คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Special HBD P' Kapom
Special HBD Kapom
.......ผมตื่นเช้ามาด้วยเสียงเรียกของพี่ปอมครับ.....ฮ้าววววววว........
“พี่ปอมอ่า..ยังง่วงอยู่เลย.....”
“ตื่นมาคุยกันให้รู้เรื่องเลยนะอ๋อง.....เรื่องเมื่อวานยังไม่เคลียร์นะเว้ย.....”
“อะไรอะ..ก็บอกแล้วว่าจะกลับไปนอนบ้านได้ยินมั้ย..จะกลับไปนอนบ้าน....”
“อ๋อง ไปสองวันเลยนะ...มึงนี่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยวะ...เอาเหอะ มึงอยากไปก็เรื่องของมึงกุไม่มีสิทธิ์ไปบังคับมึงหรอกวะ...”
“อืม..ก็แค่นั้นแหละ...” พูดเสร็จพี่ปอมก็เดินออกไปจากห้องนอนทันทีเลยครับ....ผมทำเป็นพูดดีไปงั้นแหละครับ แค่ได้ยินพี่ปอมพูดตัดพ้อเมื่อกี้แล้วน้ำตาแทบไหล..แต่ที่ผมทำแบบนี้ผมมีเหตุผลของผมนะครับบอกไว้ก่อน.....
ผมอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเดินลงมากินข้าวพร้อมกับพี่ปอม พ่อแม่และน้องสาวพี่ปอมด้านล่าง....
“อ๋อง เห็นปอมบอกว่าจะกลับบ้านหรอลูก....” คุณแม่ถามแล้วครับ คงรีบแจ้นมาฟ้องคุณแม่อีกละสิแฟนผมเนี่ย
“ครับ...อ๋องจะกลับไปหาแม่สักสองวันนะครับ....”
“ยังไม่กลับช่วงนี้ไม่ได้หรอ....” แม่ของพี่ปอมทำท่าจะพูดให้ผมรู้นะครับว่าสองวันนี้มันเป็นวันสำคัญยังไง....ผมไม่ลืมหรอก..แต่ใครบางคนอาจจะคิดว่าผมลืม...ผมใส่ใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เสมอนะครับ...แต่ที่ทำเพราะมีเหตุผลอย่างที่บอกไปตั้งแต่แรกแล้ว....
“อ๋อง...” แม่เรียกผมอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันพูดอะไรไอ้พี่ปอมมันก็ขัดแม่ขึ้นมาเสียก่อนครับ
“ปล่อยมันไปเหอะแม่..อยากจะกลับอยากจะไปไหนก็เรื่องของมัน....” พี่ปอมพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์...
“แล้วจะกลับเช้านี้เลยหรอลูก...”
“ครับ.....กินข้าวเสร็จก็ว่าจะไปเลยนะครับ...”
“จ้ะ งั้นก็ขับรถดีดีนะลูก..รีบกลับมาด้วยนะเดี๋ยวคนแถวนี้จะขาดใจตายซะก่อน...”
“เอ่อ ครับ....” ผมนั่งกินข้าวไปเรื่อย ๆ ครับ วันนี้ไม่มีการเอาใจจากคนข้าง ๆ ใด ๆ ทั้งสิ้น..ปกติจะต้องตัดนั่นตักนี่มาจานให้แต่วันนี้ไม่มีเลย สงสัยจะงอนผมเต็มสตรีมแล้วก็ว่าได้..อยากง้อนะครับ..แต่ยังหรอกครับ...รอก่อน.....
กินข้าวเสร็จพี่ปอมเดินออกมาส่งผมที่หน้าบ้านด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์เลยแม้แต่น้อย...
“ไปก่อนนะพี่ปอม แล้วจะรีบกลับ...”
