พล๊อตเรื่อง

พล๊อตเรื่อง

               ตรงตามหัวข้อเลยนะครับ พล๊อตเรื่อง บางคนอาจจะบ่นไอ้ให้คิดจะเขียนอะไรมาสักเรื่องน่ะคิดได้ แต่ว่าจะคิดพล๊อตเรื่องยังไงให้มันดีให้มันน่าสนใจล่ะ !? จะเริ่มต้นจากตรงไหนดีในเมื่อการจะเขียนอะไรแต่ละอย่างมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ ยิ่งเขียนนิยายแนวที่มันค่อนข้างซับซ้อนเนื้อเรื่องซ่อนนู่นซ่อนนี่เต็มไปหมดจะวางพล๊อตเรื่องแบบไหนและอย่างไรดี ? วันนี้เราจะมาบอกเรื่องนี้กัน

                แต่ว่าแล้วพล๊อตเรื่องมันคืออะไรล่ะ ? บางคนอาจสงสัยว่าพล๊อตเรื่องต่างกันยังไงจากเนื้อเรื่อง พล๊อตเรื่อง คือสิ่งที่เราจะคิดก่อนที่จะเริ่มคิดเนื้อเรื่อง มันเหมือนเป็นเรื่องราวคร่าว ๆ ของเนื้อเรื่องนั้นเอง (อ่านดี ๆ นะเดี๋ยวจะงง) และพล๊อตเรื่องนี่แหละมันจะทำให้นิยายเราน่าสนใจถ้าเรามีพล๊อตเรื่องที่ดี เนื้อเรื่องที่ดีก็จะตามมา เช่น พล๊อตเรื่องเราวางไว้ว่าจะให้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังจะมีลูกด้วยกันแต่ว่าพวกเค้ายังเรียนไม่จบเลยเนี่ยซิเรื่องราววุ่น ๆ ก็เลยตามมา นี่คือพล๊อตเรื่องนะครับเมื่อได้พล๊อตเรื่องแล้วเนื้อเรื่องก็จะตามมา หรือแม้แต่การเขียนไดอารี่เล่าเรื่องราวของเราก็ตามหากเราคิดพล๊อตเรื่องไว้ก่อนที่จะลงมือเขียนก็จะทำให้ไดอารี่เราน่าสนใจได้เช่นกัน  เช่น วันนี้คุณกะจะเขียนไดอารี่เล่าเรื่องราวที่คุณเพิ่งจะไปเที่ยวมา นี่ก็คือพล๊อตเรื่องไดอารี่วันนี้ของคุณ เคยสังเกตมั้ยบางครั้งคุณอยากจะเขียนไดอารี่แต่กลับเขียนไม่ออกไม่รู้จะเขียนอะไรดูมันไร้แก่นสารไปหมดก็เพราะว่าคุณ ไม่ได้คิดพล๊อตเรื่องก่อนน่ะซิ

คุณสมบัติของพล๊อตเรื่องที่ดี

๑. ไม่น่าเบื่อ

๒. ไม่ซ้ำซาก

๓. ไม่ลอกของคนอื่นมา

          พล๊อตเรื่องน่าเบื่อ เป็นยังไง ? เป็นอย่างนี้ครับ 

             เรื่องราวเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงเชย ๆ ที่กำลังออกหางานทำในสภาวะที่คนตกงานเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด ชีวิตเธอก็ดำเนินไปเรื่อย ๆ จนได้ทำงานเป็นพนักงานบริษัท ทำมาตั้งหลายปีตำแหน่งก็ไม่เลื่อน เพื่อนก็คบกันไปเรื่อยไม่มีอะไรน่าสนใจหรือตื่นเต้นเข้ามา สุดท้ายเธอก็เกษียนตัวเองและใช้ชีวิตอยู่กับบ้านหลังเล็กของตัวเองจนวันสุดท้ายของชีวิต

              แค่อ่านก็รู้สึกง่วงแล้วครับผมเนื้อเรื่องก็ดำเนินแบบธรรมดาเกินไปออกจะน่าเบื่อซะด้วยซ้ำดูไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรเลยจริง ๆ บางครั้งการเอาชีวิตจริงเข้ามาคิดในพล๊อตเรื่องมากเกินไปก็ทำให้พล๊อตเรื่องดูน่าเบื่อไร้ความน่าสนใจไม่มีจุดดึงดูด เพราะฉะนั้นคุณจะสังเกตได้จากบทละครโทรทัศน์ที่ว่าทำไมบางครั้งเนื้อเรื่องมันถึงได้ดูโอเวอร์เกินกว่าชีวิตจริงนัก เพราะแบบนี้แหละครับ ถ้าไม่เอาสิ่งที่มันดูโอเวอร์นิดหน่อยหรือเกินจริงไปบ้างมาแต่งพล๊อตเรื่อง นิยายมันก็จะดูน่าเบื่อสังเกตได้จาก ถ้าสมมุติมีหนังอยู่ 2 เรื่องให้น้องเลือกดูระหว่าง สาวน้อยแม่มดผู้ลงมาใช้ชีวิตแบบธรรมดาเธอหวังจะมีชีวิตเหมือนมนุษย์ทั่วไปแต่ว่าเพราะเธอเป็น แม่มด ชีวิตธรรมดาเลยกลายเป็นไม่ธรรมดา กับ หนุ่มโรงงานผู้รักสันโดษออกเดินทางตามหาฝันของตัวเอง บนเส้นทางที่ยากลำบาก ความฝันที่อยากจะเดินทางกลับไปบ้านเกิดอีกสักครั้งดูไกลเกินเอื้อมเพราะความจนของเขา แล้วเขาจะสามารถเดินทางกลับบ้านได้มั้ยด้วยเงินเพียง ๑๐๐ บาท ลองเทียบดูว่าจะดูหนังเรื่องไหน

