คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ♬14
มาละค่าาาาาาาาาา
จะอัพให้ตั้งเเต่วันก่อน เเต่ฝนตก ลมเเรง พัดสัญญาณ Wi-Fi หายไปเลยยย
ตอนนี้เขียนไว้ถึงตอน 18 ละค่ะ น่าจะจบภายในอาทิตย์หน้า อิ้อิ้
เอนจอยรีดดิ้งนะค้าาาาาาาา
_______________________________________________________________________
“ขนาดนี้แล้ว...ไม่คิดอยากจะบอกความรู้สึกกับฉันบ้างเหรอ?”
“ก็นายเย็นชาจะตายไป เเต่ก็ดีนะ เพราะถ้านายจำฉันได้ หรือใจดีกับฉัน ฉันคงจะเผลอเเสดงความรู้สึกอะไรออกไป แล้วก็อาจจะทำให้นายอึดอัดก็ได้”
ยุนโฮมองยูชอนที่ยิ้มให้เขาบางๆ คำพูดเหล่านั้นที่อีกฝ่ายพูดให้ฟังทำให้เจ้าตัวดูน่าเอ็นดูมากขึ้นอีกหลายเท่าตัว ทำไมถึงแคร์ความรู้สึกเขามากขนาดนั้นกันนะ
“ฉันรู้ว่าการที่ฉันเล่าทั้งหมดให้นายฟังเเบบนี้ ฉันต้องเสี่ยง นายอาจจะไม่มองหน้าฉันอีกเลยก็ได้ หรือไม่ก็เย็นชามากกว่าเดิม หรือร้ายที่สุด ฉันคงถูกนายเกลียดขี้หน้า ไม่ก็อาจจะโดนไล่ออกจากวง”
“เเล้วทำไมยังกล้าบอกอีกหล่ะ?”
“ก่อนที่อะไรๆมันจะสายไป ฉันไม่อยากเสียใจที่ไม่ทำอะไรเลยเหมือนกับสมัยตอนเรียน”
“เเล้วถ้า...ฉันไล่นายออกหล่ะ”
“ก็ต้องยอมรับสิ”
“จะไม่เสียใจเหรอ?”
“ไม่หรอก ฉันตัดสินใจที่จะพูด ฉันก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมา คงเซ็งๆนิดหน่อยที่ลีดเดอร์อย่างนายจะไม่เเยกเเยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานเเล้วไล่ฉันออก เเต่ให้ทำไงได้หล่ะ”
ยูชอนไหวไหล่ ในขณะที่ยุนโฮร้องหึในลำคอ
“ให้ตายสิ”
“ที่พล่ามมาทั้งหมดเนี่ย สรุปก็คือ ฉันชอบนาย”
“อืม”
“...”
“ขอบคุณนะ ที่ชอบฉันมากขนาดนี้”
ยุนโฮพูดออกไปตามที่เขาคิด เขารู้สึกตื้นตันใจมากจริงๆที่ได้รับรู้ว่ามีคนๆนึงรู้สึกดีกับเขามากมายขนาดนี้ ชอบเขามากขนาดนี้ ความรู้สึกพองๆในอกแบบที่เขากำลังรู้สึกอยู่นี้ ถ้าไม่เจอกับตัวเองก็คงจะไม่เข้าใจ
“ถ้าฉันทำอะไรให้อึดอัดใจก็บอกนะ ฉันจะพยายามเก็บความรู้สึกให้มากขึ้น”
“ที่ฉันหนีไปนอนที่อื่น... ไม่ได้เป็นเพราะอึดอัดนายหรอกนะ แต่ฉันอึดอัดเเล้วก็รำคาญใจตัวเองต่างหาก”
“หืม?”