“อืม....” แค่นั้นครับ แค่นั้นจริง ๆ ....เออ.ไปก็ได้วะ...ผมขับรถออกมาจากบ้านพี่ปอมช้า ๆ มุ่งหน้าไปที่บ้านไอ้เก่งกับบอยที่มันรออยู่เลยครับ...จริง ๆ แล้วผมไม่ได้กลับบ้านอย่างที่บอกพี่ปอมไว้หรอก...ผมนัดกับพวกไอ้เก่งบอยและเพื่อนคนอื่น ๆ ไปทำงานกันนะครับ...พอมาถึงบ้านไอ้เก่งผมกับพวกนั้นก็เปลี่ยนรถ ไปขึ้นรถตู้ทันที..เราไปกันสามคันครับสองคันรถตู้บรรทุกคน และคันที่สามบรรทุกขนของครับ.....แนะ อยากรู้ใช่มั้ยว่าผมจะไปทำอะไรที่ไหนกัน....
ผมอยากจะเซอร์ไพร้แฟนสุดที่รักของผมนะครับ...พวกผมจะไปดอยมูเซอร์ที่แม่สอดจะไปสร้างห้องสมุดให้เด็ก ๆ บนดอยครับ....ทำในนามพี่ปอมนะครับ...เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้กับพี่ปอม..ผมบอกแล้วว่าผมมีเหตุผลเพียงพอที่จะไม่อยู่กับพี่ปอมในช่วงสองวันนี้....
ผมมีเวลาวันนี้กับพรุ่งนี้เท่านั้นแหละครับ..เพราะว่าอีกวันผมต้องไปเตรียมเซอร์ไพร้พี่ปอมต่ออีกครับ ไม่งั้นไม่จบขั้นตอน...หึหึ..คอยดูนะครับว่าพี่ปอมจะชอบมั้ยกับสิ่งที่ผมทำ...เจอกันคืนเซอร์ไพร์วันเกิดนะพี่ปอมที่รัก....
“อ๋อง พี่ปอมไม่โกรธแน่หรอ...” บอยเอ่ยปากถามผมอย่างกังวล...
“โกรธสิ....แต่เดี๋ยวก็หาย....”
“อืม....”
พวกเราเดินทางไม่กี่ชั่วโมงก็มาถึงที่หมาย....เราช่วยกันขนของลงจากรถทั้งหมด ก่อนผมจะเดินไปหาผู้นำหมู่บ้านครับ....มีน้อง ๆ ที่น่ารักมากมายที่เป็นแฟนคลับของพวกเราที่เดินทางมาถึงก่อนหน้าเพื่อช่วยกันทำของขวัญชิ้นใหญ่ให้พี่ปอมในวันเกิด..ผมซึ้งใจแทนพี่ปอมจริง ๆ ครับ....
คุยกับทางผู้ใหญ่เสร็จพวกผมก็ขนเต็นท์ไปกาง..และเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปเก็บในเต็นท์ให้เรียบร้อย.... เก็บของเสร็จผมออกมาโทรหาพี่ปอมก่อนครับ.แต่ก็ไม่รับสาย....เฮ้อ...ดีแล้ว..จะได้ไม่ต้องหาข้อแก้ตัว....ผมปิดมือถือก่อนจะเดินไปช่วยเพื่อน ๆ น้อง ๆ ขนของไปช่วยกันลงมือสร้างห้องสมุดทันที.....
เราช่วยกันคนละไม้คนละมือทั้งวัน....จนกระทั่งตอนนี้เย็นมาก ๆ แล้ว..หกโมงกว่า ๆ แล้ว....ก็มีคนมาเรียกเราไปกินข้าวเย็นกัน..... เราสร้างกันมาได้ครึ่งทางแล้วครับไม่น่าเชื่อ...ผมยืนมองผลงานตนเองกับทุก ๆ คนอย่างซึ้งใจ....
ตลอดเวลาที่ทำงานจะมีตากล้องที่ชื่อว่า บอยของเราที่ถ่ายภาพไว้ทุกช็อต......เดี๋ยวก็รู้ครับว่าถ่ายรูปไปทำไม...
กินข้าวเสร็จพวกเราแยกย้ายกันไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวมาทำกิจกรรมนันทนาการให้น้อง ๆ ชาวดอยกันก่อนนอนคืนนี้...น้อง ๆ ดีใจกันใหญ่ที่พวกเราจะทำกิจกรรมร่วมด้วย....
