♛ ИOT REΛL BUT SPECIΛL ; (B.A.P)

ลำดับตอนที่ #18 : - 34N6CH4N ✖ 23/18 แซวป้าฮร่ะ

© Tenpoints!

Title :: 23/18 แซวป้าฮร่ะ
Author :: toreraC
Couple :: BangChan
Rate :: PG-13 
Talk :: เย้ งานเยอะมาก วันอังคารสอบ เย้

"ป้า~" ผมตาวาวทันทีเหอะเมื่อคนสวยเดินเข้ามาในห้องของเรา.. หึ______หึ ฟังไม่ผิดหรอกครับ เพราะห้องมันเป็นของพวกเราสองคน สามียงกุกแอนด์ภรรยาฮิมชาน

"อะไรของแก ทำตัวเป็นเด็กไปได้" ป้าว่าก่อนจะถอดเสื้อนักศึกษาออกจนเหลือแค่เสื้อกล้าม อู้ว์! แอบเห็นน่มน๊มด้วยละครัฟเหี้ยขาวไปไหนวะแม่งจับฟัดตอนนี้เลยได้มั้ย หึ้ย

"คิดถึงจุง" 

"จุงบ้านพ่อแกสิ! แล้วก็ปล่อยแขนจากเอวฉันด้วย!! คนจะอาบน้ำ! ร้อน!!!" ป้าสมที่ผมตั้งไว้มั้ยละครับ เหอะ ขอให้ได้บ่นเหอะ แต่เอาก็เอาเถอะขอซุกท้องป้าก่อนเพฉะ อื่อหือ! หอมอะครัฟ

"อาบด้วยนะ" กระพริบตาปริบๆ ส่งสายตาอย่างมีความหมายสุดๆ แต่คำตอบที่ได้รับมีเพียงศอกกระแทกหน้าเท่านั้น.. เห็นดาวเลยเหอะ ผมกุมจมูกปล่อยให้ป้าแกไปอาบน้ำอย่างสบายกว่าปกติ.. เพราะปกติแล้วผมจะอาบให้ ^__________^

เออ นอนรอก็ได้คราวนี้.. อ่อ ถ้ากำลังสงสัยว่าผมที่กำลังอยู่ม.ปลายปีสุดท้ายเนี่ยทำไมถึงแต่งงานกับ 'ผู้ชาย' ปี 3 เหตุผมเดียวง่ายๆแบบฉบับตามฟิคเด็กดีและนิยายแจ่มใสครับ...

แม่บังคับ

อิอิ ตอนแรกก็ไม่ยอมหรอกแต่พอเจอหน้าเท่านั้นแหละก็รู้เลยว่าคนนี้แหละเนื้อคู่ของโผม! แต่ดูป้าแกจะไม่ค่อยชอบผมนะ เห้ย แต่เอาเข้าจริงพี่ฮิมชานแลดูจะไม่ปลื้มเท่าไหร่นะ.. ขำขำขำขำบวก

ไม่เป็นไรบอกแล้วว่าตามฉบับนิยายแจ่มใสและฟิคเด็กดีว่าต่อไปเดี๋ยวก็รักกัน กิกิกิกิ ถึงป้าไม่รักผมแต่จะอยู่จีบป้าต่อไปนะเคริฟ *-*

"ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวคุณน้ารอกินข้าวอีก"

"ตีปากเลย! บอกให้เรียกแม่ไงจ๊ะเมียจ๋า" สอนแล้วไม่จำต้องโดนลงโทษ! ด้วแรงควายๆของผมจัดการรวบเอวบางแล้วพากันล้มลงที่เตียง โอ้ว หล่อแหลมมากตอนนี้เอ้ย ร่างบางทับผมเสียเต็มตัว.. แขนชนแขน ขาชนขา อกชนอก หน้าท้องชนหน้าท้อง แล้วก็ไอ้นั่น.. น้องบังไม่ไหวแล้วฮร่ะป้า -....-

"ปล่อยดิ!!!" เห็นนะว่าหน้าแดง แหม แล้วก็ทำเป็นเล่นตัวนะป้า บอกมาเถอะว่าความจริงป้าก็อยาก คึคึคึ

"ไม่ต้องกินหรอกข้าว เรามาทำการบ้านกันก่อนเถอะ"