ยุนโฮใช้ปลายนิ้วเกี่ยวเอาเส้นผมที่เคลียเเก้มนิ่มขึ้นไปทัดใบหูขาวก่อนจะพูดต่อ
“เวลาฉันมีปัญหา เวลาที่ไม่เข้าใจว่าตัวเองทำสิ่งๆนึงลงไปเพื่ออะไร ฉันมักจะลากตัวเองที่อยู่ข้างในออกมาคุย ฉันจะไปหาที่เงียบๆแล้วคุยกับตัวเองเพื่อแก้ปัญหา เพื่อที่จะตอบตัวเองให้ได้ว่าที่ทำสิ่งนั้นลงไปเพราะอะไร ปกติมันได้ผลเสมอนะ ฉันมักจะพอใจกับคำตอบที่ออกมา”
“...”
“แต่ว่าครั้งนี้ฉันกลับไม่มีคำตอบ ฉันตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไม...”
“...”
“ทำไมถึงทำกับนายแบบนั้น?”
ยุนโฮแตะปลายนิ้วลงบนริมฝีปากอิ่มที่เขาเผลอคิดถึงอยู่ตลอดหลายวัน ก่อนจะเลื่อนลงไปที่ต้นคอ ปัดปลายผมที่ระต้นคอขาวให้พ้นทาง เขาโน้มตัวลง ก่อนจะแตะริมฝีปากลงเบาๆบนรอยช้ำที่เริ่มกลายเป็นสีจางๆนั้น
“ยุนโฮ...”
“คืนนั้น ฉันฉวยโอกาสกับนายมากแค่ไหนรู้ตัวบ้างไหม? รู้หรือเปล่าว่าตัวเองเหวี่ยงเสื้อออกจากแขนไปตอนไหน รู้หรือเปล่าว่าฉันเกี่ยวเอาขอบกางเกงที่หมิ่นเหม่เต็มทีแล้วให้มันต่ำลงอีก”
ยุนโฮเลื่อนมือลงไปบนเอวสอบ ก่อนจะวางมันไว้ตรงนั้น ในขณะที่ยูชอนหลุบตาลงต่ำ เพราะตัวเขาเองไม่กล้ามองหน้ายุนโฮแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นถ้ายุนโฮรู้ว่าเขาไม่ได้เมาซักนิด จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเจ้าตัวรู้ว่าเขาตั้งใจถอดเสื้อ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าอีกฝ่ายรู้ว่าทั้งหมดนั้น เขาตั้งใจ ยอม
“ฉันไม่อยากเล่นกับความรู้สึกของนายนะยูชอน”
“...”
“ฉันเลิกกับแฟนไปสองปีแล้ว และห่างหายจากเรื่องแบบนี้ไปนาน นาย...เข้าใจหรือเปล่าว่าหมายถึงอะไร?”
มือข้างหนึ่งละจากเอวสอบขึ้นมาแตะที่ปลายคาง ดันให้ยูชอนเงยหน้าขึ้นสบตา
“ฉันไม่อยากทำกับนายแบบนี้เพราะความเหงา หรือเพราะความใคร่อะไรพวกนั้น”
“...”
“แต่ก็ยังไม่รู้ว่าที่ทำแบบนั้นลงไปเรียกว่ารัก หรือชอบได้มั้ย?”
“...”
“ฉันอยากเข้าใจความรู้สึกของตัวเองจริงๆนะ”
“...”
“ช่วยฉันหาคำตอบหน่อยได้ไหม? ขอแค่ช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น”
“ย ยังไงหล่ะ?”
ถามออกไปแล้วก็ได้แต่กัดริมฝีปากแน่น เขากำลังเขินมาก เพราะไม่เคยชินกับยุนโฮในโหมดนี้ ร่างขาวขยับห่างออกจากอีกฝ่ายเล็กน้อย เพราะถ้าใกล้กว่านี้ ยุนโฮคงได้ยินเสียงหัวใจเขา ที่เต้นดังแทบทะลุออกมาจากอกแล้วแน่ๆ
“ ถ้ายังไง...”
“...”
“ช่วยไปเดทกับฉันหน่อยได้ไหม?”
ความคิดเห็น