อาบน้ำเสร็จไอ้เก่งเริ่มตีกลองแล้วครับ....ผมเดินเลี่ยงออกมาเพื่อเปิดมือถือและโทรศัพท์หาใครบางคนที่ไม่ยอมรับสายผมเลยตั้งแต่เมื่อกลางวัน งอนไม่มีเหตุผลจริง ๆ เลย...
ตู๊ด ๆ ๆ ๆ...
“ฮะโหล..”
“พี่ปอม กินข้าวหรือยัง...”
“กินแล้ว...”
“อืม..แล้ว....”
“แค่นี้ก่อนนะอ๋อง จะนอนแล้ว....”
“เอ่อ เอางั้นก็ได้.....” ผมกดวางสายจากพี่ปอมก่อนจะเดินไปเตะไม้ที่วางไว้อยู่...แม่งอะไรวะ..งอนไม่เข้าเรื่อง...นี่กำลังทำเพื่อใครอยู่ไม่รู้เรื่องก็ใช่..แต่อย่ามางอนไร้สาระดิวะ...ฮึ่ย...ไอ้พี่ปอมคนบ้า.... ผมเดินฮึดฮัดกลับมา..ก่อนจะปั้นหน้ายิ้มให้น้อง ๆ ..กิจกรรมเริ่มไปได้สักพักแล้วครับ..หลังจากอารมณ์ผมเริ่มคงที่แล้ว.... ผมก็ทำตามแผนต่อครับ...เดินสัมภาษณ์น้อง ๆ ชาวดอย..เพื่อให้น้อง ๆ อวยพรวันเกิดให้พี่ปอม..และน้อง ๆ แฟนคลับด้วยเช่นกันครับ..และปิดท้ายด้วยตอนจบกิจกรรม พวกเราร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ประสานเสียงกัน...ปิดท้ายด้วยคำอวยพรของเพื่อนและผมเป็นคนสุดท้าย...
ทุกอย่างถูกบันทึกลงวีดิโอหมดแล้ว..ครับ.....
พวกเราแยกย้ายกันเข้านอนหลังจากจบกิจกรรมเพื่อจะได้ตื่นนอนแต่เช้ามาทำห้องสมุดให้เสร็จครับ....
ทางด้านปอม..เมื่อวางสายจากอ๋องแล้วก็นั่งคิดอยู่คนเดียว...อ๋อง นี่มึงลืมวันสำคัญขนาดนี้ไปได้ยังไงวะ..มึงรักกูแน่หรอ แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของกูมึงยังไม่คิดจะใส่ใจเลย....เฮ้อ......ปอมคิดในใจก่อนจะลุกไปนอน...
เช้ามาอ๋องและเพื่อน ๆ ตื่นนอนแต่เช้าเพื่อมาทำห้องสมุดต่อให้เสร็จ.....ตอนเที่ยงเหล่าแม่บ้านทั้งหลายก็ทำอาหารมาให้ทานกันอย่างอิ่มหนำสำราญ...
กินเสร็จก็ไปเก็บงานกันต่อ.....เพราะครึ่งเช้าที่ทำมานั้นเสร็จแล้ว..เหลือแค่เก็บงานให้เรียบร้อยเท่านั้น...
โว้ว ๆ เสร็จแล้วเว้ย.ยยยย....” อ๋องร้องออกมาอย่างดีใจ......
“ขอบคุณทุก ๆ คนมาก ๆ เลยนะครับ..ที่มาช่วยอ๋องทั้งสองวัน..ทั้งเพื่อน ๆ พี่ ๆ และน้อง ๆ แฟนคลับ ถ้าไม่ได้พวกคุณงานคงไม่เสร็จเร็วขนาดนี้...ถ้าพี่ปอมรู้พี่ปอมคงดีใจมากเลย.....และสำหรับคำอวยพรน้อง ๆ แฟนคลับที่เขียนมาให้อ๋องจะสแกนลงคอมแล้วใส่ไปในคลิปด้วยนะครับ..และจะเก็บตัวจริงไว้ให้ปอมอ่านนะครับ..ขอบคุณจริง ๆ อีกครั้งนะครับ....”
