
.
"ก็แค่นี้แหละพอใจยัง??"คารุมะพูดพร้อมท่าทางที่ไม่สบอารมณ์เพราะกำลังรำคาญพวกเพื่อนที่นั่งฟังใจจดใจจ่ออยู่
' 'ขนาดนี้เรียกว่าแค่เรอะ เจ้าม.2ครึ่งเอ้ย!!!' 'เพื่อนในห้อง E มองคารุมะแล้วคิดพร้อมกัน
"ค คารุมะคุงโดนขนาดนั้นเลยหรอครับ"นางิสะตกใจเพราะตนนั้นก็รักคารุมะแต่ก็โดนคนอื่นสอย(?)ไปซะก่อน
"นั้นสิไม่แค้นหรอคะ อาคาบาเนะคุง"โอคุดะ นานามิสาวแว่นขี้อายที่เห็นเพื่อนที่มาใหม่โดนทำร้ายก็เริ่มทนไม่ได้
"แค้นสิ แค้นจนสามารถงับหัวเจ้าบ้านั้นได้เลยล่ะ แต่....."คารุมะที่พูดพร้อมกับเส้นเลือดปูดเต็มหน้า
'โอ้ โครตน่ากลัวในทางน่ารัก(?)เลย'มิมูระ โคคิคิดพร้อมกับหน้าแดง
"แต่ถ้าเจ้านั้นเอาไปเป่าประกาศชั้นคงแย่แน่ๆเลยไม่อะไรไง ถ้าไม่มีความลับน่าอายๆอย่างนั้นล่ะก็ชั้นก็ไปกระทืบแล้วล่ะ"คารุมะพูดพร้อมกับแก้มป่องเหมือนเด็กที่ไม่ได้ของเล่นคืนนั้นทำให้เหมือนมีลูกศรแห้งรัก(?)มาแท่งตรงอกเต็มๆ
แล้วห้องก็เงียบไปโดยที่คนอื่นกำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อให้คารุมะกลับมาเป็นของห้องเราเหมือนเดิม(แล้วเจ้าตัวบอกยังว่าเป็นของใคร ฮา)
.
.
.
"งั้น"ผู้ที่ทำลายความเงียบสงบก็คือนากามุระ ริโอะผู้ที่เป็นเหมือนเสาหลักของการประชุมเรื่องการแกล้งคารุมะครั้งก่อนได้เอ่ยปากเหมือนกับคิดอะไรออก
"งั้น???"ทุกคนในห้อง E ได้เอ่ยถาม
"เราก็มาเอาเอกราชของคารุมะคืนกันเถอะ"นากามุระพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
เอาล่ะริโอะบอกจะเอาเอกราชคืนแล้วจะคืนยังไงล้าาา มารอดูตอนต่อไปได้เลยยย ในเร็วๆวัน
(ปล.เผื่อคนอ่านถามว่าใกล้จบยัง ขอบอกเลยว่าอีกยาว ก็เขียนจนถึงโคโระตายนั้นแหละ แล้วก็จะทำตอนพิเศษแบบโคโระยังมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตไรเงี้ย)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น