(Danganronpa Oc) Danganronpa V4 The end of killing game

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 1 My Fate Our Fate แรงจูงใจในการฆาตกรรม

โมโนคุมะ : "ก็ในเมื่อพวกแกไม่สนใจเกมฆาตกรรม ฉันก็เลยจะมา.....ประกาศแรงจูงใจยังไงล่ะ!"

มิชิโอะ โคสึเกะ : "หา? ประกาศแรงจูงใจ?"

โมโนคุมะ : "ใช่แล้ว! พวกแกจะได้เลิกสามัคคีกัน และเปลี่ยนมาฆ่ากันแทนไงล่ะ!"

"โมโนคุมาช!"

โมโนทาโร่ : "ได้เวลาที่พวกเราจะมีบทอีกครั้งซักที"

โมโนคิด : "หายไปตั้งสองตอนแฟนๆคงคิดถึงฉันแย่!!!"

โมโนสุเกะ : "เอาจริงๆนะ ไม่มีใครเขาคิดถึงแกหรอกโมโนคิด"

โมโนแดม : "....."

โมโนฟันนี่ : "พวกเรามาประกาศแรงจูงใจแรกกันดีกว่านะ"

โมโนทาโร่ : "โอเค แรงจูงใจในการฆาตกรรมก็คือ...ซีดีนี่ยังไงล่ะ!"

โมโนทาโร่พูดพร้อมกับชูแผ่นซีดีทั้ง 14 แผ่นขึ้นมา

โมโนสุเกะ : "พวกแกคงอยากจะรู้ว่าครอบครัวของพวกแกในตอนนี้เป็นยังไงอย่างนั้นสินะ"

โมโนฟันนี่ : "ในแผ่นซีดีนี้จะบอกถึงความเป็นอยู่ของครอบครัวของพวกเธอ"

โมโนคิด : "แต่ตอนนี้คุณพ่อไม่ค่อยมีตังค์เลยอัดใส่แผ่นมาให้พวกแกแทนที่จะให้ไอแพดไปดูกันคนละเครื่องเข้าใจไหม!"

โมโนคุมะ : "อย่าไปบอกเรื่องนั้นสิฟะ! อ้อ...แล้วก็...ถ้าพวกแกคิดจะทำการฆาตกรรมก็ให้มันเร็วๆหน่อยนะ เพราะเวลามีจำกัด"

ฮิเดโอะ ยูกิ : "เวลามีจำกัดอย่างนั้นหรอ? มันหมายความว่ายังไง?"

โมโนคุมะ : "อุปุปุ มันก็หมายความว่า ถ้าพวกแกยังไม่เริ่มทำการฆาตกรรมภายในสองวันนี้ล่ะก็.....พวกแกทั้งหมดจะต้องถูกประหาร!!!"

เมกุมิ เรย์ : "พะ...พวกเราทั้งหมด!"

โมโนคุมะ : "ถั่วต้มแล้ว! เพราะอย่างนั้นก็รีบๆฆ่ากันเร็วๆล่ะ ฉันขอตัวก่อนนะ"

   แล้วโมโนคุมะออกไปจากห้องอาหาร ส่วนพวกโมโนคุมาชก็แจกซีดีให้พวกเราทุกคน ยกเว้นอามามิกับคีโบที่เกินมา แต่รู้สึกว่าพวกนั้นจะยังไม่รู้แฮะว่ามีคนเกิน

โมโนทาโร่ : "แจกเสร็จแล้วพวกเราก็กลับกันเถอะ"

"บายคุมะ!"

ฮิยามะ อายากะ : "ละ...แล้วพวกเราจะทำยังไงดีคะ?"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "ไม่เห็นต้องถามเลยนี่อายะจัง พวกก็กลับไปที่ห้องแล้วเปิดซีดีดูสิ"

คีโบ : "ทำอย่างนั้นไม่ได้นะครับ!"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "คิกคิกคิก นายห้ามผมไม่ได้หรอกคีโบ"

คิโยชิ ทาคุมิ : "แกช่วยเลิกกวนประสาทพวกเราซักทีจะได้ไหมฮะ!"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "ผมไม่ได้กวนซะหน่อย แต่ตั้งใจจะทำแบบนั้นจริงๆต่างหากล่ะ นี่ๆถ้าทาคุจังไม่คิดจะดูวิดิโอในซีดีก็เอามาให้ผมสิ ทุกคนด้วยนะ"

"ไม่มีทาง!!!"

พวกเราแทบทุกคนในห้องพูดประสานเสียงกันขึ้นมาทันที

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "ว้า...น่าเสียดายจัง ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนดีกว่า"

อามามิ รันทาโร่ : "แล้วนายจะไปไหนอิซานากิคุง?"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "ก็อย่างที่บอก ผมจะกลับห้องไปเปิดวิดีโอดูไงล่ะ บ๊ายบายน้าาา~"

   อิซานากิโบกมีบ๊ายบายพวกเราแล้วเดินออกจากห้องอาหารไป ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเขาถึงยังทำตัวกวนประสาทได้ในสถานะการณ์แบบนี้กันนะ

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "ฉันก็ขอตัวก่อนนะคะ"

คีโบ : "หวังว่าคุณคงจะไม่ไปดูวิดีโออีกคนหรอกนะครับ คุณคาชิวากิ"

ควชิวากิ โอริฮิเมะ : "เปล่าค่ะ ฉันแค่จะไปดูไม่ให้อิซานากิคุงเขาทำอะไรแปลกๆแค่นั้นเองค่ะ"

คีโบ : "ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องฝากคุณให้ช่วยดูอิซานากิคุด้วยนะครับ"

   คุณคาชิวากิพยักหน้าเป็นการตอบรับ ผมสงสัยจริงๆว่าเธอเป็นสุดยอดดีไซน์เนอร์หรือพี่เลี้ยงเด็กกันแน่เนี่ย? และที่สำคัญคือ..คุณคาชิวากิมักจะชอบจ้องหน้าอามามิตลอดเลยนะสิ แม้แต่ตอนนี้ก็ด้วย

อามามิ รันทาโร่ : "มีอะไรกับผมรึเปล่าครับคุณชิวากิ"

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "อ๊ะ..เปล่าค่ะ! ไม่มีอะไร"

   แล้วเธอก็รีบวิ่งไปทันที แต่พอถึงหน้าประตูห้องอาหารก็กลับหยุดวิ่งไปซะดื้อๆ แล้วหยิบแผ่นซีดีออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

คาชิวากิ โอริฮิเมะ : "เกือบลืมไปเลยแฮะ"

   คุณคาชิวากิโยนแผ่นซีดีลงพื้นก่อนจะเหยีบจนแตกภายในครั้งเดียว! สร้างความตกใจให้พวกเราเป็นอย่างมาก! เธอหันมายิ้มให้พวกเราแล้วก็วิ่งออกไปจากห้องอาหาร ปล่อยให้พวกเราที่เหลือยืนอึ้งกิมกี่อยู่อย่างนั้น

มิชิโอะ โคสึเกะ : "อะ...เอ่อ...ผมขอตัวกลับห้องก่อนนะ"

...........................................................................................................................................................

ไรท์เตอร์ : ก็จบไปอีกตอนแล้วนะคะ แต่ว่า...เจ้าหญิงสุดยอด! กล้ากระทืบแผ่นซีดีที่เป็นแรงจูงใจได้หน้าตาเฉยเลยอะ แล้วก็ทำไมเธอถึงชอบจ้องรันทาโร่คุงบ่อยๆกันนะ? คิดเห็นยังไงก็ช่วยแสดงความคิดเห็นกันด้วยนะคะ