ทุกคนปรบมือให้อ๋อง ก่อนผู้นำของหมู่บ้านจะมากล่าวขอบคุณทุกคนและถ่ายรูปหมู่ร่วมกัน....ทุกอย่างเสร็จสิ้นไปได้ด้วยดี...พวกเราทุกคนเตรียมตัวขนของขึ้นรถกลับบ้านแล้วครับ..เราไปรวมตัวกันที่บ้านของผม...เพราะผมจะเลี้ยงขอบคุณและคืนนี้ผมและเพื่อน ๆ จะไปเซอร์ไพร์พี่ปอมครับ...ป่านนี้คงน้อยใจไปแล้วคิดว่าผมคงไม่ได้ไปเค้าท์ดาวน์วันเกิดด้วยแน่ ๆ ...คนขี้งอนอะนะ...
ผมกินข้าวกันเสร็จก็รีบขอตัวออกไปข้างนอกก่อนเลยครับปล่อยให้เพื่อน ๆ มันนอนพักกันเพราะเหนื่อยกันมามากแล้ว...ผมออกมาร้านดอกไม้ที่สั่งเอาไว้...
“ช่อดอกไม้ที่สั่งไว้ได้ครบมั้ยครับ.....” ผมถามทันทีที่มาถึงร้านดอกไม้ กลัวไม่ได้ตามที่สั่งเอาไว้
“ได้แล้วค่ะ....”
“ถ้างั้นช่วยเอาไปส่งที่หน้าโรงแรมท็อปแลนด์ด้วยนะครับ....”
“ค่ะ...” ผมขับรถไปรอพนักงานที่มาส่งดอกไม้ที่หน้าโรงแรม....เมื่อมาถึงหน้าโรงแรมผมก็โทรไปบอกพนักงานโรงแรมที่ประจำที่ปิกัสโซ่ให้ออกมาช่วยรับช่อดอกไม้ทั้ง 23 ช่อเข้าไปไว้ในห้องโซนวีไอพี...
ผมเข้ามาในห้องที่พนักงานขนดอกไม้ทั้งหลายมาวางเอาไว้..และผมจะเป็นคนจัดห้องนี้เองครับ....ผมตั้งช่อดอกไม้เอาไว้รอบ ๆ ห้อง.....และระหว่างช่อดอกไม้ผมสั่งดอกกุหลาบสีชมพูมาเพิ่ม999 ดอกเพื่อให้ห้องนี้ละมุนไปด้วยดอกไม้ที่แสนหอมหวานอย่างกุหลาบสวยเป็นพันกว่าดอกตรงหน้า...
ไม่นานห้องนี้ถูกเนรมิตให้เป็นห้องที่อบอวลไปด้วยดอกไม้และมีโปรเจ็คเตอร์อยู่ด้านหน้าจอใหญ่...จัดเสร็จผมกลับมาที่บ้าน...เก่งกับบอยที่กำลังช่วยกันตัดต่อวีดิโออยู่หันมาถามผมเมื่อผมเข้ามาถึงในบ้าน....มี่สองคนนั้นทำออกมามันดีมาก ๆ แล้วละครับ....ผมไม่อยากคิดเลยว่าคืนนี้จะเป็นยังไง....พี่ปอมจะซึ้งจะตื่นเต้นกับสิ่งที่ผมทำให้หรือเปล่า.....
ทางด้านปอม วันนี้ผมนัดเพื่อนสี่ห้าคนไปฉลองวันเกิดตามประสาเพื่อนที่ปิกัสโซ่ครับ...เหอะอย่าถามว่าแฟนผมไปไหน..ก็คงจะลืมวันเกิดผมแล้วอยู่ที่บ้านเขาโน่นแหละ...บางครั้งผมก็น้อยใจนะครับที่อ๋องมันไม่คิดจะใส่ใจอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้เลย..ตอนนี้น้อยใจและโกรธอ๋องเหมือนกันนะครับ..เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยตั้งแต่อ๋องกลับบ้านไป...เป็นผมเองนั่นแหละที่ปฏิเสธที่จะคุยกับอ๋องเอง..เพราะอ๋องมันโทรหาผมตลอดนั่นแหละ...
แต่ผมกำลังน้อยใจอยู่นี่ครับ..ยังไม่อยากคุยอะไรทั้งนั้น..แต่แปลกนะครับ.ทำไมครั้งนี้อ๋องมันไม่ยอมง้อผม..เฮ้อ..ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม..คอยดูนะกลับมาจะงอนให้ง้อสักสามวัน...กล้าดียังไงมาลืมวันเกิดของแฟนอย่างผม..
ตกเย็นผมช่วยพ่อกับแม่ปิดร้านครับ....ก่อนจะเข้าไปนอนพักสักหน่อย..เพราะคืนนี้จะออกเที่ยว...
“ปอม..คืนนี้อย่ากลับให้ดึกนักนะลูก..พรุ่งนี้ต้องตื่นมาเตรียมของไปทำบุญอีก...”
“ครับแม่...” ผมตอบแม่ก่อนจะนอนหลับตาลง.....
ตื่นมาอีกทีก็สองทุ่งครึ่งแล้ว..นัดเพื่อนไว้สามทุ่มครึ่ง...ผมรีบลุกมาอาบน้ำแต่งตัวกว่าจะเสร็จก็ปาไปสามทุ้มเสด ๆ แล้ว.. ผมขับรถออกจากบ้านไปที่ปิกัสโซ่ทันทีครับ ป่านนี้พวกนั้นไปรอแล้วมั้งครับ...นัดกันไม่มีพลาด..
และก็เป็นอย่างที่ผมพูดจริง ๆ นั่นแหละครับ นั่งรอหน้าสลอนเลย...วันนี้ผมค่อนข้างเฟล ๆ นะ..แบบว่าวันเกิดทั้งทีไม่ได้ห้องวีไอพี...เอาเถอะ..นั่งข้างนอกก็ไม่ตายหรอก...
ผมนั่งดื่มกับเพื่อน ๆ แบบเบา ๆ ครับไม่หนักมาก...ก็แบบว่ารอฉลองวันเกิดตอนเที่ยงคืนนี่ครับ...ไม่อยากจะบอกครับว่าวันนี้วงโปรดของผมมาร้องเพลง happy birthday ให้ผมด้วยแหละ...วง – Musketeers นั่งเองครับ...ผมชอบมาก ๆ เลย....
เฮ้อ...แต่ว่าคนสำคัญของผมไม่มา..ก็มีความสุขได้ไม่มากเท่าไรหรอกครับ....จะว่าไปก็เศร้าเอาการเหมือนกันนะ...
ผมนั่งดื่มกันมาจนตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีก็เที่ยงคืนแล้ว...นี่มันจะไม่มาหาผมจริง ๆ ใช่มั้ย..ผมก็แอบนั่งรอมันนะครับเนี่ย....
“คุณปอมครับ....มีคนในห้องวีไอพีเชิญคุณปอมดื่มสักห้านาทีได้มั้ยครับ...” ผมมองดูเวลา อีกสิบนาทีก็เที่ยงคืนแล้ว..เอาวะ.คงไม่นาน....
ผมลุกเดินตามพนักงานมาทางห้องวีไอพี....พนักงานมองหน้าผมไม่ยอมเปิดประตูให้ผมพรางมองมาทางผมประมาณว่าให้ผมเดินเข้าไปเปิดและเข้าไปเองครับ...