"ซี๊ด.. อุแม่ง!" ลุกมาแม่งก็แบบเจ็บก้นเลยเหอะ เมื่อคืนหนักไปหน่อยมั้ยเมียจ๋าทำเอาก้นกบแทบสลาย อย่าเข้าใจผิดว่าไอ้กุกคนนี้โดนเมีย...เอิ่มน่ะ อย่างกุกกี้รูปหล่อ พ่อรวย เพลบอยซะขนาดนี้ไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำแน่นอน ไม่ได้อะไรเว้ยเมื่อคืนที่ว่าจะฟัดเมียก็แค่อด! อดไม่พอยังโดนถีบตกเตียงอย่างไม่ใยดี ..ฮื่อหนูกุกจะร้องไห้ *กัดผ้าเช็ดหน้า*

"เจ็บก้นว่ะป้า"

"ก้นแกไม่ใช่ก้นฉันนิ" อื่อหือ พูดเสร็จแม่สาวเจ้าก็เดินไปส่องกระจก  สนใจสามีคนนี้หน่อยเถอะเมียจ๋า โง้ย อยากจะร้องไห้ไปแร็ปไปให้ฟังซะตรงนี้

เอาเหอะกูไร้สาระมามากละล่ะ.. ลุกไปอาบน้ำส่งเมียที่มหาลัยดีกว่า เค้าจะได้รู้ว่ายงกุกคนนี้เป็นสามีที่ดีนะครับ *-*

ผมสาวเท้าไปหาป้าก่อนจะจุ๊บปากอย่างรวดเร็วแล้วรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำ กร๊าซซซซ! นิดๆหน่อยๆกูก็เอาครับเวลานี้

"อิเด็กบ้า!"

"รักกันจริงๆเลยนะ" เสียงแซวจากแม่ผมดังขึ้นทันทีที่ผมเดินโอบป้าลงมาจากข้างล่าง.. อิอิ แม่พูดถูกที่สุดครัฟฟ!

"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ" ป้ายิ้มแหยๆแล้วหันหันหน้ามาส่งสายตาประมาณว่าดุ แหมน่ารักงร่ะ! 

ผมหยักไหล่เมื่ออีกฝ่ายฮึดฮัดจะออกจากอ้อมกอด ก่อนจะลาแม่หอมแก้มซ้ายขวา แหม่ะ! ทำไมกูดูเหมือนสาวน้อยแบบนี้วะ

ผมรีบตรงดิ่งไปประจำที่นั่งของคนขับรถ แฮ่ๆ วันนี้จะไปส่งเมียก่อนแล้วค่อยไปเรียนเนอะ ป้าเดินมาด้วยสีหน้ามู่ทู่แต่ก็ยอมขึ้นรถแต่โดยดี 

"ทำไมวันนี้ไปส่ง" ป้าถามขณะที่มองไปนอกหน้าต่าง แหม่ะแม่คุณไม่ทราบว่าข้างนอกมีณเดชหราถึงไม่ยอมหันหน้ามามองสามีสุดหล่ออย่างนี้

"แล้วไงอะ สามีเค้าจะไปส่งภรรยาไม่ได้รึไง"

"ชิ! เราก็แค่สามีภรรยาในนามเท่านั้นแหละ"  ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย ป้าๆพูดทำร้ายจิตใจน้องบังเกินไปมั้ย ฮือ ที่ผ่านมาป้าไม่เคยใจอ่อนเลยใช่มั้ย

"มีคนที่ชอบหรอ? " 

"...."

"พี่ฮิมชาน"

"จอดตรงนี้แหละ" พอผมชะลอรถลงพี่แกก็รีบฉกจากรถทันทีทำเหมือนกับเวลาอยู่กับผมมันน่าเบื่อนัก ผมมองตามแผ่นหลังนั้นไป ย่างเหม่อลอยแต่ต้องสะดุดกึก! เมื่อมีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเมียผม!!

ตอนนี้กูกำลังทำอะไรอยู่วะ! แม่งเหมือนโรคจิตแอบถ้ำมองฉิบหาย.. ไม่ได้อะไรตอนนี้แค่เดินสะกดรอยตามสองคนนั้นไป อะหือ ใช่เล่นนะ! พี่ฮิมชานยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุขเหลือ แถมยังเป็นรอยยิ้มที่ผมไม่ค่อยได้เห็นมักนัก

แอบเดินตามไปเรื่อยแต่ต้องชะงักอีกครั้งเมื่อมีผู้ชายอีกคนเดินเข้ามาแล้วยีหัวป้า! แสรด นั่นเมียก็นั่นหัวเมียกูมึงเป็นใครถึงมาจับ เดี๋ยวพ่อสกายคิก!!