               **สรุปการแต่งนิยายที่ไม่น่าเบื่อคือ พล๊อตเรื่องจะต้องมีความลื่นไหลและโอเวอร์กว่าปกติบ้างหรือถ้าชอบแบบอิงชีวิตจริงก็ควรมีเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นอยู่ในพล๊อตเรื่องด้วย

           พล๊อตเรื่องที่ซ้ำซาก เฮ้อ... แค่อ่านก็รู้สึกเบื่อแล้วครับ พล๊อตเรื่องซ้ำซากคงไม่ต้องอธิบายคำว่า ซ้ำซาก ใช่มั้ยครับว่ามันเป็นยังไง นางเอกคือสาวจอมเฉิ่มส่วนพระเอกคือหนุ่มเพลย์บอยบ้านรวยเขาชอบรังแกเธอสารพัดวิธีและมีคู่หมั้นอยู่หนึ่งคน(เอามาเป็นอุปสรรคในเรื่องเล่น ๆ) แต่แกล้งไปแกล้งมาก็ดันไปชอบนางเอกซะเองตอนหลังนางเอกเลยต้องสู้รบกับพ่อแม่พระเอกเพราะพ่อแม่พระเอกไม่ชอบขี้หน้านางเอก หรือจะเป็นเรื่องราวของจอมเวทนู่นจอมเวทนี่เป็นการผจญภัยของเขาหรือเธอเจอกับปีศาจเยอะแยะตะแป๊ะไก่สุดท้ายเขาก็ได้เป็นจอมเวทที่กลายเป็นตำนาน

              พอเถอะครับสำหรับเนื้อเรื่องที่มีคนเค้าเคยแต่งมาแล้วแถมมีซ้ำแล้วซ้ำอีก ขอถามหน่อยว่าถ้ามีนิยายมาวางเรียงตรงหน้า ๓ เล่มแล้วทั้งสามเล่มเนื้อเรื่องใกล้เคียงกันหมดคนอ่านจะไปอ่านเล่มไหน แน่นอน สรุปก็ไม่เลือกทั้ง ๓ เล่มและต้องไปอ่านเล่มที่ ๔ ที่มันมีเนื้อหาแปลกแหวกแนวแน่นอน เนื้อเรื่องที่ซ้ำซากนอกจากจะสร้างความไม่น่าสนใจแล้วยังทำให้คนอ่านเดาเนื้อเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบได้ตั้งแต่เปิดอ่านเนื้อเรื่องย่อด้วยซ้ำครับ และนั่นเป็นสิ่งที่คนเขียนไม่น่าจะชอบสักเท่าไหร่ถ้าคนอ่านจะรู้ทันทีว่าตอนจบของนิยายอยู่ที่ตรงไหนโดยเฉพาะแนวแฟนตาซี สืบสวน ผี บู๊ แต่แนวรักยังไม่ซีเรียสกับตอนจบมากเท่าไหร่เพราะจุดที่สำคัญของนิยายแนวนี้คือฉากความรักไม่ใช่ตอนจบ

           พล๊อตเรื่องที่ลอก อืมมันตรงตัว ลอก คำนี้คงไม่มีใครชอบมั้งครับถ้าถูกตราหน้าว่าเป็นพวกชอบลอก(ยกเว้นการบ้าน) และนิยายของคุณจะไม่มีทางได้รับการยอมรับจากคนอ่านแน่นอนเพราะคุณเล่นลอกงานของเขามานี่ครับ ถึงจะเปลี่ยนชื่อตัวละครหน่อย ชื่อสถานที่หน่อย สลับเนื่อเรื่องเล็กน้อย คนอ่านเขาดูออกนะครับว่าลอกไม่ลอก อีกอย่างเสียความรู้สึกครับทั้งเจ้าของเรื่องทั้งผู้อ่านและทั้งตัวคุณเองที่เป็นคนลอกของเขามา ของที่ไม่ใช่ของเราก็ไม่ควรเอามาแอบอ้างเป็นของตนเองครับ ถ้าอยากจะแต่งนิยายที่เคยมีคนแต่งมาแล้วจริง ๆ เราแนะนำให้คุณเขียนเป็นแนว fiction หรือเรื่องสั้น ๆ ว่า ฟิค ดีกว่าครับเพราะนอกจากจะลอกอย่างถูกต้องแล้วยังเป็นการให้เกียรติคนแต่งด้วย ถ้าจะให้ดีเป็นไปได้ขออนุญาตคนแต่งก่อนจะดีมาก ๆ

               และเราอยากจะบอกไว้อย่างนะครับว่า พล๊อตเรื่อง เป็นสิ่งเล็ก ๆ ที่ดูไม่น่าจะต้องมาพิถีพิถันอะไรกับมันมากมายแต่ว่าถ้าคุณวางรากฐานของเรื่องไม่ดีแล้วเมื่อคุณแต่งนิยายของคุณไปเรื่อย ๆ คุณจะพบว่าไอ้จุดเล็กน้อยที่คุณไม่ได้สนใจนี่แหละครับมันจะช่วยเสริมเนื้อเรื่องหรือจะช่วยฉุดเนื้อเรื่องลงมา

ห้องเรียนสีส้มแห่งจินตนาการ CluB Writer

~(..>.<..)~