ผมค่อย ๆ เปิดประตู้เข้าไปช้า ๆ .....แต่ แต่ แต่..ภาพตรงหน้าทำเอาผมอึ้ง...ไม่มีคนที่พนักงานบอก ไม่มีแก้วเหล้า..ไม่มีอะไรเลย..นอกจากดอกไม้ทั้งห้องเต็มไปด้วยดอกกุหลาบและช่อดอกกุหลาบ..นับ ๆ แล้วก็ 23 ช่อได้..เฮ้ยนั่นมันอายุเรานี่หว่า... ผมเงยหน้าขึ้นมองเมื่อโปรเจคเตอร์ตรงหน้าเริ่มฉายขึ้น.....
เป็นเพลง my everything ที่ผมกับอ๋องชอบฟังครับ...มันเพราะ และความหมายดีมาก ๆ ...แต่รูปที่กำลังฉายไปตามเพลงนี่สิทำเอาผมอึ้งกว่า....ทั้งอ๋อง และเพื่อน ๆ ของผมกับอ๋อง.....และน้อง ๆ แฟนคลับที่กำลังทำงานกันอย่างขะมักเขม้น......ผมเก็ตทันทีเลยครับว่าสองวันที่ผ่านมาอ๋องไม่ได้กลับบ้าน แต่ไปทำอะไรพวกนี้..แต่....ทำไมไม่บอกผมดีดีละ....ผมยืนดูสไลดท์ที่ฉายไปต่อ... มาถึงช่วงสุดท้ายเสียงเพลงเบาลงตัดมาที่ฉากแต่ละคนทั้งน้องเด็กชาวดอย น้อง ๆ แฟนคลับ และเพื่อนผม...และปิดท้ายด้วยคนรักของผม......จบคำอวยพรของอ๋อง เพลงดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ก่อนข้อความบนหน้าจอ..ที่ทำเอาผมน้ำตาแทบไหล...
พี่ปอมครับอ๋องทำทุกอย่างเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้พี่ปอมนะ
มันอาจจะดูไม่ยิ่งใหญ่เหมือนใคร ๆ แต่อ๋องทำด้วยใจ
ขอโทษที่ทำเป็นไม่ใส่ใจพี่ปอมในสองวันที่ผ่านมา
.แต่ทุกอย่างก็เพื่อพี่ปอมทั้งนั้น.....
ของขวัญชิ้นนี้ขอมอบให้พี่ปอม นายสิทธิพงศ์ จิระเจริญวงศ์
สุดที่รักของอ๋องนะครับ...
รักพี่ปอมที่สุดเลยนะ.รักตลอดไปด้วย..Happy Birthday To My soul mate
เมื่อคลิปวีดิโอจบลง เสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์จาก – Musketeers ก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง....ผมหันหน้าไปมองที่เวทีช้า ๆ.....ซึ้งใจปละปลื้มใจจริง ๆ วันเกิดปีนี้.....
เพลงจบ ผมหันหลังกลับมาอีกครั้ง.ก็ต้องอึ้งอีกรอบของวันนี้เรื่องเซอร์ไพร้เยอะมาก ๆ ผม.เห็นอ๋องยืนถือเค้กที่มีหน้าตาเหมือนผมเดินมาหา...พร้อมกับเพื่อน ๆ ที่เดินตามหลังมาเช่นกัน..ทุกคนร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์อีกครั้งต่อหน้าผม.....อ๋องถือเค้กมาถึงตรงหน้าผมก็หยุด เพลงจบผมหลับตาอธิษฐานในใจก่อนจะมองตาอ๋องด้วยความรัก และเป่าเทียนเค้กวันเกิดในที่สุด...เกิดมาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครมาทำเพื่อผมมากมายขนาดนี้...ผมโผเข้ากอดอ๋อง เสียงปรบมือดังไปทั่วทั้งผับ.....เพื่อแสดงความยินดีกับผม....ความสุขของผมเอ่อล้น ไม่รู้จะบรรยายออกมาอย่างไรได้อีกแล้ว.....
“อ๋อง.....ขอบคุณ ขอบคุณมาก ๆ เลยนะ..แล้วก็ขอโทษที่เข้าใจผิด...” ผมน้ำตาไหลแล้วครับ...ซึ้งจน..กลั้นเอาไว้ไม่อยู่แล้วจริง ๆ ครับ....
“ไม่เป็นไรพี่ปอม..อย่าขี้แยดิ....กิกิ.....” ผมผละออกจากอ๋องก่อนจะหันไปขอบคุณเพื่อน ๆ ด้านหลัง...
“ขอบคุณนะเว้ยที่ทำเพื่อกูกันขนาดนี้......”
“โอ้ย ขอบคุณสุดที่รักมึงให้มาก ๆ เหอะ ตั้งแต่กลับมาจากแม่สอดแม่งยังไม่ได้พักเลย...กลับมาก็ยุ่งมาจัดการเรื่องดอกไม้เรื่องอะไรทั้งหลายแหล่เนี่ย...กูแม่งเหนื่อยแทนเลยวะ.บ่องตง...” เก่งพูดออกมาซะหมดเลยครับ...ผมซึ้งอีกแล้ว..เป็นห่วงอ๋องด้วยที่ต้องมาเหนื่อยเพื่อผมมากขนาดนี้...
“อ๋องขอบคุณนะ..รักรักรักที่สุดเลย...” ผมกอดอ๋องอีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ใช้มือเชยคางอ๋องขึ้นมารับรสจูบที่แสนหวานที่ผมจะมอบให้...ริมฝีปากเราสัมผัสกันเรียกเสียงโห่ของเพื่อน ๆ ได้เป็นอย่างดี แต่ถามว่าผมแคร์มั้ยครับ....ผมกดจูบลงไปที่ริมฝีปากบ้างอย่างเร่าร้อน ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปสำรวจในโพรงปากหวานของอ๋อง...เราจูบกันดูดดื่มไม่แคร์สายตาใคร ๆ เลยครับ...คน ๆ นี้ทำให้ผมรักได้มากมายเหลือเกิน..ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราสองคนจะอยู่เคียงข้างกันเสมอไม่มีวันที่เราจะแยกจากกันครับ......วันเกิดปีนี้ผมมีความสุขที่สุดในโลกเลยครับ...
และวันเกิดผมจะปิดฉากด้วยการที่ครอบครัวของผมมาทำบุญที่บ้านพักคนชราครับ...เราทำอาหารมาเลี้ยงและมอบสิ่งของต่าง ๆ ไว้ให้ที่บ้านพักคนชรา มีทั้งที่เราเตรียมมาเองและของเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ แฟนคลับที่ส่งกันมาให้อย่างล้นหลาม....
ไม่มีอะไรจะสุขใจไปมากกว่านี้อีกแล้ว ไม่มีแล้วครับ...
HappY BirthDaY To YoU P’Pom
ขอให้พี่มีความสุขมาก ๆ นะคะ....สมหวังทุกเรื่อง...และรักกับอ๋องไปนาน ๆ จนแก่เถ้าเลยนะคะ... รักพี่สองคนที่ซู้ดดดดเลยคะ...\\
ปล....เรื่องนี้เป็นตอนพิเศษจาก Memories of love นะคะ
เนื้อเรื่องต่าง ๆ อิงจากเรื่องจริงเล็กน้อย แต่ส่วนใหญ่อยู่ในจินตนาการของไรเตอร์นะคะ ^^ ทั้งเรื่องชาวดอยทเรื่องปิกัสโซ่ ไรเตอร์ยังไม่เคยเข้าไปเที่ยวเลยบ่องตง....เคยเที่ยวแค่หลังมอเท่านั้นแหละ กิกิ มโนเอาเองว่า ห้องวีไอพี..อะไรแบบนี้อะ..ฮ่า ๆ และเนื้อหาในตอนพิเศษไม่ได้ต่อเนื่องหรือเกี่ยวข้องกับเรื่องหลักเลยนะคะ ฝากติดตาม Special HBD P’Pom ด้วยนะคะ
opv ไรเตอร์ทำไว้นานแล้ว..อิอิ ไม่ค่อยสวยเท่าไร แต่ตั้งใจทำนะคะ อิอิ
อย่าลืมเม้นให้เค้าบ้างน้า กิกิ
ความคิดเห็น