ถึงจะอยากออกไปฆ่ามันสักเท่าไหร่แต่น้องยงกุกยังไม่อยากให้ความแตกตอนนี้ ดีไม่ดีเจอพี่ฮิมชานวีนใส่จะเรื่องใหญ่อีก อดทนไว้บัง ยงกุก

เหลือบมองอีกทีกลับเจอผู้ชายตัวสูงหน้าตาบ้านๆกำลังกระซิบข้างหูป้า!!

"น้องบังจะไม่ทน!"

พลั๊วะ!!!

"ออกห่างจากเมียกูเดี๋ยวนี้นะเว้ย!" 

สตั๊นครัฟ..

"อิห้อยยงกุก!!!!!!!!"

กูทำอะไรไปวะ.. หันไปยิ้มสู้เมียสุดที่รักแปป แต่แม่คุณกลับเดินไปหาไอ้ผู้ชายคนนั้น ไม่จริ๊งฮร่ะพี่ฮิมชานต้องสนใจน้องบังคนเดียวเท่านั้นนะ!

"เป็นอะไรมั้ย..แจฮโย" น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยที่ยงกุกคนนี้ไม่เคยได้รับ ฮึก! *กัดผ้าเช็ดหน้า*

"ไม่เป็นไรหรอก..."

"..."

"ใครหรอฮิมชาน.. แฟน?"

"ไม่ใช่เว้ย! ..ไม่ใช่แค่แฟนแต่เป็นผะ..."

"อะ..เอ่อ น้องชายน่ะ!!!" ตะครุบปากผมตะไม! แล้วทำไมต้องโกหกเค้าว่าเราเป็นแค่พี่น้อง

น้องบังเสียใจงร่ะ

หลังจากวันนั่นผมก็ไม่คุยกับพี่ฮิมชานมาทั้งอาทิตย์.. ชิชะ! เลิกง้อ เลิกรื้อ เลิกทั้งหมด ทำม้ายยยย อยากเลิกกับผมใช่มั้ย! เรามาหย่ากันเลยมั้ยละ เหอะ

กึก!

เสียงประตูห้องนอนของผมเปิดทำให้ผมต้องเหลือบตามองคนมาใหม่..   ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากต้นเหตุที่ทำให้ผมหงุดหงิดมาเป็นอาทิตย์ พี่ฮิมชานเดินเข้ามาในห้องปกติเหมือนทุกวันหากแต่วันนี้ใบหน้าน่าระกทีผมเฝ้าถนอมนั้นเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย

"ยงกุก"

"...." ขอเล่นบทนางเอกแปป หันหน้าหนีหน่อยๆ

"แม่เรียกกินข้าว"

"ไม่กิน"

"ยงกุกอ่า"

อย่า อย่า อย่าเรียกผมด้วยน้ำเสียงแบบนั้น น้องบังแทบจะกรี๊ดเป็นภาษาอิตาลี แล้ว..แล้วมานั่งข้างๆตะไมนี่กำลังง้อผมอยู่เรฉะ!!

"เรื่องวันนั้นขอโทษนะ"

"ช่างมันเหอะ"

"กะ..ก็ ขอโทษที่ไม่ยอมบอกทุกคนว่า...." อร้ายยย น้ำเสียงบวกหน้าตาน่าสงสารเป็นที่สุด น้องบังอยากจะเข้าไปกอดแต่น้องบังขอเล่นบทงอนก่อนนะ TvT

"สเน่ห์แรงจังนะ ผู้ชายรุมล้อม"

"เอ่อะ...ก็เพื่อนทั้งนั้นนน" ลากเสียงยาวบวกเสียวสูงนี่เท่ากับโกหกใช่มั้ยครัฟ...

"เลือกได้ก็เลือกไปเหอะ หน้าตาดีก็เลือกไปเหอะ อีกไม่กี่ปีก็เป็นคุณป้า" 

เหวอเลยดิครัฟ พี่ฮิมชานสตั๊นไป 5 วิ ก่อจะยู่หน้าใส่ โง้ยพ่ออยากจะเลิกงอนแล้วจับกดมันซะตรงนี้ น่ารักคาวาอิมากมาก

"ห้อยก็.."

"ก็เค้าเป็นเมียห้อยนิ ไม่ให้เลือกห้อยแล้วป้าจะเลือกใคร"

จับฟัดแม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง










 

จบเหอะ